درددل های «بهروز رضوی» گوینده مطرح رادیو
تعداد بازدید : 404
همکلام با گوینده «کتاب شب»
مریم ضیغمی- شاید خیلی از بینندگان صدای «بهروز رضوی» را شنیده باشند و ندیده اند که بازیگری را هم تجربه کرده است. شبکه مستند به پاس سال ها تجربه و کار در حرفه گویندگی مستند زندگی و خاطرات «روزگار بهروز» را ساخت. بهروز رضوی راوی مستند ایران هم است. این گوینده مطرح صاحب شناسنامه و امضاست آن هم در صدا و گویندگی. او گوینده قصه های شبانه رادیو در برنامه پر شنونده «کتاب شب» و سال هاست که شنوندگان رادیو با صدایش انس گرفته اند و علاقه خاصی به شنیدن صدای او و قصه هایش دارند و شاید دلیل این محبوبیت بین بینندگان صمیمیت در اجرا و احترام به شنوندگان باشد. «رضوی» که فعالیت حرفه ای را از نویسندگی در رادیو آغاز کرد، تجربه بازیگری، اجرا، تدریس، دوبله و گویندگی مستند ها را هم دارد. این هنرمند مطرح یزدی حدود 5 دهه است در این حیطه فعالیت می کند. او در گفت و گویی با ما از دل مشغولی هایش گفت.
رادیو در آستانه 80 سالگی قرار دارد و پیر شده است و همه با آن نوستالژی داریم.
ناراحتم که رادیو دارد پیر می شود. پیر شدن زمانی با کمال، دانایی و ارتقای فکر و ذهن همراه است و زمانی هم جنبه ناتوانی و افتادگی به آدم دست می دهد و من در 80 سالگی رادیو به این قسمت ماجرا فکر می کنم و پکر هستم. رادیو پیر شده است شاید علت اش هم این باشد که بسیاری از مدیران رادیو تصور می کنند در همان زمانی که مدیر شده اند رادیو اختراع شده است در صورتی که رادیو سابقه ای دارد و نمی توان هر دم به دلیلی تغییرش داد. رادیو نرم نرم با ذوق و توقع مردم جلو می آید.
انگار دل پری از برخی مدیران دارید.
در گذشته وقتی رادیو می خواست تغییری در زمان برنامه ای به وجود آورد در جلسات مختلف به نتیجه می رسیدند و برنامه را متناسب با زمان تغییر داده شده در ساختار تغییر می دادند. اکنون اگر مدیری در بخشی عوض شود اولین کاری که انجام می دهد تغییر در کنداکتور پخش رادیوست در صورتی که شنونده به زمان پخش برنامه مورد علاقه اش عادت کرده است. من 25، 26 سال است که برنامه «کتاب شب» رادیو را اجرا می کنم و طی این دو دهه با تغییر هر فصل و هر مدیری کنداکتور رادیو و برنامه مرا هم تغییر داده اند و من شنوندگان برنامه ام را از دست دادم. شنوندگان ما صبور هستند و خودشان را با رادیو هماهنگ می کنند.
با وجود همه این دلخوری ها همچنان با عشق در رادیو فعالیت می کنید و خانه اول تان است.
رادیو دوست داشتنی است و به خاطر همین خصلت اش ماندگار شدم. رادیو در دسترس همگان است و هیچ گونه مزاحمتی ندارد و شنوندگان در حال انجام کارهای روتین یا حرفه ای همچون آشپزی و خانه داری، رانندگی و خیاطی رادیو گوش می دهند. رادیو را باید با همین ترتیب و هم وزنی و راحت بودن استفاده کرد و دوست داشت.
البته آن مقطع که شبکه های اجتماعی و فضای مجازی و تلویزیون نبود رادیو حرف اول را می زد.
وقتی تلویزیون آمد خود رادیویی ها هم تصور می کردند با آمدن این رسانه رادیو تعطیل می شود و دور را از دست رادیو می گیرد اما دیدیم این اتفاق نیفتاد و چند صباحی مردمی که به عنوان سرگرمی از رادیو استفاده می کردند از تلویزیون با جنبه سرگرمی بهره بردند اما عده ای بودند که رادیو برای شان جدی بود، تلفن می کردند و نامه می نوشتند و تقاضاهایی داشتند و راهنمایی و کمک و مشاوره های رادیویی می خواستند و این ها میدان را برای رادیو بازتر کرد و ماندگار شد. رادیو همیشه خواهد ماند برای این که اولین جایی که شما برای اطلاع از یک خبر مراجعه می کنید رادیوست.
بیمه و بازنشستگی دارید؟
خیر. شغل اصلی من فعالیت در رادیوست و رادیو بعد از 52 سال که من با آن همکاری می کنم دارد دل دل می کند که به درد استخدام می خورم یا خیر!
بعد از این همه سال تجربه کاری؟
صحبت از استخدام که شد از من خواستند سابقه کاری ام را برای شان ببرم. به آن ها گفتم از کجا بیاورم؟!
من از روز اول انقلاب شبانه روز در رادیو مستقر بودم و گویندگان کم بودند و نمی توانستم از رادیو بیرون بیایم. متاسفانه گفتند که پرینت کاری ات باید برای استخدام باشد در حالی که در آرشیو رادیو صدا و کارهایم موجود است.
یک کارگر ساده کارش که تمام می شود و بازنشسته اش می کنند حق و حقوقی را برایش در نظر می گیرند و این مبلغی که پرداخت می کردند سرمایه ای برای انجام کاری دیگر می شد. الان به هیچ عنوان این گونه نیست و وظیفه خود نمی دانند و برنامه های مشارکتی، تولید و برای رادیو درآمدزایی می کنند در حالی که از درآمدی که حاصل می شود طبیعتاً عواملش هم باید برخوردار باشند.
الان مشغول انجام چه کاری در رادیو هستید؟
من در رادیو به طور مداوم برنامه دارم.
سال هاست که برنامه «کتاب شب» را در رادیو دارم و یکی از طولانی ترین برنامه های رادیوست و به خاطر علاقه خودم در رادیو آن را ادامه دادم.
این برنامه از سال 1374 تا الان ادامه دارد. برنامه دیگرم در رادیو فرهنگ به نام «شکلک های تاریخ» است که مدیران رادیو می گویند یکی از برنامه های پرشنونده ماست اما دستمزد اندکی دریافت می کنم و باید چشم ام به کار در بیرون از سازمان و کار آزاد باشد تا زندگی ام بگذرد.
این صدای پخته و گیرا مادرزادی است یا روی صدای تان کار کرده اید؟
واقعاً مادرزادی است. البته تنها این نیست و روی صدایم کار هم کرده ام. ابتدا که وارد رادیو شدم توجه کردم به این کار که چگونه حرف می زنند. وقتی گویندگی در رادیو را شروع کردم دیدم خیلی کار دارد برای این که گویی ما نگهبانان زبان فارسی هستیم یعنی نباید کج و کوله حرف بزنیم، یک کلمه حرف غلط از دهان مان خارج شود، تلفظ غلط داشته باشیم و باید حرف حساب بزنیم و بی ربط سخن نگوییم.
وقتی رادیو گوش می دهم می بینم چند جوان دور هم حرف های الکی و سر به هوا می زنند که هیچ شنونده ای متوجه نمی شود!
حفاظت از صدا در گویندگی اهمیت دارد؟
گویندگی هیچ رژیمی ندارد و تنها یک رژیم عمومی دارد و آن این است که نباید آب سرد بخوریم تا وضعیت حنجره در حالت طبیعی و سالم باشد.
با خواهرتان «عاطفه رضوی» چقدر همفکری می کنید؟
روابط خیلی خوبی داریم و البته به دلیل دغدغه های کاری کمتر همدیگر را می بینیم. عاطفه مرتب تئاتر کار می کند و شوهرش «حسین پاکدل» هم در همین کار است.
اگر روزی به شما بگویند بازنشسته شده اید و از فردا سر کار نیایید چه واکنشی نشان می دهید؟
باور کنید یکی از دلایلی که خیلی پیگیر استخدامم نبودم این بود که می دانم اگر استخدام شوم بلافاصله بازنشسته می شوم و نمی توانم در رادیو کار کنم. نسل جوان جای خود دارد و قدمش سر چشم ولی نسل کهنه هم حرفی برای گفتن دارد.
پس اگر به شما بگویند پایان راه گویندگی تان است نمی پذیرید؟
با خودم عهد بسته ام که تا نفس دارم به این حرفه ادامه دهم.
صحبت پایانی تان در این گفت و گو.
از شنوندگان رادیو استدعا می کنم اگر احساس نارضایتی از هر فرد و برنامه ای دارند سریع آن را منعکس کنند و به گوش ما برسانند.