گفت و گو با «فلورا سام» نویسنده و کارگردان سریال «مرضیه»
تعداد بازدید : 225
زوم دوربین روی مسائل خانواده
مریم ضیغمی- زوج موفق و کم حاشیه ای هستند و اغلب بینندگان آن ها را به عنوان سریال سازان تلویزیون می شناسند؛ «مجید اوجی» و «فلورا سام» را می گویم. با وجود این که کارگردان هایی که برای تلویزیون سریال می سازند انگشت شمار هستند «فلورا سام» شاید تنها کارگردان فعال زن تلویزیون است که سال هاست با سازمان صدا و سیما همکاری دارد. از این کارگردان پیش از سریال «مرضیه»، سریال هایی همچون «راز پنهان»، «راز و نیاز»، «بیقرار»، «باغ سرهنگ» و «ما فرشته نیستیم» را دیده بودیم. به بهانه ساخت نخستین سریال مناسبتی با این بانوی موفق به خاطرات هنری اش سفر کردیم و از شرایط تولید سریال «مرضیه» پرسیدیم.
چرا بین ساخته پیشین تان، «ما فرشته نیستیم» با «مرضیه» حدود 5 سال فاصله افتاد؟
علت اش را باید از مدیران سازمان سوال کنید نه از من. در این 5 سال طرح های زیادی به سازمان ارائه دادم که متاسفانه مورد تایید قرار نگرفت. اکنون دو سریال نگارش شده آماده تولید دارم که حدود 3 سال است اجازه تولید نداشته اند. سوال شما برای خود من هم پیش آمده چون من تنها زن کارگردان تلویزیون هستم که کار می کنم.
مهم ترین دغدغه تان به عنوان یک کارگردان زن چیست؟
دغدغه های زیادی دارم. معمولاً در کارهایم سعی می کنم به زن ها و خانواده توجه داشته باشم و زن هایی را به تصویر بکشم که موفق و در زندگی خود تاثیرگذار هستند. یکی از دغدغه های اصلی من حضور شخصیت زن و تاثیر گذاری او در خانواده است.
برای همسرتان «مجید اوجی» آرزوی سلامتی دارم. به عنوان یک زوج موفق و کم حاشیه در زندگی و فضای کار به من بگویید همکاری تان با او به عنوان تهیه کننده چگونه است؟
همکاری خوبی با هم داریم. ما سر کار، تهیه کننده و کارگردان هستیم و همیشه از این همکاری خیلی خوشحال هستم. او روی کارش خیلی حساس است و با این که شرایط جسمی خوبی در این سریال نداشت اما هر روز سر صحنه بود و تا جایی که در توانش بود سعی می کرد کار را به بهترین شکل انجام دهد. اعضای تیم تولید وقتی آقای اوجی را سر صحنه می دیدند روحیه می گرفتند. مجید اوجی حتی روی ضربه نت موسیقی کار حساسیت داشت و چون به دلیل بیماری اش صحبت کردن برایش سخت بود روی کاغذ نکات را می نوشت و من به عنوان کارگردان خوشحال هستم که چنین تهیه کننده ای در کنارم است.
اگر موافقید گفت و گوی مان را با یک سفر کوتاه ادامه دهیم. بلیت سفر پر فراز و نشیب به حرفه هنر را کی خریدید؟
اولین بار کارم را با بازی در تئاتر شیراز، زمانی که به مدرسه نمی رفتم شروع کردم. پدرم سر صحنه متن نمایشنامه را می خواند و من حفظ می کردم و روی صحنه می رفتم. کلاس اول ابتدایی یک تئاتر تلویزیونی ضبط کردم. این مسیر همین طور ادامه پیدا کرد و وقتی به مدرسه می رفتم در شیراز مجری برنامه کودک بودم. در مقطع دبیرستان تئاتر صحنه ای و تلویزیونی کار کردم، سپس در دانشگاه هنر تهران قبول شدم، به تهران آمدم، ازدواج کردم و به دانشگاه رفتم. در کنار تحصیل و بازی در تئاتر کار گریم انجام می دادم و حدود 2 سال کارمند گروه فیلم و سریال شبکه 2 سیما بودم. چهره پردازی سریال هایی همچون «شیخ مفید»، «پدر سالار»، «مزد ترس» و «به سوی افتخار» را انجام دادم. بعد از آن حدود سال 80 اولین فیلم نامه ام را با عنوان «مشق عشق» نوشتم که اولین کارگردانی «بهرام بهرامیان» بود. حدود سال های 84 و 85 نخستین فیلم تلویزیونی ام، «بوی خاک عطر گلاب» را کارگردانی کردم و این مسیر همین طور ادامه پیدا کرد و اکنون در خدمت شما هستم.
سفر پرفراز و نشیبی را روایت کردید؛ اکنون که به این جا رسیده اید پشیمان نیستید؟
خیر، هیچ وقت از سفر هنری که داشتم پشیمان نیستم. گاهی اوقات از برخی ها و حتی همکاران شما که مطرح می کنند «فلورا سام» با رانت همسرش وارد این معرکه شده، دلخور می شوم. شاید دوستان همکارتان این سفر پر فراز و نشیب مرا بخوانند و متوجه شوند که وقتی شاید هنوز آن ها به دنیا نیامده بودند کار می کردم و رانتی نبوده بلکه پشتیبانی بوده و همیشه افتخار می کنم.
در صحبت های تان اشاره کردید که اوایل شروع فعالیت حرفه ای تان چهره پردازی چند سریال مطرح را بر عهده داشتید و برایم جالب بود و احتمالاً برخی خوانندگان ما هم در جریان این مسئله نبودند.
بله، همین طور است. البته موسیقی هم کار کرده ام. در اوایل ازدواجم هنرجوی انجمن سینمای جوان بودم و تدوین هم خوانده ام و این گونه نبوده که به واسطه همسرم که تهیه کننده بود، به من کار بدهند.
با توجه به این که اکنون رسانه ها و فضاهای مجازی مردم را درگیر کرده اند وضعیت تلویزیون را چگونه می بینید؟
سال ها پیش در دوران ریاست آقای ضرغامی که جلساتی را برگزار می کردند در آن نشست ها زنده یاد آقای زرین پور اشاره کرد که تلویزیون اگر به خودش نجنبد از این سیلی که دارد از سوی رسانه های مختلف و حتی رسانه های تصویری به سمت فرهنگ کشورمان جاری می شود عقب می افتد. زمانی می گفتند ما باید خیلی چیزها را در تلویزیون نگوییم اما اکنون به هر نقطه ای که بروید سی دی های رسانه های تصویری پخش شده است. در نتیجه معتقدم تلویزیون دست ما را باید به عنوان برنامه ساز باز بگذارد تا بتوانیم قصه ها را متفاوت تر بیان کنیم، به روزتر باشیم و مسائل روز جامعه را از لحاظ فرهنگی، اخلاقی و اجتماعی مطرح کنیم تا از این سیل عقب نیفتیم.
خودتان با وجود پیشرفت تکنولوژی به روز هستید و فضای مجازی برای تان جذابیت دارد؟
خیلی در فضای مجازی فعال نیستم، فضای مجازی اسمش رویش است یعنی حقیقی نیست. ما در حد این فضا باید خود را درگیر کنیم. در صفحه شخصی ام کلاً 10 پست بیشتر ندارم و البته پاسخ همه را می دهم و بابت محبت شان تشکر می کنم. برخی مردم خیلی زیاد درگیر این فضا می شوند در حالی که دوستی ها در آن مجازی است و نباید دل ببندیم.
حال که سعی کرده اید کمتر در این فضا خودتان را درگیر کنید اوقات فراغت خود را به چه چیزی اختصاص می دهید؟
کتاب می خوانم، فیلم می بینم و موسیقی گوش می دهم. من از این که همه یک گوشی دست شان است و سرها در هر جمعی در گوشی هاست خیلی ناراحت هستم. خودم را خیلی در فضای مجازی غرق نمی کنم، البته آن را نفی هم نمی کنم چون اکنون حرف اول را در دنیا می زند.
کار بعدی تان را کی می سازید؟
به دلیل شرایط شخصی که دارم هیچ چیزی درباره آینده نمی دانم و آینده من یک علامت سوال است که امیدوارم پشت این علامت سوال، خوبی و خوشی باشد.
در پایان اگر سخنی درباره سریال «مرضیه» باقی مانده، بفرمایید.
امیدوارم مردم سریال«مرضیه» را دوست داشته باشند.