چهره برتر هنر انقلاب در استان:
تعداد بازدید : 247
هنر باید از فضای نگارخانهها خارج شود
مرتضوی
خودش می گوید کاری نیست که در عرصه کاریکاتور انجام نداده باشد و کارنامه او گواه این ادعاست؛ هنرمندی که از همان روز نخست با تکیه بر اراده خود و صرف فعل خواستن توانست به چهره ای مطرح در عرصه کاریکاتور کشور تبدیل شود و امروز در کنار چهره های برتر کاریکاتور کشور و عرصه بین الملل آثار را به داوری بنشیند. دریافت جایزه طلای جشنواره فری کارتونز وب ۲۰۰۹- چین و دیپلم افتخار جشنواره بین المللی طنز و هجو اجتماعی با موضوع انتخابات۲۰۰۸ – رومانی و داوری چندین جشنواره داخلی و خارجی و در نهایت تبدیل شدن «عباس ناصری» به چهره برتر هنر انقلاب استان در سال 97 فرصتی شد تا با این هنرمند فعال به گفت و گو بنشینیم و با او از چگونگی رسیدن به موفقیت هایش سخن بگوییم.
چرا کاریکاتور را انتخاب کردید؟
سال 68 در راه مدرسه با دیدن برخی ویژه نامه هایی که استاد علیزاده منتشر می کرد جذب شدم و شروع به کپی کردن آثار کردم و این اتفاق باعث رو آوردن من به کاریکاتور شد و از آن جایی که دوست ندارم گوشه ای بنشینم، رشته ای را انتخاب کردم که حرف می زد و با آن آشنا و به سمت اش کشیده شدم.
این هنر را نزد هیچ استادی فرا نگرفتید؛ چطور به یک هنرمند حرفه ای تبدیل شدید؟
در همان سال ها به کپی کردن آثار در مجلات مختلف پرداختم تا این که سال 71 آثارم را به مجلات مختلف ارسال کردم و در نهایت سال 76 نخستین اثرم در مجله طنز پارسی منتشر و فعالیت ام در عرصه کاریکاتور مطبوعات مستمر شد. حضور در دورهمی کاریکاتوریست های ایران و شرکت در جشنواره ها سبب شد به سمت برگزاری جشنواره کاریکاتور و راه اندازی سایت مجله کارتون بروم و در نهایت موفق شدم دبیر برخی جشنواره های کاریکاتور ایران شوم.
با برگزاری دو دوره جشنواره بین المللی فرهنگ خراسان شمالی که هنرمندان 47 کشور شرکت کردند به معرفی فرهنگ خراسان شمالی پرداختم و اکنون مجموعه آثاری از تاریخ و فرهنگ استان دارم اما متاسفانه هنوز هیچ نهادی نیامده تا آن ها را منتشر کند.
از ایده شکل گیری چلگی کارتون برای مان بگویید؟
وقتی جشنواره برگزار می کردم، می دیدم در داوری ها آثار برخی افراد حذف می شد چون از آن ها قوی تر وجود داشت و بعد از حضور در چند جشنواره انگیزه های شان سلب می شود، برخی افراد علاقه مند هم هستند که می خواهند به این عرصه وارد شوند اما با دیدن این شرایط کنار می کشند و از سوی دیگر جشنواره زدگی هم باعث می شود برگزار کنندگان به خلأ هنرمند برسند، بنابراین تصمیم گرفتم با راه اندازی چلگی کارتون به کشف استعدادهای تازه و نهفته و معرفی آن ها به دنیای هنر بپردازم و با معرفی ظرفیت های فرهنگی و هنری استان در کشور و به نوعی برگزاری بزرگداشت از این طریق، دِین خودم را به جامعه فرهنگی و هنری ادا کنم.
در زمره معدود هنرمندان استان هستید که توانسته اید از طریق هنر امرار معاش کنید؛ چگونه این اتفاق افتاده است؟
روزی که هنرمند به این باور رسید نباید منتظر مسئولان باشد، این اتفاق رقم می خورد. من هدف داشتم و سختی های زیادی کشیدم و از هیچ به این جا رسیدم. با همه موفقیت هایی که در این سال ها به دست آوردم اما همچنان برای نان شب مشکل دارم. باید بگویم خاصیت هنر این است و متاسفانه رشته های هنری در سبد خرید مردم نیستند و جایگاهی ندارند. با این همه از هنر پول درآوردن شدنی اما بسیار سخت است و صبوری می خواهد. در واقع هنرمند باید به روز باشد و اگر هر روز اتفاق جدیدی راه انداخت، می تواند در این عرصه قدم بردارد.
چگونه به ایده های تازه دست پیدا میکنید؟
به دنبال ایده نمی گردم آن ها خودشان به سراغم می آیند. در واقع بهترین روش ایده یابی خوب نگاه کردن است و این درباره آثار جشنواره ای و مناسبت ها هم صدق می کند.
کدام کاریکاتوریست بیشتر در آثار شما تاثیر گذاشته است؟
هر چه دارم از استاد «جواد علیزاده» دارم اما نقاشی های «بهمن عبدی» و طرح جلدهایی که در مجله گل آقا توسط «احمدعربانی» منتشر می شد، در شکل گرفتن آثارم نقش داشت.در کارتونیست های دنیا بیشتر آثار «درژنین» را دوست داشتم، اما در ایده یابی همانی هستم که در بچگی بودم و تاثیری نگرفتم.
برای آشتی مسئولان با کاریکاتور چه می توان کرد؟
مسئولان خودشان نمی خواهند در این زمینه کار کنند و شاید یک مقدار از اسم آن می ترسند و فکر می کنند دردسرآفرین است در حالی که کار جشنواره ای چیزی جز تبلیغ نیست.اما باید بگویم تنها راه آشتی کردن مردم با هنر این است که از نگارخانه ها بیرون بیاید.
متاسفانه هنرمندان فقط می خواهند نمایشگاه بزنند، در حالی که مردم عادی هیچ وقت پا در نمایشگاه نمی گذارند اما می توان با برپایی نمایشگاه خیابانی هنر را مردمی کرد. وقتی مردم به سمت ما نمی آیند این هنرمندان هستند که باید به سمت مردمی شدن هنر حرکت کنند.
بهترین اثری که کشیدید چه بود؟
همه آثارم را دوست دارم، به غیر از آثار مطبوعاتی که برخی اوقات به واسطه محدودیت زمانی که وجود دارد، مجبوری سریع ارائه اثر کنی.
اگر کاریکاتوریست نمی شدید، چه حرفه ای را انتخاب می کردید؟
روزنامه نگار می شدم، چون عاشق مطبوعات هستم.
بهترین خاطره ای که از فعالیت در دنیای کارتون و کاریکاتور دارید چیست؟
وقتی امروز در کنار افراد مطرح در عرصه کاریکاتور داوری می کنم شیرین ترین خاطره است و در واقع همین که این افراد قبولم دارند و اجازه می دهند کنار آن ها داوری کنم بهترین و شیرین ترین خاطره ام است.