داشتن روابط محکم و غنی با کودکان در رشد عاطفی و هوش هیجانی آن ها تاثیر به سزایی دارد. کودکان از رابطهای بیشترین بهره را میبرند که از لحاظ کلامی غنی و از نظر عاطفی حمایتگرانه باشد.به طور معمول هر چه کودکان بزرگتر میشوند مدت زمانی که با والدین گفت و گو میکنند کاهش مییابد. وابستگی عاطفی پایدار و منسجم میان والدین و فرزندان که با ابراز محبت همراه است به مناسبات کودک با محیط خارج استحکام بیشتری میبخشد و باعث ایجاد نگرشهای مثبت در مدرسه میشود.والدین بهتر است شنوندگان خوبی باشند و گفت و گوی ناچیز روزمره را به مکالمهای غنی میان افراد خانواده تبدیل کنند. خانوادههای پر مشغله ممکن است عادت گفت و گو را از دست بدهند. میتوان از والدین خواست هر روز حداقل دقایقی را به گفت و گوی خصوصی با فرزندشان اختصاص دهند و بدون حضور دیگر اعضای خانواده یا روشن بودن تلویزیون به دقت به حرفهای فرزندشان گوش کنند.