گروه اجتماعی- خشکی پوست می تواند بسیار ناراحت کننده و ناخوشایند باشد. نوعی خشکی پوست شدید که ایکتیوز نام دارد، می تواند بسیار نگران کننده باشد. خوشبختانه در اغلب موارد خشکی پوست ناشی از فاکتورهای محیطی مثل آب و هوای گرم یا سرد، رطوبت پایین و شست و شو با آب ولرم است که می تواند قابل کنترل باشد. استفاده از محصولات مرطوب کننده و استفاده نکردن از صابون های خشن و خشک کننده از جمله راهکارهای محافظت از پوست است اما خشکی پوست شدید و مزمن مشکلی است که به معاینه توسط متخصص پوست نیاز دارد.
خشکی پوست اغلب موقتی است، برای مثال ممکن است خشکی پوست در زمستان ایجاد شود، اما می تواند دایمی نیز باشد. علایم و نشانه های خشکی پوست بستگی به سن، وضعیت سلامت، محل زندگی، زمان سپری شده در بیرون از منزل و علل بروز مشکل دارد.
در اغلب موارد خشکی پوست با تغییراتی در شیوه زندگی بهبود می یابد و می توان از درمان خانگی استفاده کرد اما در مواردی که خشکی پوست با قرمزی همراه باشد، پوست و خارش در خواب اختلال ایجاد کند و به دلیل خشکی و خارش پوست دچار زخم یا عفونت شده باشد، باید به پزشک مراجعه کرد.
خشکی پوست اغلب علت محیطی دارد. برخی بیماری ها نیز می تواند بر پوست تاثیر بگذارد.
پوست در زمستان ها، زمانی که دما و رطوبت کاهش می یابد، تمایل به خشک شدن دارد.
فضای گرم رطوبت را کاهش می دهد و به خشکی پوست منجر می شود.
دوش طولانی مدت با آب داغ می تواند پوست را خشک کند. شنا کردن مکرر مخصوصاً در استخرهایی با کلر زیاد هم می تواند به خشکی پوست منجر شود.
استفاده از صابون ها و شوینده های نامناسب نیز بر خشکی پوست تاثیر می گذارد.
اگر فردی مستعد ابتلا به درماتیت آتوپیک باشد، خشکی بیش از حد پوست می تواند سبب فعال شدن بیماری، قرمزی پوست، ترک خوردن آن و التهاب شود.
علاوه بر آن خشکی پوست می تواند سبب ترک خوردن پوست شود و به این ترتیب باکتری ها می توانند وارد پوست شوند و عفونت پوستی ایجاد کنند.
درمان خشکی پوست در اغلب موارد با تغییراتی در شیوه زندگی، برای مثال استفاده از محصولات مرطوب کننده و پرهیز از دوش آب داغ و حمام های طولانی مدت، انجام می شود. اگر پوست بسیار خشک و زبر باشد، پزشک ممکن است از کرم های غیر نسخه ای استفاده کند که حاوی لاکتیک اسید و اوره است.
برخی اوقات خشکی پوست به درماتیت یا التهاب منجر می شود که قرمزی و خارش را به همراه دارد. در این موارد درمان خشکی پوست شامل استفاده از لوسیون های حاوی هیدروکورتیزون است. اگر ترک های پوستی باز شود، پزشک ممکن است از بانداژ مرطوب استفاده کند تا از بروز عفونت پوستی پیشگیری کند.