بررسی وضعیت تیم های گروه E جام جهانی 2022 قطر
تعداد بازدید : 3
قهرمان از گروه پنجم می آید؟!
گروه ورزش- در شماره های گذشته صفحه ورزش روزنامه «خراسان شمالی»، به بررسی 4 گروه جام جهانی 2022 فوتبال در قطر پرداختیم و از شانس های قهرمانی و وضعیت تیم ها گفتیم. «کیوان جاریانی» از علاقه مندان پیگیر و بادانش فوتبال در بجنورد، مطالب مربوط به تیم های جام جهانی را نوشته و در اختیار این روزنامه قرار داده است که در این شماره، بخش دیگری از مطلب او را که به بررسی وضعیت تیم های گروه E این جام پرداخته است مرور می کنیم. اگر از دوستداران فوتبال هستید، خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد می دهیم. شاید برای شما هم این سوال ایجاد شده باشد که آیا قهرمان جام جهانی فوتبال از گروه پنجم می آید؟!
گروه E: اسپانیا، آلمان، ژاپن وکاستاریکا
از نیمه راه گذشتیم و احتمالات چهار گروه از هشت گروه جام جهانی را مرور کردیم و حالا نوبت به چهار گروه دوم جام جهانی 2022 قطر رسیده است. اولین گروهِ چهار گانه دوم، گروه پنجم (گروه E) است، گروهی که برخی به آن لقب «گروه مرگ» نیز داده اند. حضور دو قهرمان (اسپانیا و آلمان) از هشت قهرمان تاریخ جام جهانی باعث شده است حساسیت این گروه بیش از سایر گروه های جام جهانی شود. اسپانیا، آلمان، کاستاریکا و ژاپن چهار تیمی هستند که طی قرعه کشی انجام شده در گروه پنجم جام جهانی 2022 قطر قرار است با یکدیگر به رقابت بپردازند، رقابتی که قطعاً در بازی آلمان و اسپانیا رفاقتی در آن وجود نخواهد داشت! آلمان ها زخم خورده و دنبال انتقام احتمالی به خاطر فینال یورو 2008، نیمه نهایی جام جهانی 2010 و آخرین بازی رسمی برگزار شده در لیگ ملت های اروپا هستند (بازی آخر بین این دو تیم در لیگ ملت های اروپا با نتیجه 6 بر صفر به سود اسپانیا به اتمام رسید). از طرفی ژاپن و کاستاریکا هم به دنبال درخشش احتمالی هستند که در دوره های قبل نیز گاهی تکرار شده است.
اسپانیا؛ «لاروخا» در اندیشه قهرمانی در قاره ای دیگر
اولین تیم تاریخ اروپا که توانسته کاپ جام جهانی را در خاک قاره ای دیگر از آنِ خود کند، اسپانیاست. بله صحبت از تیم ملی اسپانیاست، تنها تیم تاریخ که دو مرتبه پشت سر هم قهرمان یورو شده است؛ تنها تیم تاریخ که سه عنوان مهم ملی را به طور پیاپی از آن خود کرده است (یورو 2008 ، جام جهانی 2010 و یورو 2012) . اسپانیا به همراه برزیل تنها تیم های تاریخ هستند که 35 بازی بدون باخت را تجربه کرده اند. به گفته خیلی از کارشناسان، اسپانیای 2008 تا 2013 یکی از سه تیم برتر تاریخ به حساب می آید. به لحاظ جایزه فیفا هم بخواهیم نگاه قهرمانانه ای به تیم ذکر شده بیندازیم، نظر کارشناسان عادلانه به نظر می آید زیرا تیم ملی اسپانیا از سال 2008 تا 2013 برنده تیم سال از نظر فیفا شده است. یکی دیگر از رکوردهای منحصر به فرد اسپانیا اولین بازی آن هاست که المپیک 1920 را بدون بازی تدارکاتی به مصاف دانمارک، دارنده مدال نقره دو المپیک آن وقت رفتند و آن بازی را با پیروزی یک بر صفر به اتمام رساندند. شاید یکی از دلایلی که تیم ملی اسپانیا موفق به کسب قهرمانی بیشتر یا درخشش های پررنگ تر نشده است عوامل فوتبالی و غیر فوتبالی در تاریخ فوتبال این کشور باشد. برای دلیل غیر فوتبالی می توان به جنگ داخلی بین ایالت های این کشور از 1930 تا 1950 اشاره کرد که این تیم، خود به خود از رقابت های بین المللی محروم شده بود. شاید دلایل فوتبالی برای فوتبال دوستان آشناتر باشد. در جام جهانی 1994 اسپانیا با تیم خوبی راهی مسابقات شده بود اما در بازی با ایتالیا در مرحله حذفی اتفاقی عجیب که در جلوی دیدگان داور افتاد منجر به حذف این تیم از آن رقابت ها شد. «مائورو تاسوتی» مدافع ایتالیا در آن بازی با آرنج خود، صورت «لوییز انریکه، سرمربی فعلی اسپانیا» را خونین مال کرد اما «ساندروپوئل» داور بازی، آن صحنه را پنالتی نگرفت تا در ادامه آن بازی اسپانیا از رقابت ها حذف شود. یا جا دارد به عجیب ترین جام جهانی تاریخ به لحاظ داوری اشاره کنیم که تیم های ایتالیا و اسپانیا به شکل عجیب و عیانی به خاطر مسائل داوری از رقابت های جام جهانی 2002 حذف شدند. اسپانیا در مقابل کره جنوبی (میزبان وقت) سه گل کاملاً سالم به ثمر رساند که داور مصری به روش های مختلف آن گل ها را مردود اعلام کرد تا اسپانیا بعد از ایتالیا قربانی بعدی داوری در آن رقابت ها شود؛ همان داور جنجالی بازی ایران و عربستان در نیمه نهایی مسابقات جام ملتهای 1996 آسیا که بعد از جام جهانی 2002 از صحنه داوری محو شد. کشور اسپانیا بعد از صلح داخلی و اتحاد در سال 1950 در رقابت های بین المللی کار خود را شروع کرد و در سال 1964 قهرمان یورویی شدند که خودشان میزبان آن مسابقات بودند. «لاروخا» (یکی از القاب تیم ملی اسپانیا) در فینال با نتیجه دو بر یک، موفق به شکست روسیه در«سانتیاگو برنابئو» شد. اما دومین قهرمانی «لاروخا» خیلی دیرتر از راه رسید، سال 2008 که شروعی برای کسب افتخارات تاریخی تیم ملی اسپانیا بود. «لوییز آراگونس» فقید، انتظار 44 ساله مردم اسپانیا برای قهرمانی را به پایان رساند و این تیم را به قهرمانی یورو رساند، تیمی که بعداً قهرمان جام جهانی و یوروی بعدی نیز شد. خیلی ها بر این باورند که «تیکی تاکا» یا «توتال فوتبال» از سال 2008 در خون فوتبال توسط «ماتادورها» (یکی دیگر از القاب اسپانیا) جریان پیدا کرد. اما با نگاهی به تاریخ فوتبال این کشور متوجه می شویم که بازی بر پایه پاس کوتاه و بازی مالکانه در المپیک 1920 در فوتبال این کشور ابداع شده بود که هواداران آن زمان لقب «خشم سرخ» (به اسپانیایی: La Furia Roja) را به خاطر سبک بازی اسپانیایِ آن سال داده بودند.
یکی از رقبای سنتی «لاروخا» تیم ملی ایتالیاست که به بازی این دو کشور «دربی مدیترانه» گفته می شود. سنگین ترین شکست تاریخ تیم ملی فوتبال اسپانیا در مقابل ایتالیا با نتیجه 7 بر یک رقم خورده است. اما «ماتادورها» این شکست سنگین را بی پاسخ نگذاشتند و در فینال یورو 2012 در دربی مدیترانه با نتیجه 4 بر صفر، بازی را تمام کردند. اما این سنگین ترین برد تاریخ این کشور نیست، چون بهترین برد تاریخ اسپانیا با نتیجه 13 بر صفر است و تیم حریفشان مجارستان نگون بخت بود! در آن بازی، «چاچو» با شش گل زده به بازیکنی در تاریخ این کشور معروف شد که بیشترین گل را در یک بازی به ثمر رسانده است. فرانسه نیز از دیگر رقبای سنتی اسپانیا به حساب می آید که اولین دیدار رسمی این دو کشور در سال 1922 و با پیروزی 4 بر صفر اسپانیا آغاز شد. فرانسوی ها هم با برد در فینال یورو 1984 خاطره ای تلخ در یاد هواداران این تیم بر جا گذاشتند.در مرحله مقدماتی جام جهانی 2022 قطر، تیم ملی اسپانیا در 8 بازی خود، صاحب 6 برد و یک تساوی شد که باخت به سوئد تک باخت این تیم در آن مرحله بود. 15 گل زده و 5 گل خورده هم حاصل عملکرد این تیم در دفاع و حمله بود. «لوییز انریکه مارتینز» سرمربی 52 ساله که سابقه حضور در رئال مادرید و بارسلونا را داراست بعد از پشت سر گذاشتن غم از دست دادن دختر 9 ساله خود (شانا) دوباره به تیم ملی بازگشت و بعد از هدایت تیم 805 میلیون یورویی اسپانیا در 39 بازی، صاحب 22 برد، 10 تساوی و 7 باخت شد که با میانگین تقریباً متوسط 1.95 امتیاز در هر بازی، کار خود را ادامه می دهد. 82 گل زده و 37 گل خورده هم از دیگر آمارهای اسپانیا در دوره فعالیت این سرمربی است.
یکی از شاخصه های فوتبال این کشور، فوتبال پایه است که به رده های سنی مختلف در اسپانیا، بهای زیادی داده می شود.
«ماتادورها» با 9 قهرمانی در یورو زیر 17 سال، 11 قهرمانی در یورو زیر 19 سال و 5 قهرمانی در یورو زیر 21 سال، در رتبه اول تاریخ این رقابت ها قرار دارند. همچنین این کشور در یورو زیر 17 سال بانوان در رده دوم بهترین تیم هاست. در سال 2022 بانوان زیر 20 و زیر 17 سال این کشور، به کسب جام جهانی رده های ذکر شده، موفق شدند. دیگر افتخار کسب شده اسپانیا در رده سنی زیر 20 سال مرتبط به «گاوی» بازیکن تیم مردان بارسلوناست که عنوان بهترین بازیکن جوان سال فیفا را از آن خود کرده است.
بیشترین بازی در رده ملی به «سرخیو راموس» اختصاص دارد که با 180 بازی ملی، این افتخار را از آن خود کرده است. همچنین «داوید ویا» با 59 گل، عنوان بهترین گل زن تاریخ این کشور را در اختیار دارد. «لاروخا» اکنون در اندیشه قهرمانی دیگر در قاره ای دیگر است؛ آیا این اتفاق رخ خواهد داد؟
بازیکنان خارجی این دوره اسپانیا سه نفر هستند؛ «نیکو ویلیامز» وینگر سمت راست این تیم متولد «پامپلونا»، رگه ای از غنا دارد، «مارکو آسنسیو» بازیکن سرشناس رئال مادرید، متولد «مایورکا»، رگه ای هلندی دارد و «رابرت سانچز» دروازهبان سوم احتمالی این تیم در جام جهانی، متولد اسپانیا و دارای ملیت انگلیسی است.
اسطوره تیم: ایکر کاسیاس
مقام اول اختصاص به یک نفر به عنوان «اسطوره» در کشورهایی که صاحب سبک هستند و قهرمانی ها و افتخارات زیادی در تاریخ باشگاهی و ملی آن کشور کسب کردند به راستی کاری سخت است؛ این به این مانند است شما به گلخانه ای پر از گل های زیبا و خوش بو می روید اما باید فقط یکی از آن ها را بچینید و در جیب بیرونی کُت سمت قلبتان بگذارید! اما شاید با توجه به لحظات مهم فوتبالی و نوعِ عناوین مهم کسب شده و القاب داده شده از سوی هواداران بتوانیم «ایکر کاسیاس» یا به اصطلاح فوتبالی ها همان «ایکر مقدس» را به عنوان اسطوره معرفی کنیم؛ تنها دروازه بان تاریخ که تمام عناوین مهم فوتبالی را به عنوان کاپیتان بالای سر برده است. او همچنین با 5 کلین شیت در جام های جهانی (به اتمام رساندن بازی با دروازه بسته) به همراه «لئو یاشین» افسانه ای در صدر این رکورد است. صحنه به یاد ماندنی کاسیاس، «سِیو» ضربه روبن در فینال جام جهانی 2010 است. اهمیت و جذابیت آن صحنه باعث شده که همچنان یکی از ویدئوهای تصاویر برنامه های ورزشی باشد.
آلمان؛ نفس تازه «ژرمن ها» با «هانسی فلیک»!
بعد از 5498 روز، «یوآخیم لوو» سرمربی سابق تیم ملی آلمان که این تیم را در جام جهانی 2014 و جام کنفدراسیون های 2017 به قهرمانی رسانده بود از سمت خود کناره گیری کرد و جای خود را به دستیار سابقش یعنی «هانسی فلیک» داد. ردپای این سرمربی در برد عجیب 7 بر یک مقابل برزیل در قهرمانی 2014 و بردهای پرگل و عملکرد فوق العاده «فلیک» در بایرن مونیخ، کار مدیران فدراسیون آلمان را در انتخاب سرمربی جدید راحت کرد.
«هانسی فلیک» 54 ساله در 15 بازی که هدایت «مانشافت» (به آلمانی یعنی «تیم») را بر عهده داشته، 9 برد، 5 تساوی و یک باخت را کسب کرده است. اما 45 گل زده در 15 بازی نشان دهنده قدرت فوق العاده این سرمربی در چیدمان خط حمله است. 12 گل خورده هم دیگر عملکرد تیم ملی آلمان زیر نظر این سرمربی است. «ژرمن ها» با «هانسی فلیک» و با نفس تازه، آماده پنجمین قهرمانی در جام جهانی هستند.
اگر نگاهی به باغ مملو از جام «مانشافت» ها (یکی از القاب تیم ملی آلمان) بیندازیم متوجه این می شویم که این کشور از 4 دوره ای که قهرمان جام جهانی شده، یک قهرمانی اش در قرن جدید اتفاق افتاده است. یا اگر به مدال طلای «مانشافت» ها در المپیک 1976 و سه قهرمانی در جام ملت های اروپا (1972، 1980 و 1996) رجوع کنیم بیشتر متوجه عملکرد متوسطِ رو به پایین این تیم در قرن 21 می شویم. شاید کسب قهرمانی این جام جهانی، پایه های این تیم را در سده جدید محکم تر کند.
«ژرمن ها» (یکی دیگر از القاب تیم ملی آلمان) تنها تیم تاریخ اروپایی هستند که در خاک آمریکا قهرمان جام جهانی شده اند. همچنین این تیم تنها تیم تاریخ است که هم تیم بزرگسال مردان و هم بانوان این کشور قهرمان جام جهانی شده اند. تاریخ این کشور هم کم از اتفاقات عجیب نیست! تیم ملی آلمان در جام جهانی 1930 به دلیل نداشتن توان مالی موفق به سفر نشد و در آن جام شرکت نکرد. سوی دیگر و البته جذاب ترِ تاریخِ جالب این تیم در جام جهانی، «معجزه برن» است. آلمان در ابتدای جام جهانی 1954 با نتیجه 8 بر 3 از مجارستان دوست داشتنی آن سال ها شکست خورد ولی در دیداری تکراری اما این بار در فینال، موفق به شکست این تیم و قهرمان شدند. نام آن قهرمانی بعدها «معجزه برن» نامیده شد. یکی از رقیبان سنتی ژرمن ها، ایتالیاست که در جام جهانی 1970 بعد از شکست 4 بر 3 مقابل این تیم در دیداری جذاب، از آن بازی هواداران دو کشور به عنوان «بازی قرن» یاد می کنند.
در مرحله مقدماتی جام جهانی 2022 قطر، تیم ملی آلمان از 10 بازی خود در این مرحله صاحب 9 برد و فقط یک شکست شد. 36 گل زده آن ها را به دومین خط حمله برتر در قاره اروپا تبدیل کرد و 4 گل خورده هم عملکرد خط دفاعی این تیم در مرحله مقدماتی بوده است. «سرژ گنبری»، «تیمو ورنر»، «ایلکای گوندوگان» و «لروی سانه» از بهترین بازیکنان در مرحله مقدماتی برای آلمان بودند که تاثیرات زیادی در گل های زده تیمشان داشتند. اولین بازی تاریخ ژرمن ها مقابل سوییس بود که با شکست 5 بر 3 آلمان به اتمام رسید. اما بزرگ ترین برد این تیم در بازی با روسیه اتفاق افتاد که با نتیجه عجیب 16 بر صفر به پایان رسید که تکرار آن در این دوره از فوتبال بسیار سخت به نظر می رسد. سوی دیگر فوتبال یعنی باخت است و سنگین ترین باخت این کشور مقابل دیگر رقیب سنتی شان یعنی انگلستان بوده که با نتیجه 9 بر صفر به اتمام رسیده است. بیشترین بازی انجام شده برای تیم ملی آلمان، متعلق به «لوتار ماتیوس» بازیکن کهنه کار سابق ژرمن ها با 150 بازی است. بیشترین گل زده هم متعلق به «میروسلاو کلوزه» مهاجم روزهای نه چندان دور این تیم با 71 گل است.
صحبت از گل زده شد و جا دارد یادی از دو بازیکن سابق این تیم کنیم، یعنی «یولیوس هیرش» که به اولین بازیکن تیم ملی آلمان تبدیل شد که در یک بازی 4 گل به ثمر رساند و «گوتفرید فوکس» که در برد 16 بر صفر مقابل روسیه موفق به زدن 10 گل شد. قسمت غم انگیز و در نوع خود جالب این دو نفر این است که اسم این دو از سال 1933 تا 1945 از تاریخچه فوتبال آلمان پاک می شود اما از سال 2016 دوباره این آمار رسمی می شوند.
خارجی های این تیم هم به واسطه مهاجرپذیر بودن کشور آلمان حدوداً زیاد هستند که بهتر است فقط به ملیت های موجود در آخرین ترکیب استفاده شده این تیم در بازی رسمی، اشاره ای داشته باشیم. تیم ملی آلمان از بازیکنان کشورهای سیرالئون، بروندوی، فرانسه، کامرون، غنا، ترکیه، هلند، انگلیس و ساحل عاج بهره می برد که این تنوع در نوع خود جالب به نظر می رسد.
اسطوره تیم: فرانتس بکن باوئر
در تاریخ تیم ملی آلمان هم انتخاب اسطوره مانند این است که بخواهیم از میان «سباستیان باخ» و «لودویگ فان بتهوون» یکی را برتر بنامیم! «گرد مولر» و «فرانتس بکن باوئر» دو نفر از چندین بازیکن بزرگ تاریخ تیم ملی آلمان هستند اما با توجه به یک سری آمار بهتر است «بکن باوئر» معروف به «قیصر فوتبال آلمان» را در صدر این جدول قرار دهیم. 2 توپ طلا، 2 مقام دومی توپ طلا و یک مقام سومی در آرای کسب شده توپ طلا به این قضیه اشاره دارد که این بازیکن چقدر تداوم موفقیت داشته، آن هم در زمانی که فوتبال برای فوتبالیست ها عمر زیادی نداشت! 4 عنوان مرد سال فوتبال آلمان و 2 بار انتخاب به عنوان مرد سال فوتبال اروپا از دیگر جوایزی است که «قیصر فوتبال آلمان» آنان را کسب کرده است. اما وقتی این جوایز ارزشمندتر می شوند که به پست تخصصی این بازیکن نگاه می کنیم، یعنی دفاع وسط، پستی که برخی کارشناسان آن را حوصله سر بر می نامند و نگاهشان به خطوط حمله است تا خطوط دفاعی. این بازیکن در افتخار کم نظیر دیگری موفق به کسب جام جهانی، به عنوان بازیکن در سال 1974 و به عنوان سرمربی در سال1990 میلادی شد.
ژاپن؛ نبرد «سامورایی ها» برای بقا
کشوری که تا سال 1990 به طور حرفه ای فوتبال نداشت و ساخت زیرساخت های فوتبالی آینده دارش از این سال به بعد کلنگ خورد؛ کشوری که برای ترویج فوتبال به ساخت کارتون «فوتبالیست ها» نیز روی آورد، کارتونی که نه تنها خیلی ها را در ژاپن عاشق فوتبال کرد، بلکه در کشورهای حوزه خلیج فارس و کشور خودمان نیز شیفته های فراوانی پیدا کرد و دوره نوجوانی خیلی از متولدان دهه 60 شمسی با این برنامه کارتونی سپری شد. از بحث اصلی دور نشویم؛ یعنی جام جهانی! صحبت از ژاپن است، یکی از پرافتخارترین کشورهای آسیایی در جام جهانی، چون «سامورایی ها» (لقب تیم ملی ژاپن) تا قبل از دوره پیش رو، موفق به 3 بار صعود از گروه های خود در مرحله گروهی جام جهانی شده اند که برای یک تیم آسیایی موفقیت چشمگیری محسوب می شود. قبل تر اشاره کردیم که این کشور جزیره ای از حدود سال 1990 به بعد فوتبال خود را گسترش داد و خیلی زود آن برنامه ریزی جواب داد. قهرمانی سال 1992 در آسیا اولین نشانه ای بود که معلوم بود برنامه ریزی «سامورایی ها» درست پیش می رود، برنامه ریزی ای که در پرورش لژیونر (بازیکن شاغل هر کشور در کشوری خارجی) نیز موفقیت آمیز بوده است. این کشور در سال 2002، «4 لژیونر»، در سال 2010، «3 لژیونر» و در سال 2018، «15 لژیونر» در ترکیب تیم های خود در جام های جهانی داشت که باز هم مهر تایید برنامه ریزی درست این کشور را می بینیم. این قسمت از تاریخچه ژاپن می تواند برایتان عجیب و جالب باشد: اولین بازی تاریخ این کشور در 9 مه 1917 مقابل چین رقم خورد که با نتیجه 5 بر صفر به سود چینی ها به اتمام رسید. بازی بعدی و رسمی این تیم در 10 مه 1917 مقابل فیلیپین برگزار شد که با نتیجه 15 بر 2 به سود فیلیپینی ها خاتمه یافت. گویی سامورایی ها برای ثبت سنگین ترین شکست تاریخ فوتبالی خود زیادی عجله داشتند! فیلیپین در سال 1967 با دریافت 15 گل اما این بار بدون گل زده، سنگین ترین برد ژاپن را به ارمغان آورد. هر سه بازی که ذکر شد در توکیو برگزار شده بود.
بیشترین بازی انجام شده برای تیم ملی ژاپن را «یاسوهیتو اندو» با 152 بازی به نام خود ثبت کرده است. در رده اول بهترین گلزن تاریخ این کشور هم نام «کاماموتو» مهاجم زهردار دهه 60 و تا اواسط 70 میلادی را می بینیم که 75 گل در 76 بازی به ثمر رساند؛ حدود یک گل در هر بازی! این آمار در تاریخ گلزنان تیم ملی اسپانیا، آلمان و کاستاریکا (تیم بعدی که قرار است آن را مورد بررسی قرار دهیم) هم با همین شکل و شمایل موجود است. «چاچو» در 3 بازی 7 گل برای تیم ملی اسپانیا، «گرد مولر» 68 گل در 62 بازی و «خوآن یوآ» برای تیم ملی کاستاریکا در 27 بازی 27 گل به ثمر رسانده بود. آمار این سه بازیکن به مراتب بهتر از اسطوره گلزنی تیم ملی ژاپن است اما بحث اسطوره وسط آمد و چه بهتر کمی زودتر به اسطوره تیم ملی ژاپن بپردازیم.
اسطوره تیم: شونسوکه ناکامورا
اسطوره ژاپن از لحاظ آمار کسی است که افتخارات منحصر به فردی در کارنامه خود و تیم ملی ژاپن به ثبت رسانده است. «شونسوکه ناکامورا» استاد مطلق ضربات آزاد و چپ پای هنرمند دهه اول سال 2000 فرد مورد نظر ماست. این بازیکن 24 گل در 98 بازی برای ژاپن به ثمر رسانده است. اگرچه بیشترین گل و بازی را در تاریخ ژاپن از آنِ خود نکرده است اما دو قهرمانی جام ملت های آسیا، حضور در دو جام جهانی، بهترین و با ارزش ترین بازیکن جام ملت های آسیا در سال 2004، اولین گلزن تاریخ ژاپن در لیگ قهرمانان اروپا، تنها بازیکن تاریخ ژاپن که دو بار بهترین بازیکن «جی لیگ» یا همان لیگ ژاپن شده، بهترین بازیکن لیگ اسکاتلند در فصل 2007-2006 و از همه مهم تر نفر سیوششم از فهرست 50 نفره بهترین بازیکن فوتبال دنیا از نظر فرانس فوتبال (توپ طلا) در سال 2007 بخش اعظمی از افتخارات این بازیکن است که ما را مجاب به انتخاب وی کرده است.
«ناکامورا» سال های درخشانی را در سلتیک اسکاتلند سپری کرد و جا دارد به بخشی دیگر از افتخارات این بازیکن اشاره کنیم. او به همراه سایر بازیکنان سلتیک سال 2007-2006 موفق شدند این تیم را به اولین صعود از مرحله گروهی لیگ قهرمانان سوق دهند. این بازیکن چپ پای هنرمند در همان سال در بازی رفت (اولین بازی خود در تاریخ لیگ قهرمانان اروپا) و بازی برگشت (گل از روی ضربه آزاد از فاصله 27 متری) موفق به زدن دو سوپرگل به منچستریونایتد شد، آن هم از روی ضربه آزاد. «گوردون استراکان» مالک باشگاه سلتیک به شوخی گفته بود آن قدر «شونسوکه» پای چپ هنرمندی دارد که حتی می تواند در یک کنسرو را با پا به راحتی باز کند! این بازیکن در رکوردی دیگر صاحب عنوان بهترین گل زده در فصل لیگ اسکاتلند نیز شده است.
تیم ملی 132 میلیون یورویی ژاپن در مرحله مقدماتی جام جهانی در منطقه آسیا در رده دوم گروه خود قرار گرفت تا به طور مستقیم صعود کند. «سامورایی ها» در 10 بازی صاحب 7 برد، یک تساوی و 2 باخت شدند و با 12 گل زده و 4 گل خورده (بهترین خط دفاع گروه) صعودشان را هموار کردند.
تنها خارجی این تیم «دنیل اشمیت» آمریکایی است که درون دروازه قرار خواهد گرفت.
سرمربی این تیم، «هاجیفه موری یاسو» 57 ساله است که در57 بازی که سربازان سامورایی خود را در اختیار داشته است صاحب 39 برد، 8 تساوی و 10 باخت شده است. 126 گل زده و 38 گل خورده هم آمار مطلوبی از این سرمربی در تیم ملی بوده است. 2.19 امتیاز در هر بازی هم میانگین امتیاز کسب شده این سرمربی در هر بازی بوده است. این سرمربی علاقه مند به سیستم 3-3-4 هجومی و 1-3-2-4 است و باید دید نبرد «سامورایی ها» برای بقا و شاید هم صعود از گروه سختی که در آن قرار گرفته اند چگونه خواهد بود.
کاستاریکا؛ یکی از بهترین های «کونکاکاف»
کاستاریکا یکی از سه تیم برتر تاریخ منطقه «کونکاکاف» در صعود به جام جهانی است. این تیم با 6 حضور در جام جهانی از بهترین های این منطقه محسوب می شود. بهترین عملکرد این تیم در جام جهانی 2014 بود که با درخشش «کیلور ناواس» و «جوئل کمپل» موفق به صعود به مرحله یک چهارم نهایی شدند.
این تیم در 14 بازی که در مرحله گروهی مقدماتی جام جهانی قطر انجام داد موفق به کسب 7 برد، 4 تساوی و متحمل 3 شکست شد.
13 گل زده، 8 گل خورده و تفاضل به اضافه 5 باعث شد به خاطر تفاضل بدتر نسبت به آمریکا به مرحله پلی آف صعود کنند و در بازی حساس نیوزیلند را با یک گل از پیش رو بردارند و به عنوان آخرین تیم به جام جهانی 2022 قطر صعود کنند. «سلسو بورخس» بازیکنی بود که در صعود کاستاریکای 7 میلیون یورویی نقش مهمی داشت.
سرمربی 62 ساله این تیم یعنی «لوییز فرناندز سوارز» در 24 بازی که هدایت کاستاریکا را برعهده داشته موفق به کسب 13 برد شده و 6 تساوی و 5 بازی را با باخت پشت سر گذاشته است. 26 گل زده و و 17 گل خورده هم عملکرد هجومی و دفاعی تیم این سرمربی است. 1.88 هم عددی است که از 3 امتیاز ممکن، این سرمربی در هر بازی کسب کرده است.
بیشترین بازی انجام شده در رده ملی کاستاریکا توسط «سلسو بورخس» با 154 بازی توسط بازیکن کنونی این تیم ملی انجام شده است. بیشترین گل زده اما توسط بازیکنی به ثبت رسیده که از سال 2011 بازنشسته شده است، یعنی «رولاندو فونسکا» با 47 گل زده.
خارجی های این تیم یک نقطه مشترک دارند که آن هم ملیت بازیکنان مدنظر است. سه بازیکن خارجی این تیم یعنی «اُسکاردو آرته»، «خوآن لوییز رودریگز» و «کارلوس مارتینز» همگی دارای ملیت دوم از کشور نیکاراگوئه هستند.
اسطوره تیم: کیلور ناواس
بی شک کسی جز «کیلور ناواس» در صدر فهرست اسطوره تیم قرار نخواهد گرفت.
این بازیکن 35 ساله که احتمالاً شاهد آخرین جام جهانی او خواهیم بود در طول دوران بازی خود افتخارات بی نظیری در قالب یک بازیکن کاستاریکایی کسب کرده که ممکن است تا چندین دهه دیگر (با توجه به ظرفیت فوتبال کاستاریکا) بدون تکرار و دست نخورده باقی بماند. بخشی از افتخارات این دروازهبان را با هم مرور کنیم که دانستن آن خالی از لطف نیست: قهرمان سه دوره لیگ قهرمانان اروپا، قهرمان سه دوره سوپرکاپ اروپا، قهرمان چهار دوره جام باشگاه های جهان، قهرمان لالیگا، قهرمان سوپرکاپ اروپا، قهرمان لیگ یک فرانسه، قهرمان جام حذفی فرانسه، دروازه بان فصل اروپا در سال 2018-2017، کسب عنوان بهترین بازیکن منطقه کونکاکاف، اولین بازیکن کاستاریکایی که در لالیگا 100 بازی انجام داده و اولین بازیکن کاستاریکایی که 100 برد با رئال مادرید کسب کرده است.
بله بالای 80 درصد از موفقیت های نام برده شده در رئال مادرید برای این دروازهبان رقم خورده است که پایه های این افتخارات درخشش در جام جهانی 2014 بود.