گروه ورزش- در شماره گذشته صفحه ورزش، به فصل جدید فوتبال در اروپا پرداختیم و از لالیگا و لیگ برتر گفتیم؛ این که اوضاع و احوال رئال مادرید، بارسلونا، سویا و اتلتیکو مادرید در اسپانیا و منچسترسیتی، منچستریونایتد، لیورپول، آرسنال و تاتنهام در فصلی که گذشت چگونه بود و امسال چه دورنمایی برای آن ها می توان متصور شد، در این شماره و در بخش پایانی این مطلب پرنکته به قلم زیبای «کیوان جاریانی» از علاقه مندان بادانش قابل توجه فوتبال در بجنورد، فصل فوتبالی جدید در ایتالیا، آلمان و فرانسه و قهرمان احتمالی لیگ های این کشورها را مرور می کنیم.
ایتالیا
به کشور چکمه ای که یکی از لیگ های پرافتخار اروپا را دارد سری بزنیم؛ ایتالیا، کشور اسپاگتی و موتور وسپا، کشور مدرسان دفاع در فوتبال! به سری آ:
آث میلان: حدود 11 سال پشتیبانی، صبر، زیرسازی، رفع عیوب و پیدا کردن کادر درست برای دوباره راه انداختن غلتک «روسونری» نیاز بود. «زلاتان» بیراهه نمی گفت که برای قهرمانی مجدد به میلان برگشته است. این تیم با «مالدینی» ها ارتباط خوبی دارد و انگار سند این تیم به این خانواده منگوله شده است! مالدینی البته از نوع «پائولو» تکه گمشده کادر آث میلان بود، بازیکنی که سال های سال در ترکیب میلان درخشید و حالا در کادر مدیریتی میلان می درخشد. صبر و اعتماد در مورد «استفانو پیولی» جواب داد و این تیم با شایستگی تمام و کمال، قهرمان سری آ در فصل گذشته شد و جمله کلاسیک «اصالت نسبت به پول برتری پیدا کرد» را یادآور می شویم؛ تیمی که با ستارگانی همچون «تئو هرناندز»، «رافائل لیائو»، «مایک مانیا»، «براهیم دیاز»و «زلاتان» ماراتن سختی را باید در سری آ طی کند تا به قهرمانی برسد. این تیم در دو سال اخیر، برعکس فصول گذشته، یکی از نماینده های ایتالیا در «یو سی ال» بوده و هست که در چندین سال اخیر این اتفاق شیرین دور از چشم هواداران بود. اما عملکرد ضعیف آث میلان در لیگ قهرمانان اروپای فصل گذشته به گفته کارشناسان، یک روی مثبت داشت که آن هم حذف از لیگ قهرمانان اروپا و ایجاد تمرکز بیشتر برای هموار کردن راه سری آ و قهرمانی در آن بود. حالا هواداران روسونری با خیال راحت می توانند دلخوش درخشش این تیم در فصل جدید لیگ قهرمانان اروپا باشند؛ مثل دسر بعد از غذا، دسری که از سوی هواداران این تیم 7 بار سرو شده و مزه آن را به خوبی چشیده اند!نکته قابل تامل در نقل و انتقالات میلان در فصل جاری، فعالیت بسیار کم این تیم بوده که مدیران آن تصمیم گرفتند به اسکلت تیم دست نزنند و حداکثر بازیکنانی که جذب کنند «اوریگی» و «شارل د کتلار» و دائمی کردن قرارداد «فلورنزی» باشد، در حالی که به نظر می رسید این تیم به خریدهای بیشتری نیاز داشته باشد تا بتواند رقابت تنگاتنگ تری با «چلسی» برای کسب جایگاه صعود به مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا داشته باشد. «دیناموزاگرب» و «سالزبورگ» از دیگر همگروهی های این دو تیم هستند.
یوونتوس: چطور «بانوی پیر» از تاج و تخت چندین و چند ساله قهرمانی ایتالیا کنار رفت؟ از دست رفتن شاکله تیم؟ حس سیری بعد از چندین قهرمانی پیاپی توسط بازیکنان؟ کنار کشیدن دو ساله «آلگری» از هدایت این تیم؟ مشکلات مالی؟ دلایل زیادی می تواند در ذهن هواداران «بیانکونری» نقش ببندد. آن ها امیدوارند با بازگشت «پل پوگبا» و خرید ستاره ای همچون «دی ماریا»، «گلیسون برمر» و «فیلپو کاستیچ» و انتقال احتمالی قرضی «پارادس» دوباره آخر فصل، لبخند و اشک شوق حاصل از قهرمانی را روی صورت های همدیگر ببینند. ولی آیا رفتن ستاره هایی در خط دفاع مانند «دلیخت» و «کیلینی» و دست تنها ماندن «بونوچی» در خط دفاع و عدم جذب جانشینی شایسته، ضرری به این تیم در خط دفاع نمی زند؟
شاید «ماسیمیلیانو آلگری» با دوباره در دست گرفتن هدایت یوونتوس، فکری برای این ضعف احتمالی کرده است یا شاید هم آن ها به یک پنجره نقل و انتقالات دیگر برای ترمیم نقاط مختلف ترکیب نیاز دارند. هرچه که هست «گورخرها»(لقب تیم یوونتوس) رقابت بسیار سختی برای صعود از گروهی که «بنفیکا» و «پاری سن ژرمن» در آن حضور دارند پیش رو خواهند داشت و قطعاً با یک برنامه مرتب مانند قهرمان فصل گذشته می توانند به روزهای طلایی خودشان بازگردند.
اینترمیلان: صحبت از قهرمان های دو فصل اخیر است که قهرمانی را از یوونتوس گرفتند و چشم سری آ را به قهرمان های جدیدی روشن کردند. جا دارد خیزش «افعی ها»(لقب اینترمیلان) را مورد تحسین قرار دهیم. پروژه ای که قرار بود سه سال باشد ولی «آنتونیو کونته» طی 2 سال انجامش داد و قهرمانی سری آ را به ارمغان آورد، پروژه ای که «استیون ژانگ» قدردان آن نبود و شروع به لجبازی با آنتونیو کونته ای کرد که حرف ها و حتی ناسزاهای برخی هواداران یوونتوس را برای دستیابی به چنین موفقیتی به جان خریده بود؛ همین لجبازی باعث شد همشهری این تیم به فکر به دست آوردن قهرمانی بیفتد که همین اتفاق هم افتاد.
حالا آن ها با برنامه ریزی جدید برای قهرمانی دوباره اما این بار با «سیمونه اینزاگی» خیز برداشته اند. «نراتزوری ها» با بازگشت «لوکاکو» اما البته به شکل قرضی، فرصتی دوباره را دارند تا روزهای سختی را برای مدافعان حریف با تشکیل زوج «لوکاکو- مارتینز» تداعی کنند. همچنین دربی «دلا مادونینا» می تواند جایی برای سرشاخ شدن دوباره «زلاتان» و «لوکاکو» باشد. اینترمیلان همانند سری آ کار بسیار سختی در لیگ قهرمانان اروپا برای صعود از گروهی که «ویکتوریاپلژن»، «بایرن مونیخ» و «بارسا» حضور دارند، دارد.
ناپولی: ناپلی ها در کل فوتبال اروپا به خاطر ثبات فوق العاده چندین سال اخیر مورد تشویق کارشناسان فوتبال قرار گرفته اند. سرمربیان مطرحی همچون «کارلو آنجلوتی»، «ساری» و «بنیتز» آمدند و رفتند، ستارگانی مانند «ایگواین»، «مارک همشیک»، «پپ رینا»، «لورنزو اینسینیه»، «آرکادیوش میلیک»، «کولیبالی» و «فابین رویز»، اما دچار تزلزل نشد و در فصول اخیر از پایه های ثابت سری آ در لیگ قهرمانان اروپا بوده و هست و امیدوارند با آوردن «اسپالتی» از تجارب وی در سری آ استفاده کنند تا بلکه رویای محقق نشده هواداران محقق شود؛ قهرمانی در سری آ!
آس رم: «آقای خاص» در جای خاص! کمتر کسی متصور این می شد که «مورینیو» در ایتالیا موفق شود اما در تیمی غیر از اینترمیلان محبوبش، اما این تابو شکسته شد و شاهد دیدن این جا به جایی هم بودیم. شاید یکی از دلایل رضایت مورینیو به این جا به جایی، اراده عالی مدیران این تیم در نقل و انتقالات بوده و هست! «آندرا بلوتی»، «پائلو دیبالا»، «واینالدوم» و «نمانیا ماتیچ» فقط از بازیکنان ورودی این تیم برای امسال هستند و این تیم چه بسا با حضور ستارگانی مثل «اسمالینگ»، «روی پاتریسیو» و «تامی آبراهام»، چشم به موفقیت های بزرگ تر از صعود به لیگ قهرمانان دوخته است. آقای خاص از تجربه نامحدودش می تواند به این تیم رساننده کمک های شایانی در عرصه های مختلف باشد، ضمن این که مورینیو در رم به اولین سرمربی تاریخ فوتبال تبدیل شد که در هر سه رقابت معتبر اروپایی به قهرمانی رسید؛ لیگ قهرمانان اروپا به همراه اینترمیلان، لیگ اروپا به همراه منچستریونایتد و لیگ کنفرانس به همراه آس رم.رقابت در سری آ بین تیم های ناپولی، اینترمیلان، یوونتوس، رم و آث میلان خواهد بود که به عاشقان فوتبال، نوید فصل پر حرارت مانند دهه اول 2000 را خواهد داد.
آلمان
به آلمان سری بزنیم، کشوری که به واسطه تک قطبی بودن لیگش، بوندس لیگا، مورد انتقاد کارشناسان فوتبال قرار گرفته است. «اف سی هالییودی ها» سال هاست تک قطب فوتبال آلمان هستند و تقریباً در شروع هر فصل باید به خودمان بگوییم این فصل بایرن مونیخ قرار است با چه اختلاف امتیازی قهرمان شود؟ چند هفته زودتر؟ با چه تفاضل گلی؟! رده های بعدی این لیگ معمولاً بین دورتموند و لایپزیش در حال جابه جایی است. اما بوندسلیگا برای اولین بار در تاریخ صاحب پنج تیم در لیگ قهرمانان اروپاست. «آینتراخت فرانکفورت» به واسطه قهرمانی در لیگ اروپا توانست سهمیه پنجم را برای آلمان ها به ارمغان بیاورد.چطور به قضیه تک قطبی بودن بوندسلیگا نگاه کنیم؟ برنامه ریزی مرتب باوارایی ها؟ ثروت کمتر تیم هایی همچون دورتموند که می توان به تبعات آن در عدم توانایی حفظ ستارگان اخیرش مانند «رابرت لواندوفسکی»، «مت هوملز»، «گوتزه»، «میخیتاریان»، «گوندوگان» و «ارلینگ هالند» اشاره کرد. بد نیست به عملکرد تیم های اول آلمان نیز اشاراتی داشته باشیم:
بایرن مونیخ : بایرنی ها بعد از سال ها درخشش رابرت لواندوفسکی، دیگر شاهد این بازیکن در ترکیب خودشان نیستند و به شکل سریعی «سادیو مانه» را جایگزین وی کردند. مانه در چهار هفته ابتدایی موفق به زدن سه گل شد که بیانگر کیفیت این بازیکن سنگالی و چرایی تلاش های باوارایی ها برای جذب این بازیکن هم هست. ستاره دیگر بایرنی ها «ماتیاس دلیخت» در نقل و انتقالات بود که با هزینه تقریباً زیاد 70 میلیون یورو جذب شد که از جمله مدافعان آینده دار دنیای فوتبال محسوب می شود. دلیخت در مصاحبه خود گفته بود که همیشه آرزوی بازی در بایرن مونیخ را داشته که وقت آن است که بگوییم حالا به آرزویت رسیدی! ارتش اف سی هالیوودی ها در لیگ قهرمانان هم مثل همیشه یکی از مدعیان اصلی محسوب می شوند که در فصل جدید در گروه «بارسلونا»، «اینترمیلان» و «ویکتوریپلژن» قرار گرفته اند که همان طور در قبل تر اشاراتی داشتیم این گروه، گروه مرگ لقب گرفت.
بایرنی ها به خاطر اصرار بارسلونا در جذب لواندوفسکی و البته پیروزی بارسا در این انتقال، عطش زیادی برای تقابل با «بلوگرانا» دارند که همین بهانه ای است برای تماشای این دیدار در پیش رو.
دورتموند: کمی قبل تر به مشکلات دورتموند اشارات کوتاهی داشتیم که دلایل زیادی متوجه این تیم است که برای یک رقابت طولانی با بایرنی ها نمی توانند پا پیش بگذارند. «زنبورها»(لقب دورتمند) سال هاست که به بازیکن سازی معروف هستند ولی در حفظ این بازیکنان زیاد موفق نبوده اند. شاید یکی از دلایل عدم توانایی با رقیب سنتی خود یعنی بایرن مونیخ، همین مسئله باشد. امسال هم دورتموندی ها به بازار نقل انتقالات نگاهی آینده نگرانه داشته اند و چه بسا با جذب بازیکنانی همچون «کریم آدمی»20 ساله، «نیکو شِلوتبرگ» 20 ساله و «صالح اوزچان» 24 ساله باعث جلب توجه باشگاه های متمول اروپایی به این ستارگان شده باشد. دورتموندی ها در کنار جذب این بازیکنان جوان و آینده دار، با حضور ستارگان با تجربه همچون «سباستین آلر»، «نیکولاس زوله» و «آنتونی مودست»، اسب خود را برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا زین کرده اند و حتی نیم نگاهی به قهرمانی در بوندسلیگا با بازگشت «ادین ترزیچ» بعد از یک فصل کابوس وار با «لوسین فاوره» هم دارند. نکته جالب درباره دورتموند در لیگ قهرمانان اروپا بازگشت زودهنگام «ارلینگ هالند» به «وست فالن» خواهد بود چون زنبورها با «سیتیزن ها»، «سویا» و «کپنهاگن» همگروه هستند و رقابت سختی برای صعود از گروه خود را دارند.
لایپزیش: این تیم برخلاف دورتموند، سرمایه و ثروت کلانی به واسطه اسپانسر معروف خود دارد اما خط مشی این تیم بازیکن سازی هم نیست. لایپزیشی ها با خرید بازیکن آینده دار فوتبال اروپا با قیمت های بالا نگاه مدبرانه ای برای درخشش در بوندسلیگا و اروپا دارند. عملکرد خیره کننده این تیم در چندین سال اخیر، گویای این برنامه ریزی مرتب نیز هست. سرآمد همه این برنامه ریزی های دقیق، صعود به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا در مدتی کوتاه است که طرفداران فوتبال را به فکر فرو می برد! آن ها در لیگ قهرمانان اروپا با همگروه شدن با تیم هایی «رئال مادرید»، «شاختار دونستک» و «سلتیک» و با توجه خط حمله زهردار خود یعنی «تیمو ورنر»، «کریستوفر انکوکو» و «آندره سیلوا» مسیر تقریباً راحتی برای صعود به مرحله بعد به عنوان تیم دوم را دارند.
فرانسه
بعد از مرور لیگ های اسپانیا، انگلیس، ایتالیا و آلمان، چه کشوری بهتر از فرانسه برای حسن ختام این مطلب می تواند باشد؟ فرانسه؛ کشور شش ضلعی؛ کشور رمان های ماندگار.در لیگ یک و در سال های قبل، شاهد تک قطبی بودن این لیگ از سوی «لیون» دوست داشتنی آن زمان با حضور پررنگ «جونینیو» بودیم که بعد از ورود دلارهای سرمایه گذاران قطری به خاک این کشور، پایتخت فرانسه به قدرت اول فوتبال این کشور تبدیل شده است. «ناصر الخلیفی» که خود ورزشکار حرفه ای در رشته تنیس هست در بدو ورود به «پاری سن ژرمن» با خریدها و ریخت پاش های فراوان نشان داد که آمده این باشگاه پنجاه و چند ساله را به قله فوتبال فرانسه و بعداً به قله فوتبال اروپا برساند، خریدهایی که باعث اعتراض گسترده باشگاه های فرانسوی و حتی باشگاه هایی از کشورهای دیگر همچون اسپانیا، ایتالیا و آلمان نیز شد که ادعا داشتند فیرپلی مالی اصلاً رعایت نشده و یوفا باید به این دخل و خرج ها ورود کند.
از این مسائل باید گذشت چون همین مسائل بحثی مفصل را می طلبد ولی اگر بخواهیم به اهداف پاریسی ها در فوتبال بپردازیم باید بگوییم که این باشگاه توانست به سقف آرزوهای خود در فوتبال باشگاهی فرانسه برسد؛ قهرمانی های پیاپی در لیگ فرانسه.
این هدف در لیگ قهرمانان اروپا رنگ و بوی دیگری داشت که آن ها در این چند سال فقط یک بار به فینال «یو سی ال» صعود کردند که با شکست مقابل بایرن مونیخ مواجه شدند. زمانی سقف کاخ آرزوهای این تیم سست تر شد که آن ها در بازی رفت فصل پیش مقابل رئال مادرید به برتری دست یافته بودند که در بازی برگشت هم تا 30 دقیقه پایانی به همین امر دست پیدا کرده بودند اما با درخشش هموطن خود، البته در تیم رقیب یعنی «کریم بنزما» با کامبکی مواجه شدند که تداعی کننده آن بازی معروف در نیوکمپ بود؛ اما پاریسی ها پا پس نکشیدند و با انتخاب «کریستوف گالتیه» که بعضاً معروف به «قاتل پاریسی ها» در فوتبال شده بود، نشان دادند از اهداف خود کوتاه نخواهند آمد و می خواهند با ارتشی که ستارگانی مانند «لیونل مسی»، «نیمار»، «امباپه»، «دوناروما»، «سرخیو راموس»، «مارکو وراتی»، «مائورو ایکاردی» و «اشرف حکیمی» را دارند به جنگ «یوونتوس» و «بنفیکا» برای صعود به مراحل بالاتر لیگ قهرمانان اروپا بروند.