افشره
معلولان از انجمن خیرین مسکن ساز و بهزیستی گلایه دارند، حق هم دارند چون دلایل زیادی وجود دارد که گلایه مند باشند. واحدهای ناقص مسکن معلولان حاصل آن چیزی است که به آن مسکن ویژه معلولان گفته می شود؛ مسکن هایی که تحویل نداده خراب شده و برای معلولان مناسب سازی نشده اند.
به راستی ماجرای مسکن معلولان بجنورد داستان عجیبی دارد.آواری است که از اختلاف بین انجمن خیرین مسکن ساز و سازمان بهزیستی بر سر توان جویان ریخته شده است. صحبت از آن چیزی که وجود دارد آسان نیست، حرف و حدیث تلخی از قول های معلول مسئولان به توان جویان است که با خود دردی به همراه دارد، دردی که نه تنها وجودت بلکه قلم ات را هم به آتش می کشد. واقعیت این است که به قول ها و وعده های داده شده به توان جویان به درستی عمل نشده و امروز خانواده های دارای 2 معلول و بیشتر شهرستان بجنورد در بن بست ناچاری مانده اند. برای درک این واقعیت، بد نیست مسئولان از پشت میزهای شان بلند شوند و سری به آن جا بزنند و دست پخت شان را مزه کنند، راست می گویند آشپز که دو تا باشد آش شور می شود یا بی نمک. حاصل آشپزی مشترک یک تفاهم نامه 5 جانبه برای خانواده های دارای 2 معلول و بیشتر شهرستان بجنورد، 12 بلوک نیمه ساخت در انتهای شهرک گلستان است که هنوز به مرحله تحویل نرسیده به معلولان واگذار شده است. در مسیر جاده روستای لنگر، ورای ساختمان های هزار واحدی شهرک گلستان که نه نمای زیبایی دارند و نه فضای زیبایی، آن جایی که روزها و شب ها از هجوم سگ های ولگرد در امان نیستند، جایی وجود دارد که حتی با دو پا هم به سختی می توان از آن عبور کرد، چه برسد به جایی که ویلچر نشین باشی و کم توانی را با خود همراه داشته باشی.وضعیت مسیر و ورودی 294 واحدی معلولان بجنورد به گونه ای است که ساکنان آن حتی انتظار آسفالت را هم ندارند، به کمتر شدن دست اندازها و وجود رمپ های نصفه و نیمه برای عبور معلولان قانع اند اما همه متفق القول از یک چیز گلایه دارند؛ از فعال نبودن آسانسور در بلوک های 4 طبقه ای که پله های آن نمی تواند معلولان را به خانه های شان برساند.
در گزارشی که در همین رابطه در صفحه 3 روزنامه خراسان شمالی با عنوان «قول معلول مسئولان به مددجویان» چاپ شده بود در صحبت با مدیر کل بهزیستی خراسان شمالی «قربانی» مدعی بود که از انجمن خیرین مسکن ساز شکایت نموده و هنوز پرونده در مراحل قضایی است و مختومه نشده و «ارجمند» مدیر عامل انجمن خیرین مسکن ساز نیز از پای کار نبودن بهزیستی سخن گفته بود.
البته باید تاکید کرد: اصل این کار که 294 سرپناه برای توان جویان احداث کردند و آن ها را زیر سقف قرار دادند کاری است مهم، بسیار زیبا، خوب، قابل تقدیر و خداپسندانه اما ای کاش این کار به گونه ای انجام می شد که گلایه از آن تراوش نمی کرد.
آن چه از آن به عنوان محوطه و فضای واحدها تعبیر می شود چیزی جز فضایی پر از دست انداز و خاک و نخاله های رها شده نیست. هنگام ورود ما چند نفر پشت فنس ها دیده می شوند که روی تپه ای از خاک نشسته اند و مراقب کودکان شان هستند که مبادا در این بیابان مورد هجوم سگ ها قرار بگیرند یا حادثه ای تلخ برای شان اتفاق بیفتد. در اندک زمانی بر تعدادشان افزوده می شود، هر کس گلایه ای دارد، ناگهان سفره ای بزرگ از درددل ها و انتقادها باز می شود، مانند آتش زیر خاکستر هستند، ناگهان زبانه می کشند برخی های شان با بغضی فرو خورده از وضعیت اسفناک این واحدها می گویند و روایتی تلخ دارند از آن چه در این مکان اتفاق افتاده، هر کدام درد نامه ای گشوده هستند.
«گریوانی» که یکی از مالکان این واحدهاست، دل پر دردی دارد به گفته خودش نماینده معلولان است و در تمام جلسات برگزار شده در این باره حضور داشته است. او می گوید: مصالح استفاده شده در این پروژه درجه 3 است در حالی که قرار بود از مصالح درجه یک ساخته شوند.
وی با بیان این که این واحدها برای معلولان ساخته شده است در حالی که حتی آسانسور ندارد، اظهارمی کند: ورودی آسانسورها جوشکاری شده اند و ما نمی توانیم از آنها استفاده کنیم، باید 200 میلیون تومان به شهرداری بابت گرفتن پایان کار داده می شد که پرداخت نشده و به دلیل نداشتن پایان کار آسانسور ها بسته مانده اند.
او ادامه می دهد: تسهیلات مسکن واحدها 25 میلیون تومان بود و قرار بود سال 94 به معلولان تحویل داده شود اما این کار انجام نشد و به دلیل تاخیر در پرداخت تسهیلات، اقساط افزایش پیدا کرد.وی اضافه می کند: به دلیل تاخیر 2 ساله در پرداخت تسهیلات به 39 میلیون تومان افزایش پیدا کرد و با اضافه شدن 6 میلیون و 500 هزار تومان سود مشارکت این مبلغ به 46 میلیون تومان رسید.
وی می افزاید: در حال حاضر معلولان باید ماهانه 405 هزار تومان اقساط پرداخت کنند اما این امر برای بسیاری از آن ها امکان پذیر نیست.در گزارش گذشته مسکن معلولان که در همین روزنامه به آن اشاره شد قرار بود به دستور استاندار 3 کارشناس برای قیمت گذاری واحدها مشخص شوند، این فرد هم به این موضوع اشاره و بیان می کند: اضافه واریزی زیادی از سوی معلولان انجام شده است به نحوی که 600 میلیون تومان اضافه واریزی داشته ایم اما مسئولان آن را به ما باز نمی گردانند.وی ادامه می دهد: انجمن خیرین مسکن ساز، حدود 100 واحد از این واحدها را برای قیمت گذاری مجدد واگذار نکرده است. با این حال علاوه بر این 5 بلوک، اضافه واریزی های مددجویان هم نگه داشته شده است.
وی به معافیت انشعابات معلولان هم اشاره و اعلام می کند: با این که معلولان از پرداخت هزینه انشعاب آب، برق، گاز و تلفن معاف هستند اما هزینه این انشعاب ها از ما کسر شده و با این که باید این مبلغ باز گردانده شود اما انجام نشده است.
وی می افزاید: 4 میلیون تومان برای کنتور هر واحد از معلولان کسر شده است اما با وجود تعلق گرفتن معافیت، حاضر به پرداخت آن ها نیستند، اضافه پرداختی از 3 تا 15 میلیون تومان بوده است.
یکی دیگر از این افراد هم که در روز مراجعه در مکان حضور داشت می گوید: هنوز واحدها تحویل داده نشده، پرداخت اقساط شروع شده است و الان مدام از بانک پیامک هایی مبنی بر دیر کرد پرداخت اقساط به دستم می رسد و با ضامن ها تماس گرفته شده است.
وی ادامه می دهد: واحدهای مسکونی هنوز تحویل داده نشده به دلیل زلزله اردیبهشت سال گذشته تخریب شده اند و وقتی برای درخواست وام زلزله اقدام کردیم اعلام شد که به دلیل تحویل واحد بعد از زلزله مشمول دریافت این تسهیلات نمی شویم.
این اتفاق در حالی است که گفته می شود باز پرداخت تسهیلات پس از دو سال تنفس آغاز می شود.
یکی دیگر از ساکنان می گوید: انجمن خیرین مسکن ساز مدعی دریافت 9 میلیارد تومان پول شده است، در حالی که بهزیستی هم ادعای بدهکاری دارد زیرا پروژه دارای نواقصی است. با این که نصب در ضد سرقت در تفاهم نامه درج شده اما تمام درها معمولی است.
وی ادامه می دهد: پشت بام موزاییک شده و دیوار پنل شده از دیگر تعهدات است اما انجام نشده و مبلغ ناشی از عدم اجرای بندهای تعهدنامه باید به معلولان باز گردانده شود. قول هایی هم در این باره داده شده اما اجرای آن ها به درستی مشخص نیست.
ساختمانی که با غروب آفتاب کم کم در تاریکی و ترس فرو می رود، بنایی که بدون روشنایی تحویل داده شده است و معلولان با همت که برای آن لامپ تهیه کرده اند اما نبود حفاظ و ورود و خروج آزاد موجب شده هر بار لامپ ها ربوده شوند و در روز مورد نظر راه پله ها هیچ روشنایی نداشت.
کوچه کناری مجتمع هم در تاریکی مطلق فرو رفته است و خبری از خدمات زیر بنایی در این مکان نیست، گویا وسط بیابان برهوت ناگهان ساختمانی با پایه های لرزان قد علم کرده است، شبهی از یک بنای بیمار در انتهای شهرک گلستان دیده می شود، شبهی که از ترس به خود می لرزد.
یکی از معلولان از حصار کشی این مکان می گوید: از هر خانواده ای یک میلیون تومان برای حصار کشی گرفته شده اما انجام نشده است. در بین توضیحاتش به حضور راه و شهرسازی در این پروژه هم اشاره و اعلام می کند: محوطه سازی این مکان بر عهده راه و شهرسازی استان است و با این که ادعا می کنند پیمانکار در حال کار است اما هیچ خبری از کار و پیمانکار نیست.یکی از بانوان با اشاره به زباله های انباشته شده در پشت بلوک ها می گوید: این مجموعه آسانسور ندارد و برخی از معلولان به دلیل ناتوانی در رفت و آمد، زباله ها را از بالا به پایین می اندازند و شهرداری هم مخزنی برای جمع آوری آن ها نگذاشته است.به راستی این قصه سر دراز دارد، این همه نقص و این همه مشکل تمامی ندارد، اگر ورود دادستانی و استانداری به این پروژه نبود که الان همین پروژه ناقص هم وجود نداشت. ساکنان این واحدها معتقدند: انجمن خیرین مسکن سازحاضر نیست به تعهدات خود عمل کند هر چند ورود دادستانی آن را مجبور به کار کرده است.
کنتورهای آب این مجموعه نشتی دارند و مکان کنتورها به چاله ای پر از آب تبدیل شده است، نمای آشپزخانه که حرفی برای گفتن نگذاشته است، کاشی های رنگارنگ و ترک خرده، درهای واحدها در حالت بسته نیمه باز و فضای داخل واحدها نمایان است.معلولان از انجمن خیرین مسکن ساز و بهزیستی گلایه دارند.