حیدرزاده
این جا در خط مقدم جبهه با دشمنی خطرناک می جنگند؛ دشمنی که نه تنها کشور و استان ما بلکه تمام دنیا را تهدید می کند. آن ها این جا که فاصله چندانی با خانه های ما ندارد، از خواب، خوراک و خانواده های شان زده اند درست مانند رزمندگان 8 سال دفاع مقدس اما لباس رزم شان سپید و اسلحه شان دانش بهداشتی، درمانی و تجهیزات پزشکی است.
از این جا تا مراکز درمانی شهر فاصله چندانی نیست، جایی که فرشته های زمینی در حال مبارزه با دشمنی هستند که دیده نمی شود و نشانه گیری اش آن قدر دقیق است که به راحتی هدفش را از پا درمی آورد. برخی از شهروندان با وجود این که صدای حمله دشمن و در خطر بودن جان پرستاران و شهروندان دیگر را می شنوند، باز هم بدون رعایت پروتکل های بهداشتی رفتار و راه را برای نفوذ بیشتر کرونا ویروس باز می کنند. از اسفند سال گذشته که کرونا ویروس وارد خراسان شمالی شد، بیمارستان امام حسن(ع) بجنورد برای بستری و درمان بیماران مبتلا به کرونا در نظر گرفته شد تا این بیماران در این مکان تجمیع شوند. در این میان تعدادی از کادر درمانی برای جلوگیری از انتقال این ویروس قرنطینه و بیش از 50 روز از دیدن خانواده خود محروم شدند.
در این جبهه و جنگ البته تیر کرونا به برخی پرستاران رسید و آن ها را بستری کرد و دکتر «یحیوی» پزشک حاذق و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی استان را نیز به شهادت رساند؛ موضوعی که در ایام عید دل همه را به درد آورد. کرونا همچنان در استان تنوره می کشد به طوری که تا ظهر روز گذشته آمار مبتلایان خود را به ۹۸۰ نفر رساند و جان ۸۳ نفر را گرفت و این یعنی فشار مضاعف به آن هایی که بیش از 2 ماه در سنگر ایستادگی کردند تا این ویروس را ریشه کن کنند و جان آن هایی را که آلوده آن شدند، نجات دهند.
وقتی با آن ها صحبت می کنیم با وجود خستگی و شب و روزهای طاقت فرسایی که گذرانده اند اگرچه کار خود را وظیفه می دانند و به آن افتخار می کنند اما از رعایت نکردن برخی شهروندان و رفت و آمدهای آن ها در شهر و البته مهمانی ها گلایه مند هستند.
بهترین لحظه این روزها
«میثم لطیفی» که 15 سال سابقه پرستاری دارد، از روزهایی می گوید که برای قطع زنجیره کرونا به همراه تعدادی از همکاران خود حدود 55 روز در هتل لاله قرنطینه و از خانواده شان دور شدند تا بتوانند به بیماران مبتلا به کرونا خدمت کنند.
سوپروایزر دفتر پرستاری بیمارستان امام حسن(ع) ادامه می دهد: تا اواخر فروردین در این هتل برای استراحت مستقر می شدیم تا این که شمار بیماران کمتر و وضعیت استیبل تر شد و چکاب سلامت شدیم و به منزل بازگشتیم.
او که جوان 39 ساله است، به فشار کاری بالای پرستاران و دشواری ایام کرونایی اشاره و از شهید دکتر «یحیوی» یاد می کند که در این راه شهد شیرین شهادت را نوشید و برای تعدادی از همکارانش که به این بیماری مبتلا شده اند آرزوی سلامتی می کند.
او بهترین لحظه این روزهای خود را دیدن بیماران بهبود یافته کرونایی می داند که با حال عمومی خوب بیمارستان را ترک می کنند و به خانه خود باز می گردند؛ موضوعی که به گفته «لطیفی» موجب دلگرمی پرستاران و کم شدن خستگی شان می شود.
دوری از خانواده و بیقراری فرزندان
«روحی» کمک بهیار بخش عفونی بیمارستان امام حسن(ع) هم که 15 سال سابقه دارد، از روزهای بی سابقه ای که در این ایام گذرانده است می گوید؛ روزهایی که دلش برای 3 فرزندش پر می کشید و برای نخستین بار 2 ماه از دیدن شان محروم شد.
او اظهارمی کند: در آغاز شیوع کرونا روزهای پر استرس و سختی را پشت سر گذاشتیم و دوری از خانواده و بیقراری فرزندانم بسیار سخت بود و امیدوار بودیم و هستیم که به زودی این بیماری ریشه کن شود.
او ادامه می دهد: کادردرمانی بیمارستان در این ایام از جان خود گذشته اند و با وجود خطرناک بودن ویروس در حال خدمت رسانی به بیماران کرونایی هستند.
او که در مسیر رفتن به بیمارستان است، می گوید: بیماران کرونایی به دلیل این که همراه ندارند باید تمام کارهای شان را ما انجام دهیم، به دهان بیماران بدحال غذا می دهیم، آن ها را جا به جا می کنیم تا زخم بستر نگیرند و در مجموع شرایط سخت و خطرناک این روزها را قبول کرده ایم.
ابتلای تعدادی از کادر درمان به کرونا
یکی دیگر از مدافعان سلامت که متاسفانه سلامتی اش را در هفته اول فروردین در راه مبارزه با بیماری کرونا از دست داد، مدتی در بیمارستان بستری بود و هم اکنون در قرنطینه خانگی است. وی می گوید: تعدادی از کادردرمانی به دلیل رعایت نکردن مردم در حال ابتلا شدن به این بیماری هستند در حالی که کرونا شوخی بردار نیست و باید به تمام توصیه ها عمل کرد.
«شعبانی» سرپرستار بخش دیالیز بیمارستان امام حسن(ع) که حدود 10 سال سابقه کار دارد، ادامه می دهد: همکاران ما از خانواده شان گذشته اند، 2 ماه قرنطینه بوده اند و تعدادی از آن ها برای این که نزد خانواده شان بازگردند آزمایش می دهند و در صورتی که تست شان مثبت باشد باز هم باید در قرنطینه باشند پس از مردم خواهش می کنیم فقط رعایت کنند.
او با اشاره به این که هنوز بدنم ریکاوری نشده است که توان قبلی ام را بازیابم، ادامه می دهد: این بیماری بسیار خطرناک است، درمان قطعی ندارد و تمام درمان هایی که صورت می گیرد فقط حمایتی است اما نمی دانم مردم چرا آن را شوخی گرفته اند؟
او می گوید: این ویروس پولدار، بی پول، بزرگ، کوچک، پیر و جوان نمی شناسد؛ به خدا بی رحم است و نمی دانیم چطور باید به مردم بگوییم. اگر مرحله حاد آن را بگیرند امکان بازگشت شان به زندگی وجود ندارد.
او درباره بازگشتن روال عادی به جامعه ابراز ناراحتی می کند و خاطرنشان می کند: اگر شهروندان بدانند این بیماری چقدر مهلک است و بیماران بدحالی بودند که التماس می کردند برای ما کاری کنید و کاری از دست ما بر نمی آمد، رعایت می کنند.
او به عوارض داروهایی که برای درمان کرونا استفاده می شود نیز اشاره می کند که از جمله آن ها افت فشار، تنگی نفس، بی حالی و ضعف است و مردم نباید آن ها را دست کم بگیرند.
مردم یاری کنند
«محمد صمدی» مدافع سلامت دیگری است که با شیوع کرونا برای مبارزه با آن آمده است. او که در بخش اورژانس بیمارستان امام حسن(ع) مشغول خدمت رسانی و پس از پایان یافتن قرنطینه پرستاران در هتل لاله، خود را در منزلی جدا از خانواده اش قرنطینه کرده است، تصریح می کند: کار کردن با پوشش محافظتی در بیمارستان شامل شیلد، ماسک، کلاه، چکمه، 2 تا 3 لایه دستکش و لباس چند لایه پلاستیکی خیلی سخت و نفس کشیدن در آن ها بسیار دشوار و رد محافظ ها روی صورت بسیاری از همکاران جا خوش کرده است.
او با بیان این که ما پرستاران در حال انجام وظیفه هستیم و در هر شرایطی باید خدمات ارائه کنیم، ادامه می دهد: با گرم شدن هوا کار کردن در این شرایط طاقت فرساتر می شود و امیدواریم مردم با رعایت کردن پروتکل های بهداشتی در ریشه کن کردن این بیماری ما را یاری کنند هر چند شواهد چیز دیگری را نشان می دهد و آمارها از بی توجهی شهروندان حکایت دارد.
او که فرزندان خود را فقط در روز اول عید آن هم از پشت شیشه ماشین دیده است، می گوید: امیدواریم هر چه زودتر جامعه به روال عادی بازگردد و این امر فقط به عملکرد شهروندان باز می گردد.
او با اشاره به شلوغی بازار در این ایام و وقت گذرانی برخی همشهری ها در مغازه ها و خیابان ها اضافه می کند: این بیماری یکی از عذاب آورترین و دردناک ترین بیماری هاست و مردم نباید آن را شوخی بگیرند بلکه همه تلاش کنیم این ویروس خطرناک را از پا دربیاوریم.
طاقت فرسا و فشار مضاعف
در عین حال، مترون بیمارستان امام حسن(ع) با اشاره به این که تمام کادر این بیمارستان مشغول خدمت رسانی به بیماران مبتلا به کرونا هستند، تصریح می کند: با توجه به این شرایط هنوز هم پذیرش بیماران کرونایی را داریم و همکاران را از نظر شیفت مدیریت کرده ایم.
صدای «جعفری» بانویی که 16 سال سابقه کار و 3 فرزند دارد، از پشت ماسک و شیلد کمی مبهم به گوش می رسد و از همان پشت تلفن مشخص است نفس کشیدن در این محافظ ها چقدر سخت است. او در همین خصوص می گوید: پوشش این روزهای کادر درمانی بیماران کرونایی بسیار طاقت فرساست. فکر کنید روی چشم های تان عینک پلاستیکی و شیلد بگذارید، ماسک بزنید و در عین حال، لباس پلاستیکی چند لایه بپوشید و 8 ساعت با این پوشش با بیماران بدحال کار کنید.
او اضافه می کند: استرس آلودگی محیط از یک سو و ابتلای تعدادی از پرستاران از طرف دیگر فشار مضاعفی را وارد می کند ضمن این که نمی دانیم این وضعیت تا کی ادامه دارد.
او با اشاره به یک خاطره تصریح می کند: در همان ابتدای شیوع کرونا از همکاران مان تقاضای همکاری کردیم که هیچ یک از آن ها شانه خالی نکرده اند و بهترین خاطره حضور آن ها در تمام سختی ها و شرایط در کنارمان است.
او شهادت دکتر «یحیوی» را از بدترین اتفاق ها در این ایام بر می شمرد ضمن این که به رفت و آمد شهروندان بدون این که موارد بهداشتی را رعایت کنند اشاره و اضافه می کند: ما انتظار داشتیم آمار مبتلایان کم شود و بیماران را در جای کوچک تری متمرکز کنیم اما با این شرایط و پذیرش ها فکر می کنیم دوران سختی را در پیش رو داشته باشیم.
او که 3 فرزند دارد و یک ماه در هتل لاله قرنطینه و از خانواده اش دور بود، می گوید: بعد از این مدت با انجام تست و مطمئن شدن از سلامت خود، نزد خانواده ام بازگشتم.
وی می افزاید: با وجود این که تمام موارد را رعایت می کنم اما هر روز استرس این که نکند ناقل بیماری برای فرزندانم باشم با من همراه است ضمن این که بیش از دو ماه است والدینم را ندیده ام.
تمنایی در موج صدا
صدای او اگرچه پر از انرژی و امیدبخش است اما در موج صدایش تمنایی است که همه پرستاران و کادر درمان آن را فریاد می زنند؛ فقط برای کارهای ضروری از منزل خارج شویم آن هم با رعایت کامل پروتکل های بهداشتی و فاصله گذاری اجتماعی، موضوعی که برخی افراد متاسفانه آن را شوخی گرفته اند و گویا شانه به شانه کرونا در کوچه و خیابان و البته طبیعت راه می روند.