هتل

کارگردان: سید مسعود اطیابی

 

رتبه دوم جدول فروش سالانه اکران سال 1402 در اختیار «هتل» است. «سیدمسعود اطیابی» که طی این سال‌ها با کمدی‌هایش صدرنشین فروش سینماها بوده، پارسال هم توانست با فیلم جدیدش قاطعانه رتبه دوم جدول فروش سالانه را از آن خودش کند. این فیلم به نسبت «فسیل» مدت زمان کمتری روی پرده بود و از هفتم مهرماه نمایش خود را در سینماهای سراسر کشور شروع کرد. «هتل» در این مدت توانست ۲۷۲ میلیارد تومان فروش کند. با این میزان فروش 6 میلیون و 174 هزار مخاطب جذب سالن‌های سینما شدند. این ساخته «اطیابی» عنوان دومین فیلم پرفروش تاریخ سینمای ایران و سومین فیلم پرمخاطب بعد از سال 1357 را به نام خودش ثبت کرد.

 

 

اولین حضور

«رضا داوودنژاد» از جمله بازیگرانی بود که به واسطه حرفه پدرش خیلی زود به عرصه بازیگری قدم گذاشت. اولین‌بار سال 1365 زمانی که فقط شش سال داشت در فیلم «بی‌پناه» به کارگردانی «علیرضا داوودنژاد» مقابل دوربین رفت. اگرچه این حضور در کارنامه بازیگری‌اش ثبت نشد اما به هرحال آن را باید اولین تجربه این بازیگر در سینما دانست.

اولین فعالیت جدی

سال 1377 «علیرضا داوودنژاد» فیلم «مصائب شیرین» را کارگردانی کرد؛ فیلمی که آن زمان هم به لحاظ ساختار و هم محتوا با سایر آثار آن دوره متفاوت بود. «رضا داوودنژاد» در این فیلم نقش پسری به اسم «رضا» را داشت که در نوجوانی عاشق دخترعمویش «مونا» می‌شد و به خاطر سخت‌گیری‌های خانواده به مشکل برمی‌خورد. روایت این مصائب از زبان «رضا» آن هم رو به دوربین جزو نکات مهم این فیلم بود. «مصائب شیرین» آن زمان بسیار مورد توجه قرار گرفت و «رضا داوودنژاد» به چهره‌ای شناخته شده بین مخاطبان تبدیل شد. موفقیت «مصائب شیرین» باعث شد دو سال بعد، «علیرضا داوودنژاد» دست به ساخت فیلم دیگری درباره مشکلات جوانان بزند. این فیلم سال 1379 با نام «بچه‌های بد» ساخته شد و باز هم «رضا داوودنژاد» بازیگر نقش اصلی آن بود، فیلمی که برخلاف انتظار موفقیت چندانی به دست نیاورد اما باعث شد حضور «داوودنژاد» به عنوان بازیگر در سینما تثبیت شود.

شهرت در تلویزیون

سال 1381، در دوره‌ و زمانه‌ای که کنکور اهمیت زیادی در زندگی خانواده‌ها داشت و بحث رقابت میان کلاس‌های کنکور خیلی داغ بود، «پریسا بخت‌آور» برای ماه رمضان آن سال براساس فیلمنامه «اصغر فرهادی»، سریالی به نام «پشت کنکوری‌ها» ساخت؛ سریالی که خیلی زود مورد توجه قرار گرفت و بعدها هم در حافظه‌ها باقی ماند. ماجراهای «پشت کنکوری‌ها» درباره چند جوان با بازی بازیگرانی همچون «رضا داوودنژاد»، «علی صادقی» و «رامین ناصرنصیر» بود که دورهم جمع می‌شدند تا برای کنکور درس بخوانند. هرکدام به دلایلی می‌خواستند در کنکور قبول شوند اما یک سری مشکلات باعث می‌شد نتوانند به درس خواندن ادامه دهند. «سیاوش» با بازی «رضا داوودنژاد»، محور اصلی این ماجرا بود. او برای ازدواج با دختر مورد علاقه‌اش به شرط خانواده آن ها برای قبول شدن در کنکور تن داده بود و به همین دلیل هم دوستانش را جمع کرده بود تا کنار هم درس بخوانند. بازی در این سریال باعث شد «داوودنژاد» در تلویزیون هم مورد توجه قرار بگیرد.

سریال‌های کمدی شبانه

بعد از «پشت کنکوری‌ها»، «رضا داوودنژاد» در در دهه هشتاد با بازی در سریال‌های «باغچه مینو»، «زندگی به شرط خنده»، «نون و ریحون» توانست بیش از پیش خودش را به عنوان بازیگر آثار کمدی ثابت کند. او در «باغچه مینو» نقش یکی از برادرهای کوچکتر «منوچهر» را داشت که همراه با «بیژن بنفشه‌خواه» و «سیدجواد رضویان»، موقعیت‌های بامزه‌ای را رقم می‌زد. در «زندگی به شرط خنده» با «یوسف تیموری» و «علی صادقی»، تیم جذابی را تشکیل داده بود و در «نون و ریحون» همراه با «علی قربان‌زاده» و «امیرحسین رستمی» موقعیت‌های کمدی را پیش می‌بردند. همه این‌ها باعث شد «داوودنژاد» بیش از پیش در مرکز توجه‌ها باشد.

آثار موفق در سینما

هم زمان با بازی «داوودنژاد» در سریال‌های کمدی، او در سینما هم حضوری فعال داشت. اگرچه همه نقش‌های سینمایی‌اش چندان پررنگ نبود اما در چند فیلم، بازی درخشانی به نمایش گذاشت. یکی از آن ها فیلم «مرهم» به کارگردانی پدرش «علیرضا داوودنژاد» بود. در این فیلم نقش پسر ثروتمندی را بازی می‌کرد که به دختری معتاد پناه می‌داد اما به جای دلسوزی برای او، سعی می‌کرد دختر را با جایگاه متزلزل و زندگی نابسمانی که دارد روبه‌رو کند تا رفته‌رفته عزم او برای ترک کردن جزم شود. «داوودنژاد» در این فیلم، یکی از مهم ترین نقش‌های کارنامه‌اش را مقابل «طناز طباطبایی» بازی کرد. او در «کلاس هنرپیشگی» به کارگردانی پدرش، باز هم نقش مهمی ایفا کرد. او یکی از بازیگران اصلی این فیلم خانوادگی بود و به نوعی موتور محرک سایر خانواده بود. در فیلم «فراری» به کارگردانی «داوودنژاد» هم با این که نقش کوتاهی داشت اما نقش پسر معتاد و ثروتمندی با ماشین‌های مدل‌بالایش را به‌خوبی ایفا کرد. 

آخرین حضور

آخرین فعالیت‌های زنده یاد «داوونژاد» در سینما بازی در «مصائب شیرین2»، «لامینور» و «بیرو» بود. او دو سال اخیر فعالیتی در سینما نداشت اما در سال‌های 1401 و 1402 در سریال‌های «از سرنوشت4»، «شهباز» و «نیکان» بازی داشت.

دیبی

10 سال از ورود شخصیت «دیبی» به جمع عروسک‌های «کلاه‌قرمزی» می‌گذرد. «هوتن شکیبا» سال 1393 با تاثیر پذیرفتن از کاراکتر دیو در افسانه‌های ایرانی، گویش خاصی برای او در نظر گرفت؛ دیوی که برخلاف انتظار، اصلاً ترسناک نیست و ویژگی‌های منحصر به فردی دارد؛ از یک سو مهربان و خوش‌اخلاق است و با آن هیکل گنده مدام می‌خندد و از سوی دیگر همه کلمات را وارونه بیان می‌کند. همین روایت برعکس کلمات و درگیر شدن ذهن مخاطبان برای یافتن معنی آن ها در کنار خلق‌وخوی خوش او باعث شد توجه زیادی به سمت این کاراکتر جلب شود. حالا بازگشت «دیبی» به «مهمانی» و قرار گرفتن او کنار شخصیت‌های جدید، حال‌وهوای بامزه‌ای به این مجموعه داده است. درست است که محبوبیت صدای «شکیبا» روی شخصیت «بچه» بیشتر از همه جذابیت دارد اما «دیبی» هم در «مهمانی»، بسیار جذاب ظاهر شده است.

خونه بغلی

یک سال بعد از ورود «دیبی» به مجموعه  «کلاه‌قرمزی»، «هوتن شکیبا» در نوروز 1394 به جای شخصیت جدیدی دیگری به اسم «خونه بغلی» هم صحبت کرد، شخصیتی که در طول این مجموعه چندان پررنگ نبود اما به خاطر ویژگی‌های خاص صحبت کردنش، بسیار مورد توجه قرار گرفت. «خونه بغلی» در کار فروش آهن‌آلات و ضایعات بود و آن قدر برای خرید و فروش پشت وانت فریاد زده بود که دیگر گفتن این عبارات جزئی از دیالوگ‌های روزمره‌اش بدل شده بود. او موقع حرف زدن عادی هم یک مرتبه صدایش را می‌برد بالا و می‌گفت: «آهن‌آلات، ضایعات، شیرآلات، بیا!» «شکیبا» طوری صدایش را متناسب با چهره «خونه بغلی» تغییر می‌داد که خیلی سخت می‌فهمیدیم صداپیشه «دیبی» و «خونه بغلی» یکی است. از قسمت هفتم مجموعه «مهمانی»، «خونه بغلی» هم وارد ماجرا شد.

بچه

«هوتن شکیبا» در سال‌های 1393 و 1394 درحالی کار صداپیشگی دو کاراکتر «دیبی» و «خونه بغلی» را برعهده داشت که هنوز به عنوان بازیگر سینما و تلویزیون به شهرت نرسیده بود. او اواسط دهه نود به واسطه بازی در «لیسانسه‌ها» و سپس موفقیتش در فیلم «شبی که ماه کامل شد» جایگاه ویژه‌ای به دست آورد و به بازیگری پرکار و محبوب بدل شد. در این شرایط بود که صداپیشگی شخصیت «بچه» را در «مهمونی» پذیرفت. «بچه» در همان قسمت اول چنان محبوبیتی به دست آورد که بخش مهمی از مخاطبان، «مهمونی» را صرفاً به خاطر حضور او تماشا می‌کردند. «شکیبا» برای این کاراکتر، صدایش را کامل تغییر داد به نحوی که اوایل واقعاً نمی‌شد صدایش را تشخیص داد. قاطی کردن‌های بچه و بدوبیراه گفتن‌ها و در عین‌حال تلاش برای نرم کردن «طهماسب»، همگی به هنر «شکیبا» در تنظیم صدایش برای آن برمی‌گردد.

شاباش

«شکیبا» همزمان با کاراکتر «بچه»، در «مهمونی» صداپیشه شخصیت «شاباش» هم بود؛ شخصیتی که کم‌کم محبوبیت به دست آورد و به یکی از اعضای ثابت این مجموعه تبدیل شد. صدای «شاباش» در مقایسه با «بچه» بیشتر به خود «شکیبا» شبیه است و با کمی دقت می‌توان صدایش را شناخت اما با این حال وقتی دیالوگ‌های «شاباش» و «بچه» را می‌شنویم امکان ندارد متوجه شویم با یک صداپیشه روبه‌رو هستیم به خصوص این که «شاباش» به واسطه شغلش خواننده هم هست و صدایش تیزی خاصی هم دارد.