نازلی حیدرزاده- این روزها فضای مدیریت شهری مرکز استان نقل محافل شده است و همه منتظر یک‌شنبه سرنوشت ساز هفته آینده شورای شهر برای انتخاب گزینه های سکاندار جدید شهر هستند. در حالی که تصمیم شورای اسلامی شهر مبنی بر این بود که انتخاب شهردار از سه گزینه دادن فراخوان، بدنه شهرداری و گزینش فردی توسط اعضای شورا باشد، «مصطفی دلیریان» یکی از اعضای شورای شهر عصر روز گذشته در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار ما اعلام کرد: قرار شده هر یک از اعضای شورا گزینه هایی را آماده و آن را در جلسه یک شنبه هفته آینده شورا مطرح کنند، در جلسه گذشته این شورا سه گزینه دادن فراخوان، بدنه شهرداری و گزینش فردی توسط اعضای شورا برای انتخاب شهردار مطرح بود اما در نهایت قرار شد هر یک از اعضای شورا 3 تا 4 نفر را معرفی کنند، به یک جمع بندی برسند و این افراد در کمیسیون های مختلف دعوت شوند. عضو هیئت رئیسه شورای اسلامی بجنورد به این موضوع اشاره کرد که این افراد باید برنامه های خود  را ارائه دهند تا به آن ها امتیاز بدهیم و در نهایت به یک جمع بندی برسیم و  یک نفر را به عنوان شهردار انتخاب کنیم.

او معتقد است: شهردار باید از بدنه شهرداری باشد، فردی که مسئولیت های مختلف در بدنه شهرداری داشته است زیرا چنین فردی مشکلات شهر را بهتر می داند. به گفته نایب رئیس  کمیسیون ورزش و جوانان شورای اسلامی بجنورد، یکی از مسائلی که در شهرداری مشاهده می شود دوقطبی بودن آن است و شهردار  آینده باید اولین کاری که می کند این دو قطب را به هم نزدیک و  از کل ظرفیت کارکنان شهرداری استفاده کند.  

 

آگاهی- عصر روز گذشته فعالان عرصه مبارزه با مواد مخدر استان طی مراسمی تقدیر شدند. معاون سیاسی، اجتماعی و امنیتی استاندار خراسان شمالی در این مراسم صیانت از معتادان تحت درمان با اشتغال پایدار را از اولویت های سند جامع مبارزه با مواد مخدر استان دانست و با برشمردن دیگر اولویت های سند جامع مبارزه با مواد مخدر در استان ادامه داد: با نقشه راه سند جامع مبارزه با مواد مخدر در استان عزم مان را جزم کرده ایم تا بتوانیم گام ‌های خوبی در راستای مبارزه با مواد مخدر در استان برداریم. به گفته «حیاتی» پیشگیری با فرهنگ سازی اولویت اول و اصلی حوزه مبارزه با مواد مخدر در استان و پس از آن بر اساس سند تنظیم شده، اجتماعی کردن مبارزه با مواد مخدر با استفاده حداکثری از ظرفیت های اجتماعی از جمله سازمان های مردم نهاد دیگر اولویت ستاد هماهنگی مبارزه با مواد مخدر استان است. بر این اساس مدیرکل اجتماعی استانداری خراسان شمالی تشکیل سازمان های مردم نهاد فعال را به شهرستان ها تفویض کرده است.«حیاتی» همچنین آموزش و توانمند سازی نوجوانان و جوانان را  اولویت دیگر این سند جامع برشمرد و افزود: دشمنان با سهل الوصول قرار دادن دسترسی جوانان به مواد مخدر و همچنین کاهش قیمت مواد مخدر درصدد توطئه برای آینده سازان ایران اسلامی هستند.عرضه مواد مخدر در آرایشگاه ها و باشگاه های زنانه موضوع نگران کننده ای بود که مدیرکل بانوان و امور خانواده استانداری خراسان شمالی در این جلسه خبر داد و گفت: قاچاقچیان مواد مخدر با تبلیغاتی همچون لاغری و زیبایی در این اماکن درصدد فروش مواد مخدر خود هستند. «یغمایی» میزان اعتیاد زنان در جامعه معتادان استان را 8 درصد اعلام کرد که با توجه به میانگین 14 درصد در کشور از این حیث اعتیاد در زنان استان کمتر از میانگین کشوری است. وی در عین حال پایین آمدن سن اعتیاد در زنان استان و تغییر الگوی مصرف مواد از سنتی به صنعتی را از دیگر نگرانی ها در خصوص اعتیاد بانوان استان برشمرد.

 

صدیقی

 گل می کشند و گل می گویند، صدای قاه‌قاه‌‌شان گاهی تا انتهای پارک و سر خیابان می رسد. دود سیگار را حلقه حلقه و هوا می کنند. شاد می شوند مثل شادی بعد از گل. دروازه شان تور ندارد اما شش دارد. توپ ندارند اما به گفته خودشان توپ می شوند و دنیا دور سرشان به حرکت در می آید. شاد شادند اما نه آن شادی که ما سراغ داریم . شادی پس از «گل» آن ها عالمی دارد. گل های شان رنگی ندارد اما تا دلت بخواهد بو دارد، چه بویی. زمینی نیست و فضایی است. داخل جیب جا نمی شود اما در شش ها چرا.

با آغاز فصل گرما و تابستان فضای اکثر پارک ها پر از هیجان و شور و نشاط از سوی خانواده ها به ویژه کودکان و نوجوانان می شود اما هیجان در برخی پارک ها با بقیه جاها فرق دارد و تفریح آن ها هم متفاوت است. یکی از این پارک ها در حاشیه شمالی شهر بجنورد مدام هیجانی است، ایستگاه فضایی هاست. در گذشته استفاده از هر نوع دودی آن قدر در بین عام عادی نبود و وقتی کسی به  مواد مخدر معتاد می شد همه تعجب می کردند، چون  دسترسی به مواد مخدر کم بود. 

روزگاری سیگار عادی وجهه خاصی داشت اما امروزه تصویر این سیگار دیگر شکسته شده و بیش از آن چه که از سیگار با آن رو به رو می شویم جالب است. وارد پارک که می شویم و قدم از قدم بر می داریم بوی گل را حس می کنیم. 

صدای سرفه های پی در پی به گوش می رسد. وقتی نفس می کشیم، نفس مان بوی «گل» می گیرد، بله «گل». جای جای این پارک پر رمز و راز بوی گل  می دهد. برخی آن را به اسم های دیگر سیگاری، گراس و ماری جوانا می شناسند و در گوشه و کنار پارک پسرهای 14 تا 20 ساله ای را می بینیم که «گل» را رول می کنند و می کشند. 

جوان هستند و هنوز برخی از آن ها پشت لب شان هم سبز نشده است که در گروه های چند نفره روز و شب داخل پارک گرد هم جمع می شوند تا به قول خودشان کاسبی کنند. آن ها به دنبال یک سرخوشی کاذب هستند که با مصرف این گیاه مخدر به دست می آورند. 

به گفته اکثر مصرف کنندگان این حس فقط در روزهای اول مصرف وجود دارد و بعد از آن دیگر هیچ خبری از سرخوشی کاذب نیست. البته نباید از ناآگاهی جوان ها چشم پوشی کرد که خیلی از آن ها واقعاً این گیاه را ماده مخدر فرض نمی کنند و بر اساس شنیده ها از دوستان شان که اعتیاد نمی آورد و ضرری به مصرف کننده نمی رساند، به مصرف این ماده مخدر روی می آورند. شاید آن ها شنیده اند که ماری جوانا در برخی کشورهای دیگر مجاز است و حتی از آن به عنوان دارو استفاده می شود به همین دلیل خودشان می گویند چرا ما استفاده نکنیم؟ 

اگر بد است چرا پس آن جا و در فلان کشور مصرفش آزاد است؟ هشدار دیگران را هم در حد ترساندن خودشان قلمداد می کنند.  این ماده مخدر مثل سیگار کشیده می شود و تقریباً بین جوان ها عادی شده است. می‌گویند بار اول و دوم حال خوبی دارد اما بعد از آن فرد، معتاد «گل» می‌شود. به گفته یک پزشک متخصص، مشکلات تنفسی و سرفه های شدید، استرس، کاهش اشتها و وزن، عصبانیت، بی قراری، کابوس های شبانه و افسردگی از عوارض مصرف این گیاه مخدر هستند. در داخل پارک که به اتفاق همراهم قدم می زنم نگاه ها رویم زوم می شود. آن ها مرا مشتری فرض می کنند. 

کمی آن سوتر، جوانی به ما نزدیک می شود و می گوید: «داداش جنس اعلا دارم. قیمت اش هم از بقیه فروشنده ها کمتر است. می خواهی امتحان کنی؟» وقتی سوال می کنم حال آدم را خوب می کند، می گوید: مثل این که اولین بار است این جا می آیی و انگار تا حالا نزده‌ای؟ جنس تولید خودمان است، اصل اصل است». 

قیمت‌اش را گرمی می گوید از 5 تا 20 هزار تومان که به گفته خودش برای مصرف چند نفر کفایت می کند. کافی است به آن لب بزنی و به قول خودشان آن بالا بالاها سیر کنی و از این عالم خشن و پر از درد و مشکلات برای لحظاتی فاصله بگیری. 

درحین قدم زدن مان چند مشتری وارد پارک می شوند و هر کدام سراغ یک ساقی می روند. جنس گیاهی شان را داخل یک بسته کاغذ از فروشنده می گیرند و در گوشه ای از پارک کز می کنند. 

سریع محتوای داخل سیگار را بیرون می کشند و به جای تنباکو، گراس یا همان شاهدانه می ریزند و رول می کنند. بعد آن روشن را می کنند و پکی می زنند و قاه قاه به روی دنیا می خندند. 

مدام گفته فروشنده «گل» که خطاب به من گفت جنس تولید خوشان است، ذهنم را قلقلک می دهد. 

به گفته یکی از فروشنده ها، البته پارک مذکور تنها محلی نیست که در آن برخی ساقی ها اقدام به فروش ماده مخدر ماری جوانا یا همان گراس می کنند.

به گزارش خبرنگار ما، در برخی محله های دیگر حاشیه شهر نیز فروش گل به وفور به چشم می خورد. شاید این که صرفا بگوییم معتاد مجرم نیست و بیمار است احساس مسئولیت نکرده ایم و فقط جنبه ترس آن را از روی دوش برخی خانواده ها برداشته ایم. درست است «گل» شادی آور است و برای چند ساعت آدم را سرخوش و بی خیال می کند اما تاوان این چند ساعت خوشی دلهره های روزهای بعد از مصرف آن است که دست از سر مصرف کننده بر نمی دارد. 

حال خوش تنها بخش وسوسه انگیز این ماجراست. شاید از خودمان پرسیده باشیم برای ایجاد حال خوش  و تفریح پاک و سالم، ما برای جوان ها چه کرده ایم که آن ها به سمت شادی های پس از «گل» می روند؟

 

اسدی

 پای مدیریت پسماند در استان می لنگد. به طور میانگین در مرکز استان روزی 130 تن زباله تولید می شود، تهدیدی برای سلامت شهروندان که امروزه به عنوان فرصتی شهری شناخته می شود و از آن جهت کارشناسان بر آن نام «طلای کثیف» گذاشته اند؛ طلای کثیفی که قربانی عیار بی مدیریتی شده است. امروزه زباله ها بخش مهمی از ارتفاعات باباموسی را در برگرفته اند و با وجود هشدار برخی مسئولان شهری و کرسی نشینان شورای اسلامی شهر همچنان بدون توجه مانده اند و هر روز به بدترین شکل ممکن از کوه باباموسی بالا می روند. بیراه نیست اگر بگوییم استان به کارخانه تولید زباله تبدیل شده و با تولید روزانه بیش از 500 تن زباله، میانگین جهانی تولید زباله را شکسته است و هم اینک دو برابر میانگین جهانی زباله تولید می کند و از سوی دیگر این میزان زباله، موجب شده سرانه تولید زباله از میانگین کشوری نیز بیشتر شود. اما مدیران شهری تدبیری برای آن نیندیشیده اند یا راهی را که رفته اند به بن بست خورده است. حتماً با بن بست کارخانه کمپوست استان آشنا هستید، همان که قفل کمبود اعتبار درهای آن را بسته است و امیدی به بازگشایی آن نیست و هم اینک بزرگ ترین کارخانه بازیافت شرق کشور در کمایی طولانی مدت فرو رفته است.

گوشواره های چرکین شهر

گلایه ها از وضعیت مدیریت پسماندهای شهری استان و مرکز استان بسیار است، شهروندان سخنی دارند و کارشناسان و مسئولان سخن دیگری. «فرهادی» به وضعیت جمع آوری زباله در شهر بجنورد اشاره می کند. به گفته این شهروند اگر چه گفته می شود وضعیت جمع آوری زباله نسبت به گذشته بهتر شده است اما حاشیه های شهر از نگاه مدیران شهری پنهان مانده و عینک غبار گرفته برخی مسئولان موجب شده است زمین های اطراف شهر، آن اراضی که در مجاورت گوشواره های نازیبای شهر قرار دارند به محل دپوی زباله ساکنان محله و به خانه ای امن برای حشرات و حیوانات موذی تبدیل شوند. درددل این شهروند درددل بسیاری از ساکنانی است که سال هاست ساکن حاشیه های ناامن شهر هستند، درد آسیب های اجتماعی آن ها را رنجانده و نبود بهداشت عمومی و بی توجهی به خواسته آن ها رنجی مضاعف را بر آن ها تحمیل کرده است، برای این که با درددل های این شهروند آشنا شوید به انتهای خیابان های شهر بروید، درست آن جایی که ناگهان خانه ها قواره های شهری را از دست می دهند و لباس شهر چرکین می شود، آن جایی که هنوز هنگام دویدن کودکان در کوچه ها خاک بلند می شود و روح شهر به خوبی در محله ها حلول نکرده است.

تفکیک از مبدأ کجاست؟

این بخشی از دردنامه نبود مدیریت پسماند در شهر است. درد کارشناسان اما چیز دیگری است، برخی از آن ها بخشی از چاره کار را در اجرای طرح تفکیک از مبدأ می دانند، جداسازی زباله های ارزشمند خشک و آلی از یکدیگر و ریختن طلای کثیف در سرند ارزش گذاری. برای آگاهی از چگونگی اجرای طرح تفکیک زباله ها از مبدأ در استان سراغ یکی از کارکنان سابق سازمان مدیریت پسماند بجنورد رفته ایم؛ کسی که در اوج اجرای این طرح با سازمان مورد نظر همکاری می کرده است. او که تمایلی به ذکر نام خود در این گزارش ندارد در ابتدای سخنانش از اعتبار، وقت و انرژی که هدر رفت گلایه می کند. به استناد اطلاعات او، در سال 87 سازمان مدیریت پسماند شهرداری بجنورد راه اندازی شد، همان زمانی که این سازمان اقدام به جذب نیروهای آموزشی کرد تا تفکیک از مبدأ را به شهروندان آموزش دهند، طرحی که در ابتدا با قدرت و همکاری یکی دیگر از استان های موفق کشور اجرایی شد. ناگهان در سال 89 به دلیل مسائل مالی ایجاد شده و عدم حمایت برخی شهرداری های استان این طرح تعطیل و راه رفته از سوی واحد آموزش به کلی خراب شد. حاصل آن چه اتفاق افتاد عدم بازیافت زباله در مبدأ از سوی ساکنان شهر است، وظیفه ای که اینک بدون رعایت بهداشت توسط زباله گردهای شهر انجام و موجب شیوع بیماری نیز می شود.

باباموسی، محل دفن زباله نیست

البته رئیس سازمان مدیریت پسماند بجنورد در خصوص تفکیک از مبدأ نظر دیگری دارد. او می گوید که تفکیک زباله ها از مبدأ در بجنورد انجام می شود و هم اکنون دو نیرو تفکیک از مبدأ را به شهروندان آموزش می دهند. اگر چه گفته می شود آموزش ها دوباره در شهر بجنورد آغاز شده است اما هنوز بیشتر ساکنان این شهر زباله های خود را به شکل درهم دور می ریزند. «عظیمی» خبر دیگری را نیز اعلام می کند؛ خبری درباره کاهش زباله تولیدی شهروندان بجنوردی که موجب شده تولید زباله از 137 تن در روز به 134 تن برسد.

بنا بر آمار ارائه شده از سوی این مسئول در سه ماه اول امسال به طور میانگین تولید زباله در شهر بجنورد 12 درصد کاهش داشته است، میانگین یک ساله تولید زباله در سال گذشته نیز 4 درصد کاهش داشته که یک درصد آن به سیستم آموزش مربوط و 3 درصد آن به دلیل وضعیت اقتصادی و گرانی هاست.وی گزارش مفصلی از چگونگی مدیریت پسماندهای شهر بجنورد ارائه و در خلال گزارشش به این موضوع اشاره می کند که باباموسی به هیچ عنوان محل مناسبی برای دفن زباله های این شهر نیست، بنابراین مکان دیگری به عنوان دفنگاه زباله در بجنورد جانمایی شده است که همان کمپوست کنونی است. بنا به گفته این مسئول به اشتباه به این مکان کمپوست گفته می شود زیرا قرار است تنها در این مکان زباله های شهری بجنورد دفن شوند و ممکن است در کنار آن کود آلی کمپوست نیز تولید شود.وی راه اندازی سلول دفن زباله در این مکان را منوط به تامین اعتبارهای لازم می داند اما تا آن زمان همچنان باباموسی زیر کوهی از زباله دفن می شود و آب از آب هم تکان نمی خورد.بنا به گفته «عظیمی» طرح تفکیک از مبدأ در بخشی از شهر بجنورد اجرا می شود و این سازمان برنامه ای برای آموزش شهروندان دارد؛ برنامه ای که در سال های گذشته اجرا شده اما سال گذشته هدف گذاری انجام شده محقق نشده و اگر چه امسال آموزش 6 هزار خانوار در شهر بجنورد هدف گذاری شده است اما برای جبران کم کاری های سال گذشته این عدد باید به 12 هزار خانوار برسد.

تعطیلی سایت پردازش

سایت پردازش زباله های شهری بجنورد به عنوان تنها سایت پردازش این شهر مدت هاست تعطیل است و این امر موجب شده زباله ها هرگز تفکیک نشوند؛ موضوعی که این مسئول نیز به آن اشاره می کند و می گوید: زباله های آلی و غیرآلی بجنورد از هم تفکیک نمی شوند و یک جا در باباموسی دفن می شوند.

زباله های عفونی این شهر نیز بنا به گفته او توسط بیمارستان ها و مطب‌ها بی خطر و دوباره به سیل زباله های تولیدی شهر اضافه  می شوند و باز مسیر باباموسی را در پیش می گیرند. حدود 2 تن زباله عفونی در بیمارستان ها، مطب ها و دیگر مراکز درمانی و بهداشتی شهر بجنورد تولید می شود اما آینده آن ها و آلودگی مجددشان سوالی است که همچنان برخی افکار عمومی را درگیر کرده است. زباله های عفونی خانگی اما سرنوشت خطرناکی دارند و بدون بی خطرسازی در میان زباله ها رها می شوند و هیچ کس نمی داند که کجا و چگونه آلودگی خود را به شهروندان منتقل می کنند.بخش دیگری از زباله های بیمارستانی نیز جفت ها و جنین های مرده زایشگاه ها هستند که به گفته «عظیمی» مسئولیت آن ها با خود بیمارستان ها و خارج از وظیفه این سازمان است اما این زباله ها نیاز به الزامات مسائل شرعی دارند با این حال چند بار در زباله های شهری این گونه پسماندها نیز دیده شده اند.مدیریت شهر بجنورد در آینده به دست هر کسی بیفتد باید توجه جدی تری به سلامت عمومی و بهداشت شهر داشته باشد و یک بار برای همیشه زباله های تولیدی این شهر به خوبی مدیریت و مسائل مطرح شده حل و فصل شود.

 

مرتضوی- سهم ناچیز موزه هنرهای معاصر بجنورد از اعتبار ملی در راه برگشت خوردن است.موزه هنرهای معاصر در زمره پروژه های ملی است که سال گذشته زمزمه های استانی شدن آن به گوش رسید اما به گفته مسئول پروژه های عمرانی دفتر طرح های عمرانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هر چند به واسطه این که موزه ردیف اعتباری مشترک دارد، تصمیم گرفته شد پروژه همانند دیگر پروژه های این ردیف استانی شود، اما از آن جایی که هر یک از پروژه ها در این ردیف مربوط به استان های مختلف بود، ذی حساب هیچ استانی زیر بار پرداخت نرفت و مقرر شد ذی حساب وزارتخانه اقدام کند و در نهایت پروژه ملی باقی ماند. «توکلیان» برخلاف مسئولان استان که مبادله نشدن موافقت نامه را دلیل جذب نشدن اعتبار این پروژه می دانند، مشکل اصلی این پروژه را نبود اعتبار اعلام کرد و از این که اعتباری وجود ندارد تا ذی حساب پرداخت کند، سخن گفت.  او از این که سال 98  سهم اعتبار موزه از 25 میلیارد  و 700 میلیون تومان ردیف اعتباری، 200 میلیون تومان است و این اعتبار ناچیز رقمی به حساب نمی آید و دردی را دوا نمی کند، خبر داد و گفت: برگشت خوردن  این اعتبار ناچیز تفاوت چندانی در پیشرفتش ندارد. این مقام مسئول، اعتبار مورد نیاز سالانه پروژه موزه هنرهای معاصر را برای به سرانجام رسیدن 5 میلیارد تومان ذکر کرد که در صورت تزریق 200 میلیون تومان اعتبار باید 30 سال پا به پای پروژه حرکت کرد تا به بهره برداری برسد. از نگاه او این رقم ناچیز اعتبار تاثیر چندانی در پیشرفت ندارد و سهم پروژه باید بیشتر از این ها باشد. او به تلاش هایش به منظور جذب اعتبار دندان گیر برای سال آینده اشاره کرد تا بتوان این پروژه را یک قدم به جلو حرکت داد.

 

شیرازی- در حالی که روز سه شنبه تمام منابع خبری از انتقال امتیاز تیم پرطرفدار خونه به خونه بابل به خراسان شمالی خبر دادند، دیروز مسئولان اداره کل ورزش و جوانان مازندران آب پاکی را بر دست اهالی فوتبال ریختند و خبر از توافق بدون رسمیت دادند.البته در تماسی که با روابط عمومی استانداری خراسان شمالی داشتیم علی قلی زاده ابتدا از این موضوع اظهار بی اطلاعی کرد.این در حالی است که مسئولان اداره کل ورزش و جوانان مازندران به صراحت از این که مالک باشگاه به تنهایی تصمیم گرفته و کمیسیون ماده 5 این تصمیم را نمی پذیرد، خبر دادند.نایب رئیس هیئت فوتبال استان هم در واکنش به این موضوع، توضیح داد که از این طرف مشکلی وجود ندارد ولی هنوز از سمت مازندران مشکل داریم.رضا رحیمی با یک جمله پایان این خبر را باز گذاشت که اگر نشود امتیاز دیگری می خریم!بعد از تماس اول با مسئول روابط عمومی استانداری خراسان شمالی، او پیگیر این موضوع شد و ساعتی بعد درباره این خبر گفت: استاندار زحمت خودش را کشیده و به منظور توجه به ورزش و  معروف شدن استان، برای خرید یکی از تیم های لیگ اقدام کرده است. قلی زاده افزود: برای خرید امتیاز تا پای معامله با مالک خصوصی هم پیش رفته اند ولی باید کمیسیون ماده 5 هم بپذیرد تا کارهای قانونی انجام شود که این موضوع از سوی اداره کل ورزش و جوانان مازندران هنوز انجام نشده است و ما هم دوست داریم به صورت قانونی انجام شود.او بیان کرد: به هیچ وجه ناامید نیستیم و تلاش برای حضور در لیگ دسته یک با وجود فشارها ادامه خواهد داشت.

 

مرتضوی

 شکل گیری انجمن نویسندگان اقدامی بود که سال گذشته از سوی جمعی از علاقه مندان به فعالیت های فرهنگی و ادبی شروع شد و چندی پیش هم به ثبت رسید تا آغازی باشد برای سامان دادن به فعالیت های ادبی و شناسنامه ای شود برای شاعران و نویسندگان استان. 

اگر چه این حرکت هنوز شکل و شمایل رسمی به خود نگرفته و فعالیت چشمگیری نداشته است اما با توجه به تعدد فعالیت های ادبی، موافقان و مخالفانی دارد که در این گزارش سعی کردیم لزوم شکل گیری این انجمن و سمت و سو گرفتن فعالیت های آن را از نگاه اعضا و فعالان ادبی بررسی و در نگاهی اجمالی به این مهم دست پیدا کنیم که آیا فعالیت هایی از این دست سرانجامی خواهد داشت؟ چگونه می توان با توجه به فعالیت های جزیره ای در استان به این مهم دست یافت؟

«سیدی زاده» که در زمره اعضای هیئت موسس انجمن نویسندگان است، به ثبت کشوری این انجمن اشاره می کند و از این که این انجمن به دنبال جمع کردن نویسندگان از طیف های مختلف است، سخن می گوید.

او پیگیری درخواست های آن ها از این طریق، ارتباط آن ها با ناشران، انجمن های مختلف، اداره کل و در نهایت طرح مشکلات و ارائه راهکارهایی  برای رفع مشکلات را از مزایای این انجمن بیان می کند.

او به عنوان عضو هیئت موسس، این انجمن را جدا از دیگر انجمن ها نمی داند و معتقد است: اعضای انجمن های شعر و داستان می توانند در این انجمن حضور پیدا کنند و در وهله نخست سعی خواهد شد با نویسندگان این شهر و در درازمدت با نویسندگان دیگر شهرستان ها ارتباط برقرار شود . او بین فعالیت های انجمن نویسندگان و شورای شعر و داستان منافاتی نمی‌بیند و از این که قصد دارند ارتباط خود را با این دو تقویت کنند، برای مان می گوید.

به گفته او انجمن نویسندگان در نظر دارد روند چاپ کتاب را از این طریق، آن هم به واسطه این که شاهد آثاری هستیم که بی ضابطه چاپ می شود و اشکالات تاریخی و ویراستاری دارد، دنبال و به این جریان کمک کند.

او اساسنامه این انجمن را منسجم و خوب می داند که در صورت استقبال نویسندگان و مطالعه آن، گامی برای سامان دهی فعالیت های ادبی استان خواهد بود.

اما در این میان «ثریا صدقی» نظر دیگری دارد و از تفاوت های انجمن نویسندگان با داستان می گوید که باید مرز فعالیت این انجمن مشخص شود، زیرا داستان نویس می تواند نویسنده باشد اما امکان دارد، یک نویسنده داستان نویس نباشد، بنابراین انجمن نویسندگان طیف های گسترده ای از نویسندگان با نگاه های متفاوت را می طلبد.

هر چند او هر اتفاقی برای داستان را خوشایند می داند و برای این که قدمی برای داستان بردارد، به این وادی وارد شده اما معتقد است با توجه به تعدد فعالیت های فرهنگی و هنری در استان برگزاری نشست های تخصصی مختلف در روند این حرکت اثر گذار است.به گفته وی، افرادی باید پای کار بیایند و در رأس این انجمن قرار گیرند که با فعالیت ها آشنا باشند و جدای از اختلاف نظرها و سلیقه ها دلسوزانه فعالیت و ضعف ها و کاستی ها را شناسایی کنند و راهکار ارائه دهند و البته در کنار شناسایی ظرفیت ها از افراد اثرگذار نیز در  فعالیت های مختلف بهره بگیرند.او این را هم می گوید  که نگذاریم کسانی که هیچ تجربه ای ندارند وارد کارهای بزرگ شوند و بزرگانی که تجربه دارند وارد کارهای کوچک شوند.«حسین زاده» به، به سرانجام رسیدن انجمن نویسندگان با ثبت آن در هفته اخیر اشاره می کند و معتقد است:  با راه اندازی مجمع عمومی و تشکیل هیئت مدیره، فعالیت ها سر و شکل  می گیرد. او از تخصیص بودجه ای برای فعالیت انجمن سخن می گوید و در واقع شناسنامه دار کردن نویسندگان و شعرای خراسان شمالی را از تفاوت های این انجمن با دیگر انجمن ها ذکر می کند. او این را هم توضیح می دهد که در صورت درخواست آشنایی نویسندگان دیگر استان ها با شاعران و نویسندگان خراسان شمالی انجمن شناسنامه ای برای تحقق این امر باشد.

«حسین زاده» از این که پس از تشکیل هیئت مدیره فعالیت ها بررسی می شود و در نظر دارند دامنه فعالیت ها گسترده شود، سخن می گوید.

«تیمور غلامی» هم از دیگر فعالان داستان نویسی است که مدون بودن فعالیت هایی از این دست را به شرط این که تنها روی کاغذ حک نشود موثر می داند و البته این را هم  می گوید که به واسطه این که فعالیت هایی از این دست در حد کاغذ باقی می مانند، بودن و نبودن آن ها تفاوتی ندارد.

از نگاه این فعال ادبی، انجمنی که عنوان نویسندگی را یدک می کشد باید هدف دار شکل بگیرد و خط مشی  و دورنمایی برای آن مشخص شود، ضمن این که وجود افراد با تجربه در این حرکت می تواند  راه گشا باشد. او این را هم می گوید که یکی از معضلات همیشگی در فعالیت هایی از این دست پیگیری نکردن مصوبات است و اگر قرار باشد این روال هم در این فعالیت تکرار شود، راه به جایی نخواهیم برد.

شیرازی

برای ورزش نکردن هر بهانه ای پیدا می شود، از خستگی قبل و بعد از کار تا درس و حتی هوای گرم تابستان.بهانه ها را که روی کاغذ بنویسیم، راه حل هایش هم پیدا می شود تا بهانه ورزش نکردن را از خود بگیریم.

این بار برای ورزش در گرمای تابستان باید بهانه ها را از خود بگیریم؛ بهانه هایی که با دانستن چگونه ورزش کردن کم می شود.

 یک کارشناس ارشد علم ورزش از فصل گرما می گوید و رعایت نکاتی که باعث می شود ورزش بی دغدغه ای داشته باشیم.

هدایتی تاکید می کند که همه چیز برای ورزش کردن در تابستان مهیاست ولی باید به ورزش در فضای باز و زیر آفتاب دقت داشت و حساسیت بیشتری نشان داد چون ورزش در گرمای بیش از حد ممکن است به بدن آسیب بزند و عواقب جبران ناپذیری را به همراه داشته باشد که بهتر است عواقب آن را ابتدا بشناسیم، عواقبی مانند سنگ کوپ، کرمپ عضلانی، خستگی مفرط، گرمازدگی شدید و ... ولی آن قدرها هم نگران نباشید چون با رعایت نکاتی می توانید ریسک خطرات احتمالی را پایین بیاورید.هدایتی  ورزش کردن در هوای گرم را باعث افزایش فشار بر بدن می داند و از ورزشی می گوید که به خودی خود دمای بدن را افزایش می‌دهد و در صورتی که دمای هوا نیز زیاد باشد خطراتی مانند گرما زدگی را برای سلامتی ایجاد می کند.

وی به نوشیدن مایعات اشاره می کند و ادامه می دهد: سه عامل اصلی که نشان می دهند در طول ورزش چه مقدار مایعات نیاز دارید عبارتند از شدت ورزش، شرایط آب و هوایی و وزن بدن تان و وقتی در هوای گرم ورزش می کنید، منتظر تشنه شدن نمانید.

در گرما ورزش می کنید؟ از نوشیدن آب غافل نشوید

وی بر اهمیت تامین آب بدن تاکید می کند و از نوشیدن آب می گوید که قابلیت عرق کردن بدن را بهبود می بخشد؛ فرایندی که خنک تان می کند. با نوشیدن آب مایعاتی را که از طریق عرق ریختن از دست می دهید، جایگزین می کنید.

زمان مناسب ورزش در تابستان را می دانید؟

او با اشاره به بهترین زمان ورزش کردن در فصل گرما بیان می کند: بهترین زمان اول صبح است و دیگری عصرها چون در طول روز و زمانی که خورشید در آسمان است گرما به بالاترین حد خود می رسد. 

وقتی دو زمان مناسب برای ورزش کردن وجود داشته باشد دیگر بهانه ای برای نادیده گرفتن ورزش باقی نمی ماند، اگر سحرخیز هستید که همان صبح می توانید ورزش کنید و اگر دوست دارید بخوابید می توانید تا عصر صبر و بعد شروع کنید، این گونه بهانه به بی بهانه!

حواس تان به لباس مناسب هست؟

آیا علاقه مندان به ورزش به راستی به لباسی که در این فصل به تن می کنند اهمیت می دهند؟ او در این باره توصیه می کند: در هوای گرم لباسی سبک به تن کنید که هوا درونش جریان داشته باشد و همچنین پوست تان را از اشعه های خورشید در امان نگه دارد، باید لباس هایی به تن کرد که با نگه داشتن رطوبت در خود کمک می کنند حرارت بدن کاهش پیدا کند.

به تغذیه مناسب فکر کرده اید؟

«هدایتی» تصریح می کند: سوخت رسانی به بدن و مصرف غذاهایی که بدن تان را کم آب نکند برای ورزش در هوای گرم بسیار ضروری است، قبل از ورزش غذاهایی که چربی و پروتئین بالایی دارند نخورید چون هضم آن ها به زمان و انرژی زیادی نیاز دارد، همین طور که ورزش می کنید و دمای بدن تان بالا می رود، جریان خون در سیستم گوارش کاهش پیدا می کند، در نتیجه هضم غذا مشکل می شود و احساس حالت تهوع می کنید.

وی توضیح می دهد: به جای آن، روی غذاهایی تمرکز کنید که حاوی مقدار زیادی آب هستند، سیب، خربزه، هندوانه، خیار، توت و گریپ فروت  در این خصوص بهترین مواد هستند. این میوه ها بدن تان را خنک نگه می دارند و جلوی کم آب شدنش را می گیرند.

به آرامی سرعت را افزایش دهید

هدایتی توصیه می کند که بهتر است به تدریج سرعت و شدت حرکت تان را افزایش دهید و صبر کنید بدن تان به دمای هوا عادت کند.

وی در پایان تاکید می کند: بدانید که حتی ۲۰ دقیقه ورزش کردن نیز اثرات مثبتی دارد، آن چه مهم است میزان پشتکار شما در ورزش کردن است، باید به صورت مرتب و در روزهای گوناگون هفته ورزش کنید، هرچند که مدت آن کم باشد.