چند روزی است نامزدهای شورای شهر با تبلیغات خود، مهمان کوچه ها و خیابان ها و فضای مجازی شده اند و خواسته یا ناخواسته پوسترهای تبلیغاتی شان را با ژست ها و لبخندهای متفاوت می بینیم که بر در و دیوار شهر نقش بسته اند، بعضی ها به دوربین چشم دوخته اند و برخی به دوردست ها. کاندیداها تلاش کرده اند در پوسترهای تبلیغاتی شان، شعارهای خود را بگنجانند. گویا قرار است این شعارها به کمک شان بیایند تا علاوه بر تبلیغات در فضای مجازی و سخنرانی در ستادشان یا محله های مختلف شهر، بیشتر مورد توجه قرار گیرند، از این رو با شعارهای تبلیغاتی شسته و رفته و در قالب جمله های کوتاه و شعارگونه، افکار، اهداف و برنامه های خود را به مخاطب ارائه داده اند.

 اما تا چه حد شعارهای تبلیغاتی داوطلبان شورا به عملی شدن نزدیک است و چقدر  با تخصصی که دارند متناسب است؟ این ها از جمله پرسش هایی است که ممکن است در مواجهه با پوسترهای تبلیغاتی که این روزها در شهر سیطره یافته است، از خود بپرسیم. 

فراموش نمی کنند؟

 بررسی تبلیغات داوطلبان شورای شهر نشان می دهد، برخی از آن ها توجه به جوانان را دست مایه شعار خود قرار داده اند و خواسته اند نظر این طیف را به خود جلب کنند. یک جوان بجنوردی می گوید: صحبت از آینده ای روشن، نگرش نو، جوان گرا بودن، پایان یافتن تبعیض و... جمله های دلخوش کننده ای است اما آیا افرادی که این موارد را در شعارهای تبلیغاتی خود گنجانده اند وقتی بر کرسی پارلمان شهری تکیه زدند آن ها را  فراموشی نمی کنند؟

او که دانشجوی کارشناسی است، از کاندیداهای شورای شهر می خواهد به مطالبات جوانان توجه کنند زیرا فرصت طلایی این قشر به سرعت از دست می رود.

  شعارهای پرطمطراق 

شعارهای نامزدهای انتخابات را در حالی بررسی می کنم که چشم ام به شعارهای پرطمطراقی می افتد که بدون شک تعدادی از آن ها خارج از تخصص و تجربه خود به آن ها اشاره کرده اند. به گفته یک استاد دانشگاه، نباید در شعارها افراط کرد زیرا این شعارها بیشتر حالت بازدارنده دارند تا این که برای طرف مقابل جذاب باشد.او که به ذکر نام خود در این گزارش تمایلی ندارد، معتقد است: برخی داوطلبان شعارهای خود را بدون کار کارشناسی و مشورت انتخاب کرده اند و حتی برخی نمی دانند شعارهای شان از حیطه وظایف اعضای شورا خارج است، آن ها فقط خواسته اند از شعارهای جذاب استفاده کنند در حالی که شهروندان متوجه می شوند برخی از این ها درحد شعار است و عملی نخواهد شد.

تخصص های غیرمرتبط با مشکلات شهری

برخی کاندیداها با پوسترهای تبلیغاتی خود، شهر را قبضه کرده اند و از این طریق سعی می کنند بیشتر در ذهن شهروندان باقی بمانند و بعضی با ارائه رزومه طولانی روی پوستر تبلیغاتی خود، تصور می کنند می توانند دردهای شهر را متوجه شوند و در شورای شهر آن ها را درمان کنند در حالی که رزومه شان با شورای شهر مرتبط نیست. در این میان بعضی از افراد تخصص های خود را به نمایش گذاشته اند که به مشکلات شهری هیچ ربطی ندارد. شهر دلسوز و کاردان می خواهد و به افرادی در شورای شهر نیاز است که با مشکلات شهر آشنایی و چیزی در چنته داشته باشند. یکی از نامزدهای شورا آن قدر رزومه اش طولانی است که بیشتر فضای پوستر را اشغال کرده و عکس کوچکی از این نامزد بالای رزومه قرار گرفته است، آن یکی مولف چندین جلد کتاب است و دیگری دستی در شهرسازی دارد و یکی دیگر دانشجوی مقطع دکتراست.

شعارهای پر آب و تاب

در میان تعدادی از شعارها، صحبت از آینده ای روشن، نسل نو، افکار نو، مدیریت پویا، شهری زیبا، مستقل و مطالبه گر بودن، مدیریتی توانمند، نگرش نو، تعهد، تجربه و تخصص داشتن است. برخی شعارها آن قدر امید بخش است که دلت می خواهد آن ها را روی برگه ای بنویسی، قاب بگیری و روی دیوار بزنی تا همیشه مقابل چشمانت باشد اما شعارها باید قابلیت عملی شدن را داشته باشد، موضوعی که برخی داوطلبان شورا به آن توجهی نکرده اند و فقط خواسته اند در دنیای رقابت کم نیاورند .

 گویا هر چه شعارها زیباتر و پوسترها خوش آب و رنگ تر باشد می توانند از رقیب خود سبقت بگیرند غافل از این که شعارهای شان در حیطه اختیارات اعضای شورا نیست.

اکنون که شعارهای داوطلبان شورا به واسطه انتشار پوسترها و تراکت های تبلیغاتی از فضای مجازی و ستادها به شهر رسوخ کرده است، شهروندان آن ها را بیشتر بررسی و درباره شان اظهار نظر می کنند. یک شهروند بجنوردی که کنار تعدادی پوستر نصب شده روی دیوار ایستاده است، با بیان این که برخی نامزدهای انتخاباتی زندگی نامه شان را روی پوسترهای تبلیغاتی آورده اند، می افزاید: کاندیداها باید همان اندازه که برای طراحی پوسترهای تبلیغاتی خود وقت می گذارند و هزینه می کنند، برای شعارهای خود ارزش قائل شوند و اهداف و برنامه های خود را در قالب این شعارها عرضه کنند در حالی که این موضوع از سوی بعضی از کاندیداها مورد غفلت واقع شده است.

«رضاییان» می گوید: برخی شعارهای روی پوسترها آن قدر پر آب و تاب است که در زمان خواندن آن ها باید از کنارشان عبور کنید!

شعارهای تبلیغاتی در کنار ژست های کاندیداها روی پوسترها بر دیوارهای شهر خودنمایی می کند، هر یک سعی کرده اند زیباترین و بهترین تصویر را از خود با شعارهای امید دهنده به رخ بکشند، پوستر کاندیداهای جوان و میانسال روی یک دیوار و شعارهایی که به کار گرفته اند صحنه جالب توجهی را ایجاد کرده است. روز دیگری آغاز می شود و هنوز پوسترهای آمیخته به شعارهای تبلیغاتی در شهر منتشر می شود؛ شعارهایی که اگر آرمانی نباشند و بتوانند جامه عمل به آن ها بپوشانند بیشتر مورد توجه شهروندان قرار می گیرند در حالی که برخی کاندیداها تبلیغات شعاری کرده اند تا دادن شعار تبلیغاتی.

حیدرزاده- در مقابل یکی از مکان های محل الصاق تبلیغات کاندیداهای شورای شهر ایستاده ام و پوسترهای نصب شده روی آن را ورانداز می کنم. بعضی از پوسترها چندلایه روی هم چسبانده شده است، به طوری که چشم یک کاندیدا از زیر پوستر کاندیدای دیگر بیرون آمده و گویا به زور دارد بیرون را تماشا و از وجود خود در آن جا حکایت می کند. 

نکاتی را درباره شعارهای تبلیغاتی برمی دارم و توجهم به رقابت برخی کاندیداها در چسباندن پوسترهای تبلیغاتی و هزینه ای که صرف کرده اند، جلب می شود. کمی آن طرف تر گفت و گوی چند مرد به گوش می رسد که فامیل یکی از نامزدهای شورا را به میان آورده اند و درباره او اظهار نظر می کنند. یکی از آن ها می پرسد: فلانی «محمد» است؟ بقیه پاسخ می دهند: نه «رضا» ی شان است. سپس بحث درباره «رضا»ی شان و این که آیا می تواند برنده انتخابات باشد و آیا عضوی توانمند در شورا خواهد بود که به درد شهر بخورد یا نه؟ داغ می شود. همه آن ها به انبوه پوسترهایی که من مقابل اش ایستاده ام نگاه می کنند و صحبت را ادامه می دهند. در همان لحظه 2 پسر نوجوان با دوچرخه وارد پیاده رو و به محل الصاق پوسترهای تبلیغاتی نزدیک می شوند، انگشتان شان را زیر پوسترهای تبلیغاتی می اندازند و تلاش می کنند آن ها را پاره کنند. ابتدا تصور می کنم پوستر کاندیدای رقیب را نشانه گرفته اند اما در حالی که زیر لب غرولند می کنند چقدر پوسترها محکم چسبانده شده اند، به پوستر کاندیداهای دیگر حمله می کنند و آن ها را مورد غضب قرار می دهند و به سرعت در طول پیاده رو رکاب می زنند تا زودتر صحنه را ترک کنند. بگذریم از ناسزایی که به آن ها می دهند.رهگذران با دیدن این صحنه سرشان را از روی تاسف تکان می دهند. 

چند نفری که درباره یکی از نامزدها اظهارنظر می کردند از دیدن این منظره اظهار تاسف می کنند. یکی از آن ها می گوید: برو پوسترها را بچسبان، بابت آن ها کلی هزینه شده است، طفلکی ها گناه دارند.