گفت و گو با «مهوش صبر کن» بازیگر سریال های «بوی باران» و «آچمز»
تعداد بازدید : 241
پیش پرده بازی در نقش های متفاوت
مریم ضیغمی- «مهوش صبر کن» همواره به نقش مادران مثبت و دلسوز جان بخشیده است. او سعی می کند هر کدام از نقش هایش را نسبت به دیگری با توجه به ویژگی های شخصیتی، سطح خانواده و محیط زندگی متفاوت بازی کند. صبرکن این روزها با «بوی باران» مهمان شبکه یک سیماست. او چندی پیش با سریال «آچمز» از شبکه 3 مهمان قاب شیشه ای بود. به همین بهانه با وی گفت و گویی انجام دادیم که در ادامه می خوانید.
چرا در مقطعی کم کار بودید؟
کم کار نبودم بلکه یک سال و نیم مشغول بازی در سریال «بوی باران» بودم.
برای بازی متفاوت در دو سریال «آچمز» و «بوی باران»؛ یکی مادری که دو فرزندنش به جرم قتل در زندان بودند و دومی مادرزنی که با داماد و نوه خود زندگی می کرد و مشکلات خود را داشت، چه طراحی برای شخصیت ها داشتید؟
من بازیگرم و باید به یاد داشته باشم چه ترفندی برای بازی به کار ببرم به خصوص این که از تئاتر آمده ام. وقتی متنی را می خوانم روی آن نقش تجزیه و تحلیل و تفحص می کنم و شخصیت را در کتاب، فیلم یا مکانی پیدا می کنم تا به آن در قصه برسم. شخصیت من در «آچمز» متفاوت با «بوی باران» بود. در «آچمز» شخصیتی طنز داشتم ولی در «بوی باران» نقش ام کاملاً متضاد و متفاوت در نوع، جنس و نگرش به بازی نسبت به «آچمز» است. اگر یک بازیگر ادعای بازیگری دارد باید بتواند تفاوتی در ارائه نقش هایش ارائه دهد و بیننده بتواند این تفاوت را در جنس بازی بازیگر ببیند و از آن لذت ببرد.
این تفاوت ها را چگونه درآوردید و بازی کردید؟
در «آچمز» نقش مادرزنی را ایفا کردم که به دخترش قول داده برای داماد خود زن بگیرد و خودش هم در آن زندگی مانده و نظارت کرده و برای داماد و نوه اش کم نگذاشته است. طنز داستان از این جا آغاز می شود که این مادرزن در سایت های همسریابی به دنبال همسر می گردد. او زنی ساده و مهربان است و حتی دست زنی را که در خیابان از او درخواست کمک می کند، می گیرد و به خانه می آورد و به همه اعتماد می کند.
برای بازی در سریال «آچمز» چه فاکتورهایی برای تان مهم بود؟
این سریال را دوست دارم چون کار طنز انجام نداده بودم و این خانم هم شخصیت مسنی داشت ولی با همه مادربزرگ بودنش با تبلت در سایت ها می گشت.
من این ویژگی ها را دوست داشتم و قصه برایم جذاب و خیلی با بازی های دیگرم متفاوت بود. کلاً من، سریال و نقش ام را دوست دارم.
کار با «مهرداد خوشبخت» را به لحاظ کارگردانی و هدایت تیم بازیگری چگونه دیدید؟
نخستین تجربه کاری ام با آقای خوشبخت نبود و در گذشته هم من و هم پاک نیت با این کارگردان کاربلد تجربه همکاری داشتیم. او جوانی خوش فکر، مودب و فهمیده است و می داند چه کاری انجام دهد و همیشه جو بسیار آرامی در گروه حاکم است. تیم بسیار جوانی داشتیم به طوری که من به یاد دارم فیلم بردار گروه متولد سال 67 بود در صورتی که پسر من متولد سال 63 است. اعضای گروه جوان بودند و از کار با آن ها لذت بردم.
گویی به بازی در سریال و همکاری در این مدیوم علاقه دارید؟
خیلی مواقع اتفاق افتاده که بازی ام با اثری دیگر تداخل دارد. بازی در سینما هم به من پیشنهاد داده می شود اما متاسفانه نمی شود بپذیرم. البته از همکاری با تلویزیون راضی هستم. ایده من و پاک نیت این بوده که تلویزیون مخاطبان بیشتری نسبت به سینما دارد؛ شاید سینما خاص باشد یا مثلاً بازیگران نسل جوان در سینما خاص شوند اما شما به هر جایی که بروید تلویزیون وجود دارد و روشن است و مردم تماشا می کنند. معتقدم تلویزیون نسبت به سینما و شبکه خانگی پر مخاطب تر است و من مخاطبان تلویزیون را که عام هستند دوست دارم و با جان و دل برای شان کار می کنم.
صحبت کردن با لهجه شیرازی در سریال آچمز پیشنهاد خودتان بود که اهل این خطه هستید یا خواسته کارگردان بود و در فیلم نامه آمده بود؟
قرار نبود من شیرازی حرف بزنم. برایم سخت بود چرا که تمام دیالوگ هایی را که حفظ کرده بودم باید به شیرازی می گفتم. آقای خوشبخت خیلی خوش شان آمد و من هم گاهی اوقات که فرصت کنم می بینم و کار خوب و بازی لطیفی در آمده است.
درباره بازی تان در سریال «بوی باران» که پربیننده هم شده است توضیح دهید.
قصه برای بیننده جذاب بوده و سریال را دنبال می کند و دوست دارد.
چه چیزی شما را راضی کرد تا در «بوی باران» بازی کنید؟
برای من بازیگر فرقی نمی کند چه نقشی می دهند؛ فقیر باشد یا غنی و سطح خانوادگی اش در چه حدی باشد. برایم مهم است که نقش را به خوبی ایفا کنم. نقش ام در «بوی باران» خیلی متفاوت با دیگر نقش هایم است. شخصیتی کاملاً متفاوت و باگذشت است و خدا را شکر می کنم که متفاوت تر از نقش های دیگرم توانستم آن را در بیاورم.
از تیم جوانی که در کار بود رضایت داشتید؟
نسل، جوان شده است و کارگردان ها جوان شده اند و من از کار کردن در کنار جوانان لذت می برم.
البته با این نسل تازه وارد، خطر این که کمتر به شما پیشنهاد داده شود و به فراموشی سپرده شوید وجود دارد.
جوان اگر علاقه مند باشد و بدون باندبازی وارد این حرفه شود و برای یادگیری از پیش کسوتان و تجربه های شان بهره ببرد تأثیرگذار است. ما نباید نگران این باشیم که بازیگران سن بالای ما حذف می شوند؛ چه سینما و چه تلویزیون همیشه به نقش مادر و مادربزرگ احتیاج دارند و مجبور هستند نیازشان را با وجود بازیگران پیش کسوت رفع کنند.
اغلب اوقات در نقش های مکمل بازی می کنید؛ آیا اندازه نقش برای تان اهمیت دارد؟
به هیچ عنوان. ما که از تئاتر آمده ایم و عاشق بازی هستیم شغل و حکم اداری مان این حرفه بوده و مانند آن هایی نیستیم که دو روزه مشهور می شوند. اگر به من بگویند دو سکانس داریم اما کارگردان را بشناسم حتماً بازی می کنم چون من تئاتری برایم نقش کوچک اهمیت ندارد و مهم این است که همان نقش کوچک را هم قشنگ ایفا و خوب بازی کنم.
در اوقات فراغت چه می کنید؟
من عاشق کتاب هستم و کتاب می خوانم و زندگی ام وقف کارم می شود. زندگی بی حاشیه ای دارم. وقتم را صرف مطالعه و دیدن فیلم و حتی نوشتن می کنم. عاشق سفر هستم و در اولین فرصت به سفر می روم.