چند وقتی است که دغدغه اهالی قلم رنگ دیگری به خود گرفته است و آن ها از این که دیگر انگیزه ای نیست تا بتوانی قلم برکاغذ برانی و قهرمانی بسازی که روایتگر داستان هایت باشد، سخن می گویند؛ از این که هر چند تو برخلاف روزهایی که در انتظار محفلی بودی تا بتوانی بنویسی، بخوانی و بشنوی حالا چشم انتظاری تا خط مشی دیگرگونه ترسیم شود و از این روزمرگی خارج شوی و به خود باوری برسی.
«ثریا صدقی» که سال هاست در عرصه داستان به عنوان مدرس فعالیت می کند یکی از دغدغه هایش را حضور هفتگی در پاتوق های داستان و دوره های آموزشی  می داند و معتقد است: از دل این فعالیت ها نویسنده متولد نمی شود و نمی توان به زور افراد را به نویسنده تبدیل کرد. وی با تاکید بر این که باید امکانات برای فعالان این عرصه فراهم شود، برگزاری اردوهای بومی در محلات و مناطق مختلف را با توجه به رشد مقوله بومی نویسی در کشور بستری مناسب برای بهره مندی دوستان بیان می کند.
وی با اظهار تاسف از کم کاری داستان نویسان و نبود انگیزه در این افراد به عنوان مشکلی مهم در این عرصه معتقد است: به جای هزینه کردن برای دعوت از استادان و برگزاری جشنواره می توان با اشکال گوناگون همچون اهدای بن کتاب به فعالان این عرصه، دادن دستمزد برای نوشتن یک داستان، در نظر گرفتن جوایز یا انتشار آثار در رسانه ها در آن ها ایجاد انگیزه کرد.
 «صدقی» که تجربه تدریس در دیگر استان ها را در کارنامه اش دارد به بررسی روند جریان داستان نویسی استان می پردازد و معتقد است: خراسان شمالی دارای ظرفیت های مستعدی است که از قلم های خوبی برخوردارند اما انگیزه ندارند و به خود باوری نرسیده اند.
وی به ظلمی که به علاقه مندان به داستان نویسی در شهرستان های استان به  واسطه فراهم نبودن امکانات می شود، اشاره می کند و می گوید: تقویت نویسندگان شهرستان ها مسئله ای بسیار مهم و کاستی اساسی در این عرصه است.
«نبوی» از دیگر فعالان عرصه داستان برگزاری جشنواره را زمینه ساز رشد این گونه ادبی می داند و با اشاره به جشنواره داستانی بلقیس که زمینه ساز تغییرات خوبی در این حوزه همچون کشف استعدادها به خصوص در بخش نوقلم شد، می گوید: این اتفاق نشان داد استان بنیه قوی در حوزه ادبیات داستانی دارد و می توان با ترغیب افراد اتفاق های بزرگ تری را در این عرصه رقم زد.
او از دغدغه هایش در زمینه نشر داستان سخن به میان می آورد و با توجه به هزینه های بالای آن اظهار می کند: به نظر می رسد باید ناشران پای کار بیایند و زمینه را برای نشر بیشتر و بهتر داستان نویسان جوان فراهم کنند.
وی بزرگ ترین اتفاق رقم خورده در این راستا را کشف استعدادها در مناطق روستایی می داند که در صورت تداوم می تواند اثرگذار باشد به شرط آن که روند فعالیت های داستانی جاندارتر شود  و از رکودی که در یک سال اخیر حاکم است فاصله بگیریم.
«دولت آبادی» که سال ها مسئولیت انجمن داستان را عهده دار بوده است، بی توجهی به مقوله داستان و دغدغه نداشتن اعضای انجمن در خصوص داستان را معضلی می داند که در طول سال ها فعالیت اش به چشم دیده است.
وی ثابت نبودن اعضای انجمن و تکرار مباحث آموزشی را از دیگر مسائل مهم در رکود فعالیت های داستانی بیان می کند که در نهایت فرسودگی مسئولان انجمن را به دنبال داشته است.
وی نبود اهرم های حمایتی و تشویقی برای ترغیب و تشویق اعضا را از کاستی های موجود در این عرصه بیان می کند که نبود جریان تشویق برای داستان نویسان موجب شده است از سال 90 شاهد ضعف عجیب و غریبی در این مقوله باشیم و تمام داستان نویسان کم رغبت شدند.
 عضو شورای داستان استان ضمن انتقاد از روند فعالیت های صورت گرفته در این سال ها در قالب کارگاه ها و انجمن های مختلف داستان که موجب پرورش داستان نویسان ضعیفی شده، به گونه ای که دست به قلم برده و آثار بی ارزشی را تولید کرده اند، می گوید: حضور این افراد در جشنواره های استانی و کسب مقام بیانگر ضعف ساختاری است و نشان می دهد هنوز کاری در این راستا انجام نشده است.
یکی از فعالان فرهنگی و عضو سابق شورای داستان با اشاره به این که خراسان شمالی از ظرفیت های خوبی در حوزه ادبیات داستانی و نویسندگی برخوردار است، به بررسی روند فعالیت های صورت گرفته در این سال ها می پردازد و می گوید: با این که در سال های گذشته شاهد برگزاری جشنواره های داستانی خوبی در استان و شهرستان بودیم اما ایجاد نارضایتی ها در مقوله داوری، سبب کم‌رنگ شدن این رویداد اثربخش شد.
«بهنام فر» تصریح می کند: به نظر می رسد اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی باید به شکل جدی تری در این زمینه ورود کند زیرا جشنواره ها بستری برای کشف استعدادهاست به گونه ای که از دل آن‌ها چند نویسنده پر و بال می گیرند.
وی همچنین خواستار نظارت بر، برپایی انجمن ها و کارگاه ها و ایجاد همدلی بیشتر در این حوزه می شود و معتقد است: متاسفانه کارگاه ها و انجمن ها به روزمرگی رسیده است.
از نگاه این فعال فرهنگی هر چند تعدد انجمن ها و کارگاه های داستان نویسی موجب پویایی این حوزه می شود اما به شرط آن که در یک راستا و بر اساس اهداف مشترک حرکت کنند. وی می گوید: به نظر می رسد این سیاست ها  باید توسط اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و شورای ادبیات داستانی تبیین شود.
«بهنام فر» با بیان این که به نظر می رسد گسستی در ادبیات داستانی استان شکل گرفته است، این اتفاق را نتیجه حضور داستان نویسان استان در جشنواره های خارج از استان می داند که نداشتن خروجی را به دنبال داشته است.
وی معتقد است: باید در مقوله ادبیات داستانی برآیند و چشم اندازی برای 5 سال آینده داشته باشیم و نویسندگان با پرورش نیرو، حداقل 10 نویسنده جدید را به جامعه معرفی کنند اما شاهد شرکت گروهی ثابت در جشنواره ها هستیم در حالی که خروجی بسیار مهم است.
 

نجاهی- اعجاز رنگ ها و نقش های صنایع دستی قوم ترکمن به شکل گسترده به نمایش در می آید و از کودکی در وجود فعالان این عرصه در کنار مادران شان نهادینه می شود.
«فاطمه استاد»، بانوی هنرمند جرگلانی با ذهنی خلاق و دستانی توانمند نشان ملی مرغوبیت صنایع دستی را در «مانتو چاووت» کسب کرده است.
 او مانند دیگر تلاشگران با بافت قالی در کنار مادر و البته اولین استادش، وارد این عرصه شد و دستان پرتوانش با بافت پشتی ترکمنی و سوزن دوزی آشناست.
اکنون که ۴۰ بهار از عمر پرتلاشش گذشته شاگردان زیادی را در عرصه صنایع دستی تربیت کرده است و با همت بیشتری به سوزن دوزی و بافت «مانتو چاووت» می پردازد. وی از مشقت های صنایع دستی و زمانبر بودن بافت «مانتو چاووت» سخن می گوید و اظهار می کند: این روزها «چاووت» به صورت ماشینی بافته و عرضه می شود و قیمت تمام شده کمتری نسبت به چاووت دست بافت دارد اما تمام تلاش مان حفظ این هنر که ریشه در فرهنگ و قدمت تاریخی قوم ترکمن دارد، است و امیدواریم از فعالان صنایع دستی حمایت بیشتری شود.
 

ستاره
گفته بودم زیباتر
از تمام ستارگانی هستی
 که سینمای جهان کشف کرده است
 حالا هزار سال نوری
 دور شده‌ای از من
 و هزار بار زیباتر
 عباس صفاری

باران بهاری
مثل باران بهاری
که نمی گوید کی
بی خبر در بزن و
سرزده از راه برس...
حسین منزوی

فال نیک
گفتی غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟
شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟
پر می‌زند دلم به هوای غزل، ولی
گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟
گیرم به فال نیک بگیرم بهار را
چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟
تقویم چارفصل دلم را ورق زدم
آن برگ‌های سبز سرآغاز سال کو؟
رفتیم و پرسش دل ما بی‌جواب ماند
حال سؤال و حوصله‌‌ قیل و قال کو؟
 قیصر امین پور
 

نجاهی- ضرب المثل ها در میان اقوام سینه به سینه نقل شده و حاصل تجربه بزرگان و وقایع دیرین است. در این شماره به یکی از ضرب المثل های قوم ترکمن از زبان «رحیم صمدی» می پردازیم.وی با اشاره به ضرب المثل «تیغ یاراسی بیتَر، دیل یاراسی بیتمَز» می گوید: این ضرب المثل به این معنی است که جای زخم و تیغ خوب خواهد شد ولی جای زخم زبان هیچ وقت خوب نمی شود و فراموش نخواهد شد.