ورزش کهن گرفتار اخم مسئولان
گروه ورزش
کشتی باچوخه، رشته ای بومی و محلی است که قدمت طولانی آن ریشه در فرهنگ این استان دارد و مدت هاست غبار بی مهری روی آن نشسته است.
شاید تقسیم این ورزش بین فدراسیون کشتی و بازی های بومی و محلی مهم ترین دلیل نشستن غبار فراموشی باشد؛ نگاهی که از رشته ورزشی بودن کشتی باچوخه فاصله گرفت و گاهی به نام بازی از آن یاد کردند، چوخه کاران را متضرر کرد.
قرار گرفتن بین دو فدراسیون اختلافاتی را بین اهالی کشتی باچوخه ایجاد کرد؛ رشته ای که چندین رشته ورزشی دیگر در کشور نظیر جودو و کوراش از آن تغذیه می کنند و بسیاری از ملی پوشان جودو و کوراش را چوخه کاران تشکیل می دهند و حتی برترین کوراش کار جهان نیز چوخه کار بوده است.
سالانه هزاران تماشاگر با شور و اشتیاق مثال زدنی به گود زینل خان می آیند اما این رشته به خاطر اختلاف نظر داخلی هنوز فدراسیون مستقلی ندارد.
بیش از 70 هزار نفر از نزدیک در گود زینل خان مسابقات کشتی باچوخه را تماشا می کنند؛ تنها ورزشی که در کشور پس از فوتبال چنین جمعیتی برای تماشای آن گرد هم می آیند.
در ابتدای تقسیم، توسعه و زیرساخت این ورزش به فدراسیون ورزش های روستایی و بازی های بومی و محلی و اعزام های خارجی و انتخابی تیم ملی آن به فدراسیون کشتی واگذار شد اما مدتی است زیر نظر فدراسیون ورزش های روستایی و بازی های بومی و محلی قرار گرفته است، جای سوال دارد فدراسیونی که تنها متولی یک رشته است در تامین هزینه هایش مانده آن وقت فدراسیون ورزش های روستایی و بازی های بومی و محلی که متولی بیش از 250 رشته است چطور می تواند هزینه های چوخه ای را که خودش در حد یک فدراسیون ملی است و ورزشکارانش در سطح جهانی رقابت می کنند، تامین کند؟
نبود تشکیلات منسجم
صاحب نظران این رشته ورزشی معتقدند: در کشور تشکیلات منسجمی برای گسترش کشتی باچوخه نداریم و این امر مهم ترین نقطه ضعف این ورزش است.
«قاسم اسدی» رئیس انجمن کشتی باچوخه استان می گوید: این ورزش روند نزولی دارد و روز های خوشی در انتظار آن نیست.
نگاه های غیر کارشناسی
«علوی زاده» رئیس اداره ورزش و جوانان شهرستان بجنورد از برگزاری رقابت های کشتی باچوخه قندی خبر می دهد.
به گفته وی، پیش از رقابت های 14 فروردین با برگزاری هفتگی مسابقات بنا داریم حاشیه ها و نگاه های غیر کارشناسانه را از سر این ورزش حذف کنیم و همچون گذشته آن را به جایگاه حقیقی خود برسانیم.
به گفته وی، با قرار گرفتن این ورزش زیر نظر فدراسیون ورزش های روستایی و بازی های بومی و محلی نگاه ها به آن ورزشی نیست و چوخه را بازی می بینند در حالی که این ورزش از قدمت زیادی برخوردار است و باید برای تشکیل فدراسیون مستقل آن تلاش شود.وی ابراز امیدواری می کند: با پیگیری مسئولان شاهد تشکیل فدراسیون مستقل این ورزش باشیم یا این که این ورزش زیر نظر فدراسیون های جودو، کوراش یا کشتی قرار بگیرد.
«علوی زاده» می افزاید: برای برگزاری مسابقات هفتگی کشتی قندی با کمبود فضا رو به رو هستیم.
این مسابقات در خانه کشتی برگزار می شود و این فضا با ظرفیت 500 نفر جوابگوی حضور علاقه مندان به این ورزش نیست.
وی با بیان این که این ورزش خودگردان است و خود پهلوانان می توانند پای گود باشند و برای توسعه آن آستین بالا بزنند، تصریح می کند: نگاه های غیر حرفه ای باعث شده سمت و سوی این ورزش به بازی تبدیل شود و نبود هزینه و اعتبار برای توسعه آن چوخه را به حاشیه ببرد.