یک کاغذ خبر از کلاس بازنشستگان
تعداد بازدید : 115
موهایی که در آسیاب سفید نشده است
اسدی
چشم می گردانم و گوشه گوشه پارک شهر بجنورد را نگاه می کنم، روزمرگی برخی بازنشسته ها را می توان روی صندلی های پارک دید، سال هاست که نیمکت های این پارک اتصالی ناگسستنی و دیرینه با خاطرات آن هایی دارند که آرد خود را بیخته و الک خود را آویخته اند، مردم این شهر و رهگذرانی که بعدازظهرها از این محل عبور می کنند می دانند و می بینند که جمع مو سپیدان جمع است و بساط شطرنج شان بر پا، مردانی پا به سن گذاشته که اگر چه هنوز کیش و مات زندگی نشده اند اما صفحه زندگی شان سیاه و سفیدهایی را تجربه کرده است.
امروز روز خانواده و تکریم بازنشستگان است، روز آن هایی که به استراحتگاه زندگی رسیده اند، پاسداشت این روز و انعکاس دغدغه بازنشستگان مجال نشستن پشت میز را از آدم می گیرد.
دلت می خواهد با قلم ات رهسپار جایی شوی که حضور پررنگی دارند، چه جایی بهتر از پارک قدیمی این شهر که به اندازه عمر بسیاری از مو سپیدان شهر زیسته و شاهد آمدن و رفتن های عصا به دستان زیادی بوده است.
درختان این پارک سال هاست با سایه خود میزبان آن ها بوده اند و درددل های آن ها را شنیده اند. در دورانی که کمتر شخصی متوجه نیازها و خواسته های آن هاست، عجیب هر روز سفره دل شان را در جمع دوستان شان باز و در میان دغدغه های شان از هر دری صحبت می کنند.
مردم در حال گذراندن بعد از ظهر تابستانی هستند، کودکی جلوتر از مادرش می دود تا خود را به وسایل بازی برساند، دو جوان در حال قدم زدن هستند اما غرق در تلفن های همراه، عده ای نشسته اند و عده ای دیگر می آیند و می روند و عده ای به دیوار کاهگلی خانه روستایی تکیه زده اند و حرف می زنند.
حقوقی که کافی نیست
در هیاهوی این پارک شلوغ صبورترین ها همان هایی هستند که بساط شطرنج بر پا کرده اند و چروک های عمیقی بر چهره و پیشانی دارند. به جمع دو نفره ای می پیوندم، یکی شان به گفته خودش بازنشسته فرهنگی اما هم اکنون راننده تاکسی تلفنی است و گاهی برای فرار از غروب های دلگیر به پارک می آید تا ساعتی را با هم سن و سال هایش سپری کند.
از او می پرسم که مکان دیگری برای دورهمی های بازنشستگان وجود دارد یا نه و او همچنان که درگیر بازی است جواب منفی می دهد. میگوید: در روزگاری که شرایط اقتصادی به شدت به مردم فشار می آورد شاید انتظار داشتن مکانی برای تفریح و دورهمی های ما کمی عجیب باشد اما واقعیت این است که کسانی که سال ها شاغل بوده اند نمی توانند خانه نشین شوند، اعضای خانواده و نوه ها هم درگیر زندگی خود هستند و افکار متفاوتی دارند بنابراین ما به نشستن با هم سن و سال های خود نیاز داریم اما در این شهر به جز این پارک و برخی مغازه ها، جایی برای گذراندن وقت نیست.
او حرف هایی از کفاف ندادن حقوق ها می گوید، از تراز مالی که همیشه منفی است و موجب می شود دو دو تای آن ها چهار تا نشود. صحبت به معیشت و حقوق که کشیده می شود، دیگری که خود را بازنشسته مشاغل آزاد معرفی می کند حرف هایی می زند. بنا به گفته این بازنشسته، حقوق های پرداختی کف حقوق است و در این گرانی ها نمی توان به آن دلخوش بود. او می گوید: در گذشته کارگر جوشکاری بودم و شغل سختی داشتم، با خود می گفتم بازنشسته که شوم می توانم نفس راحتی بکشم اما الان نفس راحت آرزویم شده است.
هنوز مستاجر هستم و بیش از نیمی از حقوقم را برای اجاره خانه می دهم. او ادامه می دهد: هنوز یک پسر مجرد در خانه دارم و حتی نمی توانم به او کمک کنم تا به زندگی اش سر و سامان بدهد.
پوشش بیمه ای نامناسب
با تمام افرادی که همکلام می شوم بیشتر دغدغه مالی دارند اما یکی از وضعیت بد بیمه های درمانی و حمایت هایی که نمی شود، سخن می گوید. طبق گفته این بازنشسته، بیمه ها بسیاری از نیازهای درمانی بازنشستگان را پوشش نمی دهند و این موضوع به مشکلی جدی برای آن ها تبدیل شده است.
«مهرابی» از راننده های بازنشسته است، او می گوید: بیمه های تکمیلی بازنشستگان ضعیف است و برخی ها مثل رانندگان بازنشسته بیمه تکمیلی ندارند برای همین من توسط دخترم که شاغل است بیمه شده ام و بار مالی درمانم بر عهده اوست. به گفته خود از کار افتاده است و نمی تواند هر روز برای گذراندن وقت به پارک برود.
آن ها و بازنشسته های محله دورهمی های عصرگاهی خود را کنار خیابان و روی صندلی های زرد پلاستیکی برگزار می کنند، جایی که کسبه محله هم گاهی هم صحبت آن ها می شوند.
مشکل اساسی بازنشستگان فرهنگی
رئیس کانون بازنشستگان آموزش و پرورش استان نیز سخنان مشابهی دارد، او به عنوان نماینده بازنشستگان فرهنگی می گوید: مشکل اساسی بازنشستگان فرهنگی حقوق و مسائل مالی است زیرا حقوق ها کم است و در این گرانی و تورم پاسخگوی هزینه ها نیست.«محمدزاده» در میان صحبت هایش، پای وضعیت بد بیمه های تکمیلی را به میان می کشد و اعلام می کند که این بیمه ها هزینه های ضروری بازنشستگان مانند ویزیت، دارو، دندان، عینک و برخی دیگر از خدمات پزشکی را پوشش نمی دهند.
بنا به گفته او، صندوق بازنشستگی توجهی به نیاز بازنشسته ها ندارد و از این رو بازنشسته ها از خدمات بیمه رضایت ندارند. او می گوید: البته قرار بود از اول شهریور درخواست های بازنشستگان در تصمیم ها لحاظ شود که به دلیل تغییر در مدیریت ها هنوز خبری از تحقق این وعده نیست.
او نبود فضای فرهنگی و اجتماعی را از فقدان های بزرگ این قشر از جامعه می داند و ابراز می کند: خراسان شمالی، نوپاست و جایی برای مسائل فرهنگی بازنشستگان وجود ندارد و 5 هزار بازنشسته در بجنورد و در مجموع 7 هزار بازنشسته فرهنگی در استان با این مشکلات دست و پنجه نرم می کنند و به جای تفریح و گردش و استراحت به فکر کار هستند تا چرخ زندگی شان بچرخد.
همسان سازی نشدن حقوق
اما رئیس مجمع کانون بازنشستگان کشوری در خراسان شمالی نیز مشکلات بازنشستگان کشوری را حلاجی می کند. طبق گفته های وی هم اکنون استان دارای بیش از10 هزار بازنشسته کشوری است که مشکلات بیمه ای به عنوان عمدهترین مشکلات در مسیر آن ها قرار گرفته است. «رجبعلی اسعدی» به ماده 85 قانون خدمات کشوری اشاره می کند که بر اساس آن تمام دستگاه های اجرایی مکلف شده اند بازنشسته ها را با مشارکت خود بیمه تکمیلی کنند اما این قانون در استان اجرا نشده و نمی شود.
وی بیمه آتیه سازان صندوق بازنشستگی را مورد نقد قرار می دهد و خدمات این بیمه را ناکافی می داند زیرا بنا به گفته او هم اکنون یک سوم حقوق بازنشسته ها صرف مسائل درمانی می شود.
وی همسان سازی نشدن حقوق را از دیگر مسائل این قشر قلمداد می کند و می گوید: به استناد برنامه ششم، مابه التفاوت حقوق دریافتی بازنشستگان و شاغلان باید 10 تا 15 درصد باشد و تمام امور رفاهی شاغلان باید برای بازنشسته ها نیز فراهم شود اما این امر تاکنون شکل اجرایی پیدا نکرده است.
وی آزمایشی بودن قانون خدمات کشوری و تفسیر سلیقه ای این قانون و قطع بیمه عمر بازنشسته ها پس از 70 سال را از دیگر مسائل موجود اعلام می کند. بنا به گفته «اسعدی» خصوصی شدن سازمان بازنشستگی و تبدیل آن به صندوق نیز مسائلی را برای بازنشسته ها به دنبال داشته است زیرا دیگر از شفافیت در عملکرد این صندوق خبری نیست و اساسنامه آن نیز هیچ گاه در اختیار بازنشستگان قرار نگرفته است.
وی نقدی نیز به عملکرد استان در خصوص بازنشسته ها دارد و می گوید: فضایی برای مسائل اجتماعی و فرهنگی این قشر وجود ندارد و حتی در جلسات شورای اداری در برخی مناسبت ها جلسات ویژه ای برگزار می شود اما برای بازنشسته ها این اقدام انجام نمی شود.