بعد از موفقیت «پلیس جوان»،«شهاب حسینی»  با بازی در فیلم «رخساره» وارد سینما شد. دو سال بعد از ورود به سینما برای «شمعی در باد» «پوران درخشنده»، نامزد  دریافت سیمرغ شد و بلافاصله بعد از آن در جشنواره بیست‌وسوم فجر، مجدداً نامش برای بازی در «رستگاری در هشت‌وبیست دقیقه» در فهرست نامزدها قرار گرفت. او سال ۱۳۸۷ برای فیلم «سوپراستار» «تهمینه میلانی» سیمرغ گرفت و بعد از آن سه دیپلم افتخار برای فیلم‌های «محیا»، «درباره الی» و «جدایی نادر از سیمین» در کارنامه‌اش به ثبت رسید. «حسینی» برای «جدایی نادر از سیمین» همراه بازیگران مرد این فیلم، خرس نقره‌ای جشنواره برلین را به دست آورد و برای «فروشنده» هم جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره کن را گرفت. «پرسه در مه»، «آفریقا»، «خانه پدری»، «برادرم خسرو» و «دوران عاشقی» دیگر آثار مهم او در این سال‌ها هستند. او از اواسط دهه نود بیشتر در فیلم بازیگران تازه‌کار بازی می‌کند.

بازیگری سینما

 

 

«شهاب حسینی» کارش را با اجرای برنامه‌های تلویزیونی شروع کرد. او اولین بار سال ۱۳۷۷ در برنامه «اکسیژن» شبکه دو اجرای تلویزیونی را تجربه کرد. «برپا برپا»، «رنگ صبح» و «سایه‌روشن» از جمله برنامه‌های دیگری بودند که «شهاب حسینی» به عنوان مجری در آن ها حضور داشت. او بعد از ورود به عرصه بازیگری و مطرح شدن، فعالیتش را در عرصه اجرا کنار نگذاشت و سال۱۳۸۷ جنگی ترکیبی به اسم «آبی‌شو» را در شبکه پنج اجرا کرد. او سال ۱۳۹۹ بعد از سال‌ها در برنامه «هم‌رفیق» مجدداً به عنوان مجری به میدان آمد. «حسینی» در این برنامه میزبان چهره‌های مطرح می‌شد و از آن ها می‌خواست تا با بهترین رفیق‌هایشان در این برنامه حضور پیدا کنند. با این که شیوه مصاحبه «حسینی» با مهمان‌های برنامه کمابیش با انتقادهایی روبه‌رو شد، اما جزو تاکشوهای پرمخاطب این اواخر بود و بخش‌های مختلف آن در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شد.

اجرا

«قباد» سریال «شهرزاد» در فصل یک به عنوان شخصیتی بی‌هدف معرفی می‌شد؛ شخصی که همیشه گوش به فرمان «بزرگ آقا» بود و از خودش اختیاری نداشت. او بخش مهمی از زندگی‌اش را در شرط‌بندی می‌گذراند، مدام عصبی بود و همسرش را تحقیر می‌کرد و کتک می‌زد. او در واقع تا پیش از مواجهه با «شهرزاد»، شخصیتی منفور بود. اما با ورود «شهرزاد» به زندگی «قباد»، شخصیتش تغییر ‌می کرد و از یک شخصیت منفور به یک فرد عاشق‌ تبدیل می‌شد که حاضر بود دست به هرکاری بزند. از این جا به بعد «قباد» که شخصیتی لاابالی داشت ناگهان جای خودش را با «فرهاد» عاشق‌پیشه عوض می‌کرد. تلاشی که «قباد» برای به دست آوردن «شهرزاد» کرد، هیچ ‌وقت «فرهاد» برای او انجام نداد. از طرف دیگر «قباد» هم یکی از دارودسته‌ «بزرگ آقا» بود. ابتدا شخصیتی منفعل و گوش به فرمان داشت و بخشی از شکنجه‌ها و قتل‌هایی که بزرگ آقا دستورش را صادر می‌کرد به دست «قباد» انجام می‌شد. بعدها وقتی در جایگاه «بزرگ آقا» نشست خودش آن رویه را پیش برد و از قدرت خاندان «دیوان‌سالار» برای اثبات خودش استفاده کرد. «قباد» بیشترین بازی احساسی را مقابل «شهرزاد» داشت و در نهایت به خاطر عشق او به نابودی ‌رسید. جذابیت بازی و نقش «قباد» به حدی بالا رفت که وقتی در قسمت پایانی گلوله خورد، برخی طرفدارانش در فضای مجازی معترض شدند و از پایان تلخ سریال گلایه کردند.

شهرزاد

 

 

شوق پرواز

«شهاب حسینی» سال۱۳۹۰ ایفاگر نقش خلبان شهید «عباس بابایی» شد. «حسینی» برای ایفای نقش شخصیت مهمی همچون شهید «بابایی» کاری بسیار سخت داشت. این بازیگر باید ابتدا همه ذهنیت‌های پیشین از خود و کاراکترها را پس می‌زد و بعد به نقش شهید «بابایی» جان می‌داد. «شهاب حسینی» به خوبی از عهده این کار برآمد و این نقش را طوری بازی کرد که حالا دیگر تصور حضور بازیگری دیگر در این نقش سخت به نظر می‌رسد. او این نقش را طوری بازی کرد که مورد تحسین قرار گرفت و یکی از بهترین نقش های کارنامه «حسینی» رقم خورد. 

 

کارگردانی 

«شهاب حسینی» سال ۱۳۹۲ تصمیم گرفت با ساخت «ساکن طبقه وسط» کارگردانی‌ را هم تجربه کند. این فیلم درباره مردی است که با ورودش به یک ساختمان جدید، رویدادهای تاز‌ه‌ای را تجربه می‌کند. فیلم نامه این فیلم را «محمدهادی کریمی» نوشته بود و هم خود «کریمی» و هم «حسینی» در این فیلم بازی داشتند. برای «ساکن طبقه وسط» از تعداد زیادی بازیگر دعوت به همکاری کرده بود که هرکدام در یک سکانس بازی داشتند. او سال ۱۳۹۶ فیلم «مقیمان ناکجا» را کارگردانی کرد؛ فیلمی بر اساس نمایشنامه «مهمان‌سرای دو دنیا» اثر «اریک امانوئل اشمیت» که تابستان امسال اکران شد. حسینی فیلم «نویسنده مرده است» را هم در آمریکا کارگردانی کرده است، فیلمی که موفق شد جایزه بهترین فیلم بلند را از جشنواره فیلم پاریس دریافت کند.

بازی تئاتر

«شهاب حسینی» پیش از این که به عنوان مجری و گوینده و بازیگر تلویزیون و سینما پا به میدان بگذارد، بازیگر تئاتر بود. او در دهه 70 در نمایش‌هایی مثل «بر کرانه باد» و «افسانه» بازی و در دهه 80 هم حضورش را کماکان در این عرصه حفظ کرد، تا این که سال ۱۳۹۱ اولین نمایشش را به نام «ملاقات» کارگردانی کرد و خودش هم به عنوان بازیگر در آن حاضر شد. او سال ۱۳۹۶ بار دیگر نمایشی به اسم «اعتراف» را روی صحنه برد و این جا هم بازیگر این نمایش بود.