علی ولی زاده- تردید نکنیم فردا حضور هر ایرانی در راهپیمایی 22 بهمن فقط جنبه انقلابی ندارد بلکه انگیزه دینی، عقلانی و ملی دارد.
بدیهی است یکی از مصادیق «حب الوطن من الایمان» شرکت در راهپیمایی 22 بهمن است زیرا دوربین های جهانی به ایران نگاه می کنند تا حضور مردم را تحلیل و بر مبنای آن گزینه انتخاب کنند.
برای بدخواهانی که استقلال ملت را برای خود سم می دانند و حیات شان را در وابستگی ملتها می بینند تحمل ایرانی که در ردیف بالای کشورهای برخوردار قرار گیرد خیلی سخت است. به طور قطع برای آن ها غیرقابل تحمل است که کشوری در حال تحریم در جنگ تحمیلی، پیروز یا به باشگاه هسته ای دنیا وارد شود و در حالت تحریم او یک طرفه میز مذاکره قرار گیرد و 6 کشور صنعتی و پرمدعا یک سو قرار گیرند.
قطعا برای بدخواهان این شرایط قابل تحمل نیست و از همه مهم تر آن ها برای این که بتوانند حرکت های آزادی خواهان را کنترل کنند نباید بگذارند ایران موفق شود تا الگوی دیگران قرار نگیرد بنابراین شرایط موجود را نباید به طور طبیعی محاسبه کرد و تنها به حساب مدیریت دانست.
البته بسیاری از کاستی ها نمی تواند جدا از کاستی های مدیریتی محاسبه شود به طور قطع بخشی از کاستی ها ناشی از ضعف مدیران است ولی نباید فراموش کرد جنگ اقتصادی و به خصوص روانی تمام عیار، علیه ایران شکل گرفته و برخی فشارها ناشی از این شرایط است بنابراین برای دفاع از حرمت و کیان ارضی و حراست از خون شهیدان، اقتضا دارد در حماسه بزرگ 22 بهمن هر یک به فراخور خود نقشی را ایفا کنیم.
البته حضور در 22 بهمن قطعا به معنای این نیست که مردم از برخی کاستی ها گلایه ندارند یا این که همه چیز گل و گلاب است ولی حضور نیافتن در یک حماسه ملی چه دلیلی می تواند داشته باشد؟ بالاخره حضورمان به هر میزان که بازدارندگی داشته باشد به همان میزان در استقلال ایران و حراست از خون شهیدان سهیم خواهد بود.
جان سخن این که با حضورمان باید تفاوت چهلمین سال را با قبل اعلام کنیم. برای حضور در راهپیمایی 22 بهمن نباید تردید کنیم و نه تنها خودمان شرکت کنیم بلکه دسته جمعی و با خانواده در خلق حماسه ای که هم وزن و همخوان با قد و قواره ایران باشد دخیل شویم و با حضورمان به بدخواهان بفهمانیم که این جا ایران؛ مهد خدامحوری است.