مرتضوی
گروه تئاتر «هو» شاید تنها گروهی در استان است که عشق به تئاتر آن را سرپا نگه داشته و در این روزها و تعطیلی فعالیت های فرهنگی و هنری بیکار ننشسته و سخت مشغول تمرین و به عبارتی به جنگ با کمبودها و کرونا رفته است تا در همین تابستان چراغ تئاتر را که سوسو می زند، روشن نگه دارد. به همین بهانه گپ و گفتی با «امیر حسین جان نثار» کارگردان اثر نمایشی «برای عشق» داشتیم تا از چند و چون کار در این شرایط کرونایی برای مان بگوید.
از ایده شکل گیری اثر نمایشی «برای عشق» برای مان بگویید.
مدتی به مطالعه مثنوی معنوی مشغول بودم و همزمان به پیشنهاد یکی از دوستان رمان «ملت عشق» را مطالعه کردم و برخی صحنه های این اثر را به لحاظ بازیگری، طراحی صحنه و دکور برای تئاتر مناسب دیدم و همزمان صحنه های مناسب را یادداشت و ثبت و بلافاصله شروع به نوشتن کردم و به نوعی «برای عشق» برداشت رها و اقتباسی از رمان «ملت عشق» است.
اولویت من اجرای عمومی این اثر نمایشی برای مردم شهرم در این روزها و شرایط سخت است و به نظر می رسد مردم نیاز دارند به تماشای تئاتر بنشینند و من همه انرژی ام را به کار گرفتم تا این اتفاق بیفتد و بعد در جشنواره های مختلف شرکت خواهم کرد.
چگونه دست به انتخاب بازیگر زدید؟ انتخاب بازیگران و متقاعد کردن افراد برای حضور در یک اثر نمایشی در این شرایط کرونایی سخت نبود؟
خوشبختانه بازیگران افرادی بودند که ارادت ویژه ای به مولانا داشتند و از سوی دیگر آن قدر عطش و دلتنگی دوستان در خصوص تئاتر به واسطه دوری از فضای نمایش زیاد بود که مشکلی برای انتخاب بازیگر نداشتم و به هیچ وجه از روی اجبار پای کار نیامدند و بیشتر دلی بود.
برای فضای تمرین با مشکل مواجه
نشده اید؟
تا قبل از تعطیلی مکان های مختلف و مراکز فرهنگی و هنری، در فرهنگ سرای شهرداری برای دورخوانی اقدام کردیم اما به واسطه تعطیلی این مراکز به لطف «منوچهر محمدپور» پیش کسوت عرصه تئاتر بخش مهمی از تمرینات دورخوانی در آموزشگاه او انجام شد. هم اکنون دورخوانی متن به اتمام رسیده است و به محض عادی شدن شرایط و بازگشایی مراکز فرهنگی و هنری برای تمرین در فضای پلاتوی شمس اقدام خواهیم کرد.
فکر نمی کنید وقفه ایجاد شده برای تمرین، کار را برای عوامل سخت
می کند؟
یک وقفه کوتاه بین دورخوانی و تمرین لازم است اما به محض این که تعطیلی ها برداشته شود تمرین را با اولویت در پلاتوی شمس آغاز می کنیم. اگر ببینم این اتفاق نمی افتد ترجیح می دهم در فضای دیگری به تمرین بپردازم تا وقفه ای در کار ایجاد نشود زیرا در نظر دارم از دهه دوم شهریور اثر را روی صحنه ببرم و به همین خاطر، منتظر مساعد شدن شرایط نمی مانم و ترجیح می دهم در این شرایط کار کنم.
کار کردن در این روزها و شرایط سخت نیست؟
به واسطه پرداختن به این هنر مقدس آن قدر حالم خوب است که اصلا متوجه سختی کار نیستم و از سوی دیگر اجازه نمی دهم شرایط برای عوامل سخت و تمرینات فرسایشی شود. معتقدم فقط فردی که عاشق تئاتر است می تواند در هر شرایطی عاشقانه کار کند و برای این هنر بجنگد.
به اجرا نشدن کار یا اجرای آنلاین هم فکر کرده اید؟
نگاهم به قدرتمند تولید کردن اثر است و ترجیح می دهم همین لحظه بهترین تمرین را انجام دهم. هیچ وقت نگاهم به گیشه و اجرا نیست بلکه ترجیح می دهم از مسیر تمرین تا اجرا لذت ببرم زیرا اگر این مسیر را درست بروم اجراها به طور قطع با لذت خواهد بود و مخاطب لذت خواهد برد و این زنجیره ای است که میان هنرمند و مخاطب می چرخد. از طرف دیگر هر زمانی که کاری را تولید کردم سعی کردم از هیچ کس به جز خودم انتظاری نداشته باشم. این که هنرمند منتظر حمایت باشد، چندان خوشایند نیست.
حال و روز این روزهای تئاتر استان را چگونه می بینید؟
متاسفانه برخی هم صنفی های من به خاطر این که چشم به مخاطب دارند و برای دل خودشان کار نمی کنند، ملاک را اجرا و فروش در گیشه می دانند اما تا زمانی که من به عنوان هنرمند با اثر خودم ارتباط برقرار نکنم و لذت نبرم به طور قطع این انرژی بین مخاطب تقسیم نمی شود، برای همین در سال های اخیر کارهای ضعیف تولید شد و مخاطبان توسط بچه های تئاتر از سالن ها دور شدند. بسیار مهم است که هنرمند ملاک خود را در تئاتر چه چیزی قرار دهد؟ وقتی ملاک لذت بردن از تئاتر و حال خوب باشد به طور قطع مخاطب هم همراه خواهد شد اما وقتی کارمان را باور نداشته باشیم به طور قطع مخاطب همراه نمی شود.باید بگویم قبل از جشنواره تئاتر استان، فضا به سمت کارهای ضعیف و کاهش تولیدات پیش رفت و شرایط پیش آمده مزید بر علت شده تا حال و روز خوبی را برای تئاتر استان شاهد نباشیم اما در این شرایط دیدگاه هر کسی متفاوت است و من هیچ وقت در این شرایط کوتاه نمی آیم و در بالاترین سطح ممکن می جنگم تا اثر هنری تولید کنم و این به هنرمند بستگی دارد.
چه چیزهایی دست به دست هم می دهد تا حال و روز تئاتر استان ما خوب شود و خوب باقی بماند؟
به نظرم سازمان های ذی ربط باید به سمتی بروند که هنرمند تربیت کنند. در سال های اخیر تازه واردانی را در عرصه تئاتر داشتیم که نیازمند آموزش بودند و متاسفانه بسیاری از این افراد در تب و تاب های موجود فعالیت کردند و مغرور شدند بدون این که با حقیقت اجرای عمومی آثار آشنا باشند. برای همین برگزاری دوره های آموزشی در استان ضرورت دارد.
فکر می کنید چرا تکاپویی در میان اهالی تئاتر استان دیده نشده است و از دریچه دیگری به تئاتر نگاه نکردند و وارد دنیای تئاتر نشدند؟
به خاطر غم نان. گاهی اوقات هنرمندان از این مسیر خسته می شوند و از این فضا فاصله می گیرند اما در این میان برخی ها از این موقعیت استفاده می کنند و از این فرصت به عنوان دورخیزی برای تقویت و بازگشت دوباره به دنیای هنر بهره می گیرند و عده ای عطایش را به لقایش می بخشند.