
سرمربی تیم ملی مطرح کرد:
تعداد بازدید : 9
نقش خراسان شمالی در پیشرفت «روئینگ»

گروه ورزش- استان خراسان شمالی، ظرفیت ها و استعدادهای فراوانی در رشته قایقرانی دارد و طی سال های گذشته، ورزشکارانی از این استان همچون «عطا زارعی» در سطح ملی درخشان ظاهر شدند. این استان در سال های پیش، میزبان اردوی تیم ملی قایقرانی نیز بوده است و تقویت ظرفیت های موجود و حمایت از ورزشکاران این رشته می تواند زمینه ساز معرفی قهرمانان مختلفی از این خطه در سطح ملی و بین المللی شود. سرمربی تیم ملی روئینگ درخصوص نقش استان هایی همانند خراسان شمالی در پیشرفت این رشته دیدگاه قابل تأمل و نظرات قابل توجهی دارد و معتقد است استان ها با کمترینها هم میتوانند روئینگ را سرپا نگه دارند.
قایقرانان عضو تیم ملی روئینگ با هدایت «افشین فرزام» پاروهایشان را به آب زدند تا از دل کمبودها و تفاوتها باز هم دست خالی برنگردند. گفتوگو با «افشین فرزام» سرمربی تیم ملی روئینگ کشورمان را که با چندین مدال از مسابقات جایزه بزرگ مسکو در روسیه برگشته است در ادامه می توانید بخوانید.
استانهایی مانند خراسان شمالی که زمانی میزبان اردوهای تیم ملی قایقرانی بود و ورزشکارانی هم به تیم ملی تحویل داد، چقدر میتوانند در پیشرفت این رشته تاثیرگذار باشد؟

یکی از مشکلات اساسی ما در روئینگ این است که بیشتر اردوها در استانهای خاصی زمانی فعال بودند ولی مقطعی و زودگذر بوده و ماندگاری نداشته است. در رشتهای مانند روئینگ ما به پتانسیل تمام کشور نیاز داریم. انتظار نداریم در شهرستانها و استانهای خارج از پایتخت بخواهند خیلی هزینه کنند و بهخوبی از دغدغههای مالی آنها خبر داریم ولی از همان داشتههایی که وجود دارد و با کمترینها هم میتوانند این رشته را سرپا نگه دارند، هم برای ورزشکاران خودشان و هم برای حضور تیم ملی استفاده کنند تا هم استانها و هم تیم ملی از توان و امکانات یکدیگر بهره ببرند. البته باید مداوم باشد و مقطعی بودنش هیچ بازدهی و خروجی برای هر دو طرف نخواهد داشت.
فکر میکنم یکی از مشکلات اساسی روئینگ همین مسئله است که خیلی از استانهای فعال ما که قبلاً چه در سطح مدیریتی، چه ورزشکاران و مربیان کار و تلاش میکردند الان بیشترشان غیرفعال هستند و این میطلبد که سیستمی سرکار باشد که همه پتانسیل ها در چرخه قرار بگیرد و با انگیزه، دائمی و هدفمند باشند تا بتوانند در مقاطع مختلف کاریشان، نتیجه بگیرند. به نظر من سدی که در خراسان شمالی بوده و در مقاطعی هم میزبان تیمهای ملی ما بوده به مرور زمان باید کاملتر، به روزتر و مجهزتر میشد نه اینکه به مرور از گردونه خارج شود. به هر دلیلی که میتواند دلایل مختلفی از جمله تمدید نشدن مجوز یا پیگیر نبودن خود اداره ورزش و جوانان یا هیئتها مربوط باشد، باز هم نباید این گونه میشد. اینکه مسیری ثبات و قدم رو به جلو داشته باشد خیلی اهمیت دارد.
از مسابقات جایزه بزگ مسکو دست پر و با مدال برگشتید و در بخشهای مختلف به فینال رسیدید؛ از عملکرد ورزشکاران در بخش خانمها و آقایان راضی بودید؟
با توجه به در نظر گرفتن تمام جوانب از جمله اینکه ما حدوداً با ۷۰ تا ۸۰ درصد آمادگیمان به این رقابتها رفتیم و تیمهای روسیه و بلاروس که در سطح جهان و المپیک حرفهای زیادی برای گفتن در این رشته دارند در قالب حدود ۲۰ تیم در این مسابقات شرکت کرده و ملیپوشانشان بین تیمهایشان تقسیم شده بودند کارمان را سخت کرده بود؛ البته با در نظر گرفتن شرایط جوی و برودت هوا فکر میکنم عملکردمان قابل قبول باشد.
بهنظر میرسد خانمها در رقابت رشته روئینگ عملکرد بهتری را نسبت به مردان به نمایش گذاشته اند و در همین مسابقات هم بهتر مدال گرفتند. چرا روئینگ آقایان به اندازه خانمها مدالآور نبود؟
شرایط مسابقات مختلف با هم متفاوت است. این مسابقات با توجه به نوع برگزاری و زیاد بودن تعداد ورزشکاران قوانین آن از فدراسیون جهانی تبعیت نمیکرد و برای اینکه بتوانند تعداد بالای هزار ورزشکار را در 3 روز مدیریت کنند و رقابت ها را به اتمام برسانند مجبور بودند با قوانین داخلی خودشان مسابقات را برگزار کنند و بههمین دلیل مسابقات شانس مجدد را به طور کامل حذف کردند و هر فردی فقط میتوانست در همان یک مسابقه جایگاهش را برای رسیدن به فینال مشخص کند. از طرف دیگر تعداد سالهایی که با تیم بانوان کار کردم خیلی زیاد است. من تقریباً از سال ۲۰۱۱ با تیم بانوان به خصوص «نازنین ملایی» کار کردم و الان حدود 3 سال یعنی از سال ۲۰۱۹ است که هدایت تیم آقایان را برعهده گرفته ام و برای رسیدن به سطحی که توقعش را داریم حتماً زمان لازم است. حتی بقیه خانم های عضو تیم هم حدود ۴ ماه است که به تیم من اضافه شده اند. نمیشود یک شبه به حد بالایی به خصوص در رشته نیمهاستقامتی مانند روئینگ رسید.
برنامه شما برای رقابتهای کسب سهمیه چیست و فکر میکنید روئینگ چند سهمیه المپیک پاریس را خواهد داشت؟
فکر میکنم در این دوره ما حتماً شاهد گرفتن سهمیههای بیشتری میتوانیم باشیم اما اینکه چهفردی در کدام مسابقه باشد باید ببینم شرایط به چه صورتی پیش میرود. شاید ارنج بچهها خیلی متفاوت با آن چیزی باشد که تا الان دیدهاید. همانطور که دیدید در این مسابقات از «نازنین ملایی» در رشتههای گروهی هم استفاده کردم و باید زمان جلو برود تا ببینیم شرایط و آمادگی بچهها به چه صورت خواهد بود.
منتظر کسب سهمیه دوباره «نازنین ملایی» هم باشیم؟
بله، اگر روال به همین صورت پیش رود و در مسیر فعالیت، اتفاق ناخوشایندی پیش نیاید به طور حتم میتوانیم «نازنین ملایی» را در المپیک داشته باشیم؛ حالا اینبار یا در تک نفره یا در قامت قایق دو نفره سبک وزن. اگر بتوانیم در قایق دو نفره سبک وزن سهمیه بگیریم اتفاق خیلی خوشایندی است و برای اولین بار در تاریخ روئینگ ایران خواهد بود.
عملکرد «مهسا جاور» را که بعد از مدت طولانی به تیم ملی برگشته است چطور ارزیابی میکنید و آیا میتوان به حضورش در المپیک هم امید داشت؟
در رکوردگیریهایی که قبل از اعزام به این مسابقات شده بود توانست در بخش دونفره رکوردهای خوبی را از خودش به جا بگذارد و باید منتظر باشیم اول او را در بازیهای آسیایی ببینیم که در نهایت در کدام ارنج میتواند جای خودش را تثبیت کند و بعد از آن میتوانیم دربارهی سهمیه المپیک صحبت کنیم.
روئینگ ایران هنوز هم مشکل امکانات بهروز دارد یا این مشکل تا حدی برطرف شده است؟
مشکل از اولین روز با روئینگ بوده و هنوز هم هست. بعد از ورود به پیست مسابقات در روسیه تازه متوجه میشوید که روئینگ یعنی چه. فکر میکنم از لحاظ امکانات روئینگ زیر خط فقر باشیم. تجهیزات، امکانات، شرایط برگزاری، کمیت و کیفیت که از سالها قبل همراه کشورهای صاحب نام بوده خیلی تعیینکننده است. ما از هیچ چیز انتظار رسیدن به خیلی چیزها را داریم و فکر میکنم که انتظار خیلی بهجایی نباشد. وقتی در یک مسابقه داخلی در روسیه بیشتر از هزار نفر شرکتکننده میآید باید به این نتیجه برسیم که ما چقدر عقب هستیم. وقتی طی یک روز حدود ۹۰۰ قایق را از روسیه به پیست میآورند ببینید که در چه سطحی هستیم! از نوع فیلم برداری تا اجرای مسابقات، پیست منحصر به فردی که دارند حتی شامل یک پیست در کشور روسیه نمیشود و در تمام استانهایشان این پیست وجود دارد و با وجود پیست خوبشان باز هم خودشان راضی به تمرین در آن نیستند و مکانهای خیلی مناسبتری را برای تمرینشان در نظر میگیرند، بنابراین اصلاً راجع به تجهیزات این رشته در ایران بهتر است صحبت نکنیم.
برای رسیدن به فینال A المپیک به عنوان سرمربی به چه چیزهایی نیاز دارید و نیاز قایقرنانان را در چه میدانید؟
خیلی ساده میشود کشورهایی را که در این سطح جای خودشان را باز میکنند تحلیل کنیم؛ درباره کشورهایی مانند روسیه، آمریکا، چین، کانادا، استرالیا، نیوزیلند، انگلیس و چند کشور دیگر میتوان با جست و جو همه چیز را متوجه شد. اگر ما روزی به فینال A المپیک برسیم به نظر من ظلم در ورزش روئینگ است چراکه اصلاً نمیتوانید تصورش را کنید که چه چیزهایی نداریم. همین مسابقات بزرگ روسیه شصت و دومین دوره اش را پشتسر میگذاشت، یعنی ۶۲ سال پیش این کشور استارت چنین مسابقهای را زده بود و از آن موقع اینها چنین امکانات و برنامهریزی دارند و برای جذب نفرات، استعدادها و پرورش و پیشبرد کارهایشان تلاش میکنند. ما تا زمانی که خودمان را از همه لحاظ نخواهیم به سطح کشورهای پیشرفته روئینگ برسانیم اینکه از مدال یا فینال المپیک صحبت کنیم به نظرمکار منطقی نیست.
از «بهمن نصیری» خبری دارید؟
با «بهمن نصیری» کاملاً در ارتباطم و احتمال دارد همان طور که در مسابقات سال گذشته در چک حضور داشت در مسابقات پیش رو هم در برخی از مسابقات باز هم او را ببینیم. آرزوی موفقیت برایش دارم و امیدوارم که به درجاتی که مدنظرش بود در مسابقات آینده برسد.