«یزدان فتوحی» کارگردان و بازیگر:
تعداد بازدید : 111
غرغرو نیستم!
قاب هایی از دغدغه زندگی مشترک
مریم ضیغمی- «یزدان فتوحی» لیسانس روان شناسی بالینی و فوق لیسانس روان شناسی مشاوره دارد. به گفته خودش، برای کمک به حرفه اش در این رشته درس خوانده است. از ویژگی های او این است که می نویسد و بازی و گاهی هم کارگردانی می کند. او که اغلب در آثار طنز به نقش ها جان بخشیده با «خنده بازار» در بین بینندگان شناخته شد. فتوحی شاگرد زنده یاد «حمید سمندریان» است و دوره های کارگردانی را نیز در انجمن سینماگران جوان گذراند و شرکت در همین کلاس ها سبب شد به منظور بازی در نقش کوتاهی برای سریال «در پناه تو» انتخاب شود. او ساخت دو سریال را در کارنامه اش دارد؛ اولی «ناخونک» و دومی «میانبر» که به تازگی پخش آن به پایان رسیده است. به بهانه پایان پخش سریال «میانبر» با او همکلام شدیم.
بازتاب های سریال «میانبر» چگونه بود؟
خدا را شکر مردم خیلی سریال را دوست داشتند. در صفحه مجازی ام مردم به خصوص بینندگان شهرستانی به من لطف داشتند. ساخت این گونه آثار به شدت سخت است. متاسفانه بعضی از دوستانم کم لطفی می کنند و بدون این که به چارچوب کلی کار نگاه کنند نقد و «میانبر» را با سریال دیگری که بودجه اش بالای 15، 20 میلیارد تومان بوده مقایسه می کنند. ما با همین کمبود بودجه توانستیم یک کار آبرومند بسازیم و سربلند بیرون بیاییم. بزرگان سینما، تلویزیون و تئاتری که در آثار معمولی بازی نمی کنند، در سریال ما بازی کردند.
همین که پیش کسوتان به شما اعتماد کردند خیلی مهم است و این که در این سال ها توانستید اعتباری جمع کنید و پیش کسوتان در کارتان بازی کردند.
دوستان به من لطف داشتند و من هم تلاش کردم آن چه را از دوستانی که برای شان کار کرده و یاد گرفته ام در آثارم نشان دهم. در سریال «میانبر» متن ها به روز می آمد و در این زمان کم بازیگران سر صحنه می خواندند و من قصه را ویرایش می کردم و چون کاری گروهی بود و همه همدل بودند توانستیم آن را جمع کنیم.
نحوه ساخت سریال با توجه به شیوع کرونا چگونه بود؟
بهداشت را رعایت می کردیم و پزشک سر صحنه می آمد. هیچ وقت در عمرم مصاحبه نکرده ام که بگویم به خاطر مردم این کار را می کنم و سختی می کشم ولی در این شرایط شیوع کرونا کل گروه «میانبر» فقط برای مردم ایستادند. یک زمان است که شما یک پروژه را می سازید که پول خیلی زیادی دارد و می گویید به خاطر پولش کار می کنم اما چیزی به نام جان وجود دارد که هیچ چیز ارزشمندتر از آن نیست و همه ما خطر بزرگی را به جان خریدیم و کارمان به خاطر پول و موقعیت نبود. می توانستیم کار را تعطیل کنیم و برویم در خانه های مان بنشینیم ولی چون مردم در قرنطینه خانگی بودند ما هم باید کار می کردیم تا شاید بتوانیم نیم ساعت خنده بر لب بینندگان بنشانیم.
دغدغه تان از ساخت سریال «میانبر» چه بود؟
از سالی که وارد این حرفه شدم به دنبال دغدغه های خودم هستم که در آثارم نمود پیدا کند. در سریال «میانیر» دغدغه ام زندگی مشترک است یعنی آدم ها در یک آپارتمان بتوانند با هم کنار بیایند و با تمام نقص ها و مشکلاتی که وجود دارد و فرهنگ متفاوتی که دارند با هم زندگی کنند. دیگر این که همراهی و همیاری بین ما اندکی کم شده است و من در سریال نشان دادم ممکن است دو نفر در آپارتمان با هم کل کل کنند اما اگر سر یکی درد بگیرد دیگری مراقبش است و برایش تب می کند. دغدغه ام از ابتدا همین همراهی و همیاری بود و تمام تلاش خودم را می کنم که روی چندین نفر تاثیر بگذارم.
لیسانس روان شناسی بالینی و فوق لیسانس روان شناسی مشاوره دارید؛ چرا در این رشته تحصیل کردید؟
تحصیلات روان شناسی به خاطر کارم بود و من هم علاقه مند به حرفه خودم یعنی کارگردانی، نویسندگی و بازیگری هستم و خیلی لذت بخش تر است وقتی شما یک چیز بیرونی مثل روان شناسی و جامعه شناسی بدانی و در این حرفه کار کنی چرا که ناخودآگاه در هنر به کارت می آید. کلاً تحصیلاتم برای ادامه حرفه خودم بود نه این که بخواهم بروم در آن حرفه کار کنم.
بلیت سفر به حرفه هنر را چه زمانی گرفتید؟!
در سال های ۷۶، ۷۷ وارد این حرفه شدم و هم اکنون کار می کنم و هیچ حرفه دیگری غیر از این کار یاد ندارم.
وقتی راهی این سفر پر فراز و نشیب شدید چه شد که هر سه حرفه بازیگری، کارگردانی و نویسندگی را تجربه کردید؛ آیا به هر سه حرفه علاقه داشتید؟
همه این ها لازم و ملزوم یکدیگر هستند. بازیگران آثارم می گویند دلیل این که ما جلوی دوربین ات راحت هستیم این است که خودت هم بازیگر هستی. من به دلیل کارگردانی بازیگری را تجربه کردم. یا فکر کن شمای کارگردان نویسندگی یاد نداشته باشی، کارگردانی که نویسندگی یاد نداشته باشد خیلی کار برایش سخت است. شما صحنه ای را داری می گیری و اتفاقاً فیلم نامه خوبی هم است اما سکانس درنمی آید در صورتی که اگر شما نویسنده باشی می توانی قصه را درست بچرخانی. یک کارگردان باید همه چیز را یاد داشته باشد؛ از صدابرداری و صداگذاری گرفته تا تدوین، بازیگری و نویسندگی.
به سفر رفتن، فیلم دیدن و کتاب خواندن چه نقشی در اوقات فراغت تان دارد؟
نقش خیلی مهمی دارد مخصوصاً فیلم دیدن و کتاب خواندن. اگر زمانش را داشته باشم حتماً به سفر می روم. مگر می شود به سفر نرفت؟
دغدغه مالی ندارید؛ یعنی این حرفه آن قدر درآمدش خوب است که مشکل مالی نداشته باشید؟
من به شدت آدم شکرگزاری هستم و همیشه از زندگی ام راضی ام. معتقدم اگر تو شکرگزار باشی هر چقدر پول داشته باشی برایت کافی است برای همین من آدم غرغرویی نیستم و همیشه شکرگزار خدا هستم که مرا به آرزوهایم می رساند و حواسش به من و همین برایم کافی است و مهم تر از بحث مالی، تن سالم است چون اگر تنت سالم باشد می توانی پول در بیاوری.
اهل فضای مجازی و جنجال و فالوور جمع کردن هستید؟
به اجبار یکی از دوستانم که در تئاترش بازی می کردم در اینستاگرام هستم تا برای تئاترمان اطلاع رسانی کنم و مردم بیایند و ببینند که واقعاً تاثیر داشت یا خبر کارهایم را در صفحه خودم می گذارم چون شاید خیلی ها تلویزیون تماشا نکنند و از طریق فضای مجازی متوجه شوند. اصلاً اهل حاشیه و فضای مجازی نیستم چون نه زمانش را دارم و نه حوصله اش را.
بزرگ ترین آرزوی تان چیست؟
من آرزوهای خرد و کوچکی دارم که ریز ریز به آن ها می رسم و آرزوی خیلی بزرگ و دست نیافتنی که در ذهنم باشد، ندارم. اهدافی دارم که به آن ها می رسم.
برنامه بعدی تان چیست؟
برای بازی و کارگردانی پیشنهاد کار دارم که به دلیل شیوع کرونا فعلاً متوقف شده است.