مدبر- جشن خودمانی خراسانی ها در تحریریه خراسان دیدنی و روز تعطیلی روزنامه را (پنج شنبه) فعالتر، پرخروش تر و شلوغ تر از روزهای دیگر کرده بود. از این جهت دیدنی بود که در آن نوشته های یک ساله بر و بچه های خراسان به داوری استادان علوم ارتباطات گذاشته شده و از این بابت که محاسبه عملکرد بود، آن هم توسط استادانی که آن ها را نمی شناختند و شرکت کنندگان را در مسابقه داوری میکردند بسیار پرحرارت، دلچسب و پرهیجان بود.
کف و سوت و صلوات، تحسین و لبخند، همه و همه معنای دیگری داشت. بالاخره از باب این که محاسبه نفس احسن الحال است دیدنی بود.
از جهت دیگر همه خراسانی ها بودند؛ آن هایی که با موهای برفی، کلیپ جوانی خود را در تحریریه آن روز نگاه می کردند و حضور یافته بودند تا از دسترنج همکاران جوان خود لذت ببرند. همه و همه بودند، از قدیمی ها گرفته تا تازه نفس ها. جالب بود سردبیر، معاونان، مدیران، نویسندگان، گزارشگران و خبرنگاران همه بودند اما گروهی با دنیایی تجربه و گروهی با یک دنیا امید، تلاش و تحرک؛ همه و همه در سایه جشن 71 سالگی روزنامه خراسان. بالاخره برای خراسان و خراسانی ها غرور آفرین است، یک بنیان مرصوصی دارند که در 29 قدمی یک قرن قرار دارد. مگر چند روزنامه مکتوب در ایران داریم که قدم های نهایی را تا یک قرن تجربه می کنند؟ البته به صورت غیرمنظم، عمر روزنامه 111 سال است.جشن 71 سالگی خراسان را در تحریریه بر و بچه ها به نمایندگی از خیل عظیم مخاطبان خود برگزار کردند تا تقدیر کنند از همه آن هایی که در طول 71 سال به این شجره آب حیات و از مردم خوب خطه خراسان که بدون حمایت های دولتی در سایه الطاف رضوی، روزنامه دو صفحه ای را به 32 صفحه ارتقا دادند و امروز آن را به یک نهاد رسانه ای که در کشور دومین روزنامه پرمخاطب و در فضای مجازی (آخرین خبر) اولین رسانه مجازی و دارای شهر چاپ است، تبدیل کردند. باید گرامی داشت یاد گذشتگان را و بوسید قلم فرزانگان این گلستان را و خسته نباشید گفت به همه اهالی خراسان که با حمایت فکری، انتقادی و مالی این شجره را یاری کردند.
به عنوان یک خبرنگار می خواهم بگویم خراسانی ها دست مریزاد که یاری دادید خراسان خودتان را و به سمت قله یک قرنی سوق دادید این شجره را؛ از «ملک الشعرای بهار» تا «شریعتی» و مدیران امروز مؤسسه و مردمی که در طول این سال ها صبح شان را با مطالعه خراسان شروع کردند. باز هم خراسان مدیون مردم، مخاطبان خوب و بالاخص الطاف امام رضا(ع)است. در این جشن به روال معمول پس از چاق سلامتی همکاران قدیمی و جدید، «علوی» سردبیر روزنامه خراسان به حاضران خیرمقدم گفت و خیلی خودمانی دریچه کوچکی از ناگفته هایش را گشود.
«علوی» گفت: سرمایه یک رسانه، دو استوانه است، یکی مردم و مخاطبان و دیگری سرمایه انسانی. به نظر او سرمایه انسانی مهم ترین رکن یک رسانه است زیرا در این شرایط است که مخاطب جایگاه فکری و اندیشه مورد نظرش را پیدا می کند.
او نتیجه گرفت که وجود عمر 71ساله روزنامه باعث شده سرمایه انسانی آن در شأن مخاطبان قرار گیرد. از نگاه او قلم های بی مایه و بی جوهر علمی جسارت به مخاطبان است. پشت این تریبون خودمانی و عاری از تشریفات، «محمد سعید احدیان» که امروز عمده بار مدیریتی را بر دوش دارد و هم مدیر مسئول است و هم مدیر عامل، به استادان روزنامه نگار مهمان و برو بچه ها خیرمقدم گفت و به مهم ترین مشکل امروز خراسان پرداخت. از نگاه «احدیان»، مشکل عمده رسانه های مکتوب به خصوص خراسان، نگاه غیرعملی برخی مدیران است؛ مدیرانی که فکر می کنند دوران رسانه های مکتوب به پایان رسیده است. به گفته وی، ضعف این نگاه برخی مدیران وقتی بیشتر می شود که نظرسنجی ها را نگاه می کنیم، در مشهد از هر سه نفر یک نفر خراسان می خواند.
البته به سختی های اقتصاد و افزایش 6 برابری قیمت کاغذ و رکود رخ داده نیز اشاره کرد و گفت: با همه این مشکلات به همت شما و حمایت مردم ان شاءا... از این سختی ها با قدرت عبور خواهیم کرد.اما این جشن پس از خیرمقدم ها مهمان استادانی بود که خیلی شفاف به قوت ها و ضعف ها پرداختند و در واقع، صحبت آن ها بیشتر از آن که جنبه سخنرانی داشته باشد به کلاس درس شبیه بود. برخی یافته های آن ها جنبه درس آموزی داشت و برخی مسئولیت اهالی خراسان را بیشتر می کرد؛ مطالبی از این قبیل که پروژکتور مخاطب روزنامه خراسان آن قدر قوی است که دیگر رسانه ها در شعاع آن نمی توانند خودنمایی کنند. این سخن از این جهت برای بروبچه های خراسان مسئولیت آور بود که باید قلم ها را بیش از پیش، شایسته این فضا بنمایند.
در این جشن به یاد ماندنی(ما خراسانی ها) دو مقام کلیدی را بروبچه های «خراسان شمالی» کسب کردند؛ مقام اول تیتر را «زهره اسدی» و مقام دوم گزارش را «یوسف صدیقی». تنها این دو نفر نبودند که این دو مقام را کسب کردند بلکه یکی از داوران، سردبیر روزنامه را خطاب قرار داد و گفت: خیلی از یافته هایم و آن چه را که می خواستم در خراسان شمالی دیدم، لذا به تمام بچه ها سلام برسانید.