نشانه هایی که باید جدی گرفته شود
تعداد بازدید : 10
نسخه ای برای تربیت کودکان عصبی
علوی
بسیاری از بیماری ها و اختلال های روانی ریشه در کودکی افراد دارد و نشانه های آن در زمان کودکی بروز می یابد که گاهی به دلیل ناآگاهی والدین یا نادیده انگاشتن آن ها و انکار کردن همراه با کودک بزرگ و بزرگ تر و در سنین نوجوانی و جوانی باعث بروز مشکلات حادتری می شود.
برخی از والدین علایم و نشانه های بیماری روانی را در کودکان نمی شناسند یا اگر نشانه های بیماری به آن ها گوشزد شود، آن را انکار می کنند و در پی درمان بر نمی آیند.
از سوی دیگر به عقیده بسیاری از روان شناسان نشانه های اختلال های روانی می تواند در بیشتر کودکان دیده شود اما بررسی وجود آن به همکاری والدین و کودک بستگی دارد.
در خانه ماندن و داشتن اوقات زیاد تنهایی، توجه نکردن والدین و نادیده انگاشتن کودک باعث بروز یا به وجود آمدن خشم فروخورده می شود که این خشم یا در دوران کودکی بروز می یابد و کودک را پرخاشگر می سازد یا این که در دوران بزرگ سالی به شکلی دیگر نمود می یابد. این روزها برخی خانواده ها تک فرزند هستند و فرزندان شان هم بازی ندارند و از سوی دیگر با شیوع کرونا در جهان، کودکان خانه نشین شده اند و دوستان و هم بازی های خود را نمی توانند ببینند و ممکن است میزان پرخاشگری یا افسردگی در چاردیواری های آپارتمانی کنونی افزایش یابد.
دردسرهای ماندن در چاردیواری ها
یکی از شهروندان در این باره اظهارمی کند: از زمان شروع قرنطینه تاکنون کودکم در خانه بوده است و مدام با وسایل الکترونیکی مانند تبلت و تلویزیون خود را سرگرم می کند و اگر کوچک ترین اعتراضی به وی کنم، به شدت داد و بیداد راه می اندازد. وی که تمایلی به ذکر نام خود ندارد، ادامه می دهد: بارها خواستم او را از تماشای تلویزیون یا انجام بازی های رایانه ای محروم کنم تا رفتار خود را اصلاح کند اما آن قدر سر و صدا راه انداخته است که همسرم از ترس این که مبادا برای همسایه ها مزاحمتی ایجادشود، مانع کارم شده است و می گوید او را به حال خودش بگذاریم تا به مرور رفتارش اصلاح شود.
یکی دیگر از شهروندانی که فرزندش شیطنت های زیادی دارد و او تصور می کند شاید بیش فعال باشد، بیان می کند: پسرم از زمان کودکی شیطنت های زیادی داشت، بسیار فعالیت می کرد، هیچ گاه آرام و قرار نداشت، کمتر استراحت می کرد و اکنون در زمان قرنطینه رفتارش به شدت بد و غیر قابل کنترل شده است. وی می گوید: تنها ماندن در خانه و نداشتن هم بازی باعث بروز برخی خشونت ها در فرزندم شده اما از آن جایی که بیماری کرونا شیوع پیدا کرده است نتوانستم او را حضوری نزد مشاور ببرم و فقط یکی، 2 بار با اورژانس اجتماعی تماس گرفتم و از راهنمایی های آن ها استفاده کردم.نداشتن روابط اجتماعی و برقرار نکردن ارتباط با هم سالان در این روزهای کرونایی باعث به وجودآمدن خشم درونی و اضطراب در کودکان شده است. یکی از مادرانی که از این وضعیت فرزندخودنگران است، اظهارمی کند: در خانه ماندن، بیرون نرفتن، نداشتن هم بازی و سرگرمی سالم بچه ها را بی حوصله و پرخاشگر کرده است. وی ادامه می دهد: از سوی دیگر چون نمی توانیم بچه ها را در کلاس های اوقات فراغت ثبت نام کنیم و باز هم ناچار هستند در خانه بمانند روی رفتارهای منفی آن ها تاثیر مضاعف می گذارد. وی می افزاید: بچه ها به بازی کردن با هم سالان خود نیاز دارند و مدام از ما بزرگ ترها می خواهند با آن ها بازی کنیم و از این که نمی توانیم وقت کافی برای شان بگذاریم ناراحت هستند.
زمانی برای بازی
یک کارشناس ارشد روان شناسی عمومی عقیده دارد: در ایام قرنطینه کرونا بهتر است والدین بازی های فکری و گروهی را برای بچه ها تدارک ببینند و زمانی از شبانه روز را در کنار هم برای انجام این بازی ها اختصاص دهند تا کودکان بتوانند هم لذت بازی گروهی را در ایام قرنطینه تجربه کنند هم از این که والدین به آن ها اهمیت می دهند و برای شان وقت می گذارند احساس رضایت درونی داشته باشند. «علیزاده» ادامه می دهد: همچنین بهتر است والدین زمان هایی را که پیک ترافیک نیست و افراد کمتری در جامعه حضور دارند برای بردن بچه ها به دامن طبیعت اختصاص دهند تا بتوانند از دلتنگی های خود بکاهند و با بازی کردن در فضای باز و دامن طبیعت هیجان های خود را تخلیه کنند.
وی با بیان این که والدین باید مراقب تغییر خلق و خوی کودکان خود باشند، اظهارمی کند: احساس غمگینی که بیشتر از 2 هفته طول بکشد یا خلق و خوی بسیار نامتعادل که باعث بروز مشکلات در روابط خانوادگی یا اجتماعی شود باید بررسی شود.
وی می افزاید: تغییر کردن رفتار کودک و داشتن شخصیتی خارج از شکل متعادل مانند صدمه زدن به دیگران، دعوا کردن، پرخاشگری و داد و بیداد راه انداختن می تواند از نشانه های اختلال روان شناسی باشد.البته وی بروز پرخاشگری، خشم یا افسردگی را تا حدی در کودکان آن هم در این روزهای قرنطینه طبیعی می داند اما عقیده دارد: باید این احساسات در مسیر درست هدایت شود و نباید در دوران قرنطینه از بسیاری از رفتارهای بد کودکان چشم پوشی کرد بلکه با در نظر گرفتن تشویق یا محرومیت هیجان های آن ها را به درستی هدایت کرد.