آجر به آجر تا خانه امن هندبال
نویسنده : شیرازی
این بار نه بغض می کند، نه صدایش می لرزد و نه اشک می ریزد! صدایش این بار محکم تر و با اراده تر است و انگار عزمش را جزم کرده برای ساختن هندبال.
همین دو ماه پیش بود که از گریه به حال هندبال نوشتیم و هیچ که در بستر هندبال رخنه کرده است ولی حالا انگار برگ این رخوت ورق خورده است و به فصل تازه ای از هندبال قدم گذاشته ایم، فصلی که این بار «فاطمه مرزی» نایب رئیس سابق گریان و سرپرست فعلی پرانرژی هندبال سکاندارش است و قرار است همراه با دوستداران این رشته این فصل را با انگیزه تر رقم بزنند.
مرزی که این روزها مشغول امتحانات دانشگاه است می گوید: تمام برنامه هایم را از اول بهمن ماه یعنی بعد از امتحانات دانشگاهم شروع می کنم.
او که هنوز مهر سرپرستی اش خشک نشده است برنامه های زیادی در ذهن دارد که اجرایی شدن شان را با کمک اهالی هندبال و مسئولان استان امکان پذیر می داند.
وی می گوید: اولین کاری که باید انجام دهم جلسه رئیس هیئت شهرستان ها، نایب رئیس ها و مدیرکل ورزش و جوانان استان است تا در جریان وضعیت هندبال استان به صورت تخصصی قرار گیرند.
وی بیان می کند: مهم تر از همه این که باید به فکر دفتری برای هیئت باشیم تا کارهای اداری را در آن انجام دهیم و خوشحالم که خانواده های ورزشکاران نیز برای حمایت اعلام آمادگی کرده اند.
مرزی تصریح می کند: سامان دادن دفتر هیئت هندبال و ارتباط با روسای شهرستان ها و نایب رئیس ها اولویت است و باید این بخش را تقویت کنیم. وی ادامه می دهد: باید از ظرفیت ها در شهرستان ها استفاده کنیم، مثلا اگر ما خوابگاهی برای میزبانی نداریم از خوابگاه در شهرستان ها استفاده کنیم. من از رئیس و نایب رئیس ها خواسته ام هر طوری که می توانند به هیئت هندبال استان کمک کنند و برنامه ها و کمک هایی را که می توانند انجام دهند طی یک برنامه برای من ارسال کنند.
وی یادآور می شود: خیلی دوست دارم بخش آقایان و خانم ها فعال باشند و در بیشتر تورنمنت ها بتوانیم شرکت کنیم که این دوست داشتن، نیاز به جذب حامیان مالی دارد تا بتوانیم در این مورد هم اقدام کنیم.
وی اظهار می کند: البته به تنهایی نمی توانم به جذب حامیان مالی و پیشرفت این رشته ورود کنم و به شهرستان ها هم اعلام کرده ام که به کمک شان نیاز دارم تا همه با هم این هیئت را سر و سامان بدهیم.
سرپرست هیئت هندبال استان تصریح می کند: کار مشکلی است ولی نشدنی نیست. اولین خانمی هستم که سرپرست هیئت هندبال شده ام و تا جایی که بتوانم تلاش می کنم به عنوان یک خانم بتوانم این رشته را به موفقیت برسانم ولی احتیاج به کمک همه و حمایت اداره کل دارم تا سالن برای تمرین و استعدادیابی داشته باشیم.
وی بیان می کند: با آموزش و پرورش همکاری داشتم، مدتی این همکاری نبود ولی می خواهم دوباره شروع کنم چرا که بهترین دوستان ما در آموزش و پرورش هستند، بچه ها را می توانیم آن جا پیدا کنیم و به سراغ دانشگاه ها باید برویم تا از ظرفیت آن ها استفاده کنیم.مرزی خاطرنشان می کند: با مشورت همکاران می خواهیم آموزش هندبال را یک دست کنیم؛ یعنی هر سه ماه کارگاه آموزشی بگذاریم و سرفصل ارائه دهیم تا آموزش ها به یک شکل با توجه به اطلاعات علمی و تجربی تمام مربیان انجام شود.
وی اضافه می کند: باید سعی کنیم دوباره هندبال در شهرآباد نیروی هوایی و بسیج ورزشکاران را فعال کنیم و هر برنامه ناتمامی بوده سراغش برویم و آن را به سرانجام برسانیم.وی بیان می کند: باید هیئت هندبال کارگران را هم با حمایت رئیس ورزش کارگران فعال کنیم.
وی تصریح می کند: ارتباطم با فدراسیون خوب است و با آن ها صحبت کردم که میزبانی مسابقات منطقه ای را برای شهرستان ها بگیریم.
وی یادآور می شود: ریاحی که مسئول شهرستان ها در فدراسیون است، قول همکاری داده است ولی از لحاظ مالی هیچ کمکی نمی توانیم از فدراسیون بگیریم چون تا الان کاری انجام نداده ایم.وی یادآور می شود: بیشتر برنامه های ما بستگی به سالن دارد، برای لیگ دسته سه آقایان گرمه اعلام آمادگی کردیم و امیدوارم حامی مالی باشد تا بتوانیم اعزام شان کنیم.
وی اظهار می کند: به طور حتم هر کاری برای بخش خانم ها انجام شود، برای آقایان هم مد نظر است به شرط این که آقایان هم فعال باشند، آقایان با وجود مشکلات فعال بودند، فقط بجنورد غیر فعال است که امیدوارم با گرفتن سالن بتوانیم بخش آقایان را در بجنورد هم فعال کنیم.وی می گوید: برای ادامه راه به حمایت مالی، سالن و نیروی انسانی و استعدادیابی خوب نیاز است.
وی اضافه می کند: باید از فدراسیون دعوت کنیم بیایند و بچه های خوب استان مان را ببینند. یا بچه های خوب استان را بالاخره می توانیم راهی تیم ملی کنیم یا این داستان همچنان ادامه دارد. واقعیتش این است که برای ساختن خانه امن در هندبال باید آجر به آجر پیش برویم.