انتظار برای زنگ ورزش متفاوت
شیرازی
بوی ماه مهر را می توان نفس کشید. در مهر که با پاییز شروع می شود بوی کیف و کوله و کتاب و دفتر تازه را می توان حس کرد.
مهر فرا رسیده و می توان صدای بچه ها را در حیاط مدرسه و شادی های کودکانه شان شنید.
می توان توپ پرت شده از حیاط مدرسه در پیاده رو و پسر بچه ای را که جدی تر از همیشه دنبالش می دود تا بازی شان را از اول شروع کنند، دید.مهر آمده است و می توان صدای زنگ ورزش را از مدارس شهر شنید.
مهر آمد و حالا همه درگیر برنامه ریزی برای ساعت ورزشی هستند که سال هاست برای به بطالت نگذشتن آن وقت صرف شده است؛ از هیئت های ورزشی که برای امضای تفاهم نامه با آموزش و پرورش به منظور استعدادیابی به آب و آتش می زنند گرفته تا مسئولان و معلمان ورزش آموزش و پرورش که سعی دارند ساعت ورزش را پررنگ تر و خوش رنگ تر رقم بزنند، هر چند هنوز هم ساعت ورزش برای بسیاری از والدین یک دغدغه محسوب می شود.
هنوز هم بعضی از والدین از توپی می گویند که در برخی مدارس روی زمین انداخته می شود تا دانش آموزان ساعتی را با آن سرگرم شوند.
این در حالی است که تاکید مسئولان و معلمان ورزش برای رونق ساعت ورزش بسیار زیاد است و طی سال های اخیر شاهد طرح های اجرا شده ورزشی در مدارس بودیم، از مهم ترین این طرح ها می توان به المپیاد های درون مدرسه ای اشاره کرد.
یکی از والدین می گوید: این که بچه ها را به سالن های ورزشی می برند برایم خیلی حس خوبی دارد زیرا در زمان دانش آموزی ما حسرت بزرگی بود ورزش کردن با آرامش، با آن سن و سال یا باید در آفتاب ورزش می کردیم یا در سرمای سخت ولی حالا شرایط ورزش کردن بسیار بهتر شده است و به شکل علمی به این موضوع پرداخته می شود.
نقویان می افزاید: من هنوز هم با این که در این ساعت با پسرها فقط فوتسال کار شود مشکل دارم، پسر من علاقه اش به رشته های انفرادی بیشتر است و فوتبال را دوست ندارد ولی مجبور است ساعت ورزش را در این رشته بگذراند و این قانون توپ و تور فوتسال برای دانش آموزان پسر هنوز هم پا برجاست که من را راضی نمی کند.
یکی دیگر از والدین می گوید: واقعیت این است که کاملاً مهم بودن ورزش در مدارس احساس می شود ولی آن طور که باید باشد و انتظار می رود نیست، برای من استعدادیابی فرزندم در رشته های ورزشی به اندازه استعدادیابی در درس مهم است ولی این ظرفیت را در مدارس استان نمی بینم زیرا هنوز هم تنوع رشته ها کم است و در سه ماه تابستان نتوانستم فرزندم را در تمام کلاس ها ثبت نام کنم تا ببینم در کدام رشته امکان پیشرفتش وجود دارد.سلطانی می افزاید: از آن جایی که بچه ها زمان زیادی را در مدارس به سر می برند ای کاش این استعدادیابی ها به خصوص در رشته های جدیدتر بین دانش آموزان انجام شود تا به آینده ورزشی شان کمک شود.پدر یکی از دانش آموزان هم بیان می کند: مدارس تازه شروع شده است و امیدوارم هم مدیران و هم معلمان به دنبال تنوع بیشتری در ورزش باشند و اجرای مسابقات ورزشی را زیاد کنند زیرا ثابت شده با ورزش ذهن عملکرد بهتری دارد.
علیزاده بیان می کند: ورزش برای دختر من اهمیتی ندارد و با این که در رشته ورزشی خودش مهارت خوبی دارد ولی برایش رفتن به سالن ورزشی سخت است و اگر در مدارس به نوعی این بچه ها را به ورزش و تحرک علاقه مند کنند عالی است.
وی اظهار می کند: البته برخی خانواده ها ورزش را آن گونه که باید جدی نمی گیرند و در این باره مطالبه گر نیستند.
وی یادآور می شود: با تمام این ها چند سالی می شود که تلاش برای پربارتر شدن ساعت ورزش را می توان دید، همین که دخترم می گوید معلم ورزش مان با ما بازی کرد برایم یک دنیا ارزش دارد زیرا ما در آرزوی حضور معلم ورزش مان در حیاط مدرسه ماندیم و معمولاً او را پشت شیشه دفتر می دیدیم.