«مثل غنچه بود آن روز، غنچه ای که روییده، در هوای بهمن ماه، بر درخت خشکیده ... سرزمین ما ایران، لاله زار بود آن روز، روز خنده ما بود، روز گریه دشمن، روز خوب پیروزی، بیست و دوم بهمن». خون های شهدا و تلاش های فرزندان انقلاب سرانجام در 22 بهمن به ثمر و انقلاب شکوهمند اسلامی به پیروزی رسید. مشت های گره کرده مردم بجنورد نیز در آن روز با مردم دیگر شهرهای کشور همراه شد و فریاد شادی در کوچه پس کوچه های شهر طنین انداز شد.
آن هایی که آن روزها را به یاد دارند، 22 بهمن 57 را وصف ناپذیر توصیف می کنند. هنگامی که خبر پیروزی انقلاب اسلامی را از رادیوهای قدیمی شنیدند، به خیابان ها آمدند. آن روز همه آمده بودند. هر کدام سعی می کردند سهمی در این شادمانی داشته باشند. پیرزنی گلدان های سفالی شمعدانی اش را در وسط کوچه شان می چید و دیگری کوچه را آب و جارو می کرد. بوی اسپند پیرمردی که منزلش ته بن بست بود در هوا پیچیده بود و عطر خوش آن فضا را معطر کرده بود. گلبانگ آزادی و پخش سرودهای انقلابی خروش خون غیرت را در رگ های آن ها صد چندان می کرد. ریسه پرچم های پارچه ای و کاغذ رنگی و چراغ های رنگارنگ از این سر خیابان به آن سر خیابان یکی پس از دیگری بسته می شد. بوق خودروها که نشان از شادی مردم داشت گوش رهگذران را این بار نوازش می داد. یکی شیرینی پخش می کرد و مادری پیر هم برای سلامتی همه فرزندان انقلاب زیر لب صلوات می فرستاد.
«غلامرضا نوروزی» یکی از شهروندان انقلابی که در آن موقع 21 سال داشت و در بیشتر راهپیمایی ها و تظاهرات حضوری فعال داشت، بیان می کند: سرچشمه پیروزی در 22 بهمن خروشان شد و خون جوانان انقلابی به ثمر رسید. وی به شور و حال خاص مردم بجنورد در روزهای 22 و 23 بهمن اشاره می کند و می گوید: در آن روزها مردم در خیابان ها شیرینی و شکلات پخش می کردند، آن هایی که خودرو داشتند برف پاک کن های شان را به نشانه شادی روشن کرده بودند و وضعیت خاصی در شهر حکم فرما بود. به دلیل سختی ها و مرارت های زیادی که در راه شکوفایی انقلاب به ویژه در آن 10 روز قبل از پیروزی تحمل کرده بودند، شوق و شور وصف ناپذیری داشتند. وی با ذکر تلاش های آیت ا... «مهمان نواز» اضافه می کند: آیت ا... «مهمان نواز» در جریان انقلاب زحمات بسیار زیادی کشید و همیشه پیشاپیش مردم و همراه با روحانیان دیگر در تظاهرات حاضر بود. وی که در پاسخ به این سوال که بیشترین شعارهایی که مردم در روز پیروزی انقلاب اسلامی می دادند، چه بود، به یاد آن روزهای پرخاطره می افتد و می گوید: مردم بیشتر شعارهای «در بهار آزادی، جای شهدا خالی» و «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» و «خمینی، خمینی خدا نگهدار تو، بمیرد دشمن خونخوار تو» را سر می دادند. البته وی به ذکر شعارهای جالبی در جریان دهه انقلاب هم اشاره و ذکر می کند: در روز 12 بهمن ماه که مردم باخبر شدند امام به میهن اسلامی بازگشته اند شعار «خمینی، خمینی قلب ما باند فرودگاه توست» را می دادند.
وی اداره شهر را در آن روزها به دست مردم می داند و می گوید: در روزهای قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، شهربانی در اختیار مردم بود و آن ها اداره شهر را در دست گرفته بودند. در روزهای قبل از پیروزی انقلاب نیروی هوایی شهرآباد هم با مردم اعلام همبستگی کرد و در روز 22 بهمن مردم در کنار این نیرو جشن پیروزی را برگزار کردند. به گفته وی، افرادی همچون مرحوم دکتر «هاشمیان»، حاج آقای «ارکانی» و «گلیانی»، حجت الاسلام «محمدی مقدم»، «ارحامی»، «ایزدی»، «تفضلی» و شهید «نوریان» در آن روزها حضور فعالی داشتند.
«محمدی» یکی از شهروندانی که 22 بهمن 57 در میان مردم حضور داشت، بیان می کند: روز 22 بهمن برای بسیاری از مردم خاطره انگیز بود زیرا احساس آزادی می کردند و از این که از زیر یوغ ستم شاهی بیرون آمده بودند، خشنود بودند. وی ادامه می دهد: در روز 22 بهمن مردم باور کردند که خون های ریخته شده جوانان شان پایمال نشده است، آن روز هر فردی به نوبه خودش سعی می کرد در این شادی شرکت کند، به خوبی یادم می آید که یکی از قنادهای بجنورد در آن روز هرچه شیرینی در یخچال مغازه اش داشت روی میزی در مقابل مغازه اش گذاشته بود و با شیرینی و شربت از رهگذران و مردمی که برای برگزاری جشن انقلاب به خیابان ها آمده بودند، پذیرایی می کرد. شهروندی دیگر هم به همبستگی ارتش با مردم اشاره می کند و می گوید: آن روز سربازها و نیروهای ارتش به مردم پیوستند و با برافراشتن پرچم هایی شادی خود را از این پیروزی اعلام کردند. وی می افزاید: در آن روز با این که هوا بسیار سرد بود اما حتی بانوان به همراه فرزندان کوچک و شیرخوار خود به خیابان ها آمده بودند و شعار های مختلفی را سر می دادند.
البته تعدادی از جوانان انقلابی بجنورد با این که در مبارزه های آن روزها حضوری فعال داشتند اما چراغ انقلاب را در جای دیگری روشن نگه می داشتند. یکی از این افراد «احمد محقر» بود که به علت تعطیلی دانشگاه ها حدود 10 ماه در بجنورد حضور داشت و از اوایل بهمن ماه سال 57 به تهران بازگشت. وی که جزو تیم حفاظت از امام خمینی (ره) بود، بیان می کند: در دانشگاه صنعتی شریف فعلی درس می خواندم و تیم های حفاظتی و انتظامی را تشکیل داده بودیم تا در هشتم بهمن ماه که قرار بود امام تشریف بیاورند به وظیفه خود عمل کنیم. وی ادامه می دهد: شب قبل از هشتم بهمن ماه به مسجد ابوالفضل(ع) خیابان ستارخان فعلی رفتیم که شب بسیار سردی بود و از آن جا به بهشت زهرا رفتیم تا برای حضور امام آمادگی داشته باشیم. صبح روز بعد، شهید بهشتی در آن جا سخنرانی کرد و مشخص شد که بختیار اجازه ورود امام را نداده است. وی می افزاید: پس از تظاهرات مردم مقرر شد که امام 12 بهمن تشریف بیاورند که دوباره به همان مسجد رفتیم و مجهز شدیم و از ساعت های ابتدایی شب جمعیت زیادی آن جا بودندو ما به دلیل سرمای شدید ناچار بودیم تا صبح ورزش کنیم . وی بیان می کند: صبح روز بعد در جایگاهی که هلی کوپتر حامل امام آمد،بودیم. وی ادامه می دهد: در روز 22 بهمن مردم راهپیمایی های مختلفی برگزار و شادی خود را ابراز کردند.