ضیغمی- تصویری که بر پرده نقرهای میبینیم محصول یک نوشته کاغذی است. اقتباس از آثار ادبی پرفروش و جذاب در همه جای دنیا مرسوم است. هرسال پرفروشترین کتابهای داستانی، به پرده سینما راه مییابند یا سر از شبکههای تلویزیونی درمیآورند، دلیلش هم این است که وقتی کتابی را میخوانید، ذهن تان را قلقلک می دهد که شخصیتها را تصور و دنیای کتاب را مجسم کنید و قدم به جهان داستانی پیش روی تان بگذارید و برای این کار چه ابزاری بهتر از سینما. در مطلب پیش روی تان به فیلم هایی از چند کارگردان ایرانی که فیلمنامهای اقتباسی دارند نگاهی می اندازیم که قهرمانان داستان ها به نوعی از میان کلمات و تخیل به دنیای واقعی سفر کرده اند.
داریوش مهرجویی
داریوش مهرجویی همانطور که پدر موج نوی سینمای ایران است، باید لقب پدر اقتباس در سینما را نیز از آن وی دانست. از «گاو» که اقتباسی از یک داستان است تا همین اواخر که «اشباح» را از نمایشنامه «خانه اشباح» نوشته هنریک ایبسن، اقتباس کرده است، او همیشه در سینمایش با ادبیات تعامل داشته است. «سنتوری» مهرجویی برداشتی آزاد از رمان محبوب و پرفروش «عقاید یک دلقک» نوشته هاینریش بل است.
بهروز افخمی
بهروز افخمی پس از اقتباس موفق از «گاوخونی» جعفر مدرس صادقی، در آخرین کارش سراغ داستانی از مرجان شیرمحمدی، یعنی همسرش رفت و با «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران» در جشنواره فیلم فجر، جایزه بهترین فیلم را از آن خود کرد.
اصغر فرهادی
«فروشنده»، اثر جهانی و قابلستایش فرهادی، از چند اثر ادبی ریشه گرفته است. شاید بیشترین تأثیر از نمایشنامه «مرگ فروشنده» آرتور میلر باشد که در تار و پود شخصیتها تنیده شده است اما «فروشنده» بیش از همه وامدار فیلم «مستأجر» رومن پولانسکی است که آن فیلم هم اقتباسی از رمان «مستأجر» رولان توپور است.
بهرام توکلی
بهرام توکلی توجه ویژهای به ادبیات در آثار خود دارد. توکلی، اثر تحسینشده «این جا بدون من» را بر اساس نمایشنامه «باغوحش شیشهای» تنسی ویلیامز ساخت و برای فیلم «بیگانه» خود سراغ «اتوبوسی به نام هوس» همین نویسنده رفت.
ناصر تقوایی
ناصر تقوایی، یکی از برجستهترین و مهمترین فیلمسازان سینمای ایران هم چند بار به اقتباس ادبی روی آورده است. آن چه آثار اقتباسی تقوایی را برجسته میکند، تواناییاش در تطبیق یک داستان خارجی با فضای ملی و بومی ایران است. تقوایی در «ناخدا خورشید» سراغ «داشتن و نداشتن» همینگوی میرود و یک داستان آمریکایی را به بهترین شکل به یک قصه بومی در مورد مردم جنوب کشور تبدیل میکند.
اکتای براهنی
اکتای براهنی، فیلمساز دیگری است که برای اولین تجربه فیلمسازیاش سراغ یک شاهکار ادبی جهانی رفته است. وی در «پل خواب» نگاهی به «جنایت و مکافات» داستایوفسکی داشته و قصهای شبیه همان داستان اما با کشمکشهای روز اجتماعی را روایت کرده است.