درمان های فیزیکی برای یک بیماری مکانیکی
تعداد بازدید : 322
دوزهای روزانه برای «آرتروز»
علوی
«آرتروز» یکی از بیماریهای مفصلی شایع است که با سبک زندگی ارتباط دارد.
آرتروز روی هر مفصلی تأثیر میگذارد اما اغلب در زانوها، رانها، بخش پایین کمر، اتصالات کوچک انگشتان و قاعده انگشت شست و بزرگ پا بروز میکند.
اگرچه آرتروز در همه سنین ممکن است بروز کند اما میزان شیوع آن درمیان افراد بالای ۶۵ سال بیشتر است. عوامل خطرساز رایج در این زمینه شامل افزایش سن، چاقی، داشتن سابقه آسیب مفصلی، استفاده بیش از حد از مفاصل، ضعف عضلات ران و ژنتیک است البته به این موارد باید این نکته را اضافه کرد که نداشتن تحرک به بروز این بیماری در سنین بالا کمک می کند.
صدا دادن مفاصل، درد و کشیدگی از مهم ترین شکایت هایی است که به دنبال این عارضه رخ می دهد. شهروندی که به این بیماری مبتلاست، مدام از دردهای آن شکایت می کند. «عامری» استخوان درد به ویژه در پایان روز و هنگام استراحت را طاقت فرسا می داند و از محدود شدن فعالیت بدنی اش شکایت می کند. «رفعتی» که چندی است با دارو و انواع درمان های خانگی توانسته تا حدودی زانودردش را تسکین دهد، می گوید: قبل از عید پزشکم به دلیل پیشرفت بیماری اصرار داشت جراحی کنم ولی به دلیل کهولت سن از این عمل می ترسیدم که موفقیت آمیز نباشد و زمین گیر شوم اما بالاخره تن به عمل دادم و اکنون تا حد زیادی دردهایم بهبود یافته است.
ژن، اضافه وزن، آسیب و استفاده بیش از حد از مفاصل در بروز این بیماری دردناک استخوانی موثر است.
بین مردم بسیار شنیده می شود که آرتروز و اثرهای آن را اجتناب ناپذیر می دانند و خیلی دیر برای درمان اقدام می کنند یا به قول خودشان با این درد می سوزند و می سازند و برخی بیماران کهنسال با رعایت نکردن موارد لازم و ابتلا به پوکی استخوان بر دردشان افزوده می شود.
«استئوآرتریت» شایع ترین نوع آرتریت است که از علل اصلی ناتوانی در پیری به شمار می رود و با چاقی رو به افزایش است. یک پزشک متخصص داخلی، شایع ترین مهره هایی را که در آرتروز درگیر می شوند گردن، کمر، لگن و زانو ذکر می کند.
به گفته وی، تغییرات ساختمانی آرتروز با نزدیک شدن به کهنسالی تقریباً در همه افراد رخ می دهد که این تغییرات شامل از دست رفتن غضروف مفصلی است و در واقع فضای بین دو مفصل کاهش پیدا می کند و زائده های استخوانی تشکیل می شود.
دکتر «برآبادی» آرتروز را نارسایی مفاصل می داند و این گونه تعبیر می کند: بیماری است که در آن همه ساختارهای مفصل دستخوش تغییرات غیر طبیعی میشود.
وی با اشاره به این که طبق معمول با افزایش سن خطر ابتلا به آرتروز افزایش پیدا می کند، می گوید: تغییرات رادیوگرافی در افراد زیر 40 سال کم و نادر است و افراد بالای ۷۰ سال ۵۰ درصد تغییرات استخوانی دارند در ضمن خانمها نسبت به آقایان بیشتر در معرض آرتروز هستند و وراث در بروز آن دخیل است.
درباره اهمیت وزن و چاقی در ایجاد آرتروز باید گفت: هنگام ایستادن روی یک پا فشاری که زانو بر اثر وزن بدن تحمل می کند ۳ تا ۶ برابر می شود و هر گونه افزایش وزن می تواند توسط این عامل تشدید و تقویت شود. این متخصص، چاقی را عامل خطرساز کاملاً شناخته شده و قوی برای پیدایش آرتروز زانو و کمتر لگن می داند و تاکیدمی کند: در بیماران چاق اولین اقدام باید کاهش وزن باشد. استفاده مکرر از مفصل هم می تواند از علل ایجاد آرتروز باشد.
دکتر «برآبادی» علایم آرتروز را به صورت درد هنگام استفاده از مفصل یا درست پس از استفاده از آن بیان می کند و می افزاید: درد در اوایل بیماری به صورت دوره ای است و اغلب پس از یک یا دو روز استفاده بیش از حد از مفصل ایجاد می شود اما با پیشرفت بیماری درد مداوم می شود و حتی به تدریج شب دردهای مزمنی خواهند داشت و بیماران معمولاً خشکی مفصل دارند.
وی هدف اصلی درمان آرتروز را تسکین درد و به حداقل رساندن از بین رفتن کارکرد مفصل ذکر می کند و بهترین درمان دارویی را مصرف استامینوفن می داند که انتخاب اول به ویژه برای بیماران مبتلا به آرتروز زانو یا پنجه و دست است و می توان از این دارو با دوز یک تا ۳ گرم در روز استفاده کرد و مرحله دوم داروهای NSAIDS هستند که می توان برای مریض دیکلوفناک، ایندومتاسین بروفن و ناپروکسن تجویز کرد.
البته وی آرتروز را یک بیماری مکانیکی می داند و ساده ترین درمان موثر برای بسیاری از بیماران را پرهیز از فعالیت هایی ذکر می کند که موجب درد می شوند همچنین فیزیوتراپی و گاهی عمل جراحی و تعویض مفصل از درمانهای آرتروز است.