دمی پای درد دل هنرمندان استان
تعداد بازدید : 189
گلایه ها را به کجا ببریم؟!
مرتضوی
می گویند «عطایش را به لقایش بخشیده اند»، همان هایی که سال هاست رنج هنرمند شدن را به جان خریده اند و تنها عشق به هنر امروز سرپای شان نگه داشته است. این هنرمندان از بی مهری ها و سنگ اندازی هایی در عرصه هنر سخن می گویند که سبب شده است حتی به فکر این نباشند چتر حمایت بر سرشان سایه افکند و با برخورداری از بیمه بتوانند آینده روشنی را برای خود به تصویر بکشند. حالا سال هاست از فعالیت هنرمندان رشته های مختلف می گذرد، اما وقتی پای درد دل شان می نشینی اگر چه از فراهم بودن بسترهای حمایتی برای بیمه می گویند ولی از این که به واسطه درآمد ناچیز نمی توانند امروزشان را بسازند گلایه دارند، چه برسد به فردا.
«فخرانی» که در زمره فعالان عرصه تئاتر استان است و 8 سالی از فعالیت اش در این عرصه می گذرد، از بی مهری های مسئولان حتی برای صدور مجوز یک موسسه سخن می گوید و از مشکلات صدور مجوز موسسه و آموزشگاه که در این چند سال گریبان گیر او شده است، گلایه و اضافه می کند: با این اوصاف اصلا از بیمه نمی توان حرفی به میان آورد. او این را هم گفت که به واسطه سنگ اندازی ها حتی نتوانسته است مدرک درجه 3 هنری را دریافت کند و نمی داند به کجا باید گلایه و با چه کسی درد دل کند زیرا مسئولان در حق هنرمندان شهرستان خیلی کوتاهی می کنند.
او از این که انجمن تئاتر شهرستان از سال 96 تاکنون یک ریال شارژ نشده است هم برای مان می گوید و می افزاید: حرف زدن درباره کاستی ها و خلأها سبب می شود آدم بدِ داستان شویم و به طور حتم با دیدن این گلایه ها مورد انتقاد دوستان قرار می گیریم.
کارگردان «زیر باران از تو می خوانم» و «کبوترانه» این را هم می گوید: با سنگ اندازی های فراوانی که برای دریافت مجوز و درجه هنری مواجه شدم، عطایش را به لقایش بخشیدم.
او این را هم می گوید که بیشتر هنرمندان شاخه های مختلف استان از بیمه برخوردار نیستند و تعداد بیمه شدگان به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد.
«آزاده حیدرزاده» هم که نام آشنای عرصه تئاتر استان است، با این که 18 سال از فعالیت تئاتری اش می گذرد، اما سابقه فعالیت هنری اش فقط 6تا 7 سال است. او با این که در جریان بیمه هنرمندان قرار دارد، اما رغبتی برای تحت پوشش قرار گرفتن نشان نمی دهد و دلیل آن را نداشتن حقوق ثابت اعلام می کند و آن را از معایب فعالیت در عرصه هنر می داند.
حالا چند سالی است به اصرار خانواده اش و با حمایت آن ها تحت پوشش بیمه هنرمندان قرار گرفته است، اما هزینه های بالای بیمه را سدی برای تحت پوشش قرار گرفتن فعالان این عرصه بیان می کند و در نهایت از مزایای آن رضایتی ندارد.
از نگاه «حیدرزاده» با این که تئاتر در زمره مشاغل سخت به حساب می آید، اما با توجه به این که درآمد ماهانه ای برای فعالان این عرصه وجود ندارد، نمی توان برای بیمه برنامه ریزی کرد.
«حسین ولی نژاد» از فعالان عرصه موسیقی مقامی استان و دارنده مدرک درجه 2 موسیقی است که تنها از طریق هنر امرار معاش می کند، اما از بیمه برخوردار نیست.
او به فعالیت های گسترده اش در عرصه موسیقی اشاره می کند و از این که متولیان هیچ تلاشی برای این که تحت پوشش بیمه قرار بگیرد نداشتند، گلایه می کند.
او که عضو گروه موسیقی «سازینه نواحی ایران» است، به وقفه پرداخت بیمه در چند سال گذشته و به دنبال آن قطع بیمه اش اشاره می کند و از هزینه های بالای پرداخت آن می گوید که امکان تحت پوشش قرار گرفتن دوباره را با توجه به منابع اندک درآمدی از او گرفته است.
این پیش کسوت موسیقی مقامی هم از تلاش هایش برای راه اندازی آموزشگاه موسیقی به منظور انتقال داشته هایش سخن می گوید که متاسفانه به واسطه هزینه های بالای فضایی برای اجاره، عطایش را به لقایش بخشیده است.
او که خود را نسل یازدهم موسیقی مقامی می داند، از این که بارها تصمیم گرفته است فعالیت هنری اش را با عزیمت به پایتخت و در قالب اجرای موسیقی در آن جا دنبال کند تا بتواند زندگی اش را بچرخاند، برای مان می گوید و از بی مهری متولیان به این بخش گلایه می کند.
سرپرست معاونت هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان شمالی از این که هنرمندان باید از طریق سایت به عضویت صندوق اعتباری هنر درآیند سخن می گوید و صدور کد عضویت را زمینه ساز اقدام آن ها برای تحت پوشش قرار گرفتن بیمه بیان می کند.
«حیدری» از این که اداره کل از طریق نامه، هنرمندان مربوطه را به صندوق هنرمندان برای تحت پوشش بیمه قرار گرفتن معرفی می کند هم گفت و حمایت از آن ها در مقوله بیمه را پرداخت سهمیه 70 درصدی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام و به بهره مندی 400 نفر از هنرمندان شاخه های مختلف تجسمی، نمایشی، موسیقی، نویسندگی، اهالی رسانه و فعالان قرآنی از بیمه اشاره می کند.