گروه سینما و تلویزیون- چند سالی است که تماشای سریالهای شبکه نمایش خانگی در ایران باب شده است، سریالهایی که برخی با استقبال فراوان مخاطبان همراه شده و از برخی نیز استقبال قابل توجهی نشده است.
در این بین مخاطبان برای تماشای فیلم ها و سریال ها از طریق پلتفرم ها باید مشترک شوند و حق اشتراک پرداخت کنند.
بر همین اساس، مخاطبان توقع و این حق را دارند تا سریالی را که طبق اعلام و برنامه ریزی قبلی برای آن اشتراک خریده و هزینه پرداخته اند به طور کامل تماشا کنند؛ با این حال، گاهی برخی سریال ها به دلایل مختلف به سرانجام نمی رسند و پخش آن ها یا ناتمام می ماند یا برخلاف اعلام قبلی، فصل بعدی آن ها ساخته نمی شود. برای جلوگیری از اجحاف در حق مخاطبان لازم است تمهیدی برای این موضوع اندیشیده شود.
اگر نمونه های اخیر را بخواهیم مثال بزنیم، مهم ترین آن ها سریال «جیران» است که اگرچه یک بار زمان شروع پخش آن به تأخیر افتاد، اما ناگهان در بزنگاه پخش بیست و چهارمین قسمت، ادامه پخش آن تا تعیین تکلیف برخی مشکلات، متوقف شده است و مخاطبان همچنان منتظر ادامه پخش آن هستند. پیش از این هم پخش سریال «قبله عالم» در همان ابتدای راه ادامه نیافت. سریال «میخواهم زنده بمانم» هم نمونه دیگری است که با وجود این که مورد استقبال قرار گرفت و قرار بود فصل دوم آن ساخته شود اما در نهایت اعلام شد، فصل جدید آن تولید نمی شود.
در این مطلب میتوان نام سریالهایی هم چون «عاشقانه» ساخته منوچهر هادی و «ابله» به کارگردانی کمال تبریزی را هم قرار داد، چرا که با وجود آن که ناتمام نماندند اما پایان دمدستی برای سریال رقم خورد که گلایه برخی مخاطبان را هم به همراه داشت.
نمونههای دیگری از این سریال های ناتمام را در ادامه مرور می کنیم. «قلب یخی» سریالی بود که کارگردان و نویسنده آن در فصل های اول و دوم «محمد حسین لطیفی» و «حامد عنقا» بودند، اما در فصل سوم «سامان مقدم» کارگردان این سریال شد.
این سریال، دارای داستانی با لایه های معمایی و جنایی بود، اما داستان آن در پایان فصل دوم سرانجام نامشخصی داشت و ماجرای آن در فصل سوم تغییر کرد.
یکی از سریالهایی که در شبکه نمایش خانگی بسیار موفق عمل کرد و رکورد مخاطب و میزان فروش را در همان هفته اول به دست آورد، سریال «قهوه تلخ» به کارگردانی «مهران مدیری» بود. مدیری که یکی از چهرههای ششناخته شده تلویزیون است در تیزرهای تبلیغاتی قبل از پخش مجموعه از مردم می خواست که سریالش را با خرید نسخه اصلی تماشا کنند.
در این سریال، به جز خود «مهران مدیری» بازیگران طنزپرداز تلویزیون و تئاتر مانند «برزو ارجمند»، «سیامک انصاری»، «نادر سلیمانی»، «محمدرضا هدایتی»، «غلامرضا نیکخواه»، «بیژن بنفشه خواه» و «سحر جعفری جوزانی»، ایفای نقش کردند.
102 قسمت از این سریال که فضایی تاریخی و فانتزی داشت، در شبکه نمایش خانگی منتشر شد اما در نهایت چند قسمت پایانی این سریال پخش نشد و پخش آن به سرانجام نرسید و در نهایت مخاطبان، آخرین قسمت این اثر را ندیدند.
«رقص روی شیشه» نمونهای دیگر از این دست است، سریالی که آغازش به اتکای چهره بازیگران مطرحش مثل «مهتاب کرامتی» و «بهرام رادان» مورد توجه قرار گرفت و پایانش به سبک نریشنخوانی رادیویی بود که مورد انتقاد قرار گرفت. «مهدی گلستانه» کارگردان این سریال بود که گفته شد در نیمه راه ادامه فعالیت بازیگران به مشکل خورد و پایانی شتاب زده و عجیب و غریب به خود گرفت.
«عشق تعطیل نیست» به کارگردانی «بیژن بیرنگ» یکی دیگر از این سریالهاست، سریالی که قرار بود در ۲۶ قسمت تولید و پخش شود اما ساخت آن پس از 5 قسمت به یک باره متوقف شد. حضور بازیگران شناخته شده ای همچون «محمدرضا گلزار» برگ برنده این سریال به شمار میآمد اما شرایط به گونهای رقم خورد که این سریال هم به جزو ناکامان شبکه نمایش خانگی شد.سریال «جزیره» به کارگردانی «سیروس مقدم»، کارگردان باسابقه تلویزیون، در ۱۴ قسمت منتشر شد اما این سریال هم به طور ناگهانی و در حالی که گرههای باز نشده زیادی در داستانش وجود داشت به پایان رسید و ساخت فصل دوم آن هم در کار نبود.
شخصیتهای اصلی سریال «جزیره» را «شادی مختاری» و «امیر مقاره» ایفا کردند. «شادی مختاری» بازیگر تازه واردی بود که با «جزیره» به مخاطب شناسانده شد و «امیر مقاره» هم خواننده شناخته شده به یک باره در یک سریال نمایش خانگی بازی کرد و نقش اول سریال «مقدم» را از آن خود کرد. در این سریال بی سرانجام، چهرههای شناخته شدهای همچون «میترا حجار»، «اکبر زنجانپور»، «محمدرضا فروتن» و «هنگامه قاضیانی» هم حضور داشتند.
در این بین، قشری که باید بیش از همه مورد توجه قرار بگیرد، مخاطب است و برای جلب رضایت آن ها از راهکار کمپانیهای موفق دنیا استفاده کنند، به گونه ای که سریال را با پایان فیلمبرداری و در مراحل پستولید، به پخش میرسانند نه این که پخش سریال در حین فیلمبرداری شروع شود. اینگونه هم مخاطب از همان ابتدا میداند اگر برای تماشای یک اثر هزینه کند حتماً پایانی خواهد داشت و وقت و سرمایهاش به هدر نمیرود و هم سازندگان سریال درگیر کمبود زمان نمیشوند و با دقت و حساسیت بیشتری برای سریالها انرژی و وقت میگذارند.