گفت و گو با 2 تهیه کننده تلویزیون
تعداد بازدید : 12
سکانس هایی درباره برترین ها
مریم ضیغمی- هر سال سازمان صدا و سیما برنامه هایی را در راستای شعار سال تولید می کند و امسال نیز در سال «جهش تولید» آثاری را در این راستا تولید و روانه آنتن کرده است. برنامه های اقتصادی مخاطبان خاص خودشان را دارند و مورد استقبال هم قرار گرفته اند. «قهرمانان تولید» و «شتاب» از جمله برنامه های تخصصی اقتصادی سیما محسوب می شوند که سال قبل فصل های گذشته آن ها روانه آنتن شد و اکنون تهیه کنندگان این 2 برنامه فصل بعدی برنامه شان را در دست تولید دارند. در این شماره با «سعید جورکش» تهیه کننده برنامه «قهرمانان تولید» و «مسعود طالبی» کارگردان و یکی از تهیه کنندگان برنامه «شتاب» گفت و گو کردیم.
معرفی افراد برتر
تهیه کننده برنامه «قهرمانان تولید» می گوید: هر سال در جامعه کشاورزی جشنواره ای در زمینه هایی همچون گندم، انگور ، انار، دام پروری، طیور و آبزیان برگزار می شود و افراد برتر به عنوان «نمونه ملی» به لحاظ کیفی و کمی انتخاب می شوند و ما آن ها را در برنامه معرفی می کنیم.
به گفته «سعید جورکش»، سال گذشته سری اول برنامه «قهرمانان تولید» در ۴۰ قسمت ساخته و پخش شد و اکنون ۴۰ قسمت دیگر تولید می شود.وی اضافه می کند: ایده اولیه این برنامه از آن جا آمد که افراد موفق را به عنوان الگوی جامعه کشاورزی معرفی کنیم، هم به کشاورزان خُرد که آن ها هم می توانند رشد کنند و هم به مردم تا افراد پرتلاش و موفق را بشناسند.«جورکش» درباره چالش های تولید برنامه توضیح می دهد: در هنگام تولید چالشی ندارم اما وقتی در ضبط پای درددل سوژه های مان می نشینم اذیت کننده است؛ البته هزینه های مان هر روز با توجه به تورم بالا می رود، حتی هزینه سفرها و پروازها بیشتر می شود.این تهیه کننده در پاسخ به این پرسش که چه شد از تهیه برنامه خانوادگی «سیمای خانواده» به سمت تهیه برنامه کشاورزی گرایش پیدا کردید؟ می گوید: اهداف هر دو به هم مرتبط است.وی با بیان این که در رشته کارگردانی تحصیل کرده ام و تولید و رفتن زیر پوست شهر از علایقم است، اضافه می کند: می خواستم اندکی از فضای آنکادر شده و شیک خارج شوم.این تهیه کننده می افزاید: کشاورزان از برنامه خیلی استقبال کردند، همچنین می گفتند اگر نمونه می شدند در گذشته تنها یک جایزه به آن ها می دادند ولی الان از طریق برنامه ما دیده و رسانه ای و معرفی می شوند. حتی شبکه مستند و دیگر شبکه ها برنامه را پخش می کنند.وی به شرایط سخت تولید در زمان شیوع کرونا اشاره می کند و می افزاید: سفرهای مختلفی به جای جای کشور داریم؛ چاره ای نیست و نمی توانیم در منزل بنشینیم. اگر چه نگران هستیم اما سعی می کنیم فشرده تر کار کنیم.
بودجه هست اما کم است
تهیه کننده برنامه «شتاب» می گوید: شبیه این برنامه در همه جای دنیا همچون افغانستان تولید و بارها تلاش شد این برنامه ساخته شود اما بنا به دلایلی نشد و بعد تلاش کردیم و فاز نخست آن ساخته و خیلی از آن استقبال شد.«مسعود طالبی» اضافه می کند: استارت آپ ها خیلی از برنامه خوش شان آمد و ما برای فصل دوم فراخوان دادیم و خیلی ثبت نام داشتیم. البته برای فصل بعدی بودجه هست اما کم است. واقعاً فاز دوم را با بودجه کم تولید کردیم، یعنی بودجه ای به ما دادند و ما 3 برابر آن برنامه ساختیم. چون تدوینگر هستم به دلیل کمبود بودجه خودم کارهای تدوین را انجام دادم.این تهیه کننده تلویزیون با اشاره به چالش های تولید برنامه «شتاب» می گوید: در برنامه تخصصی ما استارت آپ ها می آمدند. اگر در برنامه «میدون» کسب و کارهای معمولی شرکت می کنند، در برنامه ما آن هایی برای جذب سرمایه می آمدند که استارت آپ بودند یعنی کسب و کارهای معمولی نداشتند. چالش های ما در پیدا کردن تیم ها و آموزش آن ها بود که چگونه مهارت خود را جلوی سرمایه گذار ارائه دهند. چون زمان برنامه ما ۱۲ تا ۱۳ دقیقه بود مجبور بودیم مهارت های شان را به روز و تلویزیونی کنیم.وی ادامه می دهد: فاز اول برنامه را که ساختیم هدف مان فرهنگ سازی بود.وی تصریح می کند: در فاز دوم اندکی پا را فراتر گذاشتیم و علاوه بر این شیوه می خواستیم فرهنگ سرمایه گذاری را به واقعیت نزدیک تر کنیم.
وی با اشاره به تولید برنامه جدید خود، توضیح می دهد: فکر نکنم در دنیا کسی این کار را کرده باشد و سخت است. در برنامه «شتاب» استارت آپ ها و کسب و کارهای نو که به سرمایه نیاز داشتند می آمدند و کار خود را جلوی سرمایه گذارها ارائه می دادند و تلاش می کردند که آن ها را راضی کنند و از آن ها سرمایه بگیرند. در برنامه جدید که پیش تولیدش را می گذرانیم برعکس آن است یعنی شرکت ها و کارخانه های بزرگی که نیازی دارند که فلان قطعه را از آن طرف آب تامین کنند و اکنون به دلیل گران شدن ارز یا به دلایل مختلفی نمی توانند آن را وارد کنند، به برنامه می آیند و با حضور 2 کارشناس و یک مجری مشخصات آن قطعه را جلوی دوربین می گویند و اعلام می کنند که هر کس می تواند آن قطعه را بسازد به او سرمایه و امکانات می دهند و تضمین می کنند در حین ساخت آن قطعه را بخرند.