گفت و گو با «جواد مزدآبادی»، کارگردان مطرح و پرکار تلویزیون
تعداد بازدید : 255
خنداندن مردم کار سختی است
مریم ضیغمی- خودمانی، خاکی و خونگرم و جوانی خوش فکر است. سال هاست که برای تلویزیون سریال می سازد و با سیاست های این رسانه آشنا و به اصطلاح، رگ خواب مخاطب در دستش است. «جواد مزدآبادی» طراحی صنعتی خوانده؛ رشته ای که ارتباطی با فیلم سازی ندارد. او ساخت سه فیلم سینمایی «طاووس های بی پر»، «شام عاشقانه سه نفره» و «ورود زنده ها ممنوع» را در کارنامه خود دارد اما کارگردانی رنگین کمانی از سریال ها را تجربه کرده است، از «سرود خاک»، «آدمخوار»، «مثل شیشه»، «جزیره ایکس»، «خونبها» و «چهار چرخ» گرفته تا این اواخر که «دنگ و فنگ روزگار» را روی آنتن داشت. با وجود کارنامه پربارش برخی مخاطبان هنوز که هنوز است از سریال «چهار چرخ» او به عنوان سریالی موفق یاد می کنند. در این شماره با این کارگردان مطرح و پرکار تلویزیون همکلام شدیم.
دلیل کم کاری اخیرتان چیست؟
در فاصله بین ساخت دو سریالم یعنی «مثل شیشه» و «دنگ و فنگ روزگار» با تلویزیون همکاری داشتم، مثلاً مجموعه مستند در امتداد فلق را ساختم. واقعیت اش این است که فیلم نامه خوبی دستم نرسیده بود تا این که از فیلم نامه «دنگ و فنگ روزگار» خوشم آمد و آن را برای تلویزیون ساختم و پخش شد.
شما در دانشگاه هنر تهران رشته طراحی صنعتی خوانده اید، چطور تصمیم گرفتید وارد حرفه کارگردانی شوید؟
سال های 70، 71 که در کنکور رشته هنر شرکت کردم در مرحله اول رتبه 5 کنکور سراسری را به دست آوردم و استنباطم این بود که به راحتی می توانم سینما بخوانم ولی سینما یک مرحله سوم داشت که پذیرفته نشدم و در طراحی صنعتی قبول شدم. بعداً به این نتیجه رسیدم که فیلم سازی را هم می توانم در کنار تحصیل در این رشته ادامه دهم برای همین با ساخت فیلم کوتاه و بعد سریال، فعالیتام را شروع کردم.
اهل مشهد هستید؟
متولد مشهد اما بزرگ شده شهر ری هستم.
خیلی از هنرمندان شهرستانی در سینما و تلویزیون چهره موفقی هستند. برای موفقیت علاقه مندان شهرستانی چه پیشنهادی دارید؟
به نظرم بخشی به خود ما برمی گردد. چندی پیش به عده ای جوان علاقه مند اهل شاهرود آموزش می دادم و آن چه را می دانستم به جوانان علاقه مند منتقل کردم و با آن ها فیلم نامه نوشتیم و ساختیم. از همان بازیگران که گزینه های خوبی بودند در ذهنم بود که در کار بعدی ام استفاده کنم. آن ها برای ورود، رسیدن و پیشرفت به این عرصه دست شان خیلی تنگ است. ما باید سعی کنیم برای چنین برنامه هایی که برگزار می شود جوانان را جذب کنیم.
چه خوب است که شما خودتان را در یک ژانر محدود نمی کنید و سعی دارید تجربیات متفاوتی در کارنامه تان داشته باشید.
من در هر ژانری دوست دارم تجربه کسب کنم. معتقدم اکنون خنداندن مردم کار سختی است چون آن ها بیشتر در فضای مجازی هستند و هر روز هزاران فیلم کوتاه خنده دار می بینند و جوک و لطیفه می شنوند و اگر شما بخواهید در قالب یک کار نمایشی مردم را بخندانید کار سختی است.
سلیقه ها هم خیلی متفاوت است و بعضی ها ممکن است با یک شوخی کلامی خنده شان بگیرد و برخی هم کمدی موقعیت برای شان جذاب تر است. انواع و اقسام کمدی ها را باید بشناسید و در کار لحاظ کنید.
سال هاست برای تلویزیون سریال میسازید؛ گویا این همکاری برای تان رضایت بخش است؟
من فرزند تلویزیون هستم. در بیش از 20 سال همکاری، حدود 200 کار برای تلویزیون انجام داده ام. با ساخت 44 فیلم تلویزیونی رکورددار ساخت تله فیلم در تلویزیون ایران هستم.
امثال ما که از بدنه تلویزیون هستیم، تلویزیون برای ما سرمایه گذاری کرده، دوره ای را گذرانده ایم و به مرحله بلوغ رسیده ایم به نظرم وقت آن است که تلویزیون از ما بیشتر استفاده کند.
برنامه بعدی تان چیست؛ سینما یا تلویزیون؟
بستگی به شرایط دارد. گاهی می بینی شرایط، فیلم نامه و تهیه کننده در سینما خوب است و تماس می گیرند و آن را می سازی، یک موقع می بینی در تلویزیون پیشنهاد خوب داده می شود و قطعاً آن را کار می کنی. برایم کار در سینما و تلویزیون فرقی ندارد و بستگی به شرایط دارد.
می توانم بپرسم در بین آثاری که ساخته اید کدام ها را بیشتر دوست دارید؟
فیلم های کوتاهم را بیشتر از همه فیلم هایم دوست دارم چون آن ها را دلی ساختم به خاطر همین موفق شدند و جوایز مختلفی را از سراسر دنیا دریافت کردند، چون صمیمیت بیشتری حاکم است. سال گذشته وسط دغدغه هایم فیلم کوتاهم را ساختم. سالی یک فیلم کوتاه حتماً برای دل خودم کار می کنم چون فضای کار برایم دلنشین تر است و تمام دغدغه های ذهنی ام را به تصویر درمی آورم. می توانم بگویم در تلویزیون از میان فیلم های تلویزیونی ام چند اثر مثل «تلسکوپ»، «بیا می بخشیم» و «سکوت مطلق» را خیلی دوست دارم.
از میان سریال ها «مثل شیشه» در جشنواره مسکو بهترین سریال پلیسی شد، سریال «چهار چرخ»» را دوست داشتم چون فضای خوب و با مزه ای داشت و «خون بها» خیلی کار متفاوتی و تجربه خاصی برایم بود. سعی کردم با تمام توانم آثارم را بسازم تا مورد توجه مردم قرار گیرند.
دغدغه این روزهای تان چیست؟
دغدغه ام دغدغه مردم است. اعتقاد دارم که به عنوان قشری که دستی در هنر داریم و قرار است کاری برای مخاطبان ملی انجام دهیم باید مردم را درک کنیم و بر اساس آن انتخاب های مان را انجام دهیم. اگر احساس می کنیم جامعه به نشاط و شادمانی نیاز دارد باید تلاش کنیم و کارهایی را بسازیم تا مردم حال شان برای یک ساعت هم که شده خوب شود. اکنون خودم دوست دارم بیشتر اگر کاری انجام می دهم طنز باشد.
اوقات فراغت تان را چگونه میگذرانید؟
سعی می کنم با توجه به شغل ام گاهی به سینما بروم و فیلم ببینم یا کتاب بخوانم. به هر حال یک فیلم ساز باید همیشه مطالعه داشته باشد و دانش خود را افزایش دهد تا کارهای بهتری ارائه دهد.