مرتضوی
این روزها به واسطه فعالیت اجرایی اش، از دور دستی بر آتش دارد و کمتر فرصت می کند قلم به دست بگیرد و بنویسد و امیدوار است فرصت به گونه ای فراهم شود تا بنویسد؛ «مهدی قزلی» که از «پنجره های تشنه» و «جای پای جلال» برای مان گفته است، چند سال است که عهده دار مسئولیت بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان است و تلاش می کند فرصتی برابر را در اختیار علاقه مندان به دنیای شعر و ادبیات قرار دهد و با سامان دهی انجمن ها در راستای حمایت و ایجاد هویت جمعی گام بردارد اما به نظر می رسد خراسان شمالی آن گونه که باید از این فرصت استفاده نکرده است و نتوانسته در سطح کشور جایگاهی به دست آورد و این وضعیت در جریان شعر و ادبیات این خطه مشهود است. گفت و گوی خبرنگار ما با این مسئول را در ادامه می خوانید.
مسئولیت شناسایی، سامان دهی و تشکیل انجمن های ادبی سراسر کشور بر عهده بنیاد شعر و ادبیات داستانی است، بر این اساس چه اقداماتی صورت گرفته و سهم انجمن های ادبی استان از این سامان دهی چقدر است؟
از زمانی که وضعیت انجمن های ادبی بسامان شد اولویت بودجه ها تغییر کرد و ما دچار مسئلهای بیش از کمبود بودجه در همه امور مرتبط با بنیاد به خصوص انجمن های ادبی شدیم. متاسفانه این اتفاق زمانی افتاد که سامان دهی انجام شده بود اما در همین زمان دست مان خالی شد و آن چه را که می توانستیم در مسیر رشد انجمن های ادبی هزینه کنیم محقق نشد، دلیل آن هم سستی و کاهلی وزارت ارشاد نیست بلکه وضعیت عمومی کشور است به گونه ای که تمام عرصه های کشور با انقباض بودجه مواجه شدند به همین دلیل اولویت ها تغییر کرده و در این تغییر اولویت ها به حوزه فرهنگ کم توجهی شده است، به خصوص ادبیات.در واقع جبر تحمیلی در حوزه منابع و بودجه سبب شده است در پیگیری ماجرای انجمن های ادبی دچار سکوت و سکته شویم. البته باید گفت انجمن های ادبی بودجه نمی گیرند زیرا گروه های مردم نهادی هستند که داوطلبانه و غیردولتی در حوزه ادبیات کار می کنند بنابراین تخصیص بودجه مشخصی مد نظر نیست بلکه بهترین ها در کارگروه احصا می شوند و درصورت وجود بودجه از برنامه های آن ها حمایت می شود. خراسان شمالی با 4 انجمن شناسنامه دار از میان 33 انجمن ثبت شده در سامانه در زمره استان های پایین به لحاظ جایگاه قرار دارد، در حالی که اگر انجمن هایی که کارشان را انجام نداده اند، پای کار بیایند، تعداد انجمن های ادبی خراسان شمالی نسبت به جمعیت بد نیست.
جریان شعر و ادبیات داستانی خراسان شمالی در چه جایگاهی قرار دارد؟
بنیاد با توجه به اولویت بندی ها، موضوع ایجاد بستر برای رشد استعدادهای ادبی را در اولویت قرار داده است و از این رو پایگاه های نقد شعر و داستان را به واسطه این که عدالت توزیع در آن برقرار است، راه اندازی کرده به گونه ای که جغرافیا در استفاده از آن بی معناست و هر فردی در هر جای دنیا که به زبان فارسی مشغول به فعالیت ادبی است، می تواند اثرش را به صورت رایگان به نقد بگذارد. با این وجود باز هم خراسان شمالی در بین استان ها به واسطه تعداد کسانی که از این سامانه استفاده می کنند در درجات پایینی قرار دارد، اما به نظر می رسد این ظرفیت آن گونه که باید توسط ادب جویان استان شناخته یا جدی گرفته نشده است. وضعیت نشر در حوزه ادبیات، مرکزی است و افراد بسیاری از استان های مختلف آثارشان در تهران منتشر می شود بنابراین سخت است که بگوییم سهم خراسان شمالی در وضعیت فعلی ادبیات دقیقاً چقدر است.
به عنوان فردی فعال و دغدغه مند در حوزه ادبیات داستانی بفرمایید حال و روز ادبیات ما چگونه است؟
فکر می کنم که مسئله ما همچنان موضوع کتاب خوانی است، زیرا در همه جای دنیا 70 درصد سهم کتاب متعلق به ادبیات است. بنابراین اگر کتاب خوانی رواج پیدا کند، به تبع آن ادبیات رواج پیدا می کند. از این رو باید قطار کتابخوانان و کتاب خوانی را راه بیندازیم و کاری کنیم افراد باور کنندکه کتاب بخشی از زندگی شان است بنابراین موضوع کتاب و کتاب خوانی را باید وارد سبک زندگی مان کنیم.
یکی از وظایف بنیاد کشف، پرورش و حمایت از استعدادهای جوان است، تاکنون چه بسترهایی در این خصوص در استان ها فراهم شده است؟
فرصت نسبتاً برابری برای علاقه مندان فراهم شده است اما برخی استان ها بیشتر و برخی کمتر استفاده کرده اند. اگر چه ظرفیت ما زیاد نیست اما امیدواریم از این ظرفیت بچه های خوب خراسان شمالی استفاده کنند. هزینه برگزاری کارگاه ها را برای افرادی که حضور پیدا می کنند صفر کردیم و علاقه مندان می توانند در دوره های متمرکز از استادان بنام استفاده کنند.
بنیاد برای سامان دادن به فضای مجازی در حوزه ادبیات چه اقدامی انجام داده است؟
پایگاه نقد شعر و داستان و ویکی ادبیات، از جمله کارهایی بوده که درحوزه فضای مجازی شروع شده است و از آن جایی که موظف بودم به عنوان جایگاه حاکمیتی با استفاده از ظرفیت هایی که بنیاد در اختیار دارد مسئله جغرافیا را حذف کنم، این کار صورت گرفت. از این جا به بعد بستگی دارد به این که افراد چگونه از این ظرفیت استفاده می کنند.