قافیه های ناتمام ترانه سرایی محلی
گروه ادب و هنر
اگر چه در سال های اخیر ترانه سرایی به عنوان یکی از گونه های ادبی، جایگاه خوبی را برای خود در میان شاعران و علاقه مندان باز کرده و بسیاری از فعالان در کنار پرداختن به گونه های ادبی، ترانه سرایی را نیز تجربه کرده اند اما با توجه به تنوع این گونه ادبی در استان و ترانه های محلی وجود شورایی برای نظارت و انجمن ادبی که بتواند فعالان و علاقه مندان به این عرصه را به درستی هدایت کند، احساس می شود. هر چند از نگاه فعالان این عرصه پرداختن به ترانه به ویژه ترانه های محلی می تواند در حفظ داشته های فرهنگی تأثیرگذار باشد، اما خلأ آموزش در این زمینه موجب شده این گونه ادبی بیم و امیدهای زیادی را از سر بگذراند و همچنان با افت و خیز به راهش ادامه دهد.«آدینه» از شاعران و فعالان ترانه سرایی بومی و محلی خراسان شمالی با اشاره به ورود برخی نهادهای فرهنگی به این عرصه و تربیت افراد علاقه مند، وضعیت ترانه سرایی را خوشایند می داند و می افزاید: شاهد حضور استعدادهایی در این عرصه بوده ایم و ترانه سراهای جوان و با انگیزه فعالیت می کنند.
وی ادامه می دهد: به نظر می رسد با این روند شاهد اتفاق های خوبی در ترانه سرایی باشیم.
وی همچنین به ورود علاقه مندان به عرصه ترانه سرایی بومی و محلی به ویژه ترانه های کرمانجی اشاره می کند و می افزاید: در زمینه ترانه سرایی ترکی نیز حرکت هایی شکل گرفته و شاهد ورود افراد مستعدی هستیم و این می تواند نقطه شروع اتفاق های خوبی در بخشی باشد که به شدت در آن احساس خلأ می کردیم.این شاعر و ترانه سرا با بیان این که باید برای ادبیات و فرهنگ عامه اهمیت بیشتری قائل شد و متولیان فرهنگی باید نگاه ویژه ای به این مهم داشته باشند، اظهارمی کند: با توجه به غنای فرهنگی در این خطه و وجود قومیت ها و زبان های مختلف توجه به ترانه سرایی ضرورتی است که چندان به آن پرداخته نشده است.«حصاری» از پژوهشگران فرهنگ عامه که دستی نیز در ترانه سرایی ترکی دارد، از کم رنگ بودن حضور علاقه مندان به ترانه سرایی سخن می گوید و استعداد را عامل مهم و اساسی برای ورود به این زمینه می داند. وی با اشاره به هزینه های هنگفت تولید ترانه، بر ضرورت ایجاد بستر برای حمایت از فعالان این عرصه تاکید می کند. وی البته نقدی به نبود فضای حمایتی دارد و با بیان این که تا امروز آن چه از سوی برخی مسئولان در این خصوص بر زبان جاری شده در حد شعار بوده و هیچ گونه حمایتی از فعالان ترانه سرایی صورت نگرفته است، اظهارمی کند: با وعده های توخالی راه به جایی نخواهیم برد.«حسن اسعدی» از استادان زبان و ادبیات فارسی و یکی از شاعران این خطه، با نگاه به تاریخچه ترانه و ترانه سرایی می گوید: اگر چه در دوره ای ترانه سرایی به لحاظ مضمون و محتوا افول پیدا کرد اما خوشبختانه نسل جوان امروز دوباره به ترانه می پردازد و این گونه ادبی یکی از ضرورت های ادبیات معاصر محسوب می شود. وی از این که در مرکز استان جوانان، نوجوانان و دانشجویان رغبت بیشتری به این گونه ادبی نشان می دهند، تصریح می کند: این اقبال که به نوعی بازگشت مجدد به ترانه است، با یک خلأ بزرگ به نام آموزش مواجه است و هر چند جلسات نقد شعر وجود دارد اما به شکل تخصصی در زمینه ترانه سرایی اقدامی صورت نگرفته است. وی اظهار امیدواری می کند: مسئولان به هنر به صورت عام و به شعر به صورت خاص و برجسته بپردازند و از آن جایی که به وسیله ترانه اندیشه و تفکرات به ساده ترین شکل منتقل می شود، نگاه ویژه ای به آن داشته باشند.