سیما وحدانی- صبح جمعه است و در حالی که بسیاری از افراد در روز تعطیل در حال استراحت هستند، پا به رکاب می شود و اسباب تمرینش را می چیند. برای تمریناتش برنامه ریزی می کند غافل از این که ممکن است چندان روز خوبی نباشد و با موانع جاده ای روز خوشش به ناخوش تبدیل شود.
بارها در حالی که با سرعت رکاب می زده ضربه ای ناغافل او را از پا درآورده یا حتی در مسیر برخی افراد او را کتک زده اند! اما پیه نداشتن فضای اختصاصی را به تنش مالیده و انگیزه اش به همه کاستی هایی که بر این ورزش سایه افکنده است، می چربد.
دوچرخه سوارانی همچون او رؤیای پیست اختصاصی دارند و منتظر سر و سامان یافتن فعالیت های شان هستند تا تمرین و رکاب زدن در جاده های پرخطر آن ها را تهدید نکند.«احمد حسن آبادی» از دوچرخه سواران بنام هم استانی از 18 سالگی فعالیت در این ورزش را آغاز کرد و در کارنامه ورزشی خود بیش از 7 مدال رنگارنگ دارد.
او که شهرهای مختلف ایران و بعضی از کشورهای جهان را با دوچرخه طی کرده است، می گوید: احداث پیست اختصاصی فعالیت ام را پر رنگ تر خواهد کرد اما نبود آن سالانه آسیب های فراوانی را متوجه من و دیگر دوچرخه سواران می کند و گاهی جان مان به خطر می افتد. «احمد حسن آبادی» در رقابت های قهرمانی کشور در شیراز در 3 رشته نایب قهرمان شد اما در رقابت های انتخابی آسیا به خاطر نقص دوچرخه اش از ادامه فعالیت بازماند، در حالی که کسب مقام در آسیا برای او دور از انتظار نیست. نیاز اصلی او و هم رشته ای هایش پیست اختصاصی است که کمبود آن بیش از همیشه برای فعالان این ورزش در زمینه قهرمانی احساس می شود و انتظار دارد برای قهرمانانی که به منظور شرکت در رقابت های آسیایی و جهانی خود را آماده می کنند، فضای اختصاصی در نظر گرفته شود.