گروه سلامت - احتمالاً در بین اقوام یا آشنایان خود با افرادیی مواجه شده باشد که هنگام بیرون رفتن، چندین نوبت بررسی می کنند که در خانه یا یخچال و شیرهای گاز بسته باشد یا طی روز بارها و بارها دست های خود را می شویند یا این که به طور مستمر و غیرمعمول در حال تمیز کردن خانه هستند؛ شاید به این افراد خُرده هم گرفته و سرزنششان هم کرده باشید، اما آن ها مبتلا به بیماری وسواس هستند و لازم است درمان شوند. 

افراد وسواسی آرام و قرار ندارند و مدام با خود در حال کش و قوس هستند؛ گاهی این جا و گاهی آن جا را تمیز می کنند یا مدام با افکار تکراری و تجزیه و تحلیل‌های مختلف، افکار خود و گفته‌های دیگران، روان خود را به چالش می کشند و خود را آزار می‌دهند. افراد مبتلابه این بیماری دچار وسواس‌های فکری و عملی شدید به شکل کلیشه‌ای، تکراری و تا حدی خارج از کنترل هستند که معمولاً باعث ایجاد ناراحتی و اضطراب در آن ها می‌شود. این بیماری در تمامی زمینه‌ها بر زندگی فرد اثر منفی می‌گذارد که شامل روابط اجتماعی، خانوادگی، تحصیل و شغل است .بیماری وسواس به گونه‌های مختلفی می‌تواند بروز یابد.

یک روان پزشک با بیان نکته هایی مهم درباره وسواس می گوید: وسواس مجموعه ای از افکار یا تکانه های ناخواسته، مزاحم و تکراری است. مبتلایان به وسواس، اضطراب های شدیدی را تجربه می کنند. دکتر «سمیه معتضدیان» با تاکید بر این که در بیشتر بیماری های مربوط به روان، ردپای ژنتیک دیده می شود، خاطرنشان می کند: علامت های ابتلا به وسواس در نوجوانی یا اوایل دهه ۲۰ سالگی آغاز می شود. وی شیوع وسواس در بین زنان و مردان را یکسان بیان می کند و می افزاید: زمانی که وسواس را ریشه یابی می کنیم، در بیشتر موارد حداقل یکی از اعضای خانواده به این بیماری یا بیماری های مرتبط مبتلا هستند. دکتر «معتضدیان» ادامه می دهد: بدیهی است چنانچه ژن پیش زمینه در خانواده وجود داشته باشد، بر اثر محیط یا عوامل دیگر ممکن است این بیماری بیشتر یا حادتر بروز پیدا کند. وی آغاز ابتلا به وسواس در میانسالی را تقریباً منتفی می داند و تصریح می کند: بروز رفتارهای وسواس گونه در سنین بالا می تواند متخصصان را به بیماری های ارگانیک یا فیزیکی بیمار مشکوک کند. این روان پزشک یادآور می شود: تقریباً این انتظار را نداریم که یک زن یا مرد ۵۰ ساله به طور ناگهانی به وسواس مبتلا شود. وی اضافه می کند: وسواس می تواند با نشانه های مختلفی بروز کند؛ برخی بیماران ممکن است فقط به وسواس فکری مبتلا باشند، به طور مثال فرد مدام با خود کلنجار می رود که مبادا دیگران از رفتار یا حرف های او آزرده شده باشند. البته این موارد باید تفکیک شود و مشغله های روزمره با نشانه های ابتلا به وسواس فکری اشتباه گرفته نشود. اگر استرس های ناشی از نگاه و قضاوت دیگران از حد متعارف خارج شود و برای فرد اضطراب ایجاد کند، می تواند از نشانه های رفتارهای وسواس گونه باشد. وی خاطرنشان می کند: شایع ترین نشانه های ابتلا به وسواس، وسواس چک کردن و شست و شو است. ترس بیش از حد ابتلا به بیماری، وسواس نظم یا تقارن اشیا،‌ همچنین نگرانی مداوم از احتمال آسیب رساندن به خود یا دیگران و افکار مزاحم، خطرناک و نگران کننده می تواند از نشانه های ابتلا به وسواس باشد. دکتر «معتضدیان»  با بیان این که وسواس علاوه بر این که بیماری مربوط به روان است، می تواند به جسم فرد مبتلا نیز صدمه وارد کند، ادامه می دهد: به طور مثال در مواردی دیده می شود که پوست فرد بر اثر شست و شوی زیاد دچار آسیب می شود یا فرد به دلیل ابتلا به وسواس نظم و ترتیب و جا به جایی وسایل دچار کمرد درد و آسیب به ستون فقرات خود شده است. وی درباره درمان های متداول مبتلایان به وسواس اظهارمی کند: درمان مبتلایان به وسواس معمولاً درمان‌های توامان دارویی و روان درمانی است ولی باید به این نکته توجه داشت که درمان این بیماری زمان بر است و به صبوری نیاز دارد.

 فارس هم نکته هایی درباره انواع وسواس منتشر کرده که در آن آمده است:

وسواس همراه با اجبار برای کنترل‌کردن: افراد مبتلا در این حالت مدام در حال کنترل‌کردن نشست گاز، بسته ‌بودن در و غیره هستند. کنترل‌کردن گاهی صدها بار طول می‌کشد و ممکن است موجب دیررسیدن به محل کار یا دیگر قرارها شود.

وسواس آلودگی و تمیزی: افراد مبتلا در این حالت، دچار یک نگرانی شدید درمورد کثیف ‌بودن و آلودگی هستند که موجب شستن چندین باره دست‌ها به مدت طولانی یا تمیزکردن وسایل می‌شود. تمیزکردن و شستن آن‌قدر طول می‌کشد تا فرد احساس کند تمیز شده است. مدت زمانی که شست‌وشو و تمیزکاری به خود اختصاص می‌دهد می‌تواند باعث ایجاد آسیب به شغل و دیگر جنبه‌های زندگی شود.

وسواس فکری (نشخوار فکری): افراد مبتلا ممکن است در مورد یک موضوع رشته‌ای طولانی از فکرهای مختلف در ذهن خود ایجاد کنند که باعث شود ساعت‌ها بدون این که کاری انجام دهند مشغول کلنجار رفتن با این فکرها باشند.

وسواس افکار مزاحم: همانند نشخوار فکری، افراد مبتلا فکرهایی آزاردهنده دارند که هم ناخوشایند هستند و هم تکراری. برای مثال فکر درباره اینکه آیا من به اندازه کافی زیبا هستم یا نه؟!

وسواس تقارن و نظم: افراد مبتلا یک نگرانی دائمی در مورد درست‌بودن چیزها دارند و ممکن است در مورد قرینه‌بودن وسایل و نظم آن ها ساعت‌ها درگیر باشند و در صورت مواجهه با بی‌نظمی دچار آشفتگی می‌شوند.

 

علایم وسواس

وسواس‌های فکری به اشکال متفاوت بروز می‌کنند؛ برای مثال: ترس بی‌دلیل از میکروب‌ها و عفونت‌ها، شستن بیش از حد دست‌ها و اشیا، اطمینان‌نداشتن از قفل‌کردن در خانه یا خودرو، اطمینان‌نداشتن از بستن شیرهای آب و گاز، وسواس در انجام‌دادن همه کارها به‌ صورت ایده آل و چیدن اشیا به‌ صورت کاملاً منظم و در ردیف خاص.

بعضی از این موارد، مثل وسواس در شستن دست‌ها یا بستن شیر آب، بیشتر خود فرد را آزار می‌دهند ولی برخی دیگر مانند وسواس در چیدن منظم اشیا معمولاً باعث رنجش همسر و فرزندان و دیگر اطرافیان می‌شود؛ زیرا در صورت به هم خوردن این نظم توسط دیگران، فرد دچار وسواس عصبانی می شود و ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان دهد.

 

 تشخیص انواع وسواس

تشخیص انواع وسواس بر اساس علایمی است که فرد دارد. اگر یک فرد منضبط هستید و در انجام کارهای خود نهایت دقت را دارید لزوماً یک فرد وسواسی نیستید.

زمانی وسواس یک اختلال در نظر گرفته می‌شود که موجب تأثیر در جنبه‌های مختلف زندگی فرد شود؛ برای مثال باعث شود زمان زیادی در روز به آن اختصاص داده شود یا باعث از دست دادن شغل یا روابط اجتماعی شود. معمولاً اکثر افراد بالغ از داشتن وسواس آگاهی دارند ولی همه آن را یک بیماری تلقی نمی‌کنند. از سوی دیگر، کودکان معمولاً از داشتن وسواس خود آگاهی ندارند و این موضوع را باید والدین و آموزگاران شناسایی کنند. از آن جا که بیماری وسواس در صورت درمان‌نشدن تشدید می‌شود و تمام زندگی فرد را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد بهتر است که در صورت تشخیص هرچه زودتر درمان شود. تشخیص این بیماری با متخصص روان‌پزشک یا روان‌درمانگر است.

 

 آیا بیماری وسواس درمان می‌شود؟

در صورتی‌ که در حال دست‌وپنجه نرم کردن با بیماری وسواس باشید حتماً این سؤال برایتان پیش آمده است که آیا بیماری وسواس درمان می‌شود یا خیر. مانند بیشتر اختلالات روانی، قدم اول در درمان وسواس نیز پذیرش این بیماری توسط فرد مبتلاست؛ یعنی فرد مبتلا باید بپذیرد که بیمار است و باید درمان شود. در صورت انجام‌دادن فرایندهای درمانی و پیگیری مناسب تا حد بسیار زیادی می‌توان از شر علایم این بیماری راحت شد.

 

 درمان وسواس 

درمان‌های دارویی و روان‌پزشکی برای این بیماران به کار برده می‌شوند. از آن جا که افراد مبتلابه این بیماری معمولاً دچار کمبود ماده‌ای به نام سروتونین در مغز خود هستند، درمان‌های دارویی معمولاً تجویز داروهای موسوم به «مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین» است که جلوی بازجذب ماده سروتونین را در مغز می‌گیرند. به‌ هر حال، با توجه‌ به این که حدود یک تا سه درصد افراد در جوامع مختلف دچار این بیماری هستند، شناخت علایم این بیماری و درمان‌های موجود می‌تواند کمکی بزرگ در راهنمایی این افراد به سوی درمان باشد.

در یک مطالعه خوب و تحلیلی که اخیرا انجام شده است محققان به مطالعه اثرات مطلوب واکسن آنفلوانزا در جلوگیری از حملات قبلی و مرگ ناشی این مشکلات قلبی پرداخته اند. به گزارش دفتر آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت، واکسن آنفلوانزا که در فصل سرد به افراد پرخطر و گروه های خاص مانند بیماران دارای بیماری های قلبی مزمن توصیه می شود می تواند از ابتلا به انواع شدید آنفلوآنزا جلوگیری کند اما سوال تحقیقاتی این محققان این بود که «آیا واکسن آنفلوآنزا علاوه بر پیشگیری از عفونت شدید آنفلوآنزا می تواند از حملات قلبی و مرگ و میر قلبی هم جلوگیری کند یا خیر؟» این مطالعات که روی حدود ۱۰ هزار بیمار انجام گرفته بودند نشان دادند که واکسن آنفلوانزا توانسته است در بیماران با بیماری های زمینه ای قلب و عروق، از حملات و سکته های قلبی و در نتیجه از مرگ و میر ناشی از آن ها، حدود ۳۰ درصد جلوگیری کند. این اثربخشی ارزشمندی برای این واکسن محسوب می شود و هر چند علت دقیق این پیامد مطلوب به طور دقیق مشخص نیست اما برخی از دانشمندان حدس می زنند شاید این واکسن در کنار اثرات مطلوبش علیه ویروس آنفلوانزا می تواند از کنده شدن پلاک های رگ های قلبی هم تا حدی جلوگیری کند و شاید به همین دلیل از سکته های قلبی هم تا حدی جلوگیری کننده است. بیماری های قلبی از علل مهم مرگ در جهان هستند و میلیون ها نفر در جهان سالانه جان خود را با حوادث قلبی عروقی از دست می دهند در حالی که بسیاری از این حوادث قابل پیشگیری است. این مطالعه که نشان می دهد واکسن آنفلوانزا در واقع یک تیر و دو نشان است و نه تنها از بیماری شدید آنفلوانزا، بلکه از مشکلات مرگبار قلبی نیز در فصل پاییز و زمستان تا حدی جلوگیری کننده است، بیش از پیش اهمیت واکسیناسیون به موقع در فصل سرد سال را به افرادی که سن بیشتر از ۶۵ سال دارند و افراد دارای بیماری های زمینه ای مزمن یادآوری می کند. زنان باردار، کودکان زیر سن ۲ سالگی، کودکانی که زیر ۱۸ سال هستند اما به هر دلیلی باید آسپرین منظم مصرف کنند و بیماران مبتلا به دیابت به خصوص موارد پیشرفته تر آن نیز از جمله افرادی هستند که توصیه می شود در ابتدای فصل سرد سال واکسن آنفلوانزا را زودتر تزریق کنند.

عفونت‌های قارچی پا ممکن است حتی در کمین افرادی باشند که به نظافت و بهداشت پا و کفش اهمیت می‌دهند، آن‌ هم درجایی که شاید هرگز فکرش را نکرده‌اند: اتاق پرو و کفش‌فروشی‌ها!

به گزارش «مدیکال نیوز تودی»، افراد معمولاً به بهداشت وسایل شخصی اهمیت می‌دهند، اما گاهی خطر در جایی است که کمتر به آن توجه می‌کنیم مانند فروشگاه‌های لباس که پر از وسایل و لباس‌های نو است که به چشم بسیار تمیز می‌آیند. کارشناسان درباره خطرهای پوشیدن لباس‌های نو شسته‌نشده هشدار داده‌اند اما درباره کفش‌های پوشیده‌ نشده یا به‌ ظاهر نو چطور؟ در اغلب فروشگاه‌هایی که پیراهن‌های بلند مجلسی یا لباس عروس عرضه می‌کنند، نمونه‌هایی برای مشتری‌ها فراهم شده است که لباس مورد نظرشان را با انواع کفش‌های پاشنه‌تخت یا پاشنه‌بلند بپوشند و بسنجند. این کفش‌ها که روزانه شاید ده‌ها نفر آن‌ها را به پا کنند، ممکن است منبع ابتلا به عفونت قارچ پا باشند. قارچ پا، همان‌طور که از نامش پیداست به بروز عفونت‌های قارچی در پاها اطلاق می‌شود. قارچ‌هایی که برای رشد به کراتین نیاز دارند ممکن است لایه‌های بیرونی پوست، مو، یا ناخن‌ پا را آلوده کنند. عفونت قارچی پا معمولا به «تینا پدیس» گفته می‌شود که با نام‌های «عفونت پای ورزشکار» یا کرم حلقوی پا نیز شناخته می‌شود و اغلب به عفونت پوستی پا یا انگشتان پا اشاره دارد. اگر فردی مبتلا به عفونت قارچی ناخن باشد، احتمالا «آنیکومیکوزیس» است که با عنوان «تینا اونگویوم» نیز شناخته می‌شود. ورزشکاران به‌علت به پا داشتن طولانی‌مدت کفش یکی از گروه‌های در خطرند اما نام این بیماری نباید شما را به اشتباه بیندازد که گمان کنید خطر فقط در کمین ورزشکاران است. به گزارش ایسنا، عفونت در نواحی گوناگون پا رخ می‌دهد.

تینا پدیس به‌ علت وجود قارچ‌های درماتوفیت ایجاد می‌شود و برای رشد به کراتین نیاز دارد؛ معمولاً از بین انگشتان پا شروع می‌شود و به‌ویژه در فضای بین انگشتان چهار و پنج پا دیده می‌شود. تینا پدیس ممکن است به طرفین پا و کف پا نیز گسترش یابد. همچنین ممکن است به پاشنه پا نیز سرایت کند. در برخی موارد، تینا پدیس همراه با عفونت قارچی کشاله ران، دست‌ها، ناخن‌ها و غیره است. اونیکومیکوزیس که بر اثر فعالیت ارگانیسم‌هایی مانند درماتوفیت‌ها و مخمر و کپک رخ می‌دهد، ممکن است یک ناخن پا یا انگشت یا چند ناخن را درگیر کند. معمولاً، اونیکومیکوزیس ناخن بزرگ و ناخن کوچک پا را آلوده می‌کند. کفش‌هایی که کل پا را می‌پوشانند مانند پوتین‌های سنگین یا کفش‌های ورزشی، محیط بهتری برای رشد قارچ فراهم می‌کنند، اما در کل، هر کفشی که قابلیت تنفس را از پا بگیرد محیط مناسبی برای رشد باکتری و قارچ است.

 علایم ابتلا به قارچ پا 

خارش، پوسته‌پوسته شدن بین انگشتان پا که بیشتر در فضای بین انگشتان چهار و پنج است؛ پوسته‌پوسته شدن کف پا و کناره‌های پا؛  تاول‌های کوچک یا متوسط در قسمت داخلی پا؛ بوی نامطبوع؛ ضخیم شدن پوست؛ تغییر رنگ پوست به طوری که پوست سفید یا زرد یا سبز به نظر می‌رسد؛ یک رگه سفید یا زرد در یک‌ طرف ناخن؛ پوسته‌پوسته شدن زیر ناخن؛ لکه‌های سفید روی سطح ناخن؛ آسیب دیدن یا خراب شدن ناخن و شکاف برداشتن یا ضخیم شدن ناخن.

آکادمی پوست آمریکا  علاوه بر توصیه به پرهیز از استفاده اشتراکی از کفش با دیگران و شست‌وشوی روزانه پا، توصیه می‌کند تا حد امکان پاها و انگشتان را خشک نگه‌ داریم و جوراب‌هایی از جنس الیاف طبیعی بپوشیم. در صورتی‌ که ناچار باشیم کفش شخص دیگری را بپوشیم یا در اتاق پرو کفش نمونه فروشگاه را به پا کنیم، حتماً یک جفت جوراب یدکی همراه داشته باشیم و در اولین فرصت ممکن، پاها را با آب ولرم و صابون بشوییم و کامل خشک کنیم.

 درمان خانگی عفونت قارچی پا

به نوشته ایندیپندنت، اگر یکی از علایم اولیه ابتلا به عفونت قارچی مشاهده شد، می‌توان درمان‌های خانگی شامل شستن منظم پوست اطراف ناخن و تمیز و خشک نگه‌ داشتن پاها را امتحان کرد. داروساز داروخانه نیز ممکن است داروهایی را معرفی کند که تهیه آن‌ها به نسخه پزشک نیاز ندارد. آکادمی پوست آمریکا می‌گوید که قرص‌های ضدقارچ در مقایسه با کرم‌های موضعی سرعت درمان بیشتری دارند و سریع‌تر عمل می‌کنند. طول دوره درمان بستگی به منشأ عفونت دارد و از چند هفته تا چند ماه متفاوت است. اگر با درمان خانگی مشکل برطرف نشد، حتماً به پزشک مراجعه کنید. سهل‌انگاری در درمان ممکن است عفونت را بدتر کند و پزشک چاره‌ای جز کشیدن و برداشتن ناخن نداشته باشد. کارشناسان سلامت توصیه می‌کنند هر تغییر ناگهانی در پوست و زخم‌هایی را که بهبود نمی‌یابند جدی بگیرید، به‌ خصوص اگر به دیابت یا بیماری‌های دستگاه ایمنی مبتلا هستید.

یک فوق تخصص گوارش کودکان با اشاره به این که یبوست از بیماری های بسیار شایع در تمام سنین به‌ویژه در کودکان است، اظهارکرد: این بیماری آن چنان زندگی کودکان و خانواده آن ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد که به مراجعات مکرر و درمان‌‌های طولانی مدت نیاز دارد. دکتر «‌امیرحسین حسینی» افزود: از هر چهار مراجعه کننده به پزشک فوق تخصص گوارش کودکان، یک نفر مبتلا به بیماری یبوست مزمن است. این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم ‌پزشکی شهید بهشتی با بیان این که خانواده‌ها باید با علامت‌ها و نشانه‌های این بیماری و نکات مهم در درمان آن آشنا شوند، تاکید کرد: بیشتر کودکانی که مبتلا به یبوست مزمن هستند دچار بیماری زمینه‌ای نبوده اند و یبوست در آن ها به عنوان مشکلی ثانویه مثل اختلالات تغذیه‌ای، ترس از دفع یا تغییرات محیطی تحمیل شده است. به گفته دکتر «حسینی»، اصلی‌ترین نشانه‌های یبوست، دفع سخت یا دفع مدفوع قطور یا فواصل طولانی بین دفع در کودک است. وی دردهای مزمن شکمی، بی‌اشتهایی، ایجاد توده‌های شکمی و حتی بی‌اختیاری دفع مدفوع را از دیگر نشانه‌های ثانویه یبوست دانست و افزود: متاسفانه گاهی بعضی از اعضای خانواده دچار یبوست می‌شوند و با تصور این که این الگوی دفع در افراد دیگر خانواده هم وجود دارد آن را طبیعی تلقی می کنند و به دنبال بررسی و درمان نیستند. وی گفت: درباره درمان کودکان دارای یبوست مزمن باید به چند نکته اشاره کرد که اولین موضوع، طول مدت درمان است به این معنی که حداقل برای درمان یبوست، سه ماه و گاهی درمان‌های طولانی‌تر لازم است. این فوق متخصص گوارش کودکان با اشاره اثر مصرف‌ داروهای ملین در تنبلی روده، اضافه کرد: رژیم غذایی و آموزش دفع، نقش موثری در موفقیت درمان دارد. وی خاطرنشان کرد: کودکان مبتلا به یبوست باید به صورت دوره‌ای توسط پزشک متخصص بررسی شوند و در صورت شکست درمان، بررسی‌های لازم تکمیلی انجام شود.

رئیس گروه تغذیه و دارویی معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شهد بهشتی تاکید کرد: داشتن یک برنامه زمانی منظم برای صرف وعده‌های غذایی در بیماران دیابتی بسیار اهمیت دارد. «فرشته فزونی»، چاقی به ویژه چاقی شکمی را یکی از دلایل مقاومت به انسولین برشمرد که کنترل قند خون در افراد دیابتی را دچار مشکل می‌کند. وی رعایت یک برنامه غذایی صحیح، فعالیت بدنی مناسب و اصلاح شاخص توده بدنی (BMI) را از جمله عوامل موثر در کنترل قند خون در بیماران دیابتی اعلام کرد که علاوه بر  بهبود و کنترل قند خون بیمار، در پیشگیری از عوارض ناشی از دیابت نظیر افزایش چربی و پرفشاری خون نیز موثر است. وی رعایت زمان‌بندی مناسب برای صرف غذا در بیماران دیابتی را بسیار مهم بیان کرد و افزود: فاصله‌ زمانی زیاد بین وعده‌های غذایی باعث افت قند خون در بیمار دیابتی می‌شود، بنابراین نظم و ترتیب در زمان خوردن غذا نقش مهمی در کنترل قند خون این بیماران دارد. ویتاکید کرد: بیماران مبتلا به دیابت تا حد امکان باید مقدار مشخص و ثابتی از مواد غذایی را در ساعات معینی از روز مصرف کنند. به گفته «فزونی»، بهترین الگوی غذا خوردن در افراد دیابتی، صرف غذا در پنج تا شش وعده (سه وعده اصلی غذا و 2 تا 3 میان وعده) است.  وی با بیان این که رژیم غذایی فرد دیابتی شامل مقدار ثابت و مشخصی کربوهیدرات می‌شود، گفت: بهتر است رژیم فرد حاوی غلات کامل مانند آرد کامل، نان‌های سبوس‌دار و برنج مخلوط با حبوبات و سبزی باشد. وی تاکید کرد: کربوهیدرات ها باید با توجه به شرایط هر فرد و میزان انسولین مصرفی یا داروهای پایین آورنده قند خون بین وعده‌های اصلی غذا و میان وعده‌ها توزیع و مصرف شوند. به گفته وی، بیماران دیابتی به عنوان میان وعده مناسب می توانند از نان و پنیر و گردو (به همراه خیار، گوجه فرنگی یا سبزی خوردن)، مغزهای بی‌نمک (بادام، فندق، پسته و بادام زمینی)، ماست میوه‌ای خانگی، شیر کم چرب و انواع میوه مثل سیب در حجم و اندازه مشخص و تعیین شده استفاده کنند. «فزونی» به اجرای پویش ملی سلامت اشاره کرد و به تمام افراد بالای 18 سال که دارای اضافه وزن هستند به ویژه مبتلایان به فشارخون  و دیابت توصیه کرد ضمن شرکت در این پویش و اندازه گیری قند و فشارخون حتماً برای تنظیم یک برنامه غذایی و اصلاح شیوه زندگی به کارشناسان تغذیه مراجعه کنند. 

 

یک فلوشیپ طب اورژانس، ضمن اشاره به برخی اقدامات اورژانسی در زمان مواجهه با مصدوم حادثه رانندگی، رعایت اصول جابه‌جایی و حمل بیمار را مهم دانست. دکتر «افشین امینی» در برخورد با مصدوم ترافیکی، مهم ترین موضوع را اطمینان از حفظ ایمنی فرد یاری‌رسان اعلام کرد و گفت: هر زمانی که با مصدوم برخورد داشتید، ابتدا مطمئن شوید حضور در صحنه، خطری برای شما نخواهد داشت. توجه به ایمنی خودتان، اصل اول کمک‌رسانی است. به گفته وی، در صورت وجود خطر انفجار یا آتش سوزی، حضور یاری‌رسان غیرمتخصص فقط تعداد مصدومان را افزایش می‌دهد. وی قدم دوم را ارزیابی وضعیت بیمار خواند و افزود: اگر بیمار فقط از یک ناحیه آسیب دیده باشد، وجود خراش یا بریدگی جزئی همراه با خونریزی را چک کنید. خونریزی ناشی از آسیب جزئی با فشار موضعی به راحتی کنترل می‌شود. وی با بیان این که با قراردادن پارچه‌ای تمیز روی خراش، فشار دادن موضع و در صورت امکان بالاتر از سطح قلب نگه داشتن عضو آسیب دیده، می‌توان خونریزی را کنترل کرد، گفت: البته اگر آسیب وسعت زیادی داشته باشد، به مداخله حرفه‌ای نیاز دارد. عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تصریح کرد: باید در نظر داشت در این شرایط هیچ کاری به تنهایی درست پیش نمی‌رود. بعد از ارزیابی وضعیت بیمار و اقدامات اولیه، باید فوری از نیروهای تخصصی امدارسان درخواست کمک کنید. وی افزود: تا رسیدن نیروهای امدارسان، بیمار باید در وضعیت پایدار نگه داشته شود. تحرک و اضطراب خونریزی را تشدید می‌کند. به بیمار آرامش و اطمینان دهید که کنار او خواهید ماند. دکتر «امینی» اظهار کرد: اگر فردی دچار شکستگی شده باشد، حرکت دادن او بسیار پرخطر است زیرا ممکن است منجر به آسیب رسیدن به اعصاب و عروق و بروز اختلالات حسی و خون رسانی شود. در صورت شکستگی نیز اندام را بالاتر از سطح قلب نگه دارید تا تورم و خونریزی به حداقل برسد و اگر چوب یا هر وسیله‌ای در دسترس بود، از آن برای ثابت نگه داشتن عضو استفاده کنید. وی اضافه کرد: علاوه بر شکستگی، بریدگی و ضرب دیدگی، ستون فقرات و گردن به توجه ویژه نیاز دارد. اگر فردی از محلی سقوط کرده، از روی موتور به زمین افتاده یا هر اتفاقی که منجر به آسیب رسیدن به چند ارگان شود، اولویت بررسی وضعیت بیمار، ثابت نگه داشتن سر، گردن و ستون فقرات فرد است. وی با تاکید بر اهمیت ثابت نگه‌داشتن سرو گردن پیش از هر اقدامی، گفت: حمل و جابه‌جایی بیمار به اندازه درمان‌های اصلی اهمیت دارد. پیش از هر جابه‌جایی باید موقعیت ستون فقرات و گردن بیمار ثابت شود. حتی اگر قرار است سر را از کلاه کاسکت خارج کنید یا وضعیت بیمار را به دلیل استفراغ استفراغ تغییر دهید یا بیمار را به دلیل کاهش هوشیاری روی حالت ریکاوری قرار دهید، اولویت ملاحظات باید ستون فقرات و سر و گردن باشد.