هم کلام با «کریم قربانی»، بازیگر سریال «بچه مهندس 4»
تعداد بازدید : 118
حال و هوای بازی در سریال ماه رمضانی
مریم ضیغمی- بسیار خوش برخورد و بااخلاق است و با لهجه شیرین گیلکی حرف می زند، همچون نقش هایی که در آثار نمایشی و سینمایی اش خلق کرده است. «کریم قربانی» اهل بندرانزلی از دوران جوانی با تئاتر و خاک صحنه مانوس بود و بعد پایش در رادیو و تلویزیون باز شد. بازی در فصل چهارم سریال «بچه مهندس4» و پخش آن در ماه مبارک رمضان بهانه ای شد تا با این هنرمند هم کلام شویم.
با سریال «بچه مهندس» روی آنتن هستید، دلیل پذیرش بازی در چهار فصل این سریال را بفرمایید؟
در گذشته تجربه همکاری با «سعید سعدی» در چند اثر دیگرش همچون فیلم سینمایی «تردید» را داشتم و این تهیه کننده را می شناختم. وقتی در فصل نخست سریال با آقای «غفاری» -کارگردان- همکاری کردم این تعامل لذت بخش بود، از آن سو نقش «عمو رحمت» را دوست داشتم چون از ابتدای کودکی «جواد جوادی» با او ارتباط داشت. «حسن وارسته» سرپرست تیم نویسندگان نیز همشهری ام است و شناخت داشتم و این آشنایی سبب شد نقش ام را پر رنگ تر کند.
به یاد دارم هنگام پخش فصل سوم سریال دچار سکته قلبی شدید.
اوایل شیوع ویروس کرونا همزمان با پخش، دچار ناراحتی قلبی شدم و اکنون قلبم با باتری کار می کند و مصنوعی شده ام.
عمو رحمت قصه با لهجه شیرین شما جذابیت دارد، وقتی نقش به شما پیشنهاد داده شد آن را چگونه دیدید؟
در گذشته در سریال «رویای گنجشک ها» و «سر به راه» بازی کرده بودم که این 2 اثر در خصوص بچه ها بود، یعنی تجربه کار با بچه ها را داشتم. در «بچه مهندس» هم چون ارتباطم با بچه ها در آسایشگاه بود به نقش ام علاقه داشتم، ضمن این که مدتی هم در «پنگول»، برنامه کودک، بازی کردم. برخلاف این که برخی معتقد هستند کار کردن با بچه ها سخت است، اتفاقاً برای من ارتباط برقرار کردن با بچه ها راحت است.
با بازیگران پیش کسوت و مطرحی همچون «ثریا قاسمی» و «فرهاد قائمیان» هم بازی هستید؛ درباره تعامل تان بگویید.
در برخی آثار ارتباط با بازیگر مقابل شاهکار محسوب می شود، با خانم قاسمی، آقای قائمیان و دیگر بازیگران جوان تعامل خوبی داشتیم. آن ها یک گروه منسجم هستند که به ندرت در آثار نمایشی این ارتباط صمیمی را دیدم. هیچ گونه حاشیه ای در کار نداشتیم.
بازی در آثار ماه رمضانی چه حس و حالی برای تان دارد؟
خیلی علاقه دارم که آثارم بیشتر در ماه پر برکت رمضان پخش شود. حتی قبل از ایام نوروز در سریال «چوب خط» بازی کردم که قرار بود در ایام نوروز روانه آنتن شود و معتقدم در این ایام به دلیل گشت و گذار و دید و بازدید آثار کمتر دیده می شود. در ماه رمضان مردم بیشتر آثار را پیگیری می کنند. ما بازیگران به عشق مردم کار می کنیم و این گونه نیست که من معروف هستم یا طرفدار دارم، بلکه در هر کاری بازی می کنیم، حتی یک سکانس و دوست داریم دیده شویم چون لذتش در آن است که مردم در اماکن عمومی استقبال و اظهار نظر می کنند.
چه اتفافی افتاد که پا در عرصه بازی گذاشتید؟
من از تئاتر و رادیو فعالیت خودم را آغاز کردم. در بندر انزلی تئاتر کار می کردم، از بازیگران پر و پا قرص تئاتر بندر انزلی بودم، چون شهر ساحلی بود بیشتر از تهران برای اجرای تئاتر می آمدند و ما هم با آن ها آشنا می شدیم و یاد می گرفتیم. به پیشنهاد «سعید آقا خانی» بازی در قاب شیشه ای را در سریال «روزگار خوش حبیب آقا» شروع کردم.
بعد از بازی در تئاتر، رادیو و تلویزیون پای تان به تلویزیون باز شد.
همه آثاری که بازی کرده ام دلنشین و پر از خاطره هستند. چندین پیشنهاد بازی داشتم که نپذیرفتم و دلیل اش این نبود که تهیه کننده ممکن است پولم را ندهد یا کار بد باشد بلکه برخوردها خوب نبود.
از میان نقش هایی که ایفا کرده اید کدام را بیشتر دوست دارید؟
همه نقش هایم را دوست دارم، نقش ها مانند فرزندانم هستند و نمی توانم بین آن ها فرق بگذارم. نقش هایم با این لهجه مورد استقبال قرار می گیرند و مردم به من محبت دارند.
در پایان بفرمایید دوست دارید چه نقشی را بازی کنید؟
هر نقشی که دوست داشتم بازی کرده ام. علاقه دارم وقتی عمرم به پایان می رسد روی صحنه رادیو و تلویزیون یا جلوی دوربین سینما باشم.