قافیه های موزون شعر انقلاب
گروه ادب و هنر
سال ها از روزهای سراسر شور، جان فشانی و ایثار مردان و زنانی که با حضور خود در صحنه درخت انقلاب را آبیاری کردند، می گذرد؛ روزهایی که گفتن و سرودن از آن تنها برای آن هایی که آن زمان را درک و لمس کردند، لذت بخش نیست، بلکه به تصویر کشیدن از خودگذشتگی آن هایی که تا پای جان در صحنه بودند و تصویرسازی آن روزها با زبان شعر هنوز حتی برای آن هایی که آن روزها را با چشم خود ندیدند نیز شیرین است و هر روز که می گذرد، برگی به برگ های زرین دفتر انقلاب اضافه می شود. به بهانه چهل و دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی برگی از دفتر سروده های شاعران را ورق می زنیم و قافیه های موزون شعر انقلابی را می شنویم که زنده و پویاست.
یکی از شاعران استان به تبیین 3 ویژگی ادبی، انقلابی و اسلامی در دل جریان شعر انقلاب اشاره می کند و ضمن ابراز خرسندی از این که طی سال های گذشته شاهد رویدادهای ادبی همچون برپایی شب های شعر انقلاب در استان هستیم، می گوید: اتفاق هایی از این دست در بالفعل شدن ظرفیت ها و استعدادها تاثیرگذار است، بنابراین اگر می خواهیم شاهد رشد و تعالی این گونه ادبی باشیم نباید به مناسبت ها بسنده کنیم بلکه باید از هر فرصتی برای شناسایی ظرفیت ها بهره بگیریم.
وی لازمه تبدیل حوزه شعر استان به قطب ادبی فعال کشور را برنامه ریزی، سرمایه گذاری، تقویت، توجه به جایگاه ادبا و شعرا، بزرگداشت پیشینیان و نکوداشت معاصران می داند و معتقد است: شعر انقلاب مختص نخستین روزهای پرشور پیروزی انقلاب نیست بلکه باید یادمان باشد که برای پیروزی و بارورشدن انقلاب شهدای بسیاری را تقدیم کردیم بنابراین باید به مقوله ایثار و فداکاری به عنوان یکی از محورهای جریان شعر انقلاب بیش از گذشته بپردازیم.
«قاسم مهرنیا» از فعالان ادبی استان و از نخستین افرادی که در شکل گیری محافل ادبی نقش مهم و اساسی داشته است، از روند شکل گیری محافل ادبی در مرکز استان در سال های اولیه پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی سخن می گوید و می افزاید: محفل ادبی عارف بجنوردی، زمینه ساز شکل گیری بسیاری از رویدادهای ادبی در مناسبت های مختلف بود و با وجود همه کاستی ها از هر ظرفیتی برای شکل گیری محافل ادبی استفاده کردیم.
وی تصریح می کند: حاصل این اتفاق در برهه های مختلف نه تنها تربیت نسل های شاعر بود، بلکه مجموعه های متعددی نیز منتشر شد.
وی ضمن تاکید بر تقویت گونه های ادبی، لازمه رشد و تعالی در این بخش را آموزش و پرورش می داند و می گوید: به نظر می رسد باید آموزش و پرورش همانند سال های اول انقلاب، بسترهای لازم را برای فعالیت های مختلف ادبی و هنری فراهم کند تا نسل آینده انقلاب نیز بتواند در این زمینه عرض اندام کند.
پیش از این هم «رضوانی» شعر امروز را یک جریان ادبی خوانده بود که همزمان با بالندگی و شکوفایی انقلاب ابراز وجود کرده بود و قبل از پیروزی انقلاب نیز بخشی از شاعران مبارز همچون «موسوی گرمارودی» و «طاهره صفارزاده» با جریان ادبی انقلاب همراه شدند و دست به تولید آثار زدند.
او این جریان را با توجه به این که بر اساس بعضی از ارزش های دینی و مذهبی و آرمان خواهی پایه ریزی شده است، یک جریان کاملاً زنده و پویا بیان کرده و گفته بود که در سطح جامعه وجود دارد.
او شعر دفاع مقدس، آیینی و ادبیات پایداری را برآمده از جریان شعر انقلاب بیان کرده بود که امروز هر یک تبدیل به یک جریان ادبی شده اند و در سطح شعر معاصر به چشم می خورند.
در واقع از نگاه این شاعر آیینی ادبیات پایداری، شعرآیینی و دفاع مقدس زیرشاخه شعر انقلاب و در واقع شاخه های این پیکر هستند.
وی گفته بود: در تعریف های مان از شعر انقلاب باید دقت نظر داشته باشیم و اگر شعر انقلاب آثار تولید شده شاعران انقلابی است به نظر باید یک جریان زنده و خودجوش باشد که در متن جامعه به حیات خود ادامه می دهد زیرا شعر انقلاب یک جهان بینی و ایدئولوژی است که شاعران انقلابی به دلیل تعلق خاطر به جریان انقلاب دست به تولید آثار می زنند، بنابراین نباید جریان شعر انقلاب را به روزهای پیروزی انقلاب محدود کرد. «رضوانی» کارنامه شعر استان را در حوزه شعر انقلاب قابل قبول می داند و از این که در یک دهه اخیرشاعران جوان ما به این مقوله به خوبی پرداختند، سخن می گوید و می افزاید: این نشان می دهد که هنوز دغدغه های آرمان خواهی در جان و فکر شاعران وجود دارد و با همین رویکرد اثر تولید می کنند.او درخصوص روند جریان شعر انقلاب در استان اظهارمی کند: اگر این روند به حال خود رها شود خوب نیست و فکر می کنم شاعرانی که به شعر انقلاب تعلق خاطر دارند می توانند دور هم جمع شوند و دغدغه های شان را با هم به اشتراک بگذارند و جریان سازی کنند.