سوزن انتقاد یک هنرمند به دیوار سخت مسئولان
تعداد بازدید : 211
المان های شهری بجنورد بی بهره از هنر های بومی
مرتضوی
با استفاده از الیاف گیاهی آثاری تولید می کند که برای خیلی ها ناآشناست، هنری که شاید بتوان از آن به عنوان «کلاژ» با مواد یاد کرد؛ «تاپستری» نام دارد که با نگاه خلاقانه و دستان هنرمند مجسمه ساز، «زهرا رسول زاده نمین» علاقه مندان بسیاری را به خود جلب کرده و نمایشگاه های متعدد او در شهرهای مختلف گواه این ادعاست. حضور او در یک کارگاه آموزشی در بجنورد فرصتی را فراهم آورد تا بیشتر با این هنر آشنا شویم و از ظرفیت ها و خلأ های موجود استان با وی سخن بگوییم.
شما را به عنوان هنرمند صاحب سبک «تاپستری» و «پتینه» میشناسند، درخصوص این هنرها توضیح دهید؟
تاپستری یک هنر خلاقانه است و هنرمند به سلیقه خود یک بافت تجسمی را از زیرمجموعه هنر الیاف ارائه می کند که در عین سادگی پر رمز و راز و درونگراست. در واقع بافت پودنمایی است که در آن از تارهای عمودی و افقی استفاده می شود. پتینه هنر ترکیب و استفاده از رنگ های مختلف برای پوشاندن و عوض کردن ماهیت اشیاست.
این هنر تلفیقی از چه هنرهایی است و آیا می توان هنرهای دیگر را جایگزین آن کرد یا هنرهای به کار گرفته، تعریف شده است؟
بله، در این هنر تمام بافت ها، دوخت ها و گره ها و پودگذاری ها، کارت بافی، تور بافی، گلیم بافی و جاجیم بافی می تواند تلفیق شود و محدودیت ندارد. در یک نگاه کلی این هنر نوعی کلاژ مواد به همراه بافت است.
خراسان شمالی از پیشینه خوبی در زمینه هنر گلیم بافی و بافت فرش برخوردار است. فکر می کنید تا چه اندازه می توان زمینه را برای کاربردی کردن این هنر در استان فراهم کرد؟
وقتی تکنولوژی مدرن داریم چرا نباید زندگی و بافته های مان را مدرن کنیم؟ این نیاز زندگی مدرن است.
در ترکیه با کنار هم قرار دادن چند تکه فرش کهنه، فرش نو درست می کنند و درباره گلیم نیز چنین اتفاقی رقم می خورد. این هنر توسط هنرمندان کرمانج انجام می شود و حتی به ثبت هم رسیده است اما کسی اطلاع ندارد و درد این جاست که این هنر را نمی شناسیم.
جایگاه هنر «تاپستری» در زندگی مدرن امروز را تا چه اندازه موثر و پر رنگ می بینید؟
خیلی زیاد به ویژه در بخش مد و لباس. بجنوردی ها مردمی هستند که از ایده های تازه استقبال می کنند و این گونه می توان به سمت هنرهای نو حرکت کرد. از طرفی، شهرنشینی امروزه سبب شده است زندگی افراد در یک اتاق خلاصه شود و کمتر از طبیعت بهره بگیرند که می توان با استفاده از این هنر قسمتی از طبیعت را به خانه آورد.
این هنر برگرفته از چندین هنر است. با توجه به این که همه این هنرها در خراسان شمالی ریشه دارد، فکر نمی کنید با برگزاری چند کارگاه آموزشی بتوانید این هنر را در این منطقه ترویج دهید؟ آیا تا حالا به برگزاری کارگاه برای عموم فکر کرده اید؟
تمام استان ها برحسب موقعیت جغرافیایی بافته های خاص خود را دارند اما مشکل این جاست که برخی مدیران، شخصی برخورد می کنند و وقتی چیزی را نمی شناسند به سراغ آن نمی روند. زمانی می خواستم گالری ام را به مرکز فروش، نمایش و آموزش «تاپستری» تبدیل کنم اما مجوزی برای دایر کردن این مرکز داده نشد. این درحالی است که در کشورهای مختلف به این هنر بها می دهند و حتی این هنر از چین وارد کشور می شود.
صنایع دستی هنر ما را قبول ندارد و ما بدترین ضربه را از افرادی می خوریم که هنرشان را به نام «تاپستری» عرضه می کنند.
متاسفانه صدای کسانی بلند است که زور بیشتری دارند برای همین در هیچ استانی، ادارات صنایع دستی چنین کاری نمی کنند. اگرچه برایم مهم است که کارم دیده شود اما این جا کسی از من برای نمایشگاه دعوت نکرد و از طرف دیگر به واسطه این که هزینه ها بسیار بالاست نمی توان بدون حمایت دست به چنین کاری زد.
به عنوان یک هنرمند مجسمه ساز، نظرتان درباره المان های موجود در شهر بجنورد چیست؟
المان نماد هر شهر است اما در بیشتر شهرهای کشور، این ضعف وجود دارد و هزینه چندانی برای المان ها نمی شود.
جای هنرهای بومی این منطقه در المان های شهری خالی است در حالی که می توان با گشت در این شهر به بخشی از پیشینه تاریخی، فرهنگی و هنری این منطقه پی برد.
ظرفیت های هنری خراسان شمالی را چگونه دیدید؟
بیشتر افرادی که در مناطق محروم زندگی می کنند، خلاق می شوند و با کمی آموزش خلاق تر. به طور قطع با برگزاری کارگاه ها می توان دامنه آموزش را توسعه داد و این به برنامه ریزان و مدیران برمی گردد.
مهم ترین خلائی که در بعد هنری این شهر دیدید، چه بود؟
در شهر آثار هنری جدیدی ندیدم و بجنورد از لحاظ هنری شهری خاموش است.