بررسی وضعیت تیم های گروه C جام جهانی ۲۰۲۲
تعداد بازدید : 4
تقابل زودهنگام ستاره ها در مستطیل سبز
گروه ورزش- در شماره های گذشته، وضعیت گروه های A و B جام جهانی ۲۰۲۲ را مرور کردیم، آن جا که به تیم های قطر، اکوادور، سنگال و هلند در گروه اول و انگلستان، ایران، آمریکا و ولز در گروه دوم این جام پرداخته شده بود. در این شماره، بخش سوم مطلبی را که «کیوان جاریانی» از علاقه مندان بادانش فوتبال در بجنورد، درباره بزرگ ترین رویداد فوتبالی جهان نوشته است از نظر می گذرانیم، جایی که به تقابل زودهنگام ستاره های فوتبال در گروه C جام جهانی ۲۰۲۲ قطر اشاره کرده است.
یکی از نکات بارز و خصوصیاتِ هیجانی جام های جهانی، تقابل زودرس بزرگان هر تیم ملی با هم است. احتیاجی به در انتظار نشستن رسیدن مراحل حذفی نیست. مانند گروه C جام جهانی ۲۰۲۲ قطر که شاهد تقابل سه ستاره بزرگ حال حاضر فوتبال لهستان، آرژانتین و مکزیک خواهیم بود. بین «لواندوفسکی، مسی و خاویر هرناندز» آقای گل های فعلی تاریخ کشورشان!
به نکات هیجان انگیز هر جام جهانی اشاره کردیم و حالا خالی از لطف نیست به یکی از نکات غم انگیز این مسابقات نیز اشاره ای کنیم. اگر جام جهانی ۱۹۵۸ آهنگ سرود تولد اَبَرستاره ای مانند «پله» را نواخت که باعث عاشق شدن جمعیتی بیش از پیش به فوتبال شد، جام جهانی ۲۰۲۲ می تواند با نواختن آهنگ خداحافظی فوتبال از «رونالدو»، «مسی»، «لواندوفسکی»، «گرت بیل» و خیلی دیگر از ستاره های این دوره (که در بخش های بعد خواهیم پرداخت) در رده های ملی ما را به ترک اجباری دیدن این فوق ستاره ها سوق دهد. بله ممکن است تقابل «مسی و لواندوفسکی» آخرین تقابل این دو ستاره در رده ملی باشد.
به همین دلیل از این بخش به بعد قرار است نه تنها به آمار و ارقام و نحوه صعود هر کشور به این دوره از جام جهانی بپردازیم، بلکه بخشی به نام «اسطوره تیم» را هم اضافه کرده ایم که خواندن آن می تواند ما را به گذشته های دورتری ببرد؛ گذشته ای که در آن فوتبال هنوز یک صنعت نبود!
گروه C: آرژانتین، مکزیک، لهستان و عربستان
آرژانتین؛ تلاش «لیونل»ها برای فتح جام
«لیونل»ها، یعنی «لیونل اسکالونی» و «لیونل مسی» به عنوان سرمربی و کاپیتان تیم ملی آرژانتین برای طی کردن مسیری آسان تر تا فتح جام باید در ابتدا پَرشی سه گام داشته باشند، پرشی که باید از روی سر مکزیک، لهستان و عربستان به طور موفقیت آمیز باشد.
شاید وقتی در نزد مردمان آرژانتین نام کشور مکزیک را ببریم بگویند خاطرات خوش آن کشور محال است یادشان برود! کشور مکزیک، بهترین خاطرات تاریخ فوتبال آرژانتین را رقم زد. در سال ۱۹۸۶ این تیم با شکست رقیب جنجالی خود یعنی انگلیس (بعد از اتفاقات فاکلند) و بلژیک در فینال موفق به شکست آلمان غربی شدند. «مارادونا» کاپیتان فقید «آلبی سلسته» (لقب تیم ملی آرژانتین) در آن سال، نمایشی از خود بر جا گذاشت که محال است دیگر از خاطر فوتبال دوستان بیرون برود. اما قضیه در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر اصلاً خاطره خوب و دوستی نیست، چون آرژانتینی ها باید به مصاف این تیم برای تعیین احتمالی صدرنشین گروه سوم برود، مصافی که بین خط دوم برتر حمله در مرحله مقدماتی جام جهانی آمریکای جنوبی و خط دوم برتر دفاع در منطقه کونکاکاف می تواند جذاب و دیدنی باشد. اما به غیر از مکزیک، عربستان (در بازی اول) و لهستان (در بازی آخر گروهی) تیم هایی هستند که باید آرژانتین به مصاف آن ها برود. آرژانتین صعود چندان سختی به قطر نداشت و این تیم توانست از ۱۷ بازی خود در مرحله مقدماتی، موفق به کسب ۱۱ برد و ۶ تساوی شود که این یعنی شاگردانی «اسکالونی» متحمل شکست نشده اند. ۲۷ گل زده(دومین خط حمله برتر) و ۸ گل خورده (دومین خط دفاع برتر در منطقه آمریکای جنوبی) هم حاصل کار دفاعی و تهاجمی این تیم است. «لائوتارو مارتینز» و «لیونل مسی» هر کدام با ۷ گل زده از گلزنان برتر منطقه آمریکای جنوبی بودند. «لائوتارو» با ۳ پاس گل موفق به کسب جایگاه سوم بهترین پاسور نیز شد.
«لیونول اسکالونی» ۴۴ ساله در ۴۹ بازی ای که هدایت آرژانتین ۶۰۸ میلیون یورویی را برعهده داشته توانسته است ۳۳ برد و ۱۲ تساوی کسب کند و متحمل فقط ۴ باخت شود. ۹۶ گل زده در ۴۹ بازی هم میانگین خوبی از این سرمربی در خط حمله تیم خود بر جا می گذارد که بیانگر افکار عالی این سرمربی در فاز هجومی نیز هست. البته این سرمربی نشان داده غافل از خط دفاع خود نبوده است و دریافت ۲۸ گل توسط تیمش می تواند پیام واضحی برای «لواندوفسکی و خاویر هرناندز» باشد که به فکر گلزنی نباشند. «اسکالونی» در بسیاری از بازی های خود در تیم ملی آرژانتین از ترکیب ۲-۴-۴ استفاده کرده که بعضاً به ۳-۳-۴ هجومی تغییر رویه داده است.
تیم ملی آرژانتین سابقه رسیدن به ۵ فینال جام جهانی را دارد که ۲ قهرمانی حاصل زحمات این تیم در فینال ها بوده است. ۱۹۷۸ در خاک خودشان مقابل هلند بدون «یوهان کرایف» افسانه ای به برتری ۳ بر ۲ رسیدند و قهرمان شدند. از حواشی اولین قهرمانی آرژانتینی ها برد ۶ بر صفر مقابل پرو در مرحله دوم گروهی بود- (در چندین دوره بعد از دور اول گروهی، تیم ها در مرحله دوم گروهی به مصاف هم می رفتند)- که به اعتراض برزیلی ها انجامید، زیرا آن ها همگروه آرژانتین در مرحله دوم گروهی و از صعود خود مطمئن بودند مگر این که آرژانتین با تفاضل مثبت ۴ گل مقابل پرو به برتری می رسید.
اسطوره تیم: بهترین بازیکن قرن بیستم، زننده گل قرن بیستم، زننده گل معروف به «دست خدا» و در یک کلام، اسطوره و نماد همیشگی فوتبال آرژانتین. صحبت از «دیگو آرماندو مارادونا» است. نام «مارادونا» و جام جهانی ۱۹۸۶ با هم عجین شده است. به همین بهانه که قهرمانی دوم آرژانتینی ها در تاریخ جام جهانی بود، سوابق اسطوره آرژانتین را مورد بررسی قرار می دهیم. جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک جولانگاهِ «مارادونا» بود؛ اَبَرستاره آرژانتینی که در بسیاری از بازی ها نقش اول تیمش را دارا بود. او در بازی با ایتالیا تک گل تیمش را به ثمر رساند، در بازی با کره جنوبی هت تریک در پاس گل را انجام داد. در بازی با بلغارستان پاس یکی از دو گل را به «خورخه بوروچگا» ارسال کرد. بازی با انگلیس هم که شاهکار به تمام معنا از سوی این بازیکن بود که به یاد تمام عاشقان فوتبال مانده است، آن جا که با دست یک گل زد! در بازی نیمه نهایی هم بلژیک را با دو گل خود یک تنه از سد راه برداشت و در فینال مقابل آلمان غربی همگان دوباره شاهد هت تریک اسطوره تیم ملی آرژانتین بودند. «مارادونا» در پایان آن تورنمنت بهترین بازیکن جام و دومین گلزن برتر به همراه «بوتراگوئنو» از اسپانیا و «کاره کا» از برزیل لقب گرفت و این گونه بود که جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک و «دیگو آرماندو مارادونا» با هم عجین شدند. تیم ملی آرژانتین در سال ۱۸۹۳ اولین بازی رسمی خود را مقابل اروگوئه (یکی از رقبای سنتی این تیم) انجام داد که که با نتیجه ۳ بر ۲ به نفع «آلبی سلسته» به اتمام رسید. همچنین بهترین برد این تیم مقابل اکوادور بود که در سال ۱۹۴۲ با نتیجه ۱۲ بر صفر پایان یافت. سنگین ترین شکست این تیم هم مقابل تیم ملی اسپانیا در ۲۰۱۸ و بولیوی در ۲۰۰۹ میلادی (با هدایت دیگو مارادونا) رقم خورد که هر دو بازی با نتیجه ۶ بر یک خاتمه یافت.
مکزیک؛ ادامه روند خوب در هشتمین صعود متوالی؟
تیم ملی مکزیک به همراه تیم ملی برزیل، دو تیمی هستند که در هفت دوره گذشته به طور پیاپی از گروه خود در جام های جهانی صعود کردند. با توجه به گروهی که مکزیک در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر در آن قرار گرفته، می توان گفت این تیم از شانس زیادی برای صعود هشت باره (به طور متوالی) از گروه خود را داراست، اما آیا این تیم، روند خوب خود را با هشتمین صعود متوالی ادامه می دهد؟ مکزیک از جام جهانی ۱۹۹۴ مرتب موفق به صعود از گروه خود در جام های جهانی شده است. «سه رنگ ها»(لقب تیم ملی مکزیک) به همراه برزیل و فرانسه، جزو سه تیمی هستند که دوبار میزبان جام جهانی شده اند. این رکورد در جام جهانی بعدی به تنهایی از آنِ مکزیکی ها می شود زیرا آن ها در دوره بعدی به همراه کانادا و آمریکا میزبانان مشترک جام جهانی ۲۰۲۶ هستند.هدایت مکزیک برعهده یک کادر تمام آرژانتینی به رهبری «خِراردو مارتینو» است که این سرمربی ۵۹ ساله تا به الان سابقه روی نیمکت نشستن در ۶۱ بازی را داشته است که حاصل آن، ۴۰ برد، ۱۱ تساوی، ۱۰ باخت، ۱۱۹ گل زده و ۵۸ گل خورده بوده است. این سرمربی با تیم ۲۰۱ میلیون یورویی مکزیک توانسته است میانگین ۲.۱۵ امتیاز از هر بازی را از آنِ خود و تیمش کند که روند متوسطِ رو به بالایی محسوب می شود. «سه رنگ ها» در مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر در منطقه کونکاکاف به خاطر تفاضل گل کمتر نسبت به تیم ملی کانادا به عنوان تیم دوم این منطقه به مرحله نهایی صعود کردند. در ۱۴ بازی که آن ها در مرحله مقدماتی انجام دادند ۸ برد، ۴ تساوی، ۱۷ گل زده، ۸ گل خورده (دومین خط دفاعی برتر) و فقط ۲ باخت حاصل کار این تیم بوده است. نقطه قوت «خراردو مارتینو» و تیمش در خط هافبک است، جایی که این خط میانی توانست در ۱۱ گل از ۱۷ گل زده این تیم در مرحله مقدماتی تاثیر مستقیم داشته باشد.
اسطوره تیم: مگر می شود نام مکزیک را برد و به یاد «کواتموک بلانکو» و آن حرکات معروفش نیفتاد؟ بازیکنی که حتی معنی اسمش نیز مانند حرکت منحصر به فرد خودش است. کواتموک یعنی کسی که مانند عقاب فرود آمده است. حرکت منحصر وی این گونه بود که زمانی دو بازیکن از حریف را رو به روی خود می دید توپ را بین پاهای خود می گذاشت و در چند قدم آن طرف تر از آن بازیکنان فرود می آمد (مانند عکسی که از وی قرار داده ایم). این حرکت آن قدر منحصر به فرد بود و هست که بازیکنی قبل و بعد از خود «بلانکو» آن را انجام نداد. منحصر بودن این بازیکن فقط به دریبل معروفش ختم نمی شود زیرا این بازیکن به اولین مکزیکی تبدیل شد که سابقه گلزنی در سه دوره متوالی جام جهانی را به دست آورد. در عدد سه بمانیم چون «بلانکو» سومین گلزن مسن تاریخ جام جهانی نیز هست. آمار پنالتی های گل شده «کواتموک» هم مانند حرکات فانتزی وی عجیب و غریب است. این بازیکن توانسته از ۷۳ پنالتی که پشت توپ ایستاده ۷۱ تای آن ها را با تور دروازه آشنا کند!
یعنی 97.26 درصد موفقیت آمیز! خود این بازیکن در مورد چگونگی شکل گرفتن خوشحالی بعد از گلش به روزنامه «اِل یونیورسال» گفته بود: من و «جرمن ویا» مشغول تماشای لیگ اسپانیا بودیم که با هم قرار گذاشتیم هرکسی که گل زد خوشحالی «کماندار»- که در انحصار مهاجم سابق اتلتیکو مادرید یعنی «کیکو ناروائز» بود- را اجرا کند که بعدها «جرمن ویا» از اجرای آن منصرف شد. سال درخشان «کواتموک بلانکو» به ۱۹۹۹ میلادی برمی گردد، جایی که بازیکن مکزیکی توانست با تیم ملی کشورش قهرمان جام کنفدراسیون ها شود. او در همان دوره موفق به تصاحب توپ و کفش نقره نیز شد. درخشش این بازیکن بازنشسته و ۴۹ ساله در جام کنفدراسیون ها به همراه «رونالدینیو» (ملقب به شاعر فوتبال) با ۹ گل زده فعلاً ماندگار مانده است. وی امروزه به عنوان شهردار «مورلوس» مشغول به کار است و به نوعی از دنیای فوتبال فاصله گرفته است. شاید «بلانکو» محبوب ترین بازیکن تیم ملی مکزیک باشد اما دارای بیشترین گل زده و بیشترین بازی ملی نیست زیرا این عنوان ها به ترتیب دست «خاویر هرناندز» با ۵۲ گل زده و «آندریاس گوادرادو» با ۱۷۷ بازی ملی است. «چیچاریتو» یا همان «خاویر هرناندز» با گلزنی در این جام جهانی می تواند به تنهایی به عنوان بهترین گلزن در ۴ دوره جام جهانی در تاریخ تیم ملی مکزیک لقب بگیرد که بازی با عربستان می تواند موقعیت خوبی برای گلزنی این بازیکن شاغل در لیگ «ام ال اس» (لیگ فوتبال کشور آمریکا) باشد.
لهستان؛ میانگین ضعیف کسب امتیاز با سرمربی جدید
تیم ملی لهستان در آخرین دوره جام جهانی برگزار شده یعنی ۲۰۱۸ روسیه، عملکرد فوق العاده بدی از خود بر جا گذاشت به طوری که آن ها در مرحله گروهی در حضور تیم های نه چندان قدرتمند ژاپن، کلمبیا و سنگال، با یک برد و ۲ باخت، ۲ گل زده و ۵ گل خورده، در رتبه آخر گروه قرار گرفتند. شاید این دوره، فرصتی برای به ثمر رسیدن اولین گل «رابرت لواندوفسکی» در تاریخ حضور خود در جام های جهان باشد که وی شرکت کرده است. بله درست فهمیدید! «رابرت لواندوفسکی» بهترین گلزن تاریخ تیم ملی لهستان با ۷۶ گل زده، هنوز موفق به زدن گل در هیچ دوره ای از جام جهانی نشده است. البته وقتی این آمار نگران کننده محسوب نمی شود که به عنوان نمونه، نگاهی به آمار «زلاتان ابراهیموویچ» در جام های جهانی که حضور داشته است بیندازیم، چون بهترین گلزن تاریخ تیم ملی سوئد هم گلی در جام جهانی به ثمر نرسانده است. داستان سرمربی سابق لهستان یعنی «پائولو سوزا» و نحوه صعود تیمش به جام جهانی قطر نیز در نوع خود جالب است. در بازی آخر و در حالی که سرمربی سابق لهستان فکر می کرد کار صعود تمام شده است به اکثر بازیکنان اصلی خود (از جمله لواندوفسکی) استراحت داد اما در پایان بازی را با نتیجه ۲ بر یک به مجارستان واگذار کردند و به خاطر قوانین فیفا باعث شد لهستان به عنوان تیم مهمان در بازی پلی آف حاضر شود. البته «پائولو سوزا» در سمت خود تا اتمام بازی های پلی آف باقی ماند و بعد از قطعی شدن صعود، اخراج شد و جای خود را به «چسلاو میکنیهویچ» داد. تفاوت این دو سرمربی در افکار آن هاست، آن گونه که سرمربی سابق، علاقه وافری به بازی هجومی و سرمربی فعلی، به شدت به ترکیب تدافعی علاقه مند است. تیم ملی لهستان در دور گروهی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر در منطقه اروپا در ۱۰ بازی، صاحب ۶ برد و ۲ تساوی شد که ۲ بازی را هم آن ها به حریفان خود واگذار کردند. ۳۰ گل زده، این تیم را به همراه دانمارک به چهارمین خط حمله برتر دور گروهی در اروپا تبدیل کرد. ۱۱ گل خورده هم عملکرد مدافعان این تیم در آن ۱۰ بازی بود. «رابرت لواندوفسکی» با زدن ۸ گل و دادن ۳ پاس گل، بار زیادی از تیم خود در راه صعود به جام جهانی را به دوش کشید. «چسلاو میکنیه ویچ» ۵۲ ساله در ۸ بازی که تاکنون هدایت تیم ملی لهستان را برعهده داشته موفق به کسب ۳ برد، ۲ تساوی و تحمل ۳ شکست شده است. ۹ گل زده و ۱۳ گل خورده و میانگین ضعیف کسب ۱.۳۸ امتیاز در هر بازی و طی کردن همین منوال، نمی تواند نویدبخش خبرهای خوبی برای هواداران این تیم ملی در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر باشد.
اسطوره تیم: «عقاب ها» (لقب تیم ملی لهستان) بازیکنی را به دنیای فوتبال معرفی کردند که جهان را انگشت به دهان گذاشت. «کازیمیرز دینا» بازیکنی است که قرار است چند خط از بزرگی و اتفاقات طی کرده اش در ۴۱ سال زندگی اش بنویسیم.
بهترین بازیکن قرن بیستم لهستان از نگاه فوتبال دوستان، سومین بازیکن برتر سال ۱۹۷۴ پس از «یوهان کرایف» افسانه ای و قیصر فوتبال «بکن باوئر»، بهترین بازیکن المپیک مونیخ در سال ۱۹۷۲، زننده هر دو گل لهستان در فینال المپیک مقابل مجارستان- مجارستان تیمی است که لهستان برای اولین بازی رسمی تاریخ خود انتخاب کرده بود- و آقای گل همین رقابت ها فقط بخشی از افتخارات این بازیکن افسانه ای است.
«کازیمیرز» فقط در ۱۰ سال حضور در تیم ملی لهستان، این افتخارات را به دست آورد.«دینا» به همراه «گژگوش لاتو» و «ووادیسواف ژمودا» مثلثی بودند که تیم ملی لهستان را بر سومین قله افتخار جهان در جام جهانی ۱۹۷۴ رساندند. «لاتو» با ۷ گل زده، آقای گل این مسابقات و «ژمودا» بهترین بازیکن آن رقابت ها شد. هافبک هجومی و افسانه ای یعنی «کازیمیر دینا» هم تاثیر بسیار زیادی در راه رسیدن به نیمه نهایی و سوم شدن لهستان از خود بر جا گذاشت. «دینا» در رده ملی بسیار درخشان بود اما این ها ها در رده باشگاهی و خارج از لهستان فرق داشت. او که ۳ سال به منچسترسیتی پیوست و موفق به پیدا کردن جایگاه ثابت نشد به آمریکا نقل مکان کرد که توانست در «سن دیگو ساکرز» ۵ سال متوالی قهرمان لیگ شود. حتی «دونالد ریگان» رئیس جمهور آن زمان آمریکا برای وی پیام تبریک ارسال کرد. اما اتفاقات به همین شیرینی پیش نرفت. مدیر برنامه های آمریکایی این بازیکن، سرمایه و ثروت وی را بر باد داد و «رویای آمریکایی» را به «کابوس آمریکایی» تبدیل کرد به طوری که این بازیکن آرزو داشت به لهستان بازگردد که در همین مدت، زندگی اش به حاشیه رفت و در بازگشت دوباره اش در سن دیگو در یک سانحه رانندگی جان باخت. موقع تشکیل پرونده برای وی، مقادیر زیادی الکل در خون وی دیده شده بود تا این پایانی باشد بر زندگی بازیکن افسانه ایِ تیم ملی لهستان به نام «کازیمیرز دینا».
عربستان؛ ششمین پرواز شاهین های سبز
اولین حضور عربستان در جام جهانی به سال ۱۹۹۴ و جام جهانی آمریکا برمی گردد که با شگفتی هرچه تمام تر منجر به صعود این تیم از گروه خود شد. آن فرار استثنایی «سعید العویران» و گل معروفش به بلژیک از صحنه های ماندگار آن جام جهانی و حتی تاریخ جام های جهانی است که همواره جزو عملکردهای خیره کننده عربستان به سر زبان ها آورده می شود، عملکردی که به دوازدهم شدن «شاهین های سبز» (لقب تیم ملی عربستان) در آن جام انجامید. اما داستان حضور این کشور در اولین میزبانی قاره آسیا در جام جهانی- سال ۲۰۰۲ و جام جهانی کره و ژاپن- با افتضاحی برای تاریخ تیم ملی عریستان در جام های جهانی همراه شد؛ مقام ۳۲ در بین ۳۲ تیم! شکست وحشتناک ۸ بر صفر مقابل آلمان (نایب قهرمان همان دوره) نشانه توفانی ویران کننده برای این کشور بود که مانند پیش بینی ها اتفاق هم افتاد. صفر گل زده، ۱۲ گل خورده، ۳ باخت و در نهایت حذف به شکلی خجالت آور از جام جهانی کره و ژاپن! در جام جهانی ۲۰۱۸ هم عربستان گوشه هایی از هنر خود در باخت های سنگین در بازی اول را به نمایش گذاشت و با باخت ۵ بر صفر مقابل روسیه میزبان و با باخت یک بر صفر مقابل اروگوئه (با گل سوارز) وداعی زودهنگام را با جام جهانی داشت، با این تفاوت که برد دراماتیک ۲ بر یک مقابل مصر در دقیقه ۹۵ مرهمی بود روی زخم فوتبال دوستان در عربستان سعودی.
شاید تمام این ها درسی بوده باشد برای این دوره از جام جهانی، چون سعودی ها صعودی بی درد سر را سپری کردند و موفق شدند بالاتر از ژاپن، استرالیا و عمان شگفتی ساز راهی قطر شوند. «شاهین های سبز» در مرحله گروهی که به ششمین پروازشان به جام جهانی ختم شد، در ۱۰ بازی، ۷ برد و ۲ تساوی کسب کردند و فقط یک شکست را در کارنامه خود دیدند. ۱۲ گل زده و ۶ گل خورده، عملکرد این تیم در فاز هجومی و دفاعی بوده است.
«هروه رنار» سرمربی ۵۴ ساله در ۲۷ بازی که هدایت عربستان را بر عهده داشته موفق به کسب ۱۵ برد، ۸ تساوی شده و ۴ باخت شده است. اما نکته ای که دل هواداران این تیم را روشن می کند ۱۵ گل خورده در ۲۷ بازی است، یعنی کمتر از نیم گل خورده در هر بازی در زمان هدایت «هروه رنار». عملکرد شاگردان این سرمربی در فاز هجومی نیز ۴۰ گل زده و کسب ۱.۹۶ امتیاز در هر بازی است که این را هم می توان جزو امیدواری ها برای این تیم ۲۳ میلیون یورویی دانست.
«محمد الدعایه» دروازبان جسور و بدقلق این تیم، جزو چند بازیکنان نام آشنا برای طرفداران فوتبال در ایران است که با ۱۷۸ بازی دارای بیشترین بازی ملی و «ماجد عبدا...» با به ثمر رساندن ۷۲ گل در ۱۱۶ بازی، آقای گل ملی این کشور محسوب می شود. اما شاید بتوان گفت برای اسطوره شدن در فوتبال ملی یک کشور، تنها به آقای گل شدن یا دارای بیشترین بازی ملی بودن در آن کشور، نیازی نباشد و محبوبیت در بین فوتبال دوستان هم بتواند تعیین کننده باشد، این قاعده برای تیم ملی عربستان هم صدق می کند و این مقدمه ای بود برای معرفی اسطوره این کشور.
اسطوره تیم: «سامی الجابر» بازیکنی است که قرار است به معرفی او در چند خط بپردازیم.
دومین گل زن برتر تاریخ عربستان و سومین بازیکنی که بیشترین بازی را برای تیم ملی این کشور انجام داده، فراز و نشیب های زیادی را در تیم ملی کشورش متحمل شده است. وی که هم اکنون موفق به گرفتن مدرک A یوفا شده است در ۴ جام جهانی بازی کرد که حاصل آن گلزنی در ۳ دوره از آن ۴ دوره بود.
قهرمان شدن به همراه عربستان در جام ملت های آسیا در سال ۱۹۹۶ میلادی- و البته داوری پرحاشیه بازی نیمه نهایی با کشورمان- نقطه اوج این بازیکن و ترکیدن آپاندیسش در جام جهانی ۲۰۰۲ مقابل آلمان در آن بازی معروف، نقطه فرود این بازیکن بود.
«سامی الجابر» که برای بسیاری از فوتبال دوستان ایرانی، نامی آشناست، در ۲۵ سالگی موفق به درج نام خود در تاریخ تیم ملی عربستان به عنوان جوانترین بازیکنی شد که به ۱۰۰ بازی ملی رسید. او در کل دوران بازی خود در ۴۵۳ بازی، موفق به زدن ۱۷۷ گل و دادن ۶۹ پاس گل شد.