مریم ضیغمی- می گوید متولد سال 1362 در تهران و دانش آموخته رشته مهندسی تولیدات است. 13 سال است که برای نوجوانان عاشقانه فیلم نامه نویسی، کارگردانی و قصه نویسی تدریس می کند و با آن ها همفکر و هم سو است و دغدغه این نسل را دارد. هم اکنون نویسنده، تهیه کننده و کارگردان است.
دو مستند داستانی با نام «نامه های کارستن» و «پرش بلند» را کار کرده است. همچنین مستندها و برنامه های مختلفی را تهیه کرده است. «محرمانه» با موضوع دغدغه و مشکلات نوجوانان نخستین تجربه سریال سازی اوست و بهانه گفت و گوی ما با «عطا پناهی» شد.
چه انگیزه ای سبب شد با مشارکت سازمان «اوج» مجموعه «محرمانه» را بسازید؟
13 سال است در دبیرستان های مختلف، فیلم نامه نویسی، داستان نویسی و کارگردانی تدریس می کنم و خودم را معلم می دانم و دغدغه نوجوانان را دارم. همیشه دلم می خواست برای این نسل کاری انجام دهم برای همین دغدغه معلمی و امکاناتی که در بحث تهیه کنندگی فراهم بود دست به دست هم داد و پروپوزال به سازمان اوج ارائه شد و «احسان حسنی»، مدیر سازمان اوج همه جوره حمایت کرد و پشت ما ایستاد. امیدوارم در آینده بتوانیم همراه با سازمان اوج کارهای بیشتری برای نوجوانان بسازیم.
انتخاب بازیگران نوجوان بر چه اساسی بود؟
نوجوانان را از بازیگران تئاتری انتخاب کردیم. همچنین در انتخاب چهره های بزرگ سال، سراغ چهره های شناخته شده در تلویزیون رفتیم و به فکر ارزان تر و به صرفه ترین کار نبودیم.
چطور به انتخاب «جواد خواجوی»، چهره شناخته شده در فضای مجازی رسیدید؟
جواد خواجوی اتفاق خوبی برای پروژه ما بود. ماجرا این است که قبل از او سراغ چند چهره دیگر در فضای مجازی که طرفدار و فالوئرهای زیادی دارند رفتیم ولی فضای فکری و ایدئولوژی شان خیلی با ما فاصله داشت. به پیشنهاد یزدان کاظمی، یکی از بازیگران مجموعه، به انتخاب او رسیدیم. کارهایش را در اینستاگرام دیده بودیم و او تئاتر کار کرده و اهل مطالعه و نویسنده است و بحث اینستاگرامش را در کنار کارهای دیگرش انجام می دهد و بدون هیچ چشمداشتی ما را همراهی می کند و در صفحه خودش هم تبلیغات سریال را انجام می دهد. فکر می کنم نوجوانانی که دوستش دارند و صفحه اش را دنبال می کنند ناخودآگاه مخاطب ما هم می شوند.
دغدغههای نوجوانان تا چه اندازه دغدغه خودتان است؟
روزی نیست که من با دانش آموزان در تماس نباشم. اکنون دانش آموزان در مقایسه با 3 یا 6 سال قبل فرق دارند و تقریباً نوجوانان هر سال دارند ذائقه ها و روحیات جدیدی پیدا می کنند. چون هر روز با نوجوانان در تماس هستم قاعدتاً می توانم بهتر بفهمم که الان چه چیزی نیاز دارند و دغدغه شان چیست و چه چیزی اذیت شان می کند.
چقدر ساخت سریال برای نوجوانان را ضروری می دانید؟
معتقدم تولید هر محصول فرهنگی و رسانه ای برای نوجوانان مهم و ضروری است. اکنون نوجوانان ما موسیقی، سینما و حتی مجله و روزنامه مخصوص به خود را ندارند. شبکه اول سیما «نیمرخ» را داشت و هنوز ما فلاش بک می زنیم به این برنامه و به عنوان برنامه ای خوب از آن یاد می کنیم ولی در سال 1398 برنامهای مثل «نیمرخ» برای نوجوانان این سال که به سرعت در فضای مجازی به آن ها دیتا می رسد دیگر جواب نمی دهد. پس من برنامه ساز هم باید آپدیت شوم. شاید خودم در نوجوانی از برنامه های «اکسیژن» و «نیمرخ» لذت می بردم ولی اکنون باید به روزتر در فرم و محتوا، لحن و دیالوگ باشم. صدا و سیما خیلی خوب برای کودک، جوان و بزرگ سال دارد کار می کند و به نظر من نوجوان مظلوم ترین مخاطب صدا و سیما و رسانه است و این خلأ باید پر شود.
آیا به خاطر این که بازیگران نوجوان مجموعه همگی تئاتری بودند فضای تله تئاتر را برای ضبط انتخاب کردید؟
ما برای ساخت مجموعه به ایده های مختلف فکر کردیم. اگر می خواستیم در فضای رئال کار کنیم برای مان شدنی و چه بسا راحت تر بود اما تصمیم گرفتیم بیاییم در فرم برنامه و شکل آن تغییراتی دهیم تا شاید برای نوجوان جذاب تر باشد. ما افکارسنجی گسترده ای در دبیرستان های تهران انجام دادیم. دو، سه قسمت از مجموعه را که آماده شد برای شان پخش کردیم و نظرشان را درباره دکور، صحنه، موسیقی و بازیگران محبوب شان پرسیدیم.
فکر کنم بخش عمده مشکلات تان شامل کنترل جمعی نوجوانان بازیگر و حفظ کردن دیالوگ ها و میزانسن دادن به آن هاست؟
شاید باور نکنید اما واقعیت این است که ما کمترین مشکل را در بحث بازی، تثبیت حس، دیالوگ حفظ کردن و سر ساعت آمدن با نوجوانان مجموعه داشتیم. کمترین کات ها و برداشت ها را با نوجوانان داشتیم. بازیگران مان دو ماه به طور شبانه روز تمرین و دورخوانی داشتند. با «مهدی ابراهیمی» بازیگردان مجموعه ساعت ها تمرین کردند و تک تک آن ها با کارگردان درباره نقش و حس شان حرف زدند. بچه ها درباره ایده های شان با فیلم نامه نویس ها صحبت و آن ها استفاده کردند.
یکی ازعوامل موفقیت «محرمانه»، انتقال غیرمستقیم پندهای اخلاقی در قالبی طنز است به طوری که بیننده احساس نمیکند سر کلاس درس نشسته است.
دقیقاً این گونه است. «محرمانه» دارد در تیم نوجوانان توپ می زند و نوک پیکان انتقاد را سمت مدرسه، معلم، مدیر و بعد خانواده گرفته است. ما در هر قسمت تلنگری به معاون، مدیر، مربی و مسئولان آموزشی کشور زدیم و امیدواریم مفید واقع شود.
حرف آخر.
این روزها اعضای تیم «محرمانه» روزانه 13، 14ساعت مشغول ضبط فصل دوم مجموعه در 34 قسمت هستند و ضبط فصل اول در 26 قسمت به پایان رسیده است. تاکنون بازتاب های خوبی گرفته ایم. امیدوارم نوجوان ها در چند سال آینده بعد از اتمام این 60 قسمت از «محرمانه» به عنوان نوستالژی یاد کنند.