دغدغه های «شهرام مسلخی» از وضعیت سینما در روزهای کرونایی
تعداد بازدید : 119
پشت پرده زندگی اهالی سینما
مریم ضیغمی- «شهرام مسلخی» جوان بااخلاق و خوش فکر سینما تا حالا دو فیلم «عاشق ها ایستاده می میرند» و «هیلانه» را ساخته اما سابقه کاری اش به سال های گذشته برمی گردد که پا در عرصه هنر گذاشت. او اکنون مدرس دانشگاه است. مسلخی که سال گذشته به جرگه تهیه کنندگان پیوست «پدرانه» اش را در نوبت اکران در سینماها دارد اما شیوع ویروس کرونا و شرایط حاکم بر جامعه و تعطیلی سینماها سبب بلاتکلیفی او و همکارانش در اکران و بازگشت سرمایه اش شده است. با او همکلام شدیم که از دغدغه های این روزهایش درباره سینما گفت.
استارت اکران آنلاین در شرایط شیوع ویروس کرونا با فیلم «خروج» زده شد؛ شما قصد اکران فیلم تان را به صورت آنلاین دارید؟
من با شرایط اکران آنلاین فیلم ام مخالف هستم زیرا نمی تواند جای اکران سینما را بگیرد. این گونه اکران ها سال های گذشته هم بود اما بعد از اکران فیلم در سینما. به نظرم «سینما درایوین» خوب می تواند جای سینما را بگیرد تا بازگشایی سینماها. [سینما درایوین به سینما در فضای باز گفته می شود که با خودرو بتوان داخل آن رفت و به تماشای فیلم پرداخت.]
برای اکران فیلم ها چه راهکاری را پیشنهاد می دهید؟
بی شک همه ما می دانیم بهترین راه حل این است که هر چه زودتر سینماها باز شوند تا هم قسمتی از سرمایه های خوابیده که در فیلم های تولیدشده وجود دارد به جریان بیفتد و هم به سینماداران بیش از این خسارت وارد نشود چون در آینده بر زیرساخت های سینما تاثیر خواهد گذاشت و از طرفی بسیاری از افرادی که در جریان این تعطیلی ها خانه نشین شده اند سر کار خود بازگردند.
اما سلامتی مردم مهمتر از هر چیز دیگری است؛ چگونه می توان این امکان را فراهم کرد؟
من به عنوان یک عضو کوچک سینما پیشنهادی دارم که با تجربه اعضای دیگر ممکن است قابل اجرا و محقق شود. همه ما «درایوین سینما» را میشناسیم. اولین سینمای اتومبیل رو در ایران در سال ۱۳۳۹ در تپههای تهرانپارس افتتاح شد. در این سینما که هنوز نمونههایی از آن در معدود شهرهای سنتی آمریکا و استرالیا وجود دارد، تماشاگران با اتومبیل وارد آن میشدند و در حالی که در ماشین نشسته بودند فیلم را تماشا میکردند. گنجایش این سینما ۲۸۴ اتومبیل و بهای بلیت آن ۱۵۰ ریال بود. به هر اتومبیل یک گوشی یا بلندگوی مخصوص داده میشد که بینندگان به میل خود صدای آن را تنظیم میکردند.
در چه مکان هایی می توان اکران فیلم داشت؟
اکنون با وجود تکنولوژی (ویدئو پروجکشن ها و سیستم ضبط و پخش دیجیتال و امواج صوتی اف ام برای صدا) و پارکینگ های زیاد تهران (مانند محل نمایشگاه های بین المللی) با هزینه بسیار کم میتوان سینماهای سر باز را با رعایت فاصله گذاری اجتماعی و محدود کردن آن در حد هر خانواده در اتومبیل خود ایجاد کرد به خصوص در شب های ماه مبارک رمضان، مخاطب را حتی می توان ضمن رعایت اصول سلامتی با حضور پرشکوه تر از سالهای قبل با سینما آشتی داد. بهتر است این مسئولیت را برعهده سینمادارها بگذاریم تا با تجربه ای که دارند و بازگرداندن کارکنان خود بر سر کار بار دیگر رونق را به سینما بازگردانند.
با توجه به شرایط شیوع ویروس کرونا وضعیت معیشتی اهالی سینما اکنون چگونه است؟
شرایط موجود مشکلات معیشتی زیادی را در جامعه ایجاد کرده است و اصناف زیادی به دلیل ویروس کرونا دچار آسیب جدی شده اند به طوری که در گذران زندگی شان با مشکلات مالی مواجه هستند. یکی از این مشاغل آسیب دیده اصناف مختلف سینما هستند که متاسفانه به دلایل متعددی نه در اولویت حمایت دولت قرار و نه از نظر برخی مردم استحقاق اولویت حمایت را دارند. این نبود حمایت به لطف فضای مجازی و بعضی از سلبریتی ها ایجاد شده که همواره در فضای مجازی تعدادی معدود از اهالی سینما را در حال نمایش بهترین ماشین ها، برج ها، ویلاها و صحبت از دستمزدهای آن چنانی و حتی نمایش غذا خوردن های شان می بینیم و شکاف طبقاتی عمیقی در ذهن مردم به وجود آمده است.
مگر غیر از این است؟!
بله. تصویر ذهنی که فضای مجازی این روزها از سینمایی ها ایجاد کرده مربوط به کمتر از ۱۰ درصد جامعه سینماست و مختص عده معدودی سلبریتی می شود که این موضوع عرصه را برای دیگر هنرمندان چه از نظر مالی و چه تولیدی تنگ کرده است. البته بماند که جدا از این رفتار اشتباه نمایشی در رسانه های مجازی، در همه جای دنیا به دلیل کرامت و ارزشی که برای هنر قائل هستند هنرمندان سزاوار بهترین حمایت ها و خدمات اجتماعی هستند. اما روی صحبت من با بقیه جامعه سینمایی است که بیش از ۹۰ درصد را تشکیل می دهند و متاسفانه در کشور عزیزمان از کمترین امکانات معیشتی، اجتماعی و رفاهی برخوردار هستند که از جمله آن ها نداشتن حتی حقوق بیکاری و بیمه است.
برخی مردم آن چه را که در فضای مجازی می بینند باور دارند.
شاید مردم برای شان این واقعیت پوشیده باشد که بیش از 50 درصد مشاغل سینما در شرایط عادی با ۲۰ ساعت کار سخت در شبانه روز در یک پروژه سینمایی حقوقی کمتر از یک کارگر محترم را میگیرند و بسیاری دیگر در حسرت حضور در یک پروژه سینمایی، ماه ها و حتی سالها از بیکاری رنج می برند و همین حضور کم رنگ و دستمزد کم برای شان به رویا تبدیل می شود و برای تامین نیازهای زندگی شرمنده خانواده شان هستند.
البته گفته شده از فعالان سینما که بر اثر کرونا دچار آسیب شده اند از طریق ثبت نام در سامانه معرفی شده بعد از بررسی از سوی دولت حمایت خواهد شد.
می دانم. البته در شرایط بحران کنونی تا جایی که من در جریان هستم مسئولان خانه سینما حداقل در 2 صنف خانه سینما که بنده فعالیت دارم چه در کانون کارگردانان و همین طور مسئولان انجمن تهیه کنندگان مستقل خانه سینما، آقای «غلامرضا موسوی» دلسوزانه در حال پیگیری مطالبات اهالی سینما و راهکارهایی برای عبور از این شرایط بحرانی است و امیدوارم با ذهنیتی که از ما اهالی سینما از نظر مالی در جامعه ایجاد شده موثر واقع شود.