حیدرزاده
حالا دیگر صورت مهربان «مادریار» ها را از پشت شیلد می بینند و چشم هایی که با مهربانی به چشم های شان نگاه می کردند و غذا در دهان شان می گذاشتند از آن پشت، بسیار محو دیده می شوند. حرف زدن شان پشت ماسک دیگر صفایی ندارد زیرا لبخندشان را نمی بینند. سایه ترسناک کرونا از پشت دیوارهای بلند مراکز نگهداری شبانه معلولان هم دیده می شود و وقتی با مددجویان و کارکنان تعدادی از این مراکز همکلام می شوم، دغدغه ها، نگرانی ها و درخواست های خود را بیان می کنند.
کاش می شد دیوارها را عقب تر برد...
اگرچه نیروی خدماتی مدام در حال ضدعفونی کردن محیط است و مسئول مرکز هر از گاهی موردی را به او یادآوری می کند اما انگار این مکان که بیش از 30 معلول در آن نگهداری می شود کوچک تر از همیشه به نظر می رسد. یکی از مادریارها می گوید: ای کاش می شد دیوارهای ساختمان را در این مدت که کرونا شایع شده است کمی عقب تر برد و اتاق ها بزرگ تر و فاصله تخت ها بیشتر شود.
باور کنید از یک طرف دلم به فرزندانم می سوزد که اگر کرونا بگیرم چه کسی از آن ها نگهداری می کند و از سوی دیگر دلم به مددجویان این جا می سوزد که چشم شان به دست من است و تر و خشک شان می کنم و به قولی آب و نان را در دهان شان می گذارم.
او که در حال له و آماده کردن غذا برای یکی از مددجویان است، در حالی که دستکش یک بار مصرف را در دستش جا به جا می کند، از دلتنگی یکی از معلولانی می گوید که بسیار با احساس است و هر شب قبل از خواب دعا می کند هر چه زودتر کرونا از بین برود تا بتواند مثل گذشته صورت مادریار خود را ببیند تا دلتنگ مادرش نشود.
بوی ضدعفونی کننده به جای عطر شکوفه گیلاس
بهار امسال برای شان نه رنگی دارد نه بو، فقط همه باید مراقب باشند و شش دانگ حواس شان باشد که کرونا ویروس پایش به این جا باز نشود، در غیر این صورت جان همه آن هایی که ایمنی بدن شان ضعیف است به خطر می افتد.
بهار امسال با بوی غلیظ مواد ضد عفونی کننده آمده است و از عطر شکوفه های درخت گیلاس حیاط خبری نیست.
یکی دیگر از مادریاران می گوید: مراکز نگهداری معلولان مانند مراکز بهداشتی و درمانی دارای اهمیت است و باید اقلام بهداشتی به راحتی در دسترس باشد تا کارکنان با خیال راحت به امور بپردازند و مراقب سلامتی خود و معلولان تحت پوشش باشند.
او به زمان هایی اشاره می کند که مددجویی دچار سرماخوردگی می شود و به چند نفر دیگر سرایت می کند اما مگر کرونا شوخی بردار است؟! باید چند برابر توان قبلی شان کار کنند تا از ورود این مهمان خطرناک و مرگ آور جلوگیری شود.
خرید از بازار سیاه
مسئول مرکز هم می گوید: در اوایل شیوع کرونا، مواد ضد عفونی کننده در استان پیدا نکردم و ناچار شدم آن را از استان دیگر، لیتری 125 هزار تومان بخرم چون چاره ای نداشتم و جان کارکنان و مددجویان در خطر بود.
او با بیان این که بهزیستی به ازای هر مددجو 500 هزار تومان کمک کرد، ادامه می دهد: هزینه اقلام بهداشتی در این ایام بسیار بالاست و برای تهیه آن ها در مضیقه هستیم و از سوی دیگر این اقلام را به راحتی نمی توانیم در استان تهیه کنیم.
او خاطرنشان می کند: گان، دستکش و ماسک یک بار مصرف و شیلد برای مراکز نگهداری معلولان بسیار ضروری است اما با توجه به کمبود اقلام بهداشتی در استان ناچار هستیم آن ها را از بازار سیاه و با قیمت خیلی بالایی خریداری کنیم.
او می افزاید: با توجه به این که در این ایام کارکنان بیشتر از گذشته ماسک های خود را عوض می کنند با کمبود مواجه هستیم.
تماس تصویری
تلفن همراه مسئول مرکز به صدا در می آید، معاون توان بخشی اداره کل بهزیستی خراسان شمالی به شکل تصویری تماس گرفته است و حالا او باید هر نقطه از مرکز را که معاون می گوید نشان دهد و به سوال هایش درباره اقداماتی که طی روز در خصوص پروتکل های بهداشتی انجام داده است، پاسخ دهد.
البته او در این ایام باید گوش به زنگ باشد زیرا تماس تصویری گاهی از مرکز کشور برقرار می شود.
معلولان روی تخت های شان به خواب نیم روزی می روند و مادریاران در مدتی که آن جا هستم، برای سومین بار ماسک خود را عوض می کنند البته در این میان نگران تمام شدن ماسک ها هستند چون هنوز شارژ نشده است. این بار تلفن مرکز زنگ می زند، آن سوی خط مادر یکی از مددجویان است که قبل از عید فرزندش را به منزل برده است و دیگر توانایی نگهداری از او را ندارد و از مسئول مرکز خواهش می کند، امروز غروب او را برگرداند.
مسئول مرکز با بیان این که در این ایام هر چه تعداد مددجویان کمتر باشد به نفع همه است، از مادر خواهش می کند کمی دیگر تحمل کند.
به گفته این مدیر، در زمان شیوع کرونا چند نفر از معلولان به منزل فرستاده شدند تا تراکم مددجویان در این مکان کمتر و از شیوع کرونا جلوگیری شود اما از همان روزهای نخست بسیاری از خانواده ها تماس می گرفتند و تقاضای بازگرداندن معلولان را به مرکز داشتند.
کمبود اقلام بهداشتی
گویا کرونا دست و بال سالمندانی را که در مرکز شبانه نگهداری می شوند، گرفته است و پیرتر شده اند؛ آن هایی که حواس شان جمع است با یکدیگر درباره کرونا صحبت می کنند، بیماری که به قول خودشان تا عمر داشته اند چنین چیز مخوفی را نشنیده و ندیده اند.
این جا هم نیروهای نظافتی تلاش می کنند همه جا را ضدعفونی کنند تا با خیال راحت به سالمندانی که حالا بسان کودکی ناتوان شده اند، خدمات دهند.
سالمندان هم مانند معلولان در گروه پرخطر ابتلا به کروناویروس قرار دارند و همین امر موجب شده نیروهای این مرکز بیش از پیش مراقب بهداشت و سلامت مددجویان خود باشند البته اگر کمبود اقلام بهداشتی اجازه دهد.
اگرچه به گفته یکی از کارکنان هر روز تب سنجی انجام و اکسیژن خون مددجویان بررسی می شود اما باز هم استرس این که ویروس از جایی که اصلاً فکرش را نمی کنند رسوخ کند آرام شان نمی گذارد.
تقاضای بازگرداندن
پدران و مادران جوان دیروز که دست روزگار آن ها را از خانواده شان دور کرده است و در گوشه ای از خانه سالمندان جا گرفته اند، این روزها بیش از پیش محتاج مراقبت هستند البته فرزندان برخی از آن ها سختی نگهداری از پدر یا مادر ناتوان شان را به جان خریده و به منزل برده اند اما حالا که اداره ها باز شده اند و باید سر کار بروند تقاضای بازگرداندن شان را به مرکز نگهداری دارند؛ فضاهایی که بیشترشان کوچک و تراکم مددجویان بالاست.
دشواری فاصله گذاری اجتماعی
در این میان یکی از موسسان مرکز نگهداری معلولان در یکی از شهرستان ها با اشاره به این که چندی پیش یکی از مددجویان علایم مشابه کرونا داشت و به همین دلیل بسیار تحت فشار روحی و روانی قرار گرفتیم، می گوید: با آن که سعی کردیم تعدادی از مددجویان را برای مدتی به منزل شان بفرستیم اما باز هم کوچک بودن فضا این اجازه را نمی دهد که بتوانیم خیلی روی فاصله گذاشتن تخت ها مانور بدهیم.
به گفته او خوشبختانه تست کرونای این مددجو منفی بود اما همین موضوع موجب شد به این فکر کنیم اگر خدای نکرده یکی از مددجویان کرونا بگیرد باید چگونه جان بقیه را حفظ کنیم؟
او با بیان این که فاصله گذاری اجتماعی در مراکز نگهداری بهزیستی به دلیل شرایط جسمی معلولان دشوار است، از این که بیشتر این مراکز استیجاری هستند و فضای نامناسبی دارند، اظهار تاسف می کند و ادامه می دهد: این اماکن مانند بیمارستان ها و مراکز درمانی از حساسیت بالایی برخوردار هستند چون به نوعی افراد ناتوان در آن ها نگهداری می شوند که هر آن ممکن است دچار بیماری های مختلفی شوند.
جای خالی خیران
او جای خیران را در این ایام خالی می داند و معتقد است: در این روزهای سخت اگر خیران کمک کنند بهتر می توان از مددجویان نگهداری کرد زیرا گرانی اقلام بهداشتی ومایحتاج روزانه، اداره این مراکز را دشوار کرده است و مساعدت های بهزیستی فقط بخشی از هزینه ها را جبران می کند.
به گفته او، ضدعفونی کردن محیط و تهیه ماسک و دستکش به دغدغه بزرگ ما تبدیل شده است و اگر از نظر مالی تامین باشیم می توانیم هر طوری که شده این اقلام را به اندازه کافی در دسترس نیروها قرار دهیم.
اگر ماسک و دستکش بدهند...
اکثر مراجعه کنندگان بهزیستی را نیازمندان تشکیل می دهند؛ افرادی که از قشر ضعیف جامعه هستند ضمن این که برخی به توصیه های بهداشتی در این ایام توجه چندانی ندارند. برخی از آن ها بدون داشتن ماسک و دستکش وارد بهزیستی می شوند و از سوی کارمندان این اداره کل تذکر می شنوند.
البته «هاشمی» معاون توان بخشی اداره کل بهزیستی خراسان شمالی با اشاره به این که بعضی از مراجعه کنندگان به تذکرها توجهی نمی کنند، می گوید: اگر نیروهای جهادی ماسک و دستکش در اختیار این اداره کل قرار دهند می توانیم قبل از ورود مراجعه کنندگان در اختیارشان قرار دهیم تا هم خودشان و هم کارمندان از کرونا ویروس در امان بمانند.
او ادامه می دهد: اعتبارات بهزیستی جوابگوی تهیه اقلام بهداشتی برای این مورد نیست و نیازمند کمک نیروهای جهادی هستیم.
او به تب سنجی کارمندان و رعایت فاصله گذاری و دورکاری در این ایام اشاره و خاطرنشان می کند: با شیوع کرونا ملاقات را در مراکز بهزیستی ممنوع کردیم و پذیرش جدید نداریم ضمن این که تعدادی از مددجویان را ابتدا 15 روز قرنطینه کردیم و به خانواده های شان تحویل دادیم.
او تعداد مددجویانی را که در مراکز شبانه روزی استان نگهداری می شوند 600 نفر برمی شمرد و ادامه می دهد: مراکز روزانه در این ایام تعطیل شد و قرار است به شکل مجازی آموزش های خود را ارائه دهند.
او با اشاره به فعالیت16 مرکز شبانه روزی و 18 مرکز روزانه در استان اظهارمی کند: با شیوع کرونا روزی 3 مرتبه تب سنجی انجام و با دستگاه پالس اکسی متر، اکسیژن خون شان بررسی می شود.
او می افزاید: سرانه 30 هزار تومانی را به ازای هر مددجوی مراکز شبانه و همچنین 500 هزار تومان برای تهیه لوازم بهداشتی آن ها پرداخت کردیم ضمن این که به حساب مستمری بگیران 360 تا 440 هزار تومان از محل بنیاد مستضعفان و ستاد اجرایی فرمان امام(ره) به منظور تهیه لوازم بهداشتی واریز شد.
«هاشمی» می گوید: 300 هزار تومان نیز به حساب افراد در نوبت توان بخشی واریز خواهد شد و هم اکنون در حال ثبت اسامی آن ها در سامانه هستیم.
به گفته او، این مبلغ برای 530 نفر از محل بنیاد مستضعفان و برای 283 نفر از محل ستاد اجرایی فرمان امام(ره) واریز خواهد شد.