پژمان

کارگردان: سروش صحت

اولین بار سال ۱۳۹۲ در سریال «پژمان» با زوج هنری «پژمان جمشیدی» و «سام درخشانی» روبه‌رو شدیم. ماجرای این سریال از این قرار بود که «پژمان جمشیدی»، بازیکن سابق تیم پرسپولیس بدون تیم مانده بود و مدیر برنامه‌اش «سام درخشانی» نمی‌توانست برای او کاری کند. این دو نفر مدام دنبال تیم می‌گشتند و هربار هم سرشان به سنگ می‌خورد. «پژمان» اولین تجربه «جمشیدی» در بازیگری بود و بخش مهمی از موفقیت آن به فیلمنامه «پیمان قاسمخانی» و طراحی کاراکتری باز می‌گشت که برای این دو شخصیت انجام داده بود. این دو کاراکتر، به ظاهر آدم‌های عاقلی بودند اما در عمل، رفتار و بیانشان از نوعی توهم و سادگی نشأت می‌گرفت و همین تضاد عامل اصلی محبوبیت‌شان شد. کل‌کل ناتمام میان آن ها بخش دیگری از دلیل موفقیت این زوج است. «سروش صحت» در مقام کارگردان به‌خوبی توانست به این دو شخصیت جان دهد تا جایی که محبوبیت آن ها تا سال‌ها بعد ادامه پیدا کرد.

 

خوب، بد، جلف

کارگردان: پیمان قاسم‌خانی

دو سال بعد از موفقیت «پژمان»، «پیمان قاسم‌خانی» در اولین تجربه کارگردانی‌اش «خوب، بد، جلف»، روی وجه دیگری از جذابیت زوج «جمشیدی» و «درخشانی» تمرکز کرد. این بار دیگر داستان فیلم ارتباط مستقیمی با سریال «پژمان» و بحث فوتبالیست بودن او نداشت. همین باعث شد مخاطبان شاهد قصه‌ای تازه از این زوج باشد و روابط میان آن ها برایشان خسته‌کننده نشود. در این فیلم، «پژمان» و «سام» قرار است بازیگران یک فیلم سینمایی باشند. ماجرا از این قرار بود که یک کارگردان فیلم‌های هنری از سوی تهیه‌کننده مجبور می‌شود برای فروش بیشتر فیلم دست روی دو بازیگر تجاری بگذارد و به این ترتیب باید سعی کند هرطور شده آن ها را به نقش‌هایشان نزدیک کند. فیلم هم در جشنواره و هم در اکران عمومی مورد استقبال مردم قرار گرفت. این فیلم در کل با بلیت ۱۱ هزارتومانی، ۱۶ میلیارد فروخت و یک میلیون و 500 هزار مخاطب در سینماها جذب کرد.

 

تگزاس

کارگردان: مسعود اطیابی

بعد از این که زوج «پژمان» و «سام» به واسطه بازی در «پژمان» و «خوب، بد، جلف» به شهرت رسیدند، «مسعود اطیابی» دست به کار شد و از آن ها دعوت کرد تا در فیلم «تگزاس» بازی کنند. «تگزاس» درباره مهاجرت دو دوست به برزیل بود. یکی از آن ها در برزیل زندگی کرده و آن یکی هم می‌خواست مقیم برزیل شود برای همین تصمیم می‌گرفتند سرپرستی یک کودک برزیلی را قبول کنند. اما از یک جایی به بعد ماجرا پیچیده می‌شد و پای یک گنگستر بزرگ به میان می‌آمد. «تگزاس» فیلمنامه قدرتمندی نداشت و براساس سلسله اتفاق‌ها و موقعیت‌های کمدی پیش می‌رفت به همین دلیل هم  فیلمی نبود که بتواند مورد توجه سخت‌پسندها قرار گیرد، ضمن این که بازی این زوج هم تقلیدی از تجربه‌های پیشین بود به همین دلیل هم با وجود جذابیت‌های بازی «پژمان» و «سام» کنار هم، تگزاس به اندازه دو اثر قبلی خوش‌ساخت نبود با این حال مهم ترین دلیل موفقیت آن به بازی زوج «پژمان» و «سام» برمی‌گشت. «تگزاس» در اکران دوم سال 97 روی پرده سینماها رفت. فیلم 14میلیارد و 500 میلیون تومان فروخت که رقم معقولی بود.

 

تگزاس۲

کارگردان: مسعود اطیابی

«مسعود اطیابی» بلافاصله بعد از «تگزاس» تصمیم به ساخت قسمت دوم گرفت و مجدداً روی موج جذابیت‌های این زوج و هم چنین ماجراهای قسمت اول این فیلم پیش رفت. «تگزاس 2» از معدود فیلم‌هایی بود که قسمت دوم آن به مراتب قوی‌تر از قسمت یک آن به نظر می‌رسید. اگرچه نمی‌شد آن را جزو کمدی‌های درخشان سال‌های اخیر به حساب آورد اما هم موقعیت‌های خنده‌دار زیادی داشت و هم باورپذیری آن نسبت به قسمت یک بیشتر بود.

 جنس بازی «پژمان» و «سام» با این که شباهت‌هایی به قسمت اول «تگزاس» داشت اما با ماجراهای قسمت 2 بیشتر جور بود، به خصوص این که با همراهی «ژاله صامتی»، «مهدی هاشمی» و زن برزیلی فیلم، موقعیت‌های جالب تری هم رقم می‌خورد. داستان در تهران روایت می‌شد و ماجرا به سمتی می‌رفت که زندگیشان با قاچاق مواد گره می‌خورد. «تگزاس2» در تهران و شهرستان ها بیش از 25 میلیارد تومان فروخت و در سال 1397 در جایگاه دوم پرفروش‌ها بعد از فیلم «مطرب» قرار گرفت.

 

خوب، بد، جلف: ارتش سری

کارگردان: پیمان قاسم‌خانی

تیرماه سال 1398 در حالی که زوج «پژمان» و «سام»، چهار همکاری مشترک را از سر گذرانده بودند، «پیمان قاسم‌خانی» تصمیم گرفت قسمت دوم «خوب، بد، جلف» را با نام «ارتش سری» کارگردانی کند. این بار «حامد کمیلی» هم به این جمع اضافه شده بود و مواجهه او هم با این زوج موقعیت‌های خنده‌داری را رقم می‌زد. 

ماجرا از این قرار بود که گروهی خرابکار زیر نظر «دونالد ترامپ» قصد داشتند به بهانه فیلمبرداری یک اثر تاریخی، از عملیات هسته‌ای ایران سردربیاورند و کارگردانی را به ایران فرستاده بودند تا با دعوت از این زوج، فیلمی درباره جنگ جهانی دوم بسازند.

 «پژمان» و «سام» مدام خرابکاری می‌کردند تا این که در نهایت به گمان این که هنوز مشغول فیلمبرداری هستند، سر از مقر اصلی آن ها در می‌آوردند. ابتدا قرار بود «خوب، بد، جلف 2» در قالب سریال تولید شود اما به دلیل بالا رفتن هزینه‌ها تصمیم گرفتند آن را در قالب یک اثر سینمایی تولید کنند.

بعد هم به دلیل طولانی شدن زمان فیلم، قرار شد ادامه آن به یک سریال تبدیل شود. این فیلم به خاطر هم زمانی با شیوع کرونا آن طور که باید در سینماها مورد استقبال قرار نگرفت و کمتر از «خوب، بد، جلف» فروخت.

 

خوب، بد، جلف: رادیو اکتیو

کارگردان: محسن چگینی

«خوب، بد، جلف: رادیواکتیو» در واقع ادامه ماجراهای «ارتش سری» بود به این صورت که آن ها در پایان فیلم توسط چچنی‌ها دزدیده می‌شدند و در ابتدای سریال، به عنوان زندانی سر از قطار در می‌آوردند تا تبعید شوند. بخش مهمی از مخاطبان معتقد بودند «خوب، بد، جلف: رادیو اکتیو» بضاعت تبدیل شدن به یک سریال را ندارد و شاید اگر در حد یک مینی‌سریال یا حتی یک فیلم سینمایی پیش می‌رفت اتفاق‌های مهمتری در انتظارش بود با این حال سریال قابل قبولی از آب درآمد که بخش مهمی از موفقیت آن باز هم در گرو جذابیت زوج «پژمان» و «سام» بود اما در مقایسه با قسمت اول این سه‌گانه موفقیت چندانی در پی نداشت و جزو آثار پرمخاطب شبکه خانگی به حساب نیامد تا جایی که خود «مهراب قاسم‌خانی» تاکید کرد بهتر است دیگر ادامه‌ای برای این فصل ساخته نشود.

 

تگزاس۳

کارگردان: مسعود اطیابی

در حالی که «پیمان قاسم‌خانی» پایان سه‌گانه «خوب، بد، جلف» را با حضور «سام» و «پژمان» اعلام کرد اما «اطیابی» کماکان روی دوام موفقیت این زوج تاکید داشت و به همین دلیل هم «تگزاس3» مجدداً با حضور این زوج و البته با بازی «مهدی هاشمی»، «ژاله صامتی» و «گابریلا پتری» ساخته شد. ماجراهای «تگزاس3» در ادامه قسمت دوم پیش می‌رود و این زوج باز هم درگیر مجسمه پله و موادمخدر و ماجرای گروگان‌گیری هستند و باید هرجوری شده اوضاع را سر و سامان دهند. در این فیلم باز هم برگ برنده اصلی، جذابیت زوج «پژمان» و «سام» است و البته به لحاظ فیلمنامه و منطق روایی اجزا هم قابل‌قبول به نظر می‌رسد. «تگزاس3» این روزها در حال اکران در سینماهای کشور از جمله سینما های بجنورد است و فروش بسیار بالایی هم دارد.

اواخر مرداد امسال بود که یکی از نمادهای جذابیت سینمای جهان از دنیا رفت. «آلَن فابیَن موریس مارسل دلون»، مشهور به «آلن دلون»، بازیگر مشهور سینمای فرانسه و جهان، در حالی در 88 سالگی جهان را ترک کرد که از مشهورترین چهره‌های بازیگری معاصر بود. شهرت او فقط محدود به اروپا نبود، کاریزما، توانمندی و قدرت بازیگری او، دلون را به یک چهره مشهور و دوست داشتنی در سینمای جهان تبدیل کرده بود، آن‌ هم وقتی که آثارش با صدای مخملی «خسرو خسروشاهی» در ایران پخش می شد. در این مطلب با فیلم های آلن دلون خاطره بازی کرده ایم. آلن دلون طی یک اتفاق پایش به جشنواره کن در فرانسه باز شد و کار سینما را از دهه 50 میلادی شروع کرد. او به صورت تجربی سینما را آموخت و با استعداد و جذابیتی که داشت طی دو دهه به یک نام مهم در سینما تبدیل شد. کارنامه کاری این بازیگر از منظرهای مختلفی قابل بررسی است، اما نمی‌توان پیوند ایرانی‌ها با سینمای فرانسه و نقش پررنگ دلون در این مسیر را نادیده گرفت. تاثیرپذیری و پیوند سینمای ایران با بازیگری مانند آلن دولن قابل توجه است. در دهه 60 میلادی که اوج شهرت و محبوبیت آلن دلون در سینمای فرانسه و جهان بود، در ایران هم روندی در حال شکل‌گیری بود که آرام آرام تبدیل به ساختاری شد که بعدها از آن، به موج نوی سینمای ایران شهرت پیدا کرد. این ساختار چون شباهت زیادی به موج نوی سینمای فرانسه داشت، به این نام خوانده می‌شد. تلویزیون ایران آثار سینمای فرانسه را دوبله می‌کرد، آثاری که دلون در آن ها نقش داشت و شمایل یک مرد جذاب و قوی را به تصویر می‌کشید. دوبله صدای او هم از همان ابتدا برعهده خسرو خسروشاهی گذاشته شد و این علاوه بر تصویر، صدای ماندگاری از این بازیگر را هم در ذهن ایرانی‌ها باقی ‌گذاشت. فیلم‌های «سامورایی»، «استخر» و «دایره سرخ» از آثار محبوب دلون در ایران بود. تاثیر دیگر آلن دلون در سینمای ایران به شمایل ضدقهرمان او برمی‌گشت. در ایران، فیلم‌هایی که از کشور فرانسه پخش می‌شد با بازی مردی جذاب و خوش‌چهره بود که عموماً ضد قهرمانی تنها بود.‌ این تفاوت به چشم می‌آمد و مردم فیلم‌های آلن دلون را پیگیری می‌کردند و دوست داشتند. همین محبوبیت باعث شده بود، بسیاری در ساخت آثار سینمایی خود هم در تلاش باشند از او نسخه‌برداری کنند که البته چندان موفق هم نبودند. یکی از اتفاقات جالب در اواخر دهه 40 شمسی هم این بود که به دلیل علاقه بیش‌ از اندازه ایرانی‌ها به آلن دلون بود، دعوت از او برای حضور در ایران بود. این بازیگر به دعوت جمعی از بازیگران ایرانی به تهران آمد و تعدادی عکس‌ هم از آن دوران در دسترس است که با انتشار خبر درگذشت دلون در فضای مجازی دست به دست شد. او سال‌ها از سینما فاصله گرفته بود، اما همچنان در میان ایرانی‌ها محبوب بود و واکنش‌ها به خبر درگذشتش، نشان از پیوند ناگسستنی میان این بازیگر، آثار ماندگارش و سینمای ایران و ایرانی‌ها دارد. در واقع ظاهرش تاثیر زیادی داشت تا او در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ سوپراستار سینمای فرانسه شود. او در ۲۵ سالگی در فیلم «ظهر بنفش» بازی کرد و موردتوجه قرار گرفت و بعد از این فیلم لقب جذاب‌ترین مرد سینما را از آن خود کرد و تا به امروز نیز این لقب هم چنان متعلق به اوست. هانری لانگولا منتقد مشهور سینما می‌گوید: «آلن دلون برترین بازیگر جوان فرانسوی تبار، باعث با کیفیت‌تر شدن سینمای فرانسه شد.» دلون کودکی متفاوتی نداشت. او نوجوانی جسور بود و بعد از جدا شدن والدینش در نوجوانی همراه مادرش زندگی می‌کرد. آلن در کودکی بیشتر وقتش را در قصابی ناپدری‌اش و در کنار مادرش می‌گذراند و مادرش همیشه نگران بود که اگر او تنها بماند ممکن است دردسر درست کند. دلون در دوران مدرسه دانش‌آموز خوبی نبود و بارها از مدرسه اخراج شد. والدینش برای فرستادن او به دانشگاه و پرداخت هزینه‌های تحصیلش دچار تردید شده بودند. دلون بیشتر دوران کودکی‌اش در قصابی پدر گذشت و تصمیم داشت که قصاب شود. او با دیدن پدرش و تحسین روحیه و اخلاق کاری او بزرگ شد. او وقتی به نوجوانی رسید مدت کوتاهی را زیر نظر ناپدری‌اش در قصابی کار کرد. اما زیاد در آن شهر ماندگار نشد چون به عنوان تفنگدار نیروی دریایی فرانسه در سال ۱۹۵۳ به هند و چین، بخشی از مستعمرات فرانسه در جنوب شرق آسیا، فرستاده شد.

در آن دوران با چند بازیگر سینما آشنا شد و آن ها را در جشنواره فیلم کن ۱۹۵۷ همراهی کرد. آلن به خاطر ظاهر و جذابیتی که داشت توجه یک استعدادیاب را به خود جلب کرد و همان طور که می‌گویند سرنوشت کار خودش را کرد. اولین نقش سینمایی دلون در نقش یک گانگستر جوان در فیلم وقتی «زنی دخالت می‌کند» به کارگردانی «ایو آلگره» در سال ۱۹۵۷ بود. او بعدها نیز دو بار نقش گانگستر را در فیلم‌های «سامورایی» در سال ۱۹۶۷ و «قبیله سیسیلی» ۱۹۶۹ بازی کرد. اولین بازی او در فیلم عاشقانه به عنوان نقش اول سال بعد در فیلم «کریستین» کنار «رومی اشنایدر» بود. فیلم «ظهر بنفش» در سال ۱۹۶۰ باعث شهرت جهانی او شد و در پی آن چندین فیلم موفق دیگر در سال‌های بعد داشت. اولین استعدادیاب هالیوودی که او را کشف کرد نقشی را در هالیوود به او پیشنهاد داد و موفقیت او را تضمین کرد. البته از او خواستند که انگلیسی یاد بگیرد. دلون این پیشنهاد را رد کرد و بازی در یک فیلم فرانسوی را قبول کرد. فیلم وقتی «زنی دخالت می‌کند» اولین تجربه بازیگری او بود. پس از آن هر فیلمی که او بازی می‌‌کرد به شهرت و محبوبیتش افزوده می‌شد. بسیاری از منتقدان معتقدند که این روند پیشرفت کاری تاثیر زیادی در بهبود خلق‌وخوی او داشته است. دلون در فرانسه و اروپا مورد تحسین قرار گرفت و حتی در یک فیلم ژاپنی هم بازی کرد. آلن دلون اخیراً گفته بود که به سینمای مدرن علاقه‌ای ندارد و از نظر او سینمای مدرن دارای محتوایی سطحی است و درونمایه آن صرفاً تجاری است و نه حرفه‌ای و وابسته به استعداد بازیگرانش. به نظر او روش‌های تولید فیلم به روش قدیم ارزش بیشتری نسبت به دوربین‌های دیجیتال و جلوه‌های ویژه امروزی دارند. او ادعا می‌کرد این روش‌های جدید باعث شده که فیلمسازان تمام انرژی خود را روی فیلم نگذارند. او می‌گفت دوست دارد که بازیگری بازنشسته باشد و جزوی از جهان سینمای امروزی نباشد. آلن دلون شهروند دو کشور محسوب می‌شد. او هم تابعه فرانسه بود و هم سوئیس. او در سال ۱۹۹۹ بعد از ۱۰ سال زندگی در ژنو توانست شهروندی سوئیس را بگیرد. دلون به خاطر ازدواجش با خانمی سوئیسی تابعیت این کشور را گرفت. او از این ازدواج ۲ فرزند داشت. آلن دلون با مرگش در روز یک‌شنبه (۱۸ اوت ۲۰۲۴ – ۲۸ مرداد ۱۴۰۳) یک میراث سینمایی غنی و ارزشمند را به‌جا گذاشت. این بازیگر فرانسوی که نخستین بار در اواسط دهه ۱۹۵۰ بر پرده نقره‌ای ظاهر شد با برخی از مهم‌ترین فیلمسازان نیمه دوم قرن بیستم همکاری کرد، از لوکینو ویسکونتی و میکل‌آنجلو آنتونیونی گرفته تا ژان-پیئر ملویل رنه کلمان و این در حالی است که جذابیت حضورش در صحنه، الهام‌بخش نسل‌های مختلفی از سینمادوستان شد.

با حضور قائم مقام شبکه مستند سیما قرارداد ساخت سری جدید مجموعه مستند «مردمان لب رود» منعقد و رسماً تولید این مجموعه مستند آغاز شد. به گزارش روابط عمومی رسانه ملی، طی مراسمی ‌با حضور «یاسر فریادرس» قائم مقام شبکه مستند و «علی اکبر صابری» مدیر روابط عمومی‌شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران، قرارداد تولید و پخش سری جدید مستند «مردمان لب رود» منعقد و بر گسترش همکاری‌های دو سویه تاکید شد. سریال «مردمان لب رود»، یک برنامه مستند با محوریت تبیین نقش طرح‌ها و پروژه‌های کلان صنعت آب و برقآبی بر ارتقای فرهنگ، بهبود اقتصاد و مسائل اجتماعی مردمان اقصی نقاط کشور است که بر اساس برنامه ریزی‌های صورت گرفته در 20 قسمت 35 دقیقه ای تهیه و از شبکه مستند پخش خواهد شد.

انیمیشن سینمایی «ببعی قهرمان» از ۴ مهرماه در سینماهای سراسر کشور اکران می‌شود. در آستانه اکران سراسری انیمیشن سینمایی «ببعی قهرمان»، به کارگردانی «حسین صفارزادگان» و «میثم حسینی» و تهیه‌کنندگی «محمدمهدی مشکوری» از پوستر این انیمیشن سینمای با طراحی «میکائیل براتی» رونمایی شد. این انیمیشن سینمایی که پیش‌تر نسخه سریال آن مورد توجه ویژه قرار گرفته بود، با تکنیک سه بعدی طراحی و ساخته شده است.  انیمیشن سینمایی «ببعی قهرمان» سعی دارد تا مخاطب خود را به باور مفهوم «خواستن توانستن است» برساند. «ببعی قهرمان» پیش از این در چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر دیپلم افتخار بهترین انیمیشن را از آن خود کرده بود و از چهارشنبه ۴ مهرماه اکران عمومی خود را آغاز می‌کند. این انیمیشن سینمایی که با آغاز اکران‌های بین‌المللی خود راهی کشورهای آذربایجان و قزاقستان شد، محصول سازمان هنری رسانه‌ای اوج است که با مشارکت مؤسسه «قاب رؤیا» و همکاری شرکت «رایمون مدیا» تولید شده است.  

 

شبکه نمایش سیما هم‌زمان با شروع ماه مهر و آغاز سال تحصیلی جدید، پخش فیلم‌هایی با محوریت مدرسه و دانشگاه را آغاز کرده است. فیلم سینمایی «قطعات یدکی» به کارگردانی «شان مک نامارا» محصول سال ۲۰۱۵ آمریکا، دوشنبه ۲ مهر ساعت ۱۹ به نمایش در می آید. «پشت پرده مه» سومین فیلم بلند «پرویز شیخ‌طادی» سه شنبه ۳ مهر ساعت ۱۷ از شبکه نمایش پخش می‌شود. فیلم سینمایی «یکی هم کم نباشد» به کارگردانی «ییمو ژانگ» چهارشنبه ۴ مهر ساعت ۱۹ روی آنتن می رود. «شهردار مدرسه» فیلمی به کارگردانی «محمدباقر خسروی» و نویسندگی «احمد خداکریم» ساخته سال ۱۳۷۶ است که پنج شنبه ۵ مهر ساعت ۱۷ پخش می‌شود. «والدین دانش آموزان» به کارگردانی «نوئمی سالیو» محصول سال ۲۰۲۰ فرانسه جمعه ۶ مهر ساعت ۱۷ از شبکه نمایش پخش می‌شود.