مرتضوی
دیگر نقشی نمی بندند روی کاغذ و رنگی نمی پاشند بر پیکر بی جان بومی که روزگاری جان می گرفت و تازگی می بخشید به دنیای رنگارنگ هنر. این روزها نگارخانه های شهر کمتر میزبان هنرمندانی است که روزگاری قلم به دست می گرفتند تا اثری خلق کنند بر دیوار هنر. این روزها دیگر از حرف تازه خبر چندانی نیست. «نسرین حسنی»، سال هاست در عرصه نقاشی فعالیت می کند و به آموزش می پردازد و بر این باور است که اگرچه هنرمندان جوان حضور فعالی در جشنواره ها و نمایشگاه های خارجی دارند اما حرف تازه و جدیدی در عرصه هنر زده نمی شود، آن هم به دلیل این که به هنر بها داده و از هنرمند حمایت نمی شود.
او می گوید که این حضور کم رنگ در عرصه هنر ناشی از این است که بیشتر هنرمندان درگیر امرار معاش هستند زیرا آثارشان فروش چندانی ندارد بنابراین چقدر می توانند برای دل خودشان کار کنند و به نظر می رسد باید توجیه اقتصادی داشته باشد تا برای فعالیت دلگرم شوند.
از نگاه او این عوامل سبب شده است بیشتر هنرمندانی که در عرصه هنر فعالیت می کردند به آموزش بپردازند یا به شغل دیگری رو بیاورند.
این هنرمند دلیل این را که اتفاق تازه ای در حوزه نقاشی در خراسان شمالی رخ نمی دهد و فعالان عرصه نقاشی دور هم جمع نمی شوند، ورود گرافیک به دنیای تجسمی می داند و معتقد است: از زمانی که به گرافیک بها داده شد و به عرصه آمد، نقاشی کم رنگ شد و بیشتر فعالیت ها به سمت گرافیک و المان ها رفت و باید گفت راه های دیگری برای فعالیت پیش روی اهالی هنر گشوده شده است.
این هنرمند ارزش قائل نشدن دستگاه ها برای تولیدات هنری را از دیگر مواردی مطرح می کند که در کاهش انگیزه هنرمندان تاثیرگذار بوده است و در بعد کارگاهی و نمایشگاهی هم فعال نبودن انجمن تجسمی را در کم رنگ شدن فعالیت ها بی تاثیر نمی داند.
«حسنی» دامنه رنگ باختگی نقاشی را گسترده تر از طیف هنرمندان می داند و از این که جشنواره ها بیشتر به حوزه آموزش و پرورش معطوف شده است، سخن می گوید.
او البته این را هم می گوید که اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان بیشتر در زمینه تئاتر مایه می گذارد و انجمن هنرهای تجسمی در آستانه انحلال و تعطیلی است و همه این اتفاق ها از نبود حمایت ناشی می شود.
او به مقایسه وضعیت انجمن تجسمی و خوشنویسان در استان می پردازد و جای صدور مدرک معتبر از سوی انجمن تجسمی یا آموزشگاه های آزاد هنری را در مقایسه با انجمن خوشنویسان خالی می بیند.او با طرح این سوال که چرا باید سازمان آموزش فنی و حرفه ای بتواند به همه رشته ها مدرک معتبر بین المللی بدهد اما این امتیاز از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داده نمی شود؟ می گوید: این امر سبب شده نه تنها متقاضی این رشته کم شود بلکه از رونق چندانی برخوردار نباشد.
«درگزی» که سال هاست در عرصه هنر فعالیت چشمگیری دارد از کم رنگ بودن فعالیت های هنرمندان نقاش می گوید و با یادآوری حضور در جشنواره های تجسمی استان در سال های گذشته از داوری های غیر اصولی این جشنواره ها انتقاد می کند. او البته از همراه و همدل نبودن فعالان این عرصه در بعد عرضه تولیدات شان هم سخن می گوید و می افزاید: در مقوله اقتصادی اهالی هنر با هم نمی نشینند تا همفکری کنند و هر کدام بنا به نیاز خود قیمت گذاری می کنند که این به ضرر اقتصاد هنر است.
این هنرمند همچنین از نبود حمایت های مادی و معنوی از سوی متولیان سخن می گوید و از این که برای برپایی نمایشگاه ها آن طور که باید تبلیغاتی صورت نمی گیرد، گلایه دارد و اضافه می کند: تا وقتی پستی به نام رئیس انجمن هنرهای تجسمی به رسمیت شناخته نشود، کاری انجام نمی شود.
«قائنی» از دیگر فعالانی است که چند سالی است دستی در آموزش دارد و به دلیل کم رنگ شدن حضور فعالان عرصه تجسمی در شاخه نقاشی به فعالیت می پردازد و خلأ حمایت متولیان از فعالان این عرصه را بی تاثیر در کم رونق شدن فعالیت هنرمندان نمی داند و بی تفاوتی متولیان به حضور هنرجویان در جشنواره ها و کسب رتبه را در کاهش انگیزه تاثیرگذار می داند.
یکی دیگر از فعالان این عرصه هم با اشاره به رکودی که در برپایی نمایشگاه های شهر حاکم شده است، ورود بخش خصوصی را در سامان دهی فعالیت های هنری ضروری می داند.