گفت و گو با یک ضدقهرمان دوست داشتنی
تعداد بازدید : 299
عباس غزالی: از کلیشه شدن بیزارم
مریم ضیغمی- در معرفی «عباس غزالی» می توان گفت که او یکی از ضد قهرمان های دوست داشتنی است چرا که هر نقشی را متفاوت با دیگری ایفا می کند به گونه ای که به اصطلاح به دل و جان بیننده می نشیند. بینندگان تلویزیون به احتمال بسیار زیاد، نقش بهروز «وضعیت سفید»، رضا شکری «مینو» و فرزاد «مادرانه» را به یاد دارند که او هنرمندانه به شخصت ها جان بخشید. غزالی این بار با نقش امیرعلی قصه «پناه آخر» به قاب شیشه ای بازگشت. در گفت و گوی پیش روی تان به بهانه بازی در این سریال با غزالی به گفت و گو نشستیم.
همکاری با «داریوش یاری»، کارگردان، را چطور دیدید و چگونه به کار راه پیدا کردید؟
همکاری من 8 سال پیش با «داریوش یاری» در فیلم «حرف مردم» آغاز شد. بارها پیشنهاد بازی به من داد اما به دلایلی شرایط فراهم نشد تا به قصه «پناه آخر» رسیدیم. البته ابتدا نام سریال «مجلس حیرانی» بود که 2، 3 روز قبل از پخش همگی غافلگیر شدیم و نام آن تغییر کرد که به این اتفاقات عادت کرده ایم. فیلم نامه که به دستم رسید در سفر بودم و فرصتی بود تا بیشتر روی آن تمرکز کنم، عمیق شوم و در ذهنم ته نشین شود.
از نقش تان در سریال «پناه آخر» و چگونگی پرداختن به شخصیت «امیرعلی» تا چه حد رضایت دارید؟
اگر وسواسی برای انتخاب کار دارم برای این است که دوست دارم خودم را در جلد کاراکترهای مختلف بسنجم و از تکرار و کلیشه شدن بیزارم و به دنبال تفاوت و رو به جلو حرکت کردن هستم کما این که دوست دارم در آثاری حضور پیدا کنم که برای مخاطبان ارزشمند و در شأن آن هاست. نگاه تماشاگر و به همان اندازه بازیگری برای من مقدس است به این جهت امیرعلی قصه مرا جذب کرد. نویسنده در پس این قصه مناسبتی موضوعی را بازگو کرد که تماشاگر از ابتدا درگیر آن شد. خوشحالم در این قصه اجتماعی نقش داشتم و امیدوارم مخاطب آن را دوست داشته باشد.
اشاره کردید ماندگاری برای تان مهم و سال هاست شما را می شناسیم و نقش هایی را که خلق کرده اید ماندگار شده اند. فکر می کنید نقش امیرعلی هم مثل دیگر نقش های تان ماندگار شده است؟
هیچ وقت نقش هایم را مقایسه نکرده ام چون هر اثری شرایط خاص خودش را دارد؛ از بازیگر و عوامل گرفته تا شبکه ای که فیلم از آن پخش می شود و عوامل پس از تولید و تدوین. یک اثر زمانی به نتیجه می رسد که همه عوامل درست عمل کرده باشند و برآورد کار با کاری دیگر متفاوت است. این مقدمه را گفتم که بگویم من هر کاری را با خود آن کار می سنجم نه با کار دیگری چون می دانم به طور مثال فیلم برداری سریالی مثل «وضعیت سفید» 2 سال طول کشید و حدود یک سال برای ساخت و ساز لوکیشن وقت صرف و بعد از یک سال تدوین و روانه آنتن شد. نمی خواهم بگویم خوب یا بد است می خواهم بگویم برآوردش، زمان و گروه بندی اش متفاوت است اما سریال «پناه آخر» 10 قسمت بود و در 2 ماه فیلم برداری شد. می خواهم بگویم همه این ها تفاوت دارد. زمانی برای یک اثر وقت و انرژی می گذارند و الف ویژه می شود و در اثری مثل «پناه آخر» دوستان در فشار و شرایط سختی کار می کنند تا به پخش برسد. می خواهم بگویم کار با کار خیلی تفاوت دارد اما آن چه که از عهده من و دوستانم برمی آید این است که تمام انرژی مان را در آن لحظه بگذاریم و وجدان کاری داشته باشیم. خودم به عنوان بازیگر نقش متفاوت امیرعلی معتقدم که به عنوان کار مناسبتی آبرومند، با کیفیت و در شأن مخاطب بود.
تفاوت این نقش با دیگر نقش های تان در چه بود؟
شکل دیالوگ گویی، پوشش و شکل و شمایل، گریم و نوع کاراکتر و روحیات امیرعلی با دیگر کاراکترهایم متفاوت بود. اگر شخصیت هایی همچون بهروز «وضعیت سفید»، رضا شکری «مینو» یا فرزاد «مادرانه»را که بازی کرده ام در قالب یک فرم کنار هم بگذارید می بینید که متفاوت هستند و این آن چیزی است که در بازیگری به دنبالش هستم و آموخته ام و هنوز دارم می آموزم. سعی می کنم در کار از خودم خارج شوم و در جلد شخصیت دیگری نفوذ و با آن زندگی کنم و امیرعلی امروز در پرونده کاری ام ثبت شده است.
اشاره کردید که هر اثری شرایط خاص خودش را دارد، همان گونه که هر نقشی رنگ و بوی خاص خودش را دارد. بگویید برای خلق نقش های ضد قهرمان متفاوت چه می کنید؟
بازیگری اصولاً کار ساده ای نیست. وقتی از جلد خود خارج می شوی و در جلد کاراکتر دیگری می روی باید فرهنگ و جغرافیای او را بشناسی، برایش شناسنامه طراحی و آن را رنگ آمیزی کنی و به آن بپردازی و در واقع باید به جای او زندگی کنی، ناراحت، غمگین و خوشحال شوی و همه این ها روی روح بازیگر تاثیر می گذارد و سختی های خاص خودش را دارد. بی دلیل نیست که می گویند بازیگری جزو سخت ترین مشاغل دنیاست ولی باز هم می گویم که اگر عاشق رسالت بازیگری نباشی یک ثانیه هم نمی توانی در این فضا دوام بیاوری. اگر سختی ها را به جان می خرم به خاطر این است که عاشق بازیگری هستم.
به عنوان بازیگر نقش ضد قهرمان از کدام یک از نقش ها بیشتر لذت بردید و آن را دوست داشتید؟
سر پروژه ها که می روم و نقش ها را به کمک دوستان خلق می کنم، آن ها بخشی از وجودم می شوند و مثل مادری که نمی تواند بین فرزندانش فرق بگذارد برای من هم همین طور است. حقیقت این است که من با بهروز «وضعیت سفید» خیلی زندگی کردم، نزدیک به 2 سال در قالب آن نقش بودم و به دلیل طولانی بودن نقش تاثیر عمیق تری در ذهن و وجودم گذاشته و فراموش نشدنی است و می بینید که هنوز که هنوز است مخاطب من را با این کاراکتر به یاد دارد و این برایم خیلی ارزشمند است. اصولاً نقش قهرمان و ضد قهرمان هر دو سختی های خاص خودش را دارد. در آوردن نقش ضد قهرمان سخت است به این دلیل که تماشاگر چه بخواهد و چه نخواهد با قصه همراه می شود و تو ضد قهرمانی و خیلی سخت است نظر بیننده را به خودت برگردانی و آن ضد قهرمان را دوست داشتنی بازی کنی ولی این کار جزئی از بازیگری است و برایم همیشه چالش و قشنگ بوده و مطمئناً با این حساسیت به راهم ادامه می دهم.
فیلم کوتاه «خواب عمیق» ساخته شما به بخش مسابقه فستیوال فیلم راک مولداوی راه یافت. به نظر شما سطح فیلم کوتاه در ایران با جهان برابری می کند؟
مدتی است که به مقوله کارگردانی فکر می کنم و درسش را خوانده ام، حس خوبی دارم یعنی احساس می کنم ذوقش را دارم. مطمئناً در کنار بازیگری جدی تر آن را ادامه خواهم داد. فیلم کوتاه مدتی است در ایران جایگاه خوبی پیدا کرده و به جایگاه حقیقی خودش رسیده است و جوانان خوب و با استعدادی وارد فیلم سازی شده اند. اکنون هم شنیده ام در گروه سینمایی هنر و تجربه هر فصل فیلم های کوتاه را به نمایش می گذارند و این بدین معناست که دارند مردم را به سوی دیدن فیلم کوتاه سوق می دهند و اصولاً فیلم کوتاه تاثیر زیادی دارد چون در مدت زمان کوتاهی باید حرفت را بزنی و این سختی خاص خودش را دارد اما خیلی لذت بخش است و برای من هم که در قدم اول فیلم کوتاه «خواب عمیق» را ساختم لذت داشت و راضی هستم، مطمئناً این مسیر را با جدیت بیشتری دنبال می کنم.
برنامه آینده تان چیست؛ همان گونه که گفتید کارگردانی را به شکل جدی دنبال می کنید یا یک ضد قهرمان دیگر را خلق خواهید کرد؟
بازیگری برایم مهم و شاخه اصلی است و دو فیلم «من یوسفم مادر» و «پریسا» در نوبت اکران هستند و منتظرم این ها را ببینم. در ادامه راه به فیلم سازی فکر می کنم اما به این زودی ها قصد ساخت فیلم بلند را ندارم تا فیلم نامه مورد نظرم کامل شود ولی در بازیگری پیشنهاد بازی در تئاتر، سینما و سریال را دارم و به احتمال زیاد بازی در سریال «شاهرگ» را بپذیرم.