سوسوی چراغ تئاتر در پلاتوی «شمس»
مرتضوی
روزگاری روشن شدن چراغ تئاتر شهر آرزوی اهالی تئاتر بود و کم کم با ساخت پلاتوی شمس فعالیت هنرمندان رونق گرفت و آرزوی دیرینه اهالی هنر به بار نشست اما مدتی است اتفاق تئاتری در شهر رقم نمی خورد و صحنه آن از حضور بازیگران پر کار و فعال هنر نمایش خالی است تا جایی که به باور هنرمندان چراغ پلاتوی شمس کم سو شده و دیگر رغبتی برای فعالیت در این وادی نمانده است و هنری که مزیت نسبی استان از نگاه متولیان و اهالی تئاتر بود رونق گذشته را ندارد. همین مسئله ما را وا داشت تا به سراغ چند تن از فعالان این عرصه برویم و به واکاوی دلایل رکود هنر نمایش بپردازیم؛ هنری که دیگر عشق و علاقه به تنهایی نمی تواند آن را سرپا نگه دارد و اگر پای مسئولان در میان نباشد نمی توان به پویایی آن امیدوار بود.
«حکمت شیردل» که بازی در نمایش «بازگشت به خانه» آخرین تجربه حضورش در عرصه تئاتر در سال گذشته بوده است، از دلایل کم کار شدنش در عرصه هنر نمایش استان می گوید و هزینه های بالای تولید کار فاخر را از عوامل اثر گذار در کم رنگ شدن فعالیت بازیگران و اهالی تئاتر بیان می کند.از نگاه این هنرمند، شرایط اقتصادی باعث شده کارگردان ها به تولید اثر تن ندهند و جز چند کار مبتدی که در این مدت روی صحنه رفته چراغ پلاتوی شمس خاموش است.
اگر چه زندگی «شیردل» از راه بازیگری نمی گذرد اما پیشنهادهایی را برای رونق دوباره جریان تئاتر در بجنورد ارائه می کند و می گوید: اگر قرار است بخش خصوصی وارد شود باید اجازه دهند کارش را انجام دهد در غیر این صورت با اختصاص بودجه از هنرمندان حمایت کنند.او معتقد است: تئاتر بجنورد خود را ثابت کرده است و حضور در جشنواره تئاتر فجر در سال گذشته بیانگر این ادعاست اما مسئولان نه.
از نگاه این هنرمند فعال در عرصه نمایش استان اکنون تئاتر این شهر به واسطه مسائل اقتصادی خوابیده است و برای رفع این مسئله مسئولان باید پای کار بیایند.وی تاکید می کند: با این شرایط انگیزه برای هنر نمایش نمانده است و باید گفت تئاتر این شهر رونقی ندارد.
آخرین حضورش روی صحنه به نمایش «بیوه های غمگین سالار جنگ» در سال 96 برمی گردد و دلیل کم بودنش در عرصه نمایش را جدا از مشغله های شخصی، نبود کار قوی و قدرتمند می داند.
از نگاه «پریا ضیایی» این همه ماجرا و فضا و شرایط کار برای هنرمندان عرصه تئاتر به واسطه شرایط بد اقتصادی فراهم نیست و معتقد است: جدا از همه این مسائل، ارائه یک کار خوب بسیار مهم است.او البته گریزی هم به فعالیت های تئاتری در چند سال گذشته می زند و فعال بودن گیشه را نقطه قوت هنر نمایش استان بیان و اضافه می کند: در این سال ها باید گفت تقریباً چراغ پلاتوی شمس سو سو می زند.«سید علی محمدی» اگرچه سال گذشته حضور پر رنگی در جشنواره های مختلف داخلی و خارجی داشته آن هم به واسطه آثار تولید شده ای که به بار نشسته بود اما نبود انگیزه را دلیل فعالیت کم رنگ خود و گروه «تئاتر هنر» که با آن همراه است، بیان می کند و معتقد است: سال گذشته پرچم تئاتر استان در داخل و خارج از کشور بالا رفت، اما با گذشت 4 ماه از سال مسئولان ذی ربط نه تنها سراغی از ما نگرفتند بلکه حتی نپرسیدند برخلاف فعالیت تان در سال گذشته چرا کار نمی کنید یا اگر مشکلی دارید برطرف کنیم.بازیگر اثر نمایشی «دایک» بر این مسئله هم تاکید می کند که حمایت تنها مادی نیست و دیده شدن هنرمندان از سوی مسئولان مقوله ای است که در میان اهالی هنر ایجاد انگیزه می کند، در حالی که اگر گذر ما به انجمن هنرهای نمایشی استان نیفتد، سراغی از ما گرفته نمی شود.«محمدی» می افزاید: به نظر می رسد نداشتن رغبت، عامل مشترکی است که دامن اهالی تئاتر استان را گرفته است.او از این که هنرمندان همیشه در صحنه حضور دارند و به نظر می رسد این مسئولان هستند که باید پای کار بیایند، سخن می گوید. «آزاده حیدرزاده» بانوی تئاتر استان اگرچه این روزها به واسطه علاقه اش به هنر نمایش به آموزش بازیگری می پردازد، سال گذشته را سالی کم کار در عرصه تئاتر می داند. از نگاه او حال این روزهای تئاتر استان به گونه ای است که باید گفت هر سال دریغ از پارسال.از نگاه این بازیگر هر فردی که می خواهد یک اثر نمایشی آبرومند را تولید کند باید از پشتوانه مالی برای حداقل های تئاتر برخوردار باشد، در حالی که با توجه به شرایط اقتصادی نه تنها اسپانسرها کم شده اند بلکه علاقه مندان به این هنر به واسطه این که امیدی به بازگشت سرمایه خود ندارند دیگر از خود مایه نمی گذارند. او البته این را هم می گوید: عده ای که به تئاتر به عنوان حرفه نگاه می کردند به این باور رسیدند که آبی از تئاتر گرم نمی شود و این امر در کم رنگ شدن فعالیت های شان تاثیر به سزایی داشته است.
او هر چند پیشنهادهایش را برای برون رفت از وضعیت فعلی تئاتر بجنورد، رویایی می داند،معتقد است: حمایت مالی با توجه به ظرفیت های استان می تواند راه گشا باشد، با این وجود پاسخ هایی که از سوی متولیان می شنویم اختصاص اندک اعتبارات در عرصه هنر و کاهش بودجه است که نتیجه آن چیزی جز کم رنگ شدن هنر نمایش نخواهد بود.