سیما وحدانی
کاراته استان از 4 دهه پیش با فعالیت کاراته کاران و شوق مبارزه و کسب افتخار شروع به کار کرد و تمرینات سخت آن روزها کمتر در باشگاه های پر امکانات امروزی به چشم می خورد.
با «مجید سیرانلو» پیش کسوت کاراته خراسان شمالی که گفت و گو می کنیم به روزهای سختی اشاره می کند که به جای تاتامی روی سنگ و تنه درخت رویای کمربند مشکی و دان را در ذهن های شان تجسم می کردند و آسیب های زیادی در تمرین می دیدند که البته کمتر عامل بی انگیزگی های شان می شد.
در دهه 50 با اکران اولین فیلم کاراته در بجنورد و فیلم های رزمی دیگر ورزش کاراته کم کم شناخته شد و به خاطر روحیه جنگندگی، جوانان آن دوران به این ورزش جذب شدند.
در سال 1355 استاد «محمد علی هاتفی» به عنوان نخستین مربی کاراته در سالن مدرسه فردوسی شروع به جذب هنرجو کرد و بعد از مدتی با یک وقفه یک ساله رو به رو شد و به طور مجدد در سالن مدرسه دانش فعالیت خود را ادامه داد. از نخستین کاراته کاهای استان می توان به آقایان «صابری»، «کاکایی»، «آذری» و شهید «ارجمندنیا» اشاره کرد.
آن موقع به خاطر نداشتن سالن ورزشی مناسب در سالن های متعدد تمرین می کردیم و بیش از 2 سال با تنی چند از کاراته کاها تمرینات خصوصی خود را در هفته انجام می دادیم. مسیر 3 کیلومتری بجنورد به حمزانلو را پیاده طی می کردیم و پس از تمرینات سخت و سنگین در باغ استاد هاتفی پیاده به شهر بر می گشتیم.
تمرینات سختی نظیر تمرین در پشت بام، روی سنگ های درشت یا تنه درختان جهت تعادل و استقامت بدنی بود که نسل جدید چندان به خود نخواهد دید چون در آن دوران کاراته قدرتی کار و مسابقات به صورت آزاد در یک وزن برگزار می شد و با یک ضربه ایپون به اتمام می رسید. تمرین های قدرتی با کیسه، سطل های شنی و شکستن اجسام سنگین طرفداران زیادی داشت و گاهی باعث صدمه دیدن کاراته کاها می شد.
وی به پیشرفت و علمی شدن تکنیک ها اشاره می کند که این روزها تمام تمرینات علمی شده و بر اساس فیزیک حرکتی بدن و عضلات تدریس و به عنوان یک ورزش برای سلامتی جسم و روح انسان شناخته می شود.
«سیرانلو» می گوید: کاراته به سرعت در بجنورد پیشرفت کرد به طوری که در سال 1361 در سالن ملت بیش از 100 هنرجو تمرین می کردند و پس از آشخانه در شیروان و اسفراین کلاس های کاراته شوتوکان زیر نظر استاد «هاتفی» برگزار شد و در همین سال برای برگزاری مسابقات کشوری شوتوکان در تهران از تیم بجنورد دعوت شد که متاسفانه در اولین دور به تیم استقلال تهران برخورد کردیم و حذف شدیم و من تنها برنده تیم بجنورد بودم که بهترین خاطره کاراته این سال هایم را به خود اختصاص داد.
او یادآور می شود: در سال 62 برای شرکت در مسابقات چند جانبه زاهدان به همراه «افشین ترابی» از بجنورد به عضویت تیم خراسان درآمدم و در سال 63 در مسابقات استانی شوتوکان همراه تیم بجنورد مقام اول کومیته تیمی را به دست آوردم و در سال 64 در باشگاه پیام تهران مقام سوم کومیته انفرادی را در حالی که فقط در یک وزن برگزار می شد، به دست آوردم.
سال 65 با عضویت در تیم کومیته بابل در مسابقات چند جانبه آمل شرکت کردم و در سال 70 در مسابقات استانی مقام دوم کومیته 60 کیلوگرم را کسب کردم و به قضاوت و داوری رو آوردم.
وی که رئیس سبک شوتوکان ikd است، می افزاید: کاراته خراسان شمالی با توجه به حضور تعداد زیادی از مربیان با تجربه و فنی در بخش بانوان و آقایان به جایگاه واقعی خود نرسیده است و می طلبد با همدلی و هماهنگی استادان و پیش کسوتان کاراته استان را ارتقا دهیم.
«سیرانلو» به ظرفیت های خوب کاراته استان اشاره می کند که چندان رشد نکردند و در کشور نتوانستند آن چنان که باید توانمندی خود را به اثبات برسانند.
او اختلاف سلیقه ها و اعتبارات محدود هیئت را از مهم ترین عواملی ذکر می کند که سبب شده کاراته در جایگاه حقیقی خود قرار نگیرد و صدمه ببیند.
به گفته وی، سطح مربیان استان بالاست و دان های بالایی دارند که باید از توانمندی آن ها بهره مند شد اما استان به مربیان مجرب نیاز دارد تا سطح کاراته کاها، مربیان و داوران ارتقا یابد.
به گفته «سیرانلو»، کاراته بجنورد ظرفیت بالایی دارد، پیش از این در خراسان کاراته کاهای بجنورد حرفی برای گفتن داشتند و عموما تیم بجنورد برای مسابقات دعوت و صاحب رتبه می شد.